Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΚΤΡΕΛΑΝΣΙΣΜΟΥ

Το μανιφέστο του Εκτρελανσισμού, είχε αποτελέσει ένα από τα βασικά κομμάτια-κείμενα του perikallosproject. Ουσιαστικά υπήρξε το κομμάτι που έδινε το ιδεολογικό στίγμα του όλου εγχειρήματος.
Δημοσιευμένο τον Απρίλη-Μάη του 2004, τολμώ να πω ότι το Μανιφέστο του Εκτρελανσισμού συνέβαλε με τον τρόπο του δίνοντας την ώθηση που απαιτούσαν οι καιροί, για τις μεγάλες εθνικές επιτυχίες που επακολούθησαν. Μιλάω για:

Την κατάκτηση του ποδοσφαιρικού Euro2004,
τη μεγαλειώδη νίκη στη Eurovision2004,
και, βεβαια, την επιτυχή διοργάνωση των χιλιοτραγουδισμένων και μυριοδοξασμένων olympic games 2004.

Σήμερα που η πατρίδα διέρχεται δύσκολες στιγμές (εν μέρει επειδή ακόμα πληρώνουμε εκείνες τις μεγάλες εθνικές επιτυχίες), ίσως θα ήταν καλό να ξαναδιαβάσουμε το εκτρελανσιστικό μανιφέστο και να ξανα-εντρυφήσουμε στο εκτρελανσιστικό φαινόμενο, μπας και δούμε άσπρη μέρα.

Και, εφόσον τα geocities μας άφησαν χρόνους εξορίζοντας το perikallosproject στα τάρταρα της ιστορικής μνήμης όσων τυχερών πρόλαβαν να το μελετήσουν... συμπαρασύροντας στην αφάνεια την μελέτη μου περί εκτρελανσισμού...

Θεωρώ σκόπιμο να την ανα-δημοσιεύσω εις το ενθάδε κείμενον μπλογκ.
Άλλωστε, την επανα-δημοσίευσή της τη θεωρώ ενταγμένη στα πλαίσια του “προσυνεδριακού διαλόγου για τη δημιουργία ενός κινήματος εκλεκτών” (βλέπε σχετικά εδώ).

Πάμε λοιπόν.

Ο ΕΚΤΡΕΛΑΝΣΙΣΜΟΣ
Μια πρώτη προσέγγισις
ΒΑΣΙΚΑΙ ΑΡΧΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ

Ο εκτρελανσισμός είναι μια άγνωστη -πλην όμως κυρίαρχη- ιδεολογία. Μια κυρίαρχη ιδεολογία που ξεφεύγει από το μαρξιστικό στερεότυπο “η κυρίαρχη ιδεολογία κάθε εποχής είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης εκείνης της εποχής”.
Ο εκτρελανσισμός ξεφεύγει από αυτό το στερεότυπο, διότι ο εκτρελανσισμός αποτελεί διαχρονικό, διαταξικό, δι-ιδεολογικό φαινόμενο.

Οι ρίζες του εκτρελανσισμού χάνονται στα βάθη της ιστορίας. Δύσκολα μπορεί κάποιος να αποφανθεί με σιγουριά για τον ιδρυτή ή τους ιδρυτές του εκτρελανσισμού.
Το μόνο βέβαιο είναι πως στην πορεία των αιώνων οι εκτρελανσιστικές ιδέες αποτέλεσαν τον πυρήνα -αλλά και τον μανδύα- κάθε ιδεολογίας, θεωρίας ή θρησκείας που έκανε την εμφάνισή της στο κοινωνικό προσκήνιο.

Είναι αρκετά παράξενο το γεγονός ότι μόνον απειροελάχιστοι μελετητές
ασχολήθηκαν, κι αυτοί μάλλον επιδερμικά, με την μελέτη και ανάλυση της ιστορικής διαδρομής και επιρροής του εκτρελανσισμού ή -σωστότερα- του εκτρελανσιστικού φαινομένου.
Ως λογικότερη εξήγηση αυτής της ελλείψεως, θεωρείται η επίδραση των αρχών του εκτρελανσισμού πάνω σε αυτούς τους ίδιους τους μελετητές της ιστορίας των ιδεολογιών.

Πράγματι, ο εκτρελανσισμός χρησιμοποιώντας την μέθοδο της διαχύσεως καταφέρνει να εμποτίζει σχεδόν όλες τις κοινωνικές επιστήμες, θεωρίες και ιδεολογίες που εμφανίστηκαν, εμφανίζονται, ή μέλλει να εμφανιστούν. Χιλιάδες ιδεολόγοι συνάνθρωποί μας είναι εκτρελανσιστές χωρίς να το γνωρίζουν -και χιλιάδες μικρές ή μεγάλες θεωρήσεις της ζωής είναι εκτρελανσιστικές αλλά θα κοκκίνιζαν από ντροπή αν το μάθαιναν .

Βασική αρχή του εκτρελανσισμού, αποτελεί η εξουτοπίκευσις του ατόμου, της κοινωνίας, αλλά και αυτού τούτου του σύμπαντος κόσμου εν γένει.
Η εξουτοπίκευσις, αν και επανειλημμένως έχει αποδειχθεί ως ανυπόστατος, συνεχίζει να απασχολεί τις ανθρώπινες διάνοιες, αποτελώντας ίσως τον βασικότερο παράγοντα διαδόσεως του εκτρελανσισμού.
Στο κέντρο της εξουτοπικευτικής θεωρήσεως, όπως έχει κατ' επανάληψη επισημανθεί, βρίσκονται αφ' ενός η ανθρώπινη αυταρέσκεια, αφ' ετέρου η ανθρώπινη αδυναμία.

Ουσιαστικά, η εξουτοπίκευσις θα συνεχίζει πάντα να υπάρχει, διότι πιθανότατα είναι άρρηκτα δεμένη με τον κόσμο των ονείρων, με αυτόν τον υπέροχο κόσμο στον οποίο όλα είναι -και όταν δεν είναι, γίνονται- καλά και αγαθά και εφικτά. Υπό μία έννοια, τα όνειρα είναι ο χώρος όπου παίρνει μορφή, μορφοποιείται ο «εξουτοπικοποιημένος κόσμος», και υπό αυτή την έννοια οι αρχαίοι Έλληνες κάτι ήξεραν όταν ομιλούσαν για τις αγκάλες του Μορφέα (Μορφέας εκ του “μορφή”)...

Μία άλλη βασική αρχή του εκτρελανσισμού, αντίθετη αλλά ταυτοχρόνως συμπληρωματική προς αυτήν της εξουτοπικεύσεως, αποτελεί η αρχή της αποδιοπομποιήσεως.
Η αποδιοπομποίησις αποτελεί την πύλη δια της οποίας εισερχόμεθα στο
επικίνδυνο μέρος του εκτρελανσισμού. Χαρακτηριστικά γνωστά παραδείγματα
αποδιοπομποιήσεως αποτελούν οι «μάγισσες» του μεσαίωνα και οι εβραίοι
της εποχής του Χίτλερ (άσχετα αν στη συνέχεια αυτοί προέκυψαν εξουτοπικευμένοι). Γενικότερα, θα ήταν εύστοχο να ισχυριστεί κάποιος ότι όλοι μα όλοι οι θρησκευτικοί πόλεμοι και όλες οι θρησκευτικές σφαγές αποτέλεσαν τυπικά παραδείγματα αποδιοπομποιήσεως. Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο πως μεγάλα ή μικρά ψήγματα αποδιοπομποιήσεως βρίσκουμε πίσω από κάθε εθνικό πόλεμο, μικρό ή μεγάλο, πίσω από κάθε είδους διωγμό, πίσω από κάθε επανάσταση, πίσω από κάθε διαζύγιο, πίσω από τα επεισόδια στα γήπεδα, πίσω από σχεδόν κάθε κοινωνική ρήξη...

Βέβαια, όπως είναι ευνόητο, μία ρήξη, μια επανάσταση, ένας πόλεμος, δεν μπορεί να είναι νικηφόρος και για τις δύο (ή περισσότερες) εμπλεκόμενες πλευρές. Κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει.

Για να προστατεύσουν τον ηττημένο από ενδεχόμενη ψυχολογική κρίση και κατάρρευση, οι σοφοί ιδρυτές του εκτρελανσισμού φρόντισαν να οργανωθεί ως έννοια η παρολιγονικία.
Τυπικά παραδείγματα παρολιγονικίας και παρολιγονικητών αποτελούν ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, ο Σπάρτακος στη Ρώμη και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Παραλλήλως, η παρολιγονικία εφαρμόζεται και στις συγκρούσεις της καθημερινότητας: Ένας που έρχεται σε σύγκρουση με το θρησκευτικό του δόγμα και το θρησκευτικό του δόγμα τον αποκηρύττει και τον αφορίζει, μπορεί άνετα να νιώσει παρολιγονικητής. Ένας μαραθωνοδρόμος που τερματίζει 125ος αρέσκεται να νιώθει παρολιγονικητής. Οι Έλληνες κομμουνιστές μετά τον εμφύλιο ένιωθαν ειλικρινά ως παρολιγονικητές.
Προσωπική γνώμη του γράφοντος είναι πως η αν δεν υπήρχε η παραλιγονικία, ο κόσμος μας θα είχε εκατομμύρια περισσότερους θλιμμένους ανθρώπους. Χωρίς την παραλιγονικία, ο κόσμος μας θα ήταν πιο μαύρος.

Τέλος, τέταρτη -αλλά θεμελιώδης- αρχή του εκτρελανσισμού αποτελεί η μελλοντόλυσις.
Κάθε καλός εκτρελανσιστής πιστεύει και διαδίδει μια από τις πολλές μορφές μελλοντολύσεως, ακόμα και αν όλα γύρω του σηματοδοτούν το αντίθετο.
Η μελλοντόλυσις δεν είναι απλή πίστη ενός εκτρελανιστού.
Οφείλει να είναι πλήρης πεποίθησις, αλλιώς δεν έχει τα αναμενόμενα
αποτελέσματα.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα εφηρμοσμένων μελλοντολυτικών ιδεών:

Ιδιαίτερης μνείας χρήζουν οι οπαδοί της εκτρελανσιστικής αιρέσεως των Μαρξιστών - Λενινιστών, οίτινες συνεχίζουν να προσδοκούν μετά πίστεως και πεποιθήσεως την νομοτελειακά επερχόμενη μελλοντόλυση - προλεταριακή επανάσταση, η οποία, αφού πρώτα περάσει μερικά αναγκαία στάδια παρολιγονικίας, στο τέλος θα καταστρέψει τους αποδιοπομποιημένους καπιταλιστές και θα γεμίσει ευωχία τους εξουτοπικευμένους προλετάριους στα πλαίσια μιας εξουτοπικοποιημένης κοινωνίας. Προσωπικά θαυμάζω τους Μαρξιστές-Λενινιστές για το κουράγιο και την επιμονή τους. Εις την θέσιν των θα είχα πάει για ψάρεμα.

Μια άλλη αίρεσις εκτρελανσιστών, οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν, εφόσον έκαναν λάθος χρήση της μελλοντολύσεως: Τοποθέτησαν χρονικά την μελλοντόλυση, αρχικά στο 1914 και στη συνέχεια σε άλλα έτη του 20ου αιώνα, με αποτέλεσμα να διαψευστούν οικτρά, εφόσον υποτίμησαν το γεγονός ότι η μελλοντόλυσις ονομάζεται και «θεωρία του ορίζοντος»: Κύριον συστατικόν της οφείλει να είναι το ότι “όσο την πλησιάζουμε, τόσο αυτή απομακρύνεται προκειμένου να μας εξάπτει”.
Λογικά σκεπτόμενοι, υποθέτουμε πως την ίδια κακή χρήση της μελλοντολύσεως κάνουν σήμερα και μερικοί προσφάτως εμφανισθέντες εκτρελανσιστές της εκτρελανσιστικής αιρέσεως των Έψιλον, οίτινες προσδιορίζουν την μελλοντόλυση ως λαμβάνουσα χώραν το 2012 μ.Χ. Συνοδοιπόροι τους εις τον ολισθηρόν δρόμον της διαψεύσεως, είναι και οι διάφοροι μυστήριοι άλλων εκτρελανσιστικών αιρέσεων, που επίσης -αν και για άλλους λόγους- προβλέπουν ότι η μελλοντόλυσις θα λάβει χώραν το 2012.
Στατιστικά, είναι βέβαιο πως θα διαψευστούν οικτρά, διότι χαρακτηριστικόν της μελλοντολύσεως είναι το ότι ανταμείβει πλουσιοπάροχα με κουράγιο όσους την χρησιμοποιούν σωστά (τους Μαρξιστές-Λενινιστές, ας πούμε) ενώ τιμωρεί με οικτρή διάψευση όσους την χρησιμοποιούν με λανθασμένο τρόπο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Γενικά μιλώντας, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή εν είδει επιλόγου,
διαπιστώνουμε την μεγίστη επιρροή και προσφορά του εκτρελανσισμού στα
ανθρώπινα δρώμενα:

Χωρίς τον εκτρελανσισμό ο άνθρωπος δεν θα είχε γνωρίσει την χαρά την έξαψη και το πάθος της θρησκείας, τη φαντασιακή δημιουργικότητα της μαγείας, την απόλαυση της εξουσίας, το ευγενές πάθος της συνομωτικής τέχνης, την ηδονή της υποταγής στον κάθε μαλάκα εν όψει της επερχομένης μελλοντολύσεως...

Χωρίς τον εκτρελανσισμό, η ανθρωπότης δεν θα είχε αναπτύξει την επιστήμη, τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή... Η τεχνολογία σαφέστατα θα είχε ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Η τέχνη θα ήταν κάτι αγνώριστο, ο Φειδίας ενδέχεται να ήταν ένας ασήμαντος ξυλοκόπος ή μαρμαράς, ο Τρότσκι ενδέχεται να ήταν ένας απλός φορτοεκφορτωτής στην Κροστάνδη, ο Νίτσε ενδέχεται να ήταν απλώς ένας ανώνυμος αγρότης.

Εκατομμύρια εκτρελανσιστές στο διάβα της ιστορίας, δεν θα είχαν οικειοθελώς θυσιαστεί στο βωμό των υπέρτατων εξουτοπικευμένων ιδεών και αξιών, και δεν θα είχαν αφήσει ύψιστες ηθικές παρακαταθήκες για τους νεότερους ομοϊδεάτες τους...

Από την άλλη, ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Πολ-Ποτ, ο Αλάριχος, ο Θεοδόσιος ο Μέγας, ο Τζέγκις Χαν, ο Ιουστινιανός, ο Κεμάλ Ατατούρκ, οι Σταυροφόροι, οι Κονκισταδόρες, ο Γιτζακ Σαμιρ, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος και άλλες μεγάλες μορφές του παρελθόντος θα μας ήταν εντελώς άγνωστοι, αφήνοντας κενές τόσες και τόσες χρυσές σελίδες στην ιστορία των ανθρώπινων επιτευγμάτων...

Τα ναρκωτικά, ο τζόγος, η πορνεία, ο αλκοολισμός και όλες οι υπόλοιπες μικρές χαρές και απολαύσεις της καθημερινής ζωής, δεν θα είχα αιτία υπάρξεως εάν δεν είχε υπάρξει ο εκτρελανσισμός...

Ο Χριστός και ο Μωάμεθ ενδέχεται να περέμεναν ανώνυμοι τσοπάνηδες και καμηλιέρηδες, το κοράνι και η βίβλος δεν θα ήταν μπεστ-σέλλερ, ο Παρθενωνας και οι πυραμίδες δεν θα υπήρχαν ή θα είχαν υπάρξει ως απλά καλύβια από άχυρο, το Σινικό Τείχος δεν θα φαινόταν από τη Σελήνη, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι θα ήταν κοινές πληκτικές πόλεις όπως τόσες άλλες, το Νταχάου ενδέχεται να ήταν ένα ακόμη γερμανικό κωλοχώρι γεμάτο πλήξη και χωρίς καμιά ιστορία, δεν θα είχε λόγο να το επισκεφτεί κάποιος...

Δεν θα είναι υπερβολή αν καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ο εκτρελανσισμός -και μόνον αυτός- έκανε τον κόσμο μας όπως είναι σήμερα, και υπό αυτή την έννοια του οφείλουμε πολλά, και πρέπει κάποτε να του τα ανταποδώσουμε...

Συντ Ακατανόμαστος

Ο Συντ Ακατανόμαστος είναι καθηγητής εκτρελανσιστικής σημειολογίας και πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Νεκροταφείων Ελλάδος (ΕΞ.ΣΥ.Ν.Ε.). Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την εμβριθή μελέτη της γραμμικής εξισώσεως x next=ρx(1-x) προσπαθώντας να προβλέψει τις διακυμάνσεις του γενικού δείκτη του χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών