ΤΙΤΛΟΙ

Δεν ξέρω βρε αναγνώστη μου πως διάολο μου έχει συμβεί αυτό το κακό, πάντως τώρα που το σκέφτομαι, διαπιστώνω ότι εδώ και ενάμισι χρόνο καταφέρνω και επιβιώνω χωρίς τηλεόραση!
Σ' αυτό τον ενάμισι χρόνο, μόνο καμιά εικοσαριά ματσάκια έχω παρακολουθήσει τηλεοπτικώς (από δω κι από κει), συν καμιά δεκαριά δελτία ειδήσεων και κάτι ψιλά μεσημεριανάδικα.
Βολεύομαι με ραδιοφωνική ενημέρωση -τρίχες δηλαδή, μόνο “στο κόκκινο” ακούω κι αυτό μεχρι να μεσημεριάσει.
Τα περίπτερα μ' έχουν χάσει -μόνο για καπνό τα επισκέπτομαι- μιας κι οι εφημερίδες που διαβάζω ως επί το πλείστον δεν πουλιούνται στα περίπτερα (οκέϋ, τώρα τελευταία αγοράζω και τον Δρόμο).

Όπως καταλαβαίνεις, για την ενημέρωσή μου εμπιστεύομαι το ίντερνετ.
Ωστόσο, όποτε περνάω από περίπτερο ή ψιλικατζίδικο με απλωμένες εφημερίδες, κάθομαι και χαζεύω τους τίτλους. Έχουν την πλάκα τους.

Τώρα τελευταία λοιπόν, με αφορμή την οικονομική κρίση, διαπιστώνω ότι οι τίτλοι των πολιτικών εφημερίδων τείνουν να πλησιάσουν τη νοοτροπία των τίτλων που έχουν οι αθλητικές εφημερίδες το καλοκαίρι:

Στις 12 Ιουλίου, ας πούμε, βγαίνει μια αθλητική με τίτλο: Ο ΘΡΥΛΟΣ ΧΤΥΠΑΕΙ ΓΡΥΛΩΦ!!!
Την επόμενη μέρα, ο τίτλος (μεταλλαγμένος) υπάρχει και στις υπόλοιπες αθλητικές:
“Τι θέλουν οι Ρώσοι για τον Γρύλωφ” λέει η μία,
“Πότε έρχεται ο Γρύλωφ” λέει η άλλη,
“Παιχταράς ο Γρύλωφ” λέει μια τρίτη.
Τη μεθεπόμενη, 14 Ιουλίου, αρχίζουν οι αναλύσεις:
“Ποιός είναι ο Γρύλωφ” λέει η μία,
“Νέος Μαραντόνα ο Γρύλωφ” λέει η άλλη,
“Λεμονής: Το 10 το καλό ο Γρύλωφ” λέει μια άλλη.
Στις 15 Ιουλίου κανένα πρωτοσέλιδο δε μιλάει για το Γρύλωφ.
Στις 16, αρχίζουν οι μουρμούρικοι τίτλοι:
“Που σκαλώνει του Γρύλωφ” εξηγεί η μία,
“Σφήνα η Άντερλεχτ για Γρύλωφ” λέει μια άλλη,
“Μόλις 50 εκατομμύρια χωρίζουν το Γρύλωφ από τον Ολυμπιακό” αποκαλύπτει μια τρίτη.
Στις 17 Ιουλίου, όλες οι αθλητικές έχουν την πρωτοσέλιδη είδηση:
“Μαλαπέρδα παίρνει ο Θρύλος!!!” λέει η μία,
“Στο λιμάνι ο στράϊκερ της Αναγέννησης Φιλατρών Μαλαπέρδας” λέει μια άλλη,
“Κόκκινος ο Μαλαπέρδας” λέει μια τρίτη,
και όλες σε μια εσωτερική σελίδα (κάπου ανάμεσα σε διαφημίσεις στριπτιζάδικων) έχουν την είδηση ότι τελικά ο γρύλωφ υπέγραψε στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ έναντι του ευτελούς ποσού των 3,6 δισεκατομμυρίων.

Τα διαβάζει ο αγνός φίλαθλος και μονολογεί “βρε δε γαμιέστε εσείς κι ο Γρύλωφ σας...”

Παρατηρώ λοιπόν ότι τελευταία οι πολιτικές εφημερίδες έχουν αποχτήσει τη νοοτροπία να έχουν τίτλους εμπνεόμενους από τις καλοκαιρινές αθλητικές. Μέρκελ, Σαρκοζί, Ομπάμα και κάτι άλλοι παιχταράδες, αναμένεται να ενισχύσουν την ελληνική οικονομία, αλλά το θέμα πάει από διάψευση σε διάψευση.
Ως εκ τούτου, φίλαθλε αναγνώστη μου, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι οσονούπω επίκειται ο τίτλος:
“Μαλαπέρδα παίρνει η Ελλάδα!”