ΙΩ, ΜΕΝ!!!

(Ένα κείμενο που αποτελεί συνέχεια του παλαιότερου αφιερώματος που αποδείκνυε την  ανθελληνικότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας)

Οι προηγούμενες συνέχειες βρίσκονται:
εδώ η πρώτη
εδώ η δεύτερη
εδώ η τρίτη
και το παρόν κείμενο είναι η τέταρτη συνέχεια.

Μου λέει λοιπόν ένα συγγενικό μου πρόσωπο: "Καλά το πας, αλλά θα πρέπει να πεις και για τον μύθο που αφορά την Ιώ". 

Και είχε δίκιο. Ας μιλήσουμε για την Ιώ, λοιπόν!

Αναφέραμε σε προηγούμενο ποστ ότι υπήρχε στην Αίγυπτο ένας βασιλιάς που λεγόταν Έπαφος, ο οποίος "εγάμησεν Μέμφιν" και έτσι γεννήθηκε η Λιβύη. Στη συνέχεια ο Ποσειδώνας γονιμοποίησε τη Λιβύη, με αποτέλεσμα να γενηθούν δυό υγιέστατα αγοράκια:

Ο Βήλος που έκατσε στην Αίγυπτο και πρόκοψε, και ο Αγήνωρ που πήγε κι έγινε βασιλιάς στη Φοινίκη. Ξέρεις, εκεί γύρω Λίβανο, Παλαιστίνη και τα περίχωρα
(φτου-φτου-φτου-ξορκισμένα -αντισημίτη αναγνώστη μου, δε φέρνεις καλού-κακού εκείνο το κουτάκι με τα υπογλώσσια? Διότι μάλλον θα πιάσουμε αναφορές σε μυστήριες περιοχές και σημιτικά έθνη...).

Ποιός ήταν όμως ο παππούς τους, ο Έπαφος?

Ήταν γιός του ίδιου του Δία και μιας Ελληνοπούλας!!!
(Ουφ!!! Είχα μπαφιάσει πια, βρε εθνικιστή αναγνώστη μου... Αλλά επιτέλους βρήκαμε μια γηγενή, μια ελληνοπούλα, να την προτιμά ο ίδιος ο Δίας!!!)

Το όνομα της Ελληνοπούλας ήταν "Ιώ".

Αυτή η Ιώ, λοιπόν, ήταν κόρη του ποταμού Ίναχου, ο οποίος ποταμός Ίναχος, εκτός από το ότι ρέει στο Άργος, συνήψε ερωτικές σχέσεις με κάμποσες τρυφερές υπάρξεις, όπως ας πούμε με την Μελία, η οποία ήταν κόρη του Ωκεανού -και λογικό ήταν, τι στην ευχή, με γυναίκες θα συνευρισκόταν ο ποταμός? Από την ένωση λοιπόν του ποταμού Ίναχου με κάποια πηγή ή θάλασσα ή κάτι τέτοιο, γεννήθηκε η Ιώ. Γνήσια γηγενής Ελληνοπούλα, δηλαδή, ένα γνήσιο τέκνο της Αργολικής γης -και του Αργολικού νερού, εν προκειμένω.

Κι όταν την είδε ο Δίας την Ιώ, πολύ τη γουστάρισε. Ξετρελάθηκε μαζί της. Την πόθησε. Είχε μπροστά του μια γνήσια Ελληνίδα. Μια γνήσια θυγατέρα της Ελληνικής γης. Μια λυγερόκορμη Ελληνίδα. Της την έπεσε.

Το έκαναν παθιασμένα. Η πανέμορφη Ιώ έμεινε έγκυος. Είχε μέσα της το σπέρμα του Δία!!!

Η Ελλάδα μπορούσε πλέον να αναμένει τον νέο της ηγέτη: Τον γιο του Δία και της γνήσιας ελληνοπούλας: Της πανέμορφης Ιούς!!!

Όμως οι θεοί είχαν άλλα σχέδια:

Πρώτα ο Δίας, ο οποίος αφού εσυνευρέθη καλά-καλά με την πανέμορφη Ελληνοπούλα Ιώ, αμέσως μετά τη μεταμόρφωσε σε ...γελάδα!!!

Ναι, όπως τ' ακούς ελληναρά αναγνώστη μου: Κάναμε κρα να μας πηδήξει μια κοπέλα μας (με την καλή έννοια) κάποιος θεός, και πάνω που πήγαμε να χαρούμε και να τονωθεί το εθνικό μας γόητρο επειδή ο Δίας πήδηξε μια ελληνοπούλα, ξαφνικά βλέπουμε την λυγερόκορμη κοπελάρα μας να μετατρέπεται σε αγελάδα!!! (Ω, πόσο υποτιμητικό για το εθνικό μας φρόνημα!!!)

Η οποία αγελαδίτσα-Ιώ, γυρνούσε εκεί πέρα στο Άργος και μουγκάνιζε και την έβλεπαν οι βοσκοί και οι πεπονοκαλλιεργητές και έλεγαν ο ένας στον άλλο θεολογικά ευφυολογήματα του στυλ "Αχ και να 'χα δέκα κόρες που ν' άρεσαν του Δία... Βουστάσιο θα άνοιγα!!!" και τέτοια, και γενικώς η εθνική περηφάνεια είχε πέσει στο ναδίρ. "Δεν τραβάει η ομάδα, αχ Ελλάδα αγελάδα" που λέει κι ο Πανούσης.

Η Ήρα πάλι, η ομόκλινη του Δία είχε άλλα σχέδια, διότι η Ήρα ήταν θεά που ετιμάτο ιδιαιτέρως στο Άργος και η Ιώ (πριν γίνει αγελάδα) ήταν ιέρεια στο ναό της Ήρας. Η Ήρα λοιπόν, δεν μπορούσε να ανεχτεί το γεγονός πως μες το Άργος κυκλοφορούσε μια κουνήστρω αντροχωρίστρα πρώην ιέρεια του ναού της Ήρας, η Ιώ, έστω και μεταμορφωμένη σε αγελαδίτσα.

Κάνει λοιπόν ένα τσακ! η Ήρα και η Ιώ-αγελάδα γίνεται Ιώ-τρελλή-αγελάδα και φεύγει από το Άργος. Ξεκινάει ένα αγελαδοτάξιδο όπου η αγελάδα-Ιώ φτάνει στο Ιόνιο πέλαγος (το οποίο λέγεται Ιόνιο εξαιτίας του ονόματός της: Ιώ-Ιόνιο), ανεβαίνει στην Αλβανία, διασχίζει τα Βαλκάνια, διασχίζει το Βόσπορο, διασχίζει την Εγγύς Ανατολή, συνεχίζει ακάθεκτη και φτάνει στην Αίγυπτο, όπου ο Δίας, την ξαναμεταμορφώνει σε γυναίκα, (και μάλιστα κάμποσων μηνών έγκυο γυναίκα) και σε λίγο καιρό γενιέται ο Έπαφος, ο γιός του Δία και της Ιούς. Ο παππούς του Αγήνορα και του Βήλου.

Βγάλε αναστεναγμό εθνικής ανακούφισης, αναγνώστη μου! Εφόσον η Ιώ ήταν καθαρόαιμη Ελληνοπούλα -πιο καθαρόαιμη δεν γίνεται- επομένως και στους απογόνους της ρέει αίμα ελληνικό (άσε που οι απόγονοί της είναι και μεγαλωμένοι με αγελαδινό γάλα πρώτης ποιότητας)!!!

Η 100% Ελληνίδα αγελαδίτσα Ιώ είναι λοιπόν μητέρα του Έπαφου, προ-γιαγιά του Αγήνορα και του Βήλου, προ-προ-γιαγιά του Αίγυπτου και του Δαναού!!!

Επομένως, με βάση την ελληνική μυθολογία, η ελληνικότητα των Λίβυων, των Αιγύπτιων, των Δαναών, των Αιθιόπων και των Περσών, δεν μπορεί ν΄αμφισβητηθεί, όπως και η ελληνικότητα των Φοινίκων, των Χαναναίων, των έτσι με τις μυτόγκες (ονόματα δε λέω, αλλά καλού κακού δε φέρνεις τα υπογλώσσια, αντισημίτη αναγνώστη μου?)... Διότι κι αυτοί Έλληνες είναι, δεν κατούρησαν στο πηγάδι. Έτσι λέει τουλάχιστον η (τώρα και φιλοσημιτική) Ελληνική μυθολογία.

Ο Αγήνωρ, τώρα, ο γιος του Ποσειδώνα και δισέγγονος της Ελληνοπούλας Ιούς, πάει στη Φοινίκη και παντρεύεται μια εκπάγλου καλλονής Λιβανέζα που την έλεγαν Τηλέφασσα.

Μαζί αποχτήσανε τέσσερα χαριτωμένα παιδάκια: Τον Φοίνικα (απ' τον οποίο κατάγονται οι Φοίνικες), τον Κίλικα (απ' τον οποίο κατάγονται οι Κίλικες), την Ευρώπη (απ' την οποία όπως θα δούμε κατάγονται οι περί τον Μίνωα), και τον Κάδμο (ο οποίος δεν ήταν Φοίνικας εφόσον Φοίνικας ήταν ο αδερφός του, δεν ήταν Κίλικας εφόσον ο Κίλικας ήταν ο άλλος αδερφός του, δεν ήταν Μινωίτης, βρε τι να ήταν βρε τι να ήταν... πάντως Φοίνικας δεν ήταν, ήταν όμως κάτι κοντά στους Φοίνικες... τα υπογλώσσια τα έχεις, είπαμε, αντισημίτη αναγνώστη μου?)

Τελοσπάντων, η Ευρώπη ήταν τόσο ωραία όσο και η αείμνηστη προ-προ-γιαγιά της, δηλ. η Ελληνίδα Ιώ. Οπότε, μόλις την είδε ο Δίας την Ευρώπη, θυμήθηκε την Ιώ κι ένιωσε να ξυπνάνε μέσα του τρυφερές βουκολικές περιπτύξεις με τη γελάδα προγιαγιά Ιώ, οπότε μεταμορφώθηκε ο ίδιος σε έναν πανέμορφο ταύρο (ίσως σε μια τάση για αντιστροφή των όρων του παιχνιδιού), η τρυφερή παιδίσκη Ευρώπη έτρεξε και καβάλησε τον ταύρο-Δία και ταξίδεψαν ως την Κρήτη όπου ο Δίας ξαναπήρε την κανονική του μορφή και η Ευρώπη έχασε την παρθενία της: επηδήχθη παρά του Διός.

Τέκνα της συνευρέσεως του Διός με την Ευρώπη υπήρξαν ο Μίνως, ο Ραδάμανθυς και (λένε μερικοί) ο Σαρπηδών.

Με λίγα λόγια, εθνικιστή αναγνώστη μου, ο Μινωϊκός πολιτισμός δεν θα είχε υπάρξει αν δεν είχε υπάρξει μια σημιτικής καταγωγής κοπέλα από τη Φοινίκη. Αίσχος!!! -η μόνη μας παρηγοριά είναι ότι η προ-προ-προγιαγιά ήταν Ελληνίδα, έστω και ως προγιαγιά-αγελάδα.

Πάλι καλά να λέμε, δηλαδή, με τους προδότες αρχαίους Έλληνες που δεν σκεφτόντουσαν εθνοπρεπώς όταν έγραφαν την αρχαία ελληνική μυθολογία.

Όμως τα αδέρφια της Ευρώπης άρχισαν ν' αναζητούν τη χαμένη τους αδερφή. Ειδικά ο Κάδμος, και που δεν πήγε για να βρει την αδερφή του (στην Κρήτη πάντως υποθέτω πως δεν πήγε, γιατί αν είχε πάει, θα την έβρισκε)... Μέχρι και στο μαντείο των Δελφών πήγε και ρώτησε (πήγαιναν και σημίτες στο μαντείο των Δελφών... Αίσχος και ξεπεσμός εθνικιστή αναγνώστη μου...), αλλά ο χρησμός του μαντείου του είπε να σταματήσει το ψάξιμο και να ακολουθήσει την πρώτη αγελάδα που θα βρει μπροστά του: όπου αράξει η αγελάδα, εκεί ο Κάδμος όφειλε να ιδρύσει μια πόλη.

(Ένα περίεργο πράμα ρε συ εθνικιστή αναγνώστη μου: Μόλις ξαναβρεθήκαμε στην Ελλάδα -στους Δελφούς εν προκειμένω- τσουπ! η μυθολογία πετάει μπροστά μας ξανά μια γελάδα. Τι να πω... Bullshit).

Ο Κάδμος λοιπόν ακολουθεί την πρώτη γελάδα που συναντά, αυτή τον τρελλαίνει στον ποδαρόδρομο, ώσπου ο εξαντλημένος Κάδμος τη βλέπει να σταματάει εκεί που σήμερα είναι η Θήβα, οπότε κι ο Κάδμος με τη λιβανέζα μαμά του και κάτι σημιτικής καταγωγής μπατζανάκηδες που ήταν μαζί τους, αποφασίζουν να χτίσουν εκεί μια πόλη: Τη Θήβα. Και για να μην ξεχαστεί ο ιδρυτής της πόλης, έχτισαν εκεί πέρα και μια ακρόπολη που την ονόμασαν "Καδμεία". (Την οποία καλό είναι να προφέρεις σωστά: Δεν είναι καλό να λες "Καδμεία" και να ακούγεται "Ακαδημία", διότι εκεί κοντά στην Ακαδημία έμεναν εκείνοι οι περίεργοι, οι Γεφυραίοι, οπότε σε βλέπω να μην τα γλιτώνεις τα υπογλώσσια).

Κι επειδή δίπλα στη Θήβα -κατά τρομερή σύμπτωση- υπήρχε ο Ορχομενός με τα αμύθητα πλούτη, οι Μινύες του Ορχομενού καθόλου δεν καλοδέχτηκαν τους νεοφερμένους ανατολίτες: Κάθε μέρα έπαιζαν μπουνιές μαζί τους, σε στυλ "ουστ από δω βρωμιάρηδες".

Βέβαια οι Μινύες ήταν καλά και εργατικά ανθρωπάκια, απευθείας απόγονοι του Ποσειδώνα, άσε που στα μέρη τους, σ' ένα χωριουδάκι που λεγόταν Αλαλκομενές, είχε γεννηθεί -έλεγαν- και η θεά Αθηνά. Τελοσπάντων, η Αθηνά αν και γεννημένη στους Μινύες, είδε το άδικο που γινόταν σε βάρος του Κάδμου και αποφάσισε να τον στηρίξει, να τον βοηθήσει να φτιάξει στρατό:

Σε μια πηγή έξω από τη Θήβα, ζούσε ένα μεγάλο φίδι, το φιδάκι ο Διαμαντής. Πήγαινε ο κόσμος να πάρει νερό από την πηγή και τρόμαζε βλέποντας το φιδάκι το Διαμαντή. Κάποια δόση ο Κάδμος σκότωσε το φιδάκι το Διαμαντή, και η Αθηνά συμβούλεψε τον Κάδμο να σπείρει στη γη τα δόντια του φιδακίου. Ο Κάδμος το έπραξε, με αποτέλεσμα να ξεπηδήσουν από τη γη οι περιβόητοι "Σπαρτοί": Παιδιά της γης αλλά και άγριοι άντρες που ξεπήδησαν μέσα από τη γη κρατώντας όπλα. Αλλά επειδή ήντουσαν ζωντόβολα, χρησιμοποίησαν ο ένας τα όπλα του ενάντια στον άλλον, με αποτέλεσμα να επιζήσουν μόνο πέντε.

Ο τζερτζελές είναι στα ονόματα αυτών των 5 Σπαρτών που επέζησαν: Ο ένας, ας πούμε, λεγόταν "Χθόνιος", πράγμα λογικό, αφού βγήκε μέσα από τη γη. Ένας άλλος Σπαρτός λεγόταν Ουδαίος. Η γη λέγεται και "έδαφος", από αυτό το έδαφος προκύπτει η λέξη "οδός" ή "ουδός", και από αυτό το ουδός προκύπτει ο Ουδαίος.
(Αλλά εσύ αντισημίτη αναγνώστη μου, έχεις κάθε δικαίωμα να ισχυρίζεσαι ότι αυτός ο Ουδαίος ήταν απλώς Ιουδαίος -λέγε τη γνώμη σου και άσε τους φιλόλογους να γελάνε). Τελοσπάντων, οι 5 Σπαρτοί και οι Λιβανέζοι που ήρθαν με τον Κάδμο είναι, σύμφωνα με τη μυθολογία, οι πρόγονοι των Θηβαίων.

Ο Κάδμος με τους Σπαρτούς του πρέπει να 'ταν καλός πολεμιστής, γιατί τον συμπάθησε ο θεός του πολέμου, ο Άρης:
Βλέπεις, ο Κάδμος ήταν άγαμος και άτεκνος και καντέμης στα ερωτικά. Τον λυπήθηκε ο Άρης και του προξένεψε την κόρη του, την Αρμονία, που ήταν καρπός της ένωσης δύο θεών: του Άρη και της Αφροδίτης, παρακαλώ!
(Δικαίως οργίζεσαι με την ελληνική μυθολογία, Ελληναρά αναγνώστη μου... Οι θεοί των Ελλήνων, με το ζόρι πηδάνε καμιά Ελληνοπούλα, άσε που αμέσως μετά την μεταμορφώνουν σε γελάδα... Ενώ όταν πρόκειται για έναν σημιτικής καταγωγής ανατολίτη, τότε τον προξενεύουν με τις ίδιες τους τις κόρες... Αίσχος!!!)

Ο Κάδμος λοιπόν νυμφεύτηκε την Αρμονία, όλοι οι θεοί καλεσμένοι στο γάμο να κάνουν απίθανα δώρα στους νιόπαντρους, η Αθηνά να κάνει δώρο ένα πέπλο φτιαγμένο απ' τα ίδια της τα χέρια, ο Ήφαιστος να κάνει δώρο ένα απίθανα όμορφο περιδέραιο: το περίφημο περιδέραιο της Αρμονίας...

Δικαιολογημένα αγανακτείς: Στην καημένη την Ελληνοπούλα Ιώ το πολύ κάποιος να δώρισε κανένα δεμάτι σανό ή ό,τι τρώνε τα γελάδια τελοσπάντων... Αίσχος!!!

Τελικά οι απόγονοι του σημιτικής καταγωγής Κάδμου και του Σπαρτού Ουδαίου κατάφεραν κι άντεξαν στη Θήβα, έστω και πληρώνοντας εξοντωτικό φόρο υποτέλειας προς τους Μινύες. Όταν μάλιστα ήρθε κι έμεινε στη Θήβα ο Ηρακλής (ο γνωστός ημίθεος), το πρώτο του μέλημα ήταν να αποτινάξει από τους Θηβαίους τον εξοντωτικό φόρο υποτέλειας που πλήρωναν προς τους Μινύες.

(Δικαίως αγανακτείς αντισημίτη αναγνώστη μου: Ακούς εκεί, κοτζάμ ελληνότατος ελληναράς Ηρακλής να πηγαίνει ν' απελευθερώνει τους απόγονους του Κάδμου... Αίσχος!)

Αυτή ήταν λοιπόν σε γενικές γραμμές τόσο η ιστορία του Κάδμου όσο και η ιστορία της προ-προγιαγιάς του, της Ιούς.

Φίλε αναγνώστη, δε θέλω να σε ζαλίσω με λεπτομέρειες, πάντως αυτή η Ιώ από μερικούς παραλληλίζεται ή ταυτίζεται με την Ίσιδα ή με τη Σελήνη, διότι μια ελληνοπούλα βρήκαμε μέσα σ' όλη αυτή την παρέλαση προσώπων, κι αυτή πάνε να μας την βγάλουν αιγυπτιακή θεότητα ή δορυφόρο της γης... Αίσχος!

Η οργή μου είναι τόση που αναγκάζομαι να βροντοφωνάξω:

ΕΙΣΑΙ ΓΝΥΣΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ?
Ε, ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΕΛΛΗΝΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ!
ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΥΣΤΥΝΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΗ!
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΠΡΩΔΟΤΕΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!
ΕΛΛΗΝΕΣ, ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΜΑΚΡΗΑ ΑΠΩ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΝΙΚΥ ΜΗΘΟΛΟΓΙΑ!
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΓΗΝΟΥΝΕ ΣΩΣΤΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ!!!

ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ!
ΖΗΤΩ Ο ΦΡΑΠΕΣ!!!