-μήπως και πάψει ετούτη η χώρα να 'ναι κότα
Τώρα βέβαια, αν με ρωτήσεις καλέ μου αναγνώστη τι γνώμη έχω, θα σου πω ότι η γνώμη μου μοιράζεται:
Από τη μια βρίσκω θετικό το ότι συνεχίζουν να υπάρχουν νέα παιδιά με ευαισθησίες και οράματα.
Από την άλλη, βέβαια, με προβληματίζει η (έστω και ποιητικής μορφής) τάση τους για επικοινωνία με πνεύματα προσφιλών νεκρών.
Είπαμε, για τους ομηριστές το φαινόμενο ονομάζεται Νέκυια: Τελετή που σκοπό έχει την επαφή των ζώντων με τους προσφιλείς νεκρούς, προκειμένου οι ζώντες να πάρουν πληροφορίες και καθοδήγηση για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Πάντως όπως και να'χει, πρόκειται για τζάμι τραγούδι, και γιασάν του μάγκα που το'γραψε.
Αν ξέρουμε από που ερχόμαστε, έχουμε κάθε πιθανότητα να φτάσουμε εκεί που πρέπει.
zalistika proi-proi apo tis allages
ΑπάντησηΔιαγραφήpou tha kaneis..
Min ksexaseis kato-kato sti selida sou na valeis mia dinati mousiki na ksekoufainei ton episkepti sou kai na mi vriskei ton diakopti...
Na deis xara pou tha kanei mesa sti nixta.
Exo zilepsei mia selida kai tha mporousa na sou po idees alla akoma prospatho na mpo edo kai meres..
Δεν λέω τίποτα για τον Αρχηγό γιατί την τελευταία φορά γίναμε μαλλιά κουβάρια μ 'έναν φίλο εδω μέσα....σεβαστό.
ΑπάντησηΔιαγραφή*Ελίτσα, κάτι μου θυμίζει αυτή σου η ιδέα... κάτι απροσδιόριστο... δε μπορώ να θυμηθώ ακριβώς ποιός συνήθιζε να εφαρμόζει την ιδέα σου στο ευλόγιόν του...
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
*Loupasg, εντάξει, οι μορφές που ξεχωρίζουν, είναι μοιραίο να προκαλούν διχογνωμίες. Αν απλώς δημιουργούσαν οπαδούς -αντί να ξεσηκώνουν συζητήσεις, θα ήταν μετριότητες σαν όλους τους μεγαλόσχημους γύρω μας.
:-)