(απόφθεγμα νιοστόν)
Στα ψιλά πέρασε το νέο απόφθεγμα του Ηγέτη:
"Πετύχαμε όσα μας κατηγορούσε η αντιπολίτευση".
Είχε μαζέψει προχτές εκεί πέρα όλους τους λούζερ που έμπρακτα απογυμνώνουν τη λέξη "βουλευτής" από τα δημοκρατικά της μπιχλιμπίδια, και τους έβγαζε λόγο ώστε να τον χειροκροτήσουν και να αλληλοχειροκροτηθούν προκειμένου να νιώσουν ότι "να, επιτέλους, βρέθηκε κάποιος να μας χειροκροτήσει, ναι μεν οι συντριπτικά περισσότεροι μας πετάνε γιαούρτια, αλλά κάποιοι μας χειροκροτούν, κι ας είμαστε εμείς οι ίδιοι που χειροκροτάμε τον εαυτό μας", και γενικώς περνούσαν μπέϊκα.
Και εκεί, μιλώντας τους, τους είπε τη μεγαλειώδη φράση:
"Πετύχαμε όσα μας κατηγορούσε η αντιπολίτευση".
Συνήθως η αντιπολίτευση τους λέει αποτυχημένους, εθνικούς μειοδότες, ανίκανους, διεφθαρμένους, κατώτερους των περιστάσεων κι άλλα τέτοια όμορφα.
Ε, "πετύχαμε όσα μας κατηγορούσε η αντιπολίτευση" παραδέχτηκε ο Ηγέτης, σε μια έκλαμψη αυτογνωσίας -και οι λούζερ ενθουσιάστηκαν και τον χειροκρότησαν.
Κι έχεις και την Ελευθεροτυπία, που από αβρότητα έσπευσε να μεταφράσει-διερμηνεύσει-επεξηγήσει τα λόγια του Ηγέτη:
«Πετύχαμε όσα μας κατηγορούσε η αντιπολίτευση [σ.σ. ότι δεν διαπραγματεύομαστε]», υπογράμμισε.
Με αυτό το "σ.σ." της καλής εφημερίδας, όμως, πολύ φοβάμαι πως ένα μεγαλειώδες αυτογνωσιακό τσιτάτο-απόφθεγμα του Ηγέτη, ορθολογικοποιείται και εν τέλει χάνεται μέσα στη μετριότητα των κοινοβουλευτικών παρλατών.
Απ' όσα σάϊτ και μπλογκ παρακολουθώ, μόνο ο Πρέζας εννόησε την σοφία της φράσεως του Ηγέτη και την έβαλε ως προμετωπίδα στο σχετικό του δημοσίευμα, δίνοντάς της τη θέση που της αξίζει: Θέση περίοπτη ανάμεσα στα υπόλοιπα μεγαλειώδη αποφθέγματα του Ηγέτη.