Σάββατο, Ιουνίου 02, 2012

ΡΕΣΙΤΑΛ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ

Μάγκα μου, το να θες να μπεις στη Βουλή, μπορεί κάλλιστα να είναι ιδεολογία.

Μάγκα μου, το να μπεις στη Βουλή απαιτεί να 'χεις το σχετικό μεράκι.
Να σε κατατρώει το σχετικό σαράκι.
Να είναι ένας ο νταλγκάς της ζωής σου: Η επιθυμία σου να μπεις στη Βουλή.
Να ξυπνάς και να σκέφτεσαι τον εαυτό σου βουλευτή.
Να κοιμάσαι και να ονειρεύεσαι βουλευτιλίκια.

Έτσι είναι, μάγκα μου: Για να γίνεις βουλευτής, πρέπει πρώτα να ποθείς να γίνεις βουλευτής. Ύστερα τα υπόλοιπα θα γίνουν μόνα τους: "καμια σχισμή δεν διευρύνεται χωρίς τον πόθο" που έλεγε κι ο Εμπειρίκος. Ο πόθος για το βουλευτιλίκι προηγείται, το βουλευτιλίκι έπεται.



Ο δημοσιογράφος Γαβριήλ Αβραμίδης που άλλαζε τα κόμματα σαν τα… πουκάμισα, κατάφερε-εν τέλει-να εκλεγεί βουλευτής στις εκλογές της 6ης Μαΐου με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων στην Α΄ Θεσσαλονίκης.
Προηγουμένως, βέβαια, είχε «περάσει» από οκτώ (!) συνολικά κόμματα τα τελευταία 16 χρόνια, γεγονός που αποκαλύπτει, αν μη τι άλλο, ότι δεν είναι και τόσο σταθερός στην πολιτική του ιδεολογία.
Το 1996 εκλέγεται Β' επιλαχών βουλευτής με το ΔΗΚΚΙ στην Α' Θεσσαλονίκης. Το 1998 μεταπηδά στο ΠΑΣΟΚ και θέτει υποψηφιότητα με τον τότε Νομάρχη Κ. Παπαδόπουλο. Εν συνεχεία, στηρίζει τον τότε υποψήφιο Νομάρχη της ΝΔ Παναγιώτη Ψωμιάδη, με τον οποίο πολιτεύεται η γυναίκα του.
Μετά, «κάνει μία στάση» στο κόμμα του Στέλιου Παπαθεμελή για να συστρατευτεί στην πορεία και με τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ στον τότε Δήμο Πολίχνης Κ. Θεοδωρίδη. Το 2010 επιστρέφει στη Νέα Δημοκρατία και κατεβαίνει ο ίδιος υποψήφιος με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.
Λίγο καιρό αργότερα βρίσκεται στο Άρμα Πολιτών του Γιάννη Δημαρά, από όπου θα φύγει μετά από ένα χρονικό διάστημα και θα βρεθεί να συνομιλεί με τη Δημοκρατική Αριστερά Θεσσαλονίκης. Καθώς δεν επετεύχθη συμφωνία, στις 21 Μαρτίου του 2012 ιδρύει το κόμμα των ανέργων.
Ωστόσο, πιστός στην… ιδεολογία του, φεύγει μετά από λίγους μήνες από το κόμμα που ο ίδιος ίδρυσε, και καταλήγει στους Ανεξάρτητους Έλληνες, με τους οποίους κατάφερε-επιτέλους-να εκλεγεί…!

(Πηγή: αυτή εδώ)

1 σχόλιο :

  1. Οικοδεσπότα!

    Παλιότερα, ο γελοιογράφος Γιάννης Ιωάννου, είχε μία φοβερή έμπνευση:

    Σκηνικό: έδρανα της Βουλής, και δύο μισοκοιμισμένοι βουλευτές με φράκο και ημίψηλο. Ο ένας ρωτάει τον άλλον: "- Τί ακριβώς δουλειά κάνουμ' εδώ, κύριε συνάδελφε;"
    Κι απαντάει ο άλλος (ανάμεσα σε χασμουρητά) : "- Είμαστε η φαντασίωση κάθε ανέργου, κύριε συνάδελφε!" :-)

    Υγ: Ρε, μπας κι αυτός ο τύπος με τα 6 κόμματα είναι οπαδός του Τζίμη Πανούση; Ξέρετε, οικοδεσπότα, αναφέρομαι στον φοβερό στίχο: "- Στης Βουλής τα έδρανα, άχ! κι εγώ να έκλανα!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Mi-la-re,
mi-la-re-si