ΤΙ ΚΑΛΑ!

Εντάξει, πρωί είναι ακόμα, δε λέω, αλλά δικαιούμεθα να κάμνομεν όνειρα και σχέδια για τα ζεστά καλοκαιρινά απογεύματα γενικώς. Σφόδρα μυστηριωδώς και ευχάριστα, ξύπνησα κατά τις 7 -θεωρητικώς άνευ αιτίας- κι άρχισα να σφυρίζω ένα αρχαίο άσμα.
Οι ανθρώποι οι Kinks, αναμφιβόλως προτείνουν μια έξοχη ιδέα, εν μέσω των ταλαιπωριών που αναμφιβόλως απασχολούν όλους τους μέροπες:

I love to live so pleasantly,
Live this life of luxury
Lazing on a sunny afternoon
In the summertime

Άνετα θα προλάβαιναν να είναι γονείς μου, επομένως θα εμπιστευτώ τις ηθικές αξίες και παρακαταθήκες με τις οποίες μας εφοδιάζουν.
Για να πάει καλά η μέρα -η οποία έτσι κι αλλιώς ξεκίνησε καλά.


Εν τω μεταξύ, προετοιμάζεται, λέει, σε επίπεδο μπλογκόσφαιρας απ' ό,τι καταλαβαίνω, (κλικ ενδεικτικά εδώ), ένα αρκετά ενδιαφέρον bank run για την 1η Ιουνίου. Τι να πω, σ' αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το "όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια" -προσωπικά τις τελευταίες μέρες ξυρίζομαι ανελλιπώς. Πάντως καλή επιτυχία τους εύχομαι, δοθέντος ότι στον πυρήνα της σκέψης τους έχουν δικιο. Κι όπως έλεγε κι ο Λένιν, "το σημαντικό δεν είναι αν σπάσει ο πιο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας... το σημαντικό είναι ότι θα έχει σπάσει η αλυσίδα". Οπότε, άμα τα καταφέρουν και τα κάνουν όλα μπάχαλο, μαγκιά τους.

Μια άλλη πρωτοβουλία που υπέπεσε στην αντίληψή μου, είναι το "λόγω τιμής". Μου φφαίνεται πολύ ρεαλιστικότερη ιδέα, και ως τέτοια είναι καλό να διαδίδεται και να βρίσκει μιμητές. Διότι είπαμε, το νέο γεννιέται μέσα σ' ένα κέλυφος δημιουργημένο από το παλιό.

Τέλος, να δηλώσω ότι εξετάζω σοβαρά το ενδεχόμενο ο Τάσος Μαντέλης να είναι αθώος, όπως επίσης και το ενδεχόμενο ο Έλβις Πρίσλεϋ να είναι ζωντανός.