ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΤΗ ΧΑΣΗ

Μυστηριωδώς έχει βρεθεί στα χέρια μου μια σειρά φωτοτυπιών με ποιήματα του Ασημάκη Πανσέληνου. Κάποια από τις "Μέρες Οργής", κάποια από το "Καφενείο του άλλου δρόμου", κάποια από τα "Ταξίδια με πολλούς ανέμους".
Είπα να βάλω εδώ μερικά αποσπάσματα να υπάρχουν, αλλά απ' ό,τι βλέπω, ήδη κάμποσα από τις "Μέρες οργής" υπάρχουν στο sarantakos.com (μικρό δείγμα εδώ).

Επομένως εγώ θα προχωρήσω παρακάτω, σε κάτι που δεν είδα να υπάρχει στο ίντερνετ. Τρια ποιηματα που λογικά (αν δεν είναι ανακατεμένες οι φωτοτυπίες) πρέπει να είναι από το "Καφενείο του άλλου δρόμου". Όπως και να'χει, όμορφα είναι, επικαιρα είναι, οπότε καλή ανάγνωση.

ΑΥΤΟΕΠΙΓΝΩΣΗ
Η σκέψη μου λειτουργεί ομαλά
κοντά στους ανθρώπους
κι οι εμπνεύσεις μου έρχονται
περισσότερο στο διάλογο
και πιο λίγο στο ρεμβασμό
-μιλώ τη γλώσσα
των ερωτευμένων
και των παιδιών-

κάποιο στοιχείο παράξενο
είναι μέσα μου
από τον Καλιόστρο,
τον Καζανόβα,
το Μεγαλέξαντρο
κι από άλλους τέτοιους τυχοδιώκτες,

κι ακόμα μέσα μου
κάτι υποβόσκει
απ' τους μεγάλους
αρχηγούς των ανθρώπων

το Ροβεσπιέρο και το Μπακούνιν
-από παιδί τραβάω τους ανθρώπους κοντά μου-
κι αυτό, εννοείται,
όχι βέβαια σε παγκόσμια κλίμακα
ή σε εθνική
(μηδέ καν στο χωριό μου)
παρά μάλλον σε αχτίνα παρέας.
Είμαι περίπου
μεγαλοφυία δωματίου.


ΑΠΙΣΤΙΑ
Μακρινή κι απροσδιόριστη,
σαν αντηλιά μες στο σύδεντρο,
σαν άγαλμα σε νυχτερινή λεωφόρο,
με την πυκνή σιωπή του μαρμάρου,
την παγερή δύναμη του χαλκού,
που στα έγκατά του φωλιάζουν οράματα.

Ασ' τη στερνή φωτιά να τήξει το μέταλλο,
άσε την πέτρα να γίνει πηλός,
να γίνουν ύλη τα οράματα.

Πρώτη ύλη του θεού είναι η λάσπη,
πρώτη ανθρώπινη έξαρση η αμαρτία,
κι η εναντίωσή μας στο νόμο
τραγούδι.


ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ
Καθόλου δε σκέφτομαι
αν έχετε δίκιο ή άδικο
και δε λογαριάζω
το τι θα κάνετε σα νικήσετε.

Είμαι μαζί σας
γιατί είστε φτωχοί και ξυπόλητοι
και σας πολεμούν παραλήδες
καλοντυμένοι