ΤΑ ΕΝΝΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

Αξιοπρόσεκτος ανάμνησις γεμάτη διαχρονικότητα σιξτίλας.

Για τον Ελικώνα μονοπάτι πήρα
κι όταν ο Απόλλωνας θα παίζει λύρα
μέσ’ τη νύχτα ευκαιρία θα γυρέψω
τα εννιά κορίτσια που φυλάει να του κλέψω.

Θα κλέψω την Καλλιόπη, θα πάρω την Κλειώ
χαρτί και καλαμάρι να μάθω να κρατώ.
Θα πάρω την Ευτέρπη, να ‘ρθεί κι η Ερατώ
το ποίημα της αγάπης να μάθω σα νερό.
Να παίζει η κωμωδία κι η Θάλεια θα ‘ρθεί,
η Μελπομένη μόνη αν μείνει θα χαθεί.

Κάτω από τον θρόνο το λαμπρό του Δία
ζουν εννιά κορίτσια από την Πιερία
ο Απόλλωνας για ύπνο σαν πλαγιάσει
τα εννιά κορίτσια που φυλάει θα τα χάσει.

Για τον Ελικώνα μονοπάτι πήρα
κι όταν ο Απόλλωνας θα παίζει λύρα
μέσ’ τη νύχτα ευκαιρία θα γυρέψω
τα εννιά κορίτσια που φυλάει να του κλέψω.

Μα και την Τερψιχόρη ν’ αφήσω δεν μπορώ
γιατί στα βήματά της θα μάθω το χορό.
Πολύμνια την λένε και είναι ευβλαβική,
θα ‘ρθεί για να με μάθει ζωή ασκητική.
Κοντά μου η Ουρανία στ’ αστέρια θα βρεθεί,
θα κλέψω εννιά κορίτσια το χρόνο που θα ‘ρθεί.