ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

Εντάξει, να σχολιάσω την προκήρυξη των ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ως κατά τη γνώμη τους επαναστάτες.
Αλλά τι να σχολιάσω?

“Το νέο αντάρτικο πόλης, οργανωμένο με αντιεξουσιαστικές υποδομές, με έντονη αντικοινωνική κριτική”.

Την τρέλα μου μέσα, τι να σχολιάσω όταν τα άτομα μπερδεύουν τις δομές με τις υποδομές (πάλι καλά που δεν ανακατεύουν και τις οικοδομές), όταν τα άτομα μπερδεύουν την κοινωνική κριτική και την αντικοινωνική κριτική?
Άστα να πάνε στο διάολο. Αναρωτιέμαι πως στα κομμάτια συνεννοούνται στους κύκλους τους. Πάντως σε διάλεξή τους δεν θα πήγαινα, αλλά θα έκανα απέξω απεργία πείνας με το αίτημα “ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ”.

“Δεν έχουμε καμία de facto συμπάθεια ή αντιπάθεια σε άτομα λόγο μόνο της φυλής ή της ταξικής τους θέσης. Τα κριτήρια που καθορίζουν τον επαναστάτη είναι η αντίληψη και η συνείδηση του, οι επιλογές και οι αρνήσεις του και τέλος η συνολική ρήξη με το σύστημα. Έτσι οι ατομικές επιλογές που καθορίζεις εσύ και όχι απαρχαιωμένοι συστημικοί διαχωρισμοί σε κάνουν αυτό που θέλεις να γίνεις”.

Τι να σχολιάσω δηλαδή? Να σχολιάσω ομορφιές σαν την παραπάνω? Όπου -χωρίς να το καταλαβαίνουν- τα άτομα κηρύσσουν το τέλος του ταξικού πολέμου?
(Πράγμα ενδεχομένως λογικό: πιθανότατα ο ταξικός πόλεμος δεν τους πολυσυμφέρει ταξικά, διότι μπορεί να γίνει καμιά στραβή και να νικήσει η εργατική τάξη... Ίσως).
Τι να σχολιάσω δηλαδή? Τον ιδεαλισμό που έχουν μέσα στην κεφάλα τους, ο οποίος τους κάνει να πιστεύουν ότι ο επαναστάτης “είδε το φως το αληθινό”, ότι ο επαναστάτης είχε “θεία επιφοίτηση” και γι' αυτό έγινε επαναστάτης? Επομένως οι επαναστάτες είναι και θα είναι λίγοι και εκλεκτοί, με ανεπτυγμένη συνείδηση που την απέκτησε με μυστηριακό τρόπο και παπαριές μαρίτσα μου?
Πλάκα κάνουμε? Αυτές τις αηδίες να σχολιάσω?

“Ο δήθεν αντικαθεστωτικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής ξεχάστηκε γρήγορα χάριν αυτών των φιλοδοξιών και μετατράπηκε σε ένα καθαρά νόμιμο πολιτικό κόμμα, όπως τους αρέσει να αυτοπροσδιορίζονται χωρίς ίχνος ντροπής και να συμμετέχουν στο εκλογικό πανηγύρι”.

Τι να σχολιάσω, γαμώ την καταδίκη μου?
Ότι στα μυαλά των ατόμων που θεωρούν τους εαυτούς τους επαναστάτες, υπήρχε -έστω και μία στο εκατομμύριο- περίπτωση η Χρυσή Αυγή να είναι μια αντικαθεστωτική οργάνωση?
Ότι στα μάτια τους (και στην κεφάλα τους) η Χρυσή Αυγή για το μόνο που πρέπει να ντρέπεται είναι το ότι συμμετέχει στις εκλογές?
Ότι στα μάτια και στην κεφάλα τους ο ναζισμός φαντάζει σαν αντικαθεστωτική ιδεολογία?
Ότι νιώθουν συγγενείς -προδομένοι συγγενείς- των βούρλων της Χρυσής Αυγής?
Ότι δεν έχουν καν σκεφτεί “τι στον πούτσο είναι ο ναζισμός”?

“Το τελευταίο χρονικό διάστημα εμφανίστηκε μια νέα τάση εκτός Χρυσής Αυγής, σαφώς υποδεέστερη από άποψη δυναμικής, η οποία προσπάθησε να αποτάξει τον παρακρατικό χαρακτήρα που έχει προσδοθεί λόγω της Χρυσής Αυγής στον ακροδεξιό χώρο. Οικειοποιούνται συνθήματα και έως ένα μικρό βαθμό πρακτικές του τρόπου δράσης αναρχικών και αντιεξουσιαστών προτάσσοντας ένα είδος εθνικιστικής αυτονομίας. Η φαινομενικά “τίμιων” προθέσεων κίνηση σε σύντομο χρονικό διάστημα αυτοαναιρέθηκε με τον πιο καταφανή τρόπο”.

Τι να σχολιάσω χωρίς να ξεράσω?
Το ότι δηλώνουν ανοιχτά και φανερά συγγενείς με ένα (υποθετικό) μελλοντικό ρεύμα εθνικιστικής αυτονομίας -αρκεί να είναι “τίμιων προθέσεων”?
Πως να σχολιάσω την ειλικρίνεια των ατόμων κι αυτά που ομολογούν χωρίς να το θέλουν?
Πως να σχολιάσω όσα ομολογούν ξετσίπωτα?
Και τι να σχολιάσω, γαμώ την καταδίκη μου? Να σχολιάσω το παρακάτω απόσπασμα, όπου -με απόλυτη σαφήνεια- διατρανώνουν ότι κάτι πίνουν και δε μας δίνουν?
Να, αν δε με πιστεύεις, καλέ μου αναγνώστη, διάβασε μόνος σου:

“Ακόμα και να εμφανιστούν στο μέλλον εθνικοσοσιαλιστές απαλλαγμένοι από παρακρατικό έλεγχο και με αντικαθεστωτικό χαρακτήρα, οι διαφορές μας μαζί τους θα παραμείνουν μεγάλες. Το βασικό χαρακτηριστικό της ιδεολογίας τους ,παραμένει η αναγνώριση σαν επαναστατικό υποκείμενο κομματιών της κοινωνίας με μοναδική σύνδεση μεταξύ τους την κοινή φυλετική καταγωγή. Κριτήριο που θυμίζει την εξίσου άτοπη υπαγωγή του προλεταριάτου, λόγω μιας δήθεν ταξικής συνείδησης, ως το ιδανικό επαναστατικό υποκείμενο. Αυτές οι απόψεις είτε για φυλές είτε για προλετάριους , είναι άκαιρες στις πολυφυλετικές κοινωνίες του 21ου αιώνα.Σήμερα η εργασιακή ανέλιξη και η επαγγελματική “επιτυχία” είναι η νέα “θρησκεία” που έχει οπαδούς σε όλες τις εθνικότητες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Έτσι ανεξαρτήτως φυλετικής και ταξικής καταγωγής μπορεί να είσαι δουλοπρεπής και υποτακτικός ή αρνητής και επαναστάτης. Οι σύντροφοι και οι εχθροί μας ανήκουν σε όλες τις φυλές και σε όλες τις τάξεις”.

Σύντροφε βιομήχανε, ακούς?
Εσύ σύντροφε τραπεζίτη και μεγαλοχρηματιστή, ακούς?
Άκου κι εσύ σύντροφε εφοπλιστή.
Γίνε αρνητής και επαναστάτης, κι όλα θα πάνε καλά.
Τα παιδιά το λένε καθαρά: Οι σύντροφοί τους ανήκουν σε όλες τις τάξεις, διότι η κοινωνία σήμερα είναι πολυφυλετική. Γάμα τα δηλαδή...
Κάτι τέτοια διάβαζε ο Μαρξ και πέθανε, μη αντέχοντας να διαβάζει μαλακίες...

Η μεγαλύτερη εξυπνάδα του μικροαστού, είναι ότι προσπαθεί να βάλει στο επίκεντρο όλους τους άλλους (ανεξαρτήτως τάξης) μπας και μπορέσει να μπει κι ο ίδιος στο επίκεντρο.
Βράσε ρύζι. Ό,τι να'ναι. Όλοι οι καλοί χωράνε.
Αλλά ο μικροαστός ξέρει ότι ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να μπει στο επίκεντρο, δεν έχει πρόταση, δεν έχει σενάριο. Και τρελαίνεται. Και μισεί τους πάντες. Και το μίσος του το ονομάζει επανάσταση.
Είναι για γέλια.

“Επιθυμούμε την καταστροφή κάθε φυλακής γιατί θεωρούμε ότι η αυτοδικία είναι κομμάτι των επαναστατικών πρακτικών”.

Ω θεοί, τι όμορφο κοινωνικό όραμα! Τι μεγαλειώδες! Τι εμπνευσμένο!
Αυτοδικία παντού -το όραμα που αναμένεται να συγκλονίσει γενιές και γενιές!
Ο μικροαστός, στριμωγμένος από παντού, τα παίζει όλα για όλα: όντας χαμένος από χέρι, ονειρεύεται την επιστροφή στο δίκαιο του ισχυρότερου, με την ελπίδα ότι ίσως κάποτε να είναι με τους ισχυρότερους μπας και βρει το δίκιο του.

Τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες, μάγκα μου...
Ακούς εκεί να σχολιάσω... Ουδέν σχόλιον. Δεν αξίζει τον κόπο να σχολιάσω ιδεαλιστικές μαλακίες εκφρασμένες στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι αιώνες πέρασαν, οι ιδεαλιστικές μαλακίες των μικροαστών έμειναν, ως δικλείδα ασφαλείας του συστήματος σε καιρούς κρίσης. Και να μερικοί από τους κληρονόμους των ιδεαλιστικών μαλακιών.
Τι άλλο να σχολιάσω.

Άντε, το πολύ να υπενθυμίσω τα λόγια του Ρώσου επαναστάτη με την εκνευριστική μουτράκλα:
“ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ”.
Ήτοι, αν δε γνωρίζεις για ποιό λόγο επαναστάτησες κυρ επαναστάτη, κι αν δε γνωρίζεις ενάντια σε τι στον πούτσο επαναστάτησες, κι αν δε γνωρίζεις (στο περίπου, έστω) τι ονειρεύεσαι να συμβεί αν με το καλό πετύχει η επανάστασή σου... Κι αν δε γνωρίζεις πως και πότε αλλάζει η κοινωνία, κι αν δε γνωρίζεις πως λειτουργεί η φύση... . Τότε άστα να πάνε στο διάολο: Αδίκως θα πάρεις κόσμο στο λαιμό σου κι είναι κρίμα.

Τεσπα, για όποιον έχει ώρα για σκότωμα, οι τελευταίες μεγαλοφυείς απόψεις των ατόμων που αυτοχαρακτηρίζονται ως κατά τη γνώμη τους επαναστάτες, τερορίστες και τα μυαλά στο σέϊκερ, υπάρχουν στο διαδίκτυο -ενδεικτικά εδώ.


(Και μην ακούσω αυτό που ακούω όλο και συχνότερα, ότι δηλαδή “χρειάζονται κι αυτά για να σφίγγουν λίγο οι κώλοι”. Διότι εδώ ο κόσμος καίγεται, οπότε το ζήτημα δεν είναι το αν είναι σφιχτοί οι χαλαροί οι κώλοι, το ζήτημα είναι μπας και γίνει κάτι με τον κόσμο που καίγεται. Έτσι το βλέπω και το να σφίξουν οι κώλοι δε με αφορά -όλη η κατάσταση γύρω μας είναι κώλος, οπότε το να σφίξει κι άλλο ή όχι, δεν πρόκειται να με ενθουσιάσει).