-στιχουργίζων και πάλι
Το παρακάτω στιχούργημα βρέθηκε στα κιτάπια μου προ αμνημονεύτων ετών.
Το εμπνεύστηκα όταν πρωτοάκουσα το "Λαύριο" του Κορακάκη και είπα "γιατί αυτός και όχι εγώ".
Πρόκειται για αυτοβιογραφικό στιχούργημα, που κάτω από τον πιασάρικο τίτλο "Χύσαμε αλλά δεν ευτυχήσαμε" κρύβει βαθιά φιλοσοφικά ερωτήματα σχετικά με το πόσο αδύναμος αισθάνεται ο άνθρωπος όταν έχει να αντιμετωπίσει ζητήματα της μοίρας.
Όλα ωραία κι ήπια
κι ήμασταν στα ερείπια
ενός πανάρχαιου ναού
μια Κυριακή βραδάκι
Είπα να ψάλλω μια ωδή
κι είπες να κάνουμε σπονδή
κι έβγαλα απο την τσέπη μου
το ωραίο μπουκαλάκι
-------------------------
*Ρεφρέν
Και τη σπονδή μας κάναμε
και χύσαμε... και χύσαμε...
και χύσαμε... και χύσαμε...
αλλά δεν ευτυχήσαμε
-------------------------
Αν η ζωή ειν' ευθύγραμμη
έχουμε χάσει τη γραμμή.
Κι αν η ζωή είναι σφαιρική
το χάσαμε το τόπι
Κι αν είναι και τετράγωνη
μα παραμένει άγονη,
αφού δε φταίνει οι θεοί
μάλλον θα φταίν' οι ανθρώποι
-------------------------
*Ρεφρέν
Και τη σπονδή μας κάναμε
και χύσαμε... και χύσαμε...
και χύσαμε... και χύσαμε...
αλλά δεν ευτυχήσαμε
και την σπονδη μας χυσαμε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να που ευτυχησαμε
συν Αθηνα κινησαμε
τη νικη χαιρετησαμε .
εκδοχη επαρσης.
(αλλως τε δυνασαι αντι για το μπουκαλι ,με τσιγαρο ελαφρυ στον οιωνο να τρεχεις ..)
Χαχαχαχα κορυφαίο! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισε κάτι αποτυχημένα μεθύσια, που πίνεις για να ξεχάσεις, κι όσο πίνεις τόσο καθαρίζει το κεφάλι.
*Λάμπη, σα να μην έχεις άδικο... θέλει και θυμίαμα το ζήτημα!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
*Lola, είναι που οι αναθυμιάσεις του αλκοόλ, απολυμαίνουν το χώρο. Όπως λέει και το σοφό ρητό:
Η πραγματικότητα είναι μια οφθαλμαπάτη που οφείλεται στην έλλειψη αλκοόλ
:-)