ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ
-και που μεταβάλλονται

Αχ, με τι νοσταλγία ηχούν στ' αυτιά μου ακόμα και σήμερα οι φωνές των παλιών παλιατζήδων... Είχαν όλοι τους το ίδιο σλόγκαν: "Όλα τα παλιά αγοράζω!!!"

Εξ αιτίας αυτού ακριβώς του σλόγκαν, κάποτε ο Λάκης Τζορντανέλλι διασκεύασε ένα πιθανότατα αφρικάνικο άσμα, που στην ελληνική διασκευή του είχε μεταξύ άλλων τους στίχους:

Αγοράζω παλιά!
Σκουριασμένες ιδέες,
παρωπίδες, καρφιά,
βουλωμένα αυτιά

Ας απολαύσουμε το άσμα πριν να συνεχίσουμε:

Στην παλιά cult ελληνική ταινία "Ένας ήρως με παντούφλες", ο νεώτερος θεατής μπορεί να ζήσει τη σκηνή της δοσοληψίας με τον κλασικό παλιατζή της παλιάς εποχής:

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας (Βασίλης Λογοθετίδης) είναι ηλικιωμένος συνταξιούχος στρατηγός. Κάποια στιγμή το κράτος αποφασίζει να στήσει μια ρεμούλα στην πλάτη του, στήνοντας τον αδριάντα του στη μικρή πλατεία απέναντι απ' το σπίτι του.
Φυσικά, ευνόητο είναι ότι παρ' όλο που τότε δεν υπήρχαν λωποδύτες πασόκοι (υπήρχαν όμως οι πρόγονοι των λωποδυτών νεοδημοκρατών), ο γλύπτης-δημιουργός του αδριάντα, δηλαδή ο γλύπτης "Νάξιος" (που ο Λογοθετίδης τον αποκαλεί "Ανάξιος"), αποκαλύπτει στο στρατηγό ότι ενώ ο αδριάντας κόστισε ελάχιστα, το δημόσιο ταμείο χρεώθηκε ένα ογκώδες ποσό για την κατασκευή του, επειδή κάποιες κουφάλες έφαγαν χοντρά -όπως στις μέρες μας, ένα πράμα.
Απηυδισμένος ο στρατηγός, προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποια οικογενειακά του οικονομικά προβλήματα, αποφασίζει να πουλήσει στον παλιατζή το καλό του το κοστούμι.
Η σκηνή του παζαρέματος με τον παλιατζή, μάλλον είναι συγκλονιστική και ίσως θα πρέπει να διδάσκεται σε όλους εκείνους τους απίθανους συνανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας και συνεχίζουν να πιστεύουν σε υψηλά εθνικά ιδανικά.
Για τον εντελώς αδαή, ας βάλω μια ενδιαφέρουσα σύνοψη της ταινίας:


Ζώντας στο Παγκράτι, τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω ότι έχει αυξηθεί εντυπωσιακά ο αριθμός των παλιατζήδων που περνάνε κάθε πρωί και κάθε απόγευμα. Μόνο που με κάνει σκεπτικό η διαπίστωση ότι έχει αλλάξει το σλόγκαν τους:
Δε λένε πια "Όλα τα παλιά αγοράζω", το έχουν αντικαταστήσει με το "Όλα τα παλιά μαζεύω, καθαρίζω αποθήκες, υπόγεια, ταράτσες".
Δηλαδή, ενώ παλιά το έβλεπαν το ζήτημα ως μια συναλλαγή -αγοράζω- τώρα το βλέπουν σα να κάνουν χάρη -καθαρίζω, μαζεύω.

Είναι σαφές ότι έχει μεταβληθεί η λογική του συγκεκριμένου επαγγέλματος.

Όμως, ας είναι καλά ο GAP.
Τα πράγματα σύντομα -από το φθινόπωρο, υπολογίζω- θα επανέλθουν στην παλιά, καλή, παραδοσιακή πορεία τους:
Με τη φτώχεια που έχει να πέσει εξαιτίας των εύστοχων και εθνικά ωφέλιμων χειρισμών του Γκάπ και του επιτελείου του (κλικ εδώ για μια γνωστή στους λίγους αλλά άγνωστη στους πολλούς αποτίμηση των εύστοχων χειρισμών του Παπανδρέου του Τρίτου του Μακρύτερου), σύντομα οι παλιατζήδες θα αναγκαστούν και πάλι να τονίζουν τη λέξη "αγοράζω", δοθέντος ότι, αναγνώστη μου, εσύ και η οικογένειά σου θα πρέπει ν' αρχίσετε να ξεπουλάτε πράματα προκειμένου να επιβιώσετε.

Γεγονός που θα δώσει το δικαίωμα στον συμπαθέστατο αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως να πει, με τη μελωδική φωνή του:
"Δε μπορώ να καταλάβω δηλαδή για ποιό λόγο οι παλιατζήδες να μην έχουν ταμειακές μηχανές όπως όλοι οι εμπορευόμενοι και να κόβουν αποδείξεις. Δε μπορώ να καταλάβω δηλαδή για ποιό λόγο πρέπει οι παλιατζήδες να φοροδιαφεύγουν. Χο-χο".

"Κατορθώσαμε το ακατόρθωτο", δηλαδή, όπως είπε και ο Τρίτος ο Μακρύτερος τις προάλλες -όταν μετέφερε το νησί της Σύμης στο νησί του Πόρου, ως άλλος Άτλας.

Όπως βλέπεις, αναγνώστη μου, σκοπεύει να συνεχίσει τις άοκνες προσπάθειες -μαζί με τα άλλα καλά παιδιά που έχει γύρω του -και τα άλλα καλά παιδιά που έχει υποθετικώς απέναντί του.
Όσο σε βλέπουν να τους κοιτάς σα μαλάκας, δικαιούνται να ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να φτάσουν ως το τέλος.

Και τότε, θα γίνει πάλι της μόδας το προαναφερθέν τραγούδι του Λάκη Τζορντανέλλι, καλέ μου αναγνώστη, και θα το χορεύεις ανέμελος τα βράδυα, λικνιζόμενος αλλά και προβληματισμένος και αναρωτώμενος "που το πάνε αυτά τα αντεθνικά και ανεύθυνα στοιχεία που διαμαρτύρονται και πλήττουν τον τουρισμό" και τέτοιες πίπες που αναρωτιέσαι συνήθως.
Και μετά, αφού απορρίψεις το ενδεχόμενο να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου, θα πας να ξαναψηφίσεις τους ίδιους μαλάκες -ή ίσως τους απέναντι μαλάκες- και ομολογουμένως φταίω και γω που κάθομαι και ασχολούμαι μαζί σου.