ΣΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ

Και ναι, ήταν όμορφη η κυρά μας χτες. Στις ομορφιές της.
Μου φάνηκε μάλιστα ευμενής και χαμογελαστή, άσε που έχω την εντύπωση πως μας συμπάθησε.
Σε κάποια μάλιστα φάση, μου φάνηκε (δεν είμαι όμως σίγουρος) να λέει "βρε, βρε, βρε, κι ο Συντάκος μαζί με τα καλά τα παιδιά?" καθώς ανέβαινε και αποκτούσε πιο σαφή εικόνα του πράγματος.
Κάποια άλλη στιγμή -μπορεί να είναι ιδέα μου- έχω την εντύπωση πως χαμογελώντας την άκουσα να μου ψιθυρίζει "έτσι νομίζουν πως θα τη βγάλουν καθαρή? Με δυο-τρεις ορφικούς ύμνους και ξεμπέρδεψαν? Καλά, κάτσε να τους δώσω μια ιδέα με ποιόν τρόπο μ' αρέσει να γιορτάζομαι". Πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να πάρουμε μια ιδέα, μια τζούρα γιορτής.

Ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Στην άλλη άκρη του κόσμου βέβαια γι' αυτούς που "ντεν έκουν αυτοκίνητο καρντιά μου", αλλά εφόσον τα καταφέραμε και βρήκαμε το σημείο και δε χαθήκαμε στα όρη στ' άγρια βουνά, ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Να'ναι καλά οι εορτάσαντες και οι τιμήσαντες, να'ναι καλά η εορτάσασα και τιμωμένη.

Ακολουθεί η πιο κόκκινη και η πιο ναπολιτάνικη εκδοχή του πράγματος, διότι εντάξει, η κυρά μας είναι διεθνούς χαρακτήρα. Και παρ' όλο που η ίδια δεν έχει σχέση με μοναξιές και τέτοια πράγματα, μου φαίνεται πως το συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα δεν είν' κακό, δεν είν' καθόλου κακό...