Πέμπτη, Δεκεμβρίου 31, 2015
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 30, 2015
Τρις να δις!
Οκέυ, αυτό με τα 600 δις ομολογώ πως το είχα ξανακούσει -και είχα γελάσει τόσο όσο αξίζει να γελάσει κάποιος με κάποιους που πιστεύουν πως έχουν ένα μικρο μερίδιο σε 600 δις.
Όμως τώρα... γκαγκάν-γκαγκάν!!!
απ' τους λογαριασμούς των 600 δις καθώς και απ τα συνολικά ποσά των 115,5 τρις των καταπιστευματικών λογαριασμών στα οποία είμαστε όλοι οι Έλληνες πολίτες συνδικαιούχοι.
Τόσο απλά τα λέει εδώ, καλέ μου αναγνώστη.
Τόσο απλά.
115,5 τρις λέει.
115,5 τρισεκατομμύρια λέει.
115,5 ψωροτρισεκατομμύρια.
Τι να πει κανείς...
Θλίβομαι.
Ελπίζω μόνο να γίνει σύντομα αντιληπτό ότι το σύνολο των καταπιστευματικών λογαριασμούς στους οποίους είμαστε όλοι οι Έλληνες πολίτες δικαιούχοι, είναι πολύ μεγαλύτερο από 115,5 τρις.
Πρόχειρα το υπολογίζω σε 254,8 τετράκις εκατομμύρια.
Αχ, μάνα, που ζω?
Μα να που ζω!
Όμως τώρα... γκαγκάν-γκαγκάν!!!
απ' τους λογαριασμούς των 600 δις καθώς και απ τα συνολικά ποσά των 115,5 τρις των καταπιστευματικών λογαριασμών στα οποία είμαστε όλοι οι Έλληνες πολίτες συνδικαιούχοι.
Τόσο απλά τα λέει εδώ, καλέ μου αναγνώστη.
Τόσο απλά.
115,5 τρις λέει.
115,5 τρισεκατομμύρια λέει.
115,5 ψωροτρισεκατομμύρια.
Τι να πει κανείς...
Θλίβομαι.
Ελπίζω μόνο να γίνει σύντομα αντιληπτό ότι το σύνολο των καταπιστευματικών λογαριασμούς στους οποίους είμαστε όλοι οι Έλληνες πολίτες δικαιούχοι, είναι πολύ μεγαλύτερο από 115,5 τρις.
Πρόχειρα το υπολογίζω σε 254,8 τετράκις εκατομμύρια.
Αχ, μάνα, που ζω?
Μα να που ζω!
Δικλίδες
Με αφορμή τη σημερινή Εφημερίδα των Συντακτών που θα κάνει πολλούς να μονολογήσουν "μα καλά, πόσο ανορθόγραφοι είναι αυτοί οι συντάκτες"...
... είναι ευκαιρία να σταματήσει πια αυτό το θέμα με το υποτιθέμενο "ει" της δικλίδας που την κάνει δικλείδα ενώ κανονικά είναι δικλίδα. Διότι αν το γκουγκλίσεις λίγο, έχει γεμίσει ο τόπος δικλείδες ασφαλείας ενώ σπανίζουν οι γνήσιες, οι ορίτζιναλ, δικλίδες ασφαλείας.
Δικλίδα λοιπόν, από το ομηρικό δικλίς (δις+κλίνω) και όχι δικλείδα από το κλειδί το οποίο κλειδί δεν έχει καμία σχέση.
κληισταὶ δ᾽ ἔπεσαν σανίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι,
δικλίδες·
που λέει κι ο παππούς ο Όμηρος, δηλαδή -και ο οποίος αν με διαβάζει τώρα (πράγμα ολωσδιόλου απίθανο, βέβαια) ίσως να κουνάει το κεφάλι του μονολογώντας "μα κι εσύ το κάνεις αυτό το λάθος μερικές φορές όταν τη γραφή σου την παρασέρνει η ταχύτητα".
Τι να πω...
Πάντως το google έχει γεμίσει δικλείδες κι είναι πια καιρός να γεμίσει με δικλίδες. Εγώ μόνο αυτό ξέρω.
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 28, 2015
Κυριακή, Δεκεμβρίου 27, 2015
Αποδελτίωση έτους
είναι μέρες που ξυπνάς και βλέπεις μπροστά σου να σηκώνεται ένα ψηλό βουνό που πρέπει να σκαρφαλώσεις για να βγάλεις τη μέρα σου και η αλήθεια είναι πως συμβιβάζεσαι με αυτό γιατί τόσα χρόνια έμαθες καλά το μονοπάτι συνήθισες τις γρατζουνιές από τα φρύγανα στα πόδια και πάνω που το παίρνεις απόφαση πως έτσι θα είναι για πάντα η ζωή σου έρχεται αναπάντεχα εκείνη η μέρα που ξυπνάς και βλέπεις να απλώνεται ένα ηλιόλουστο γαλάζιο πέλαγος επιτέλους χαμογελάς τι ωραία που είναι η ζωή λες κι αμέσως γδύνεσαι και βουτάς βιαστικά στα γαλανά νερά σκίζεις το νερό με κραυγή ευτυχίας αλλά ωχ δεν ξέρεις μπάνιο δεν είναι αλήθεια κουνάς τα χέρια σου άτσαλα μα δεν μπορείς να βγεις στην επιφάνεια δεν είναι δυνατόν παλεύεις με το υγρό κενό κερδίζεις λίγους πόντους βγαίνουν λίγο τα μάτια σου στην επιφάνεια αλλά τα μάτια δεν αναπνέουν μόνο βλέπουν στιγμιαία μέσα από τους αφρούς έναν τύπο να έχει σκάσει στα γέλια από τη στεριά μα ούτε βοήθεια δεν προλαβαίνεις να φωνάξεις γιατί σε ξαναπαίρνει μέσα ο βυθός τα χέρια σου ελαττώνουν την προσπάθεια ώσπου χάνεις οριστικά τις δυνάμεις σου δε προβάλλεις καμία αντίσταση παραδίνεσαι στο θαλάσσιο ρεύμα που σε ξεβράζει νεκρό στην ακτή και τότε σε βουτάει απ' τα μαλλιά ο άλλος εαυτός σου απ' το βουνό σε σέρνει νεκρό μέχρι την κορυφή νοτίζοντας το μονοπάτι γιατί ακόμα στάζεις και μόλις φτάνει απάνω ανοίγει την πόρτα της πέτρινης καλύβας και σε στοιβάζει σε μια ντάνα από πτώματα των προγενέστερων ονειροπαρμένων εαυτών σου.
Είναι μια ασθμαίνουσα πρόταση, ένα ασθμαίνον κείμενο που έγραψε ο Σαμσών Ρακάς -σου ορκίζομαι ότι δεν άλλαξα ούτε ένα ιώτα αντιγράφοντάς το- και δεν ξέρω ρε φίλε αναγνώστη, αλλά πάντως πολύ με άγγιξε δοθέντος του κλίματος των ημερώνε.
Τραγούδι.
Οι εντυπώσεις ενός πνιγμένου
Σάββατο, Δεκεμβρίου 26, 2015
Πρόσφυγας
Φτιάχνοντας πιτάκια με κάτι που θα μπορούσε να είναι πάππου προς πάππο και γιαγιάς προς γιαγιά μυητική συνταγή και τραγουδώντας τον Πρόσφυγα ίνα υπογραμμιστεί η εξ ανατολών καταγωγή του όλου εγχειρήματος, του οποίου το μυστικό έχει να κάνει με την ψιλοκομμένη κάπαρη, το ψιλοκομμένο προσούτο και το πατέ ελιάς.
Εν πάση περιπτώσει, Πρόσφυγας.
Διόλου ανεπίκαιρον και καθ΄όλα εορταστικόν.
Σε συνδυασμό δε με το γεμάτο φεγγάρι και το φημολογούμενο μεγάλωμα της μέρας, τι να σε πω...!
Εν πάση περιπτώσει, Πρόσφυγας.
Διόλου ανεπίκαιρον και καθ΄όλα εορταστικόν.
Σε συνδυασμό δε με το γεμάτο φεγγάρι και το φημολογούμενο μεγάλωμα της μέρας, τι να σε πω...!
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 25, 2015
Αχ, τα κάλαντα...
Αχ, τα κάλαντα...
Πόσες και πόσες νοσταλγικές αναμνήσεις ξυπνούν...
Πόσες και πόσες μνήμες
της παιδικής ηλικίας...
Αλλά και πόση κυριαρχία της παράδοσης σημαίνουν,
πόση πλουσιοπάροχη απόδειξη παρέχουν
περί του ότι η παράδοση ζει και βασιλεύει...
Ωστόσο,
τα κάλαντα
δύνανται να μεταβληθούν σε ένα δυνατό όπλο,
σε μια δύναμη σφοδρής εκδίκησης
στα χέρια ενός διαμένοντος σε πολυκατοικία.
Για παράδειγμα,
αντιπαθείς την κυράτσα του τρίτου
ή τον ηλίθιο του πέμπτου
ή τον αχώνευτο διαχειριστή στον δεύτερο?
Τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα ήλθαν και παρήλθαν.
Αν τα άφησες ανεκμετάλλευτα, τι να πω...
Όμως τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα είναι καθ' οδόν.
Να η ευκαιρία σου:
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 24, 2015
Λυσίου Λόγοι -Προς Σίμωνα Απολογία (με σάουντρακ μπουζούκι)
Στον Λόγο του Λυσία "Προς Σίμωνα Απολογία", η υπόθεση είναι η εξής:
Ο Σίμων είχε ως ερωμένο ένα νεαρό (πιθανότατα πολύ νεαρό) αγόρι. Τον Θεόδοτο. Ο Θεόδοτος ήταν από τις Πλαταιές της Βοιωτίας. Με βάση το εδάφιο 33 του λόγου, μερικοί μελετητές πιθανολογούν ότι ο Θεόδοτος ήταν δούλος (στην Αθήνα μόνο οι δούλοι επιτρεπόταν να υποστούν βασανιστήρια κατά τη διάρκεια ανάκρισης σχετικής με ιδιωτικές υποθέσεις. Άλλοι όμως μελετητές αντιτείνουν ότι η έννοια του βασανισμού είναι σχετική, επομένως ίσως ο Θεόδοτος δεν ήταν δούλος. Το πράγμα είναι ασαφές). Όπως και να 'χει, ο Αθηναίος Σίμων είχε ως ερωμένο τον νεαρό Θεόδοτο από τις Πλαταιές.
Κάποια στιγμή, το "μειράκιον", δηλαδή ο νεαρός Θεόδοτος παράτησε τον Σίμωνα και επέλεξε ως νέο του ερωμένο έναν άλλο Αθηναίο, πιο εύπορο από τον Σίμωνα. (Το όνομα του άλλου Αθηναίου μας είναι άγνωστο, παρ' όλο που αυτός ο άλλος Αθηναίος είναι το πρόσωπο γι το οποίο γράφτηκε ο λόγος και το οποίο εκφωνεί τον λόγο στο δικαστήριο).
Ο Σίμων, λυσσάει που βλέπει τον Θεόδοτο στα χέρια (και όχι μόνο στα χέρια) του άλλου Αθηναίου. Μαζί με κάτι φίλους του πάνε και μεθάνε και όλοι μαζί επιτίθενται στον άλλο Αθηναίο προσπαθώντας ν' αρπάξουν διά της βίας τον νεαρό Θεόδοτο. Γίνεται συμπλοκή και ο Σίμων τραυματίζεται μάλλον σοβαρά. Ο άλλος Αθηναίος θα είχε κάθε λόγο να κάνει μήνυση στον Σίμωνα: υπήρχαν μάρτυρες στο επεισόδιο (το οποίο λογικά -βάσει των εδαφίων 11-13 του λόγου, πρέπει να έγινε κάπου κοντά στη σημερινή οδό Πειραιώς προς το Γκάζι) οι οποίοι θα μπορούσαν να περιγράψουν ότι ο μεθυσμένος Σίμων και η μεθυσμένη παρέα του ήταν οι επιτιθέμενοι, ενώ ο Θεόδοτος και ο άλλος Αθηναίος ήταν οι αμυνόμενοι. Όμως ο "άλλος Αθηναίος" ήταν, όπως είπαμε, αρκετά εύπορος, μέλος της καλής κοινωνίας των Αθηνών και φοβήθηκε το σκάνδαλο και το κράξιμο (βλέπε εδάφιο 3 του λόγου) που θα υφίστατο εάν δημοσιοποιούντο οι λεπτομέρειες σχετικά με τη μάχη που έδωσε για τα μάτια του νεαρού Θεόδοτου.
Πέρασαν 4 χρόνια και ο "άλλος Αθηναίος" έμπλεξε σε κάτι δίκες για οικονομικά ζητήματα, δίκες τις οποίες πιθανότατα έχασε. Και όπως πάντα, όταν κάποιος χάνει σε οικονομικές δίκες, αφ' ενός υποβιβάζεται στα μάτια της κοινωνίας και αφ' ετέρου, βέβαια. αποδυναμώνεται οικονομικά.
Ο Σίμων λοιπόν, βλέποντας σε δυσχερή θέση τον ερωτικό του αντίπαλο, αποφάσισε να τον αποτελειώσει: Με αφορμή τον σοβαρό τραυματισμό του κατά τον προ τετραετίας τσαμπουκά για τα μάτια του νεαρού Θεόδοτου, καταγγέλλει τον "άλλο Αθηναίο" ότι ήταν αυτός που επιτεθηκε στον Σίμωνα και μάλιστα επιτέθηκε με σκοπό να τον σκοτώσει για λόγους ερωτικής αντιζηλίας και κατά ττη διάρκεια αυτής της επίθεσης ο "άλλος Αθηναίος" τραυμάτισε "εκ προνοίας", δηλαδή εκ προμελέτης, τον Σίμωνα. Απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης που θα λέγαμε σήμερα. Σε τέτοιες δίκες στην Αθήνα, αν καταδικαζόσουν σε εξόριζαν απ' την Αθήνα και σου δήμευαν την περιουσία (τη μισή την έπαιρνε το δημόσιο και την άλλη μισή την έπαιρνε το παρ' ολίγον θύμα σου).
Ο κατηγορούμενος "άλλος Αθηναίος", λοιπόν, ανέθεσε στον Λυσία να γράψει έναν λόγο με επιχειρήματα τέτοια που θα έπειθαν το δικαστήριο ότι δεν επρόκειτο για απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης αλλά επρόκειτο για άμυνα απέναντι στην επίθεση μιας ομάδας σουρωμένων φίλων ενός ερωτικά πληγωμένου ανθρώπου.
Ο λόγος ξεκινά με τον "άλλο Αθηναίο" να δηλώνει ότι είναι ψεύτικη η καταγγελία του Σίμωνα (εδ. 1), και να δηλώνει επίσης ότι απέφυγε να κάνει μήνυση επειδή το αρμόδιο δικαστήριο θα ήταν η Ηλιαία (που είχε αρμοδιότητα για να δικάζει τσακωμούς στο δρόμο) και δεν είχε καμιά εμπιστοσύνη στην κρίση της Ηλιαίας. Όμως τώρα που βρίσκεται να δικάζεται από τον Άρειο Πάγο νιώθει βέβαιος για την ορθή κρίση του δικαστηρίου. Καλοπιάνει το δικαστήριο, δηλαδή. (Αυτό είναι, ουσιαστικά, το νόημα του εδαφίου 2).
Στα εδάφια 3 και 4 δηλώνει ότι ντρέπεται για τον γεροντοέρωτά του ("παρὰ τὴν ἡλικίαν τὴν ἐμαυτοῦ" λέει χαρακτηριστικά) και το πάθος του προς τον νεαρό Θεόδοτο, όμως καλεί το δικαστήριο να αναλογιστεί λίγο-πολύ όλοι επιθυμούν νεαρούς Θεόδοτους... ολοι έχουν τα πάθη τους... όμως το βασικό είναι κάποιος, παρ' όλο το πάθος του να μη δώσει δικαιώματα να τον κράξει η πόλη ("ἐπιθυμῆσαι μὲν ἅπασιν ἀνθρώποις ἔνεστιν, οὗτος δὲ βέλτιστος ἂν εἴη καὶ σωφρονέστατος, ὅστις κοσμιώτατα τὰς συμφορὰς φέρειν δύναται", λέει χαρακτηριστικά).
Στα εδάφια 6-9 περιγράφει μια παλιότερη σκηνή, όπου κάποιο βράδυ ο -πάλι μεθυσμένος- Σίμων με μερικούς φίλους του, έκανε ντου στο σπίτι του "άλλου Αθηναίου" σπάζοντας την πόρτα του σπιτιού και μπαίνοντας μέσα όπου βρήκε μόνο την αδερφή κι τις ανηψιές του "άλλου Αθηναίου" να κοιμούνται (μέγα σκάνδαλο το να δεις γυναίκα με το νυχτικό της εκείνη την εποχή, άρα πολύ επιβαρυντικό για την κρίση των δικαστών) και στη συνέχεια ο Σίμων αφού έμαθε σε ποιό μαγαζί ξενυχτούσαν ο "άλλος Αθηναίος" και ο Θεόδοτος, πήγε εκεί και είπε στον άλλο Αθηναίο "έβγα έξω ρε αν είσαι μάγκας", ο "άλλος Αθηναίος" βγήκε, έπαιξαν ξύλο για τα όμορφα μάτια του νεαρού Θεόδοτου, στον καυγά πάντοτε ηττάται ο περισσότερο μεθυσμένος και εν προκειμένω περισσότερο μεθυσμένος ήταν ο Σίμων, ο οποίος αναγκάστηκε να παει πιο πέρα και να αρχίσει να πετάει πέτρες προς τον άλλο Αθηναίο, ωστόσο είναι κανόνας πως ο μεθυσμένος δεν σημαδεύει σωστά, εν προκειμένω ο Σίμων πετώντας μια πέτρα έσπασε το κεφάλι ενός φίλου του, του Αριστόκριτου. Ο νυν κατηγορούμενος λεει στο δικαστήριο πως και γι' αυτή την υπόθεση θα μπορούσε να έχει μηνύσει τον Σίμωνα, όμως και τότε, επίσης, φοβήθηκε το σκάνδαλο και το κράξιμο ("ἠνειχόμην, καὶ μᾶλλον ᾑρούμην μὴ λαβεῖν τούτων τῶν ἁμαρτημάτων δίκην ἢ δόξαι τοῖς πολίταις ἀνόητος εἶναι... ἐμοῦ δὲ πολλοὶ καταγελάσονται τοιαῦτα πάσχοντος τῶν φθονεῖν εἰθισμένων, ἐάν τις ἐν τῇ πόλει προθυμῆται χρηστὸς εἶναι" λέει χαρακτηριστικά).
Στα εδάφια 10-14 περιγράφει τον τσακωμό για τον οποίο βρίσκεται σήμερα κατηγορούμενος:
Ο "άλλος Αθηναίος" είχε έναν φίλο που λεγόταν Λυσίμαχος. Με την ελπίδα πως ο πανδαμάτωρ χρόνος θα γιατρέψει τις ερωτικές πληγές του Σίμωνα, ο "άλλος Αθηναίος" μαζι με τον νεαρό Θεόδοτο φεύγουν απ' την Αθήνα με πλοίο και πάνε διακοπές (ίσως στις Κυκλάδες) να περάσουν όμορφα. Επιστρέφοντας, ο μεν Θεόδοτος φιλοξενείται στο σπίτι του προαναφερθέντος φίλου Λυσίμαχου, ενώ ο "άλλος Αθηναίος" για καλό και για κακό δεν έρχεται στην πόλη αλλά μένει στον Πειραιά και στην πόλη έρχεται κρυφά, μόνο στο σπίτι του Λυσίμαχου για να συναντά τον νεαρό Θεόδοτο.
Όμως ο Σίμων γνωρίζει πως ο Λυσίμαχος είναι φίλος του "άλλου Αθηναίου", υποψιάζεται πως αργά η γρήγορα τα δυο πιτσουνάκια θα πάνε στο σπίτι του Λυσίμαχου, και κάνει το εξής: Νοικιάζει σπίτι με θέα στη γειτονιά του Λυσίμαχου και εγκαθίσταται εκεί με κάτι φίλους του, όπου απ' την ταράτσα παρακολουθούν το σπίτι του Λυσίμαχου.
Κάποια στιγμή ο "άλλος Αθηναίος" εμφανίζεται, μπαίνει στο σπίτι του Λυσίμαχου, κάνουν ό,τι κάνουν και σε λίγο βγαίνει με τον νεαρό Θεόδοτο να πάνε μια βόλτα. Με το που τους βλέπουν και όντες δυο έναντι πολλών και σουρωμένων, το βάζουν στα πόδια, ο μεν "άλλος Αθηναίος" φορώντας το ιμάτιό του, ο δε Θεόδοτος χωρίς ιμάτιο (εδω που τα λέμε το ιμάτιο δυσκολεύει το τρέξιμο).
Και φέρνει μάρτυρες ο "άλλος Αθηναίος" που πιστοποιούν ότι τα πράγματα έγιναν έτσι.
Στα εδάφια 15-20 ο κατηγορούμενος συνεχίζει λέγοντας πως ο νεαρός Θεόδοτος (δίχως ιμάτιο) κατέφυγε σε ένα "γναφείο" (κάτι σαν βυρσοδεψείο, δηλαδή) μπας και βρει κανένα ρούχο να φορέσει, ενδεχομένως, όμως οι διώκτες του μπούκαραν στο γναφείο και τράβηξαν έξω τον Θεόδοτο, μαζεύτηκε κόσμος, άρχισε να πέφτει ξύλο, ξαφνικά εμφανίζεται ο "άλλος Αθηναίος", γενικεύεται ο καυγάς, ο Θεόδοτος ως πιο νέος και αδύναμος παει πιο κει κι αρχίζει να πετάει πέτρες, το αίμα τρέχει, "ἐν τούτῳ τῷ θορύβῳ συντριβόμεθα τὰς κεφαλὰς ἅπαντες" λεει χαρακτηριστικά ο "άλλος Αθηναίος", κι από τότε έχουν περάσει 4 χρονια, καταλήγει, οι σουρωμένοι φίλοι του Σίμωνα μου ζήτησαν συγγνώμη αλλά ο Σίμων μου την είχε φυλαγμένη.
Και φέρνει νέους μάρτυρες να πιστοποιήσουν ότι τα γεγονότα έγιναν έτσι ακριβώς.
Στα εδάφια 21-46 αντικρούει μεθοδικά τα επιχειρήματα του Σίμωνα. Π.χ, καταρρίπτει το επιχείρημα πως ο Σίμων εξαγόρασε με 300 δραχμές τις υπηρεσίες του Θεόδοτου ("εδω δεν έχει να φάει ο Σίμων, σιγά μην έδωσε 300 δραχμές στον Θεόδοτο", λέει χαρακτηριστικά: "τὴν γὰρ οὐσίαν τὴν ἑαυτοῦ ἅπασαν πεντήκοντα καὶ διακοσίων δραχμῶν ἐτιμήσατο. καίτοι θαυμαστὸν εἰ τὸν ἑταιρήσοντα πλειόνων ἐμισθώσατο ὧν αὐτὸς τυγχάνει κεκτημένος").Και γενικά χρησιμοποιεί λογικα επιχειρήματα προκειμένου να αναδείξει και αποδείξει τον παλιο-χαρακτήρα του Σίμωνα.
Μάλιστα, στο εδ. 45 φτάνει να αναφέρει ότι ο Σίμων όταν είχε παει φαντάρος το 394 π.Χ. ήταν τόσο απείθαρχος ώστε ο στρατός τον έδιωξε δίνοντάς του το Ι5 της εποχής.
Κλείνοντας, στα εδ. 46 έως 48 ζητάει την επιείκεια του δικαστηρίου, υπενθυμίζοντας ότι, στο κάτω-κάτω, σε αντίθεση με τον Σίμωνα, ο ίδιος υπήρξε καλός φαντάρος άρα προσέφερε περισσότερα στην πατρίδα (συν τους περισσότερους φόρους που πλήρωσε ως πλουσιότερος που ηταν απ' τον Σίμωνα) και κλείνει ξανα-δηλωνοντας ότι ντρέπεται που αναγκάστηκε να πάει στο δικαστήριο για τέτοιες υποθέσεις ("ἠναγκάσθην ἐκ τοιούτων πραγμάτων εἰς τοιούτους ἀγῶνας καταστῆναι" είναι η τελευταία του φράση).
Ο Κ.Θ. Αραπόπουλος αναλύοντας τον συγκεκριμένο λόγο του Λυσία συμπεραίνει: "Αν τώρα αποβλέψωμεν εις τα επιχειρήματα του λόγου και τον χρόνον που επέρασε και την δικαίαν και αμερόληπτον κρίσιν των Αεροπαγιτών, δεν θα έχωμεν αμφιβολίαν ότι ο κατηγορούμενος ηθωώθη..."
Πιο πριν, βέβαια, ο Κ.Θ.Αραπόπουλος έχει συμπεράνει πως ο εν λόγω λόγος του Λυσία "...μας διδάσκει και περί της τότε ηθικής καταστάσεως εν Αθήναις. Γνωρίζομεν ότι εις τας Αθήνας έκαστος νέος εξέλεγε κάποιον σπουδαίον άνδρα, προς τον οποίον ήθελε εξομοιωθή, και η σχέσις του ανδρός προς τον νέον δεν ήτο αξιόμεμπτος. Αλλ' ο νέος περι του οποίου πρόκειται ητο ξένος, Πλαταιεύς, και αι προς αυτόν ερωτικαί σχέσεις ουδεμώς διέφερον των προς εταίρας, διότι ουδένα υψηλόν σκοπόν επεδίωκον, αλλ' απέβλεπον μόνον εις αισχράν σαρκικήν ηδονήν".
Εγώ, καλέ μου αναγνώστη, δεν έχω άποψη. Απλώς, διαβάζοντας τον συγκεκριμένο λόγο του Λυσία, μου ήρθε στο νου ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έχει γράψει μια από τις εμβληματικότερες μορφές του λαϊκού μας τραγουδιού, ο Κώστας Ψυχογιός.
Ο Σίμων είχε ως ερωμένο ένα νεαρό (πιθανότατα πολύ νεαρό) αγόρι. Τον Θεόδοτο. Ο Θεόδοτος ήταν από τις Πλαταιές της Βοιωτίας. Με βάση το εδάφιο 33 του λόγου, μερικοί μελετητές πιθανολογούν ότι ο Θεόδοτος ήταν δούλος (στην Αθήνα μόνο οι δούλοι επιτρεπόταν να υποστούν βασανιστήρια κατά τη διάρκεια ανάκρισης σχετικής με ιδιωτικές υποθέσεις. Άλλοι όμως μελετητές αντιτείνουν ότι η έννοια του βασανισμού είναι σχετική, επομένως ίσως ο Θεόδοτος δεν ήταν δούλος. Το πράγμα είναι ασαφές). Όπως και να 'χει, ο Αθηναίος Σίμων είχε ως ερωμένο τον νεαρό Θεόδοτο από τις Πλαταιές.
Κάποια στιγμή, το "μειράκιον", δηλαδή ο νεαρός Θεόδοτος παράτησε τον Σίμωνα και επέλεξε ως νέο του ερωμένο έναν άλλο Αθηναίο, πιο εύπορο από τον Σίμωνα. (Το όνομα του άλλου Αθηναίου μας είναι άγνωστο, παρ' όλο που αυτός ο άλλος Αθηναίος είναι το πρόσωπο γι το οποίο γράφτηκε ο λόγος και το οποίο εκφωνεί τον λόγο στο δικαστήριο).
Ο Σίμων, λυσσάει που βλέπει τον Θεόδοτο στα χέρια (και όχι μόνο στα χέρια) του άλλου Αθηναίου. Μαζί με κάτι φίλους του πάνε και μεθάνε και όλοι μαζί επιτίθενται στον άλλο Αθηναίο προσπαθώντας ν' αρπάξουν διά της βίας τον νεαρό Θεόδοτο. Γίνεται συμπλοκή και ο Σίμων τραυματίζεται μάλλον σοβαρά. Ο άλλος Αθηναίος θα είχε κάθε λόγο να κάνει μήνυση στον Σίμωνα: υπήρχαν μάρτυρες στο επεισόδιο (το οποίο λογικά -βάσει των εδαφίων 11-13 του λόγου, πρέπει να έγινε κάπου κοντά στη σημερινή οδό Πειραιώς προς το Γκάζι) οι οποίοι θα μπορούσαν να περιγράψουν ότι ο μεθυσμένος Σίμων και η μεθυσμένη παρέα του ήταν οι επιτιθέμενοι, ενώ ο Θεόδοτος και ο άλλος Αθηναίος ήταν οι αμυνόμενοι. Όμως ο "άλλος Αθηναίος" ήταν, όπως είπαμε, αρκετά εύπορος, μέλος της καλής κοινωνίας των Αθηνών και φοβήθηκε το σκάνδαλο και το κράξιμο (βλέπε εδάφιο 3 του λόγου) που θα υφίστατο εάν δημοσιοποιούντο οι λεπτομέρειες σχετικά με τη μάχη που έδωσε για τα μάτια του νεαρού Θεόδοτου.
Πέρασαν 4 χρόνια και ο "άλλος Αθηναίος" έμπλεξε σε κάτι δίκες για οικονομικά ζητήματα, δίκες τις οποίες πιθανότατα έχασε. Και όπως πάντα, όταν κάποιος χάνει σε οικονομικές δίκες, αφ' ενός υποβιβάζεται στα μάτια της κοινωνίας και αφ' ετέρου, βέβαια. αποδυναμώνεται οικονομικά.
Ο Σίμων λοιπόν, βλέποντας σε δυσχερή θέση τον ερωτικό του αντίπαλο, αποφάσισε να τον αποτελειώσει: Με αφορμή τον σοβαρό τραυματισμό του κατά τον προ τετραετίας τσαμπουκά για τα μάτια του νεαρού Θεόδοτου, καταγγέλλει τον "άλλο Αθηναίο" ότι ήταν αυτός που επιτεθηκε στον Σίμωνα και μάλιστα επιτέθηκε με σκοπό να τον σκοτώσει για λόγους ερωτικής αντιζηλίας και κατά ττη διάρκεια αυτής της επίθεσης ο "άλλος Αθηναίος" τραυμάτισε "εκ προνοίας", δηλαδή εκ προμελέτης, τον Σίμωνα. Απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης που θα λέγαμε σήμερα. Σε τέτοιες δίκες στην Αθήνα, αν καταδικαζόσουν σε εξόριζαν απ' την Αθήνα και σου δήμευαν την περιουσία (τη μισή την έπαιρνε το δημόσιο και την άλλη μισή την έπαιρνε το παρ' ολίγον θύμα σου).
Ο κατηγορούμενος "άλλος Αθηναίος", λοιπόν, ανέθεσε στον Λυσία να γράψει έναν λόγο με επιχειρήματα τέτοια που θα έπειθαν το δικαστήριο ότι δεν επρόκειτο για απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης αλλά επρόκειτο για άμυνα απέναντι στην επίθεση μιας ομάδας σουρωμένων φίλων ενός ερωτικά πληγωμένου ανθρώπου.
Ο λόγος ξεκινά με τον "άλλο Αθηναίο" να δηλώνει ότι είναι ψεύτικη η καταγγελία του Σίμωνα (εδ. 1), και να δηλώνει επίσης ότι απέφυγε να κάνει μήνυση επειδή το αρμόδιο δικαστήριο θα ήταν η Ηλιαία (που είχε αρμοδιότητα για να δικάζει τσακωμούς στο δρόμο) και δεν είχε καμιά εμπιστοσύνη στην κρίση της Ηλιαίας. Όμως τώρα που βρίσκεται να δικάζεται από τον Άρειο Πάγο νιώθει βέβαιος για την ορθή κρίση του δικαστηρίου. Καλοπιάνει το δικαστήριο, δηλαδή. (Αυτό είναι, ουσιαστικά, το νόημα του εδαφίου 2).
Στα εδάφια 3 και 4 δηλώνει ότι ντρέπεται για τον γεροντοέρωτά του ("παρὰ τὴν ἡλικίαν τὴν ἐμαυτοῦ" λέει χαρακτηριστικά) και το πάθος του προς τον νεαρό Θεόδοτο, όμως καλεί το δικαστήριο να αναλογιστεί λίγο-πολύ όλοι επιθυμούν νεαρούς Θεόδοτους... ολοι έχουν τα πάθη τους... όμως το βασικό είναι κάποιος, παρ' όλο το πάθος του να μη δώσει δικαιώματα να τον κράξει η πόλη ("ἐπιθυμῆσαι μὲν ἅπασιν ἀνθρώποις ἔνεστιν, οὗτος δὲ βέλτιστος ἂν εἴη καὶ σωφρονέστατος, ὅστις κοσμιώτατα τὰς συμφορὰς φέρειν δύναται", λέει χαρακτηριστικά).
Στα εδάφια 6-9 περιγράφει μια παλιότερη σκηνή, όπου κάποιο βράδυ ο -πάλι μεθυσμένος- Σίμων με μερικούς φίλους του, έκανε ντου στο σπίτι του "άλλου Αθηναίου" σπάζοντας την πόρτα του σπιτιού και μπαίνοντας μέσα όπου βρήκε μόνο την αδερφή κι τις ανηψιές του "άλλου Αθηναίου" να κοιμούνται (μέγα σκάνδαλο το να δεις γυναίκα με το νυχτικό της εκείνη την εποχή, άρα πολύ επιβαρυντικό για την κρίση των δικαστών) και στη συνέχεια ο Σίμων αφού έμαθε σε ποιό μαγαζί ξενυχτούσαν ο "άλλος Αθηναίος" και ο Θεόδοτος, πήγε εκεί και είπε στον άλλο Αθηναίο "έβγα έξω ρε αν είσαι μάγκας", ο "άλλος Αθηναίος" βγήκε, έπαιξαν ξύλο για τα όμορφα μάτια του νεαρού Θεόδοτου, στον καυγά πάντοτε ηττάται ο περισσότερο μεθυσμένος και εν προκειμένω περισσότερο μεθυσμένος ήταν ο Σίμων, ο οποίος αναγκάστηκε να παει πιο πέρα και να αρχίσει να πετάει πέτρες προς τον άλλο Αθηναίο, ωστόσο είναι κανόνας πως ο μεθυσμένος δεν σημαδεύει σωστά, εν προκειμένω ο Σίμων πετώντας μια πέτρα έσπασε το κεφάλι ενός φίλου του, του Αριστόκριτου. Ο νυν κατηγορούμενος λεει στο δικαστήριο πως και γι' αυτή την υπόθεση θα μπορούσε να έχει μηνύσει τον Σίμωνα, όμως και τότε, επίσης, φοβήθηκε το σκάνδαλο και το κράξιμο ("ἠνειχόμην, καὶ μᾶλλον ᾑρούμην μὴ λαβεῖν τούτων τῶν ἁμαρτημάτων δίκην ἢ δόξαι τοῖς πολίταις ἀνόητος εἶναι... ἐμοῦ δὲ πολλοὶ καταγελάσονται τοιαῦτα πάσχοντος τῶν φθονεῖν εἰθισμένων, ἐάν τις ἐν τῇ πόλει προθυμῆται χρηστὸς εἶναι" λέει χαρακτηριστικά).
Στα εδάφια 10-14 περιγράφει τον τσακωμό για τον οποίο βρίσκεται σήμερα κατηγορούμενος:
Ο "άλλος Αθηναίος" είχε έναν φίλο που λεγόταν Λυσίμαχος. Με την ελπίδα πως ο πανδαμάτωρ χρόνος θα γιατρέψει τις ερωτικές πληγές του Σίμωνα, ο "άλλος Αθηναίος" μαζι με τον νεαρό Θεόδοτο φεύγουν απ' την Αθήνα με πλοίο και πάνε διακοπές (ίσως στις Κυκλάδες) να περάσουν όμορφα. Επιστρέφοντας, ο μεν Θεόδοτος φιλοξενείται στο σπίτι του προαναφερθέντος φίλου Λυσίμαχου, ενώ ο "άλλος Αθηναίος" για καλό και για κακό δεν έρχεται στην πόλη αλλά μένει στον Πειραιά και στην πόλη έρχεται κρυφά, μόνο στο σπίτι του Λυσίμαχου για να συναντά τον νεαρό Θεόδοτο.
Όμως ο Σίμων γνωρίζει πως ο Λυσίμαχος είναι φίλος του "άλλου Αθηναίου", υποψιάζεται πως αργά η γρήγορα τα δυο πιτσουνάκια θα πάνε στο σπίτι του Λυσίμαχου, και κάνει το εξής: Νοικιάζει σπίτι με θέα στη γειτονιά του Λυσίμαχου και εγκαθίσταται εκεί με κάτι φίλους του, όπου απ' την ταράτσα παρακολουθούν το σπίτι του Λυσίμαχου.
Κάποια στιγμή ο "άλλος Αθηναίος" εμφανίζεται, μπαίνει στο σπίτι του Λυσίμαχου, κάνουν ό,τι κάνουν και σε λίγο βγαίνει με τον νεαρό Θεόδοτο να πάνε μια βόλτα. Με το που τους βλέπουν και όντες δυο έναντι πολλών και σουρωμένων, το βάζουν στα πόδια, ο μεν "άλλος Αθηναίος" φορώντας το ιμάτιό του, ο δε Θεόδοτος χωρίς ιμάτιο (εδω που τα λέμε το ιμάτιο δυσκολεύει το τρέξιμο).
Και φέρνει μάρτυρες ο "άλλος Αθηναίος" που πιστοποιούν ότι τα πράγματα έγιναν έτσι.
Στα εδάφια 15-20 ο κατηγορούμενος συνεχίζει λέγοντας πως ο νεαρός Θεόδοτος (δίχως ιμάτιο) κατέφυγε σε ένα "γναφείο" (κάτι σαν βυρσοδεψείο, δηλαδή) μπας και βρει κανένα ρούχο να φορέσει, ενδεχομένως, όμως οι διώκτες του μπούκαραν στο γναφείο και τράβηξαν έξω τον Θεόδοτο, μαζεύτηκε κόσμος, άρχισε να πέφτει ξύλο, ξαφνικά εμφανίζεται ο "άλλος Αθηναίος", γενικεύεται ο καυγάς, ο Θεόδοτος ως πιο νέος και αδύναμος παει πιο κει κι αρχίζει να πετάει πέτρες, το αίμα τρέχει, "ἐν τούτῳ τῷ θορύβῳ συντριβόμεθα τὰς κεφαλὰς ἅπαντες" λεει χαρακτηριστικά ο "άλλος Αθηναίος", κι από τότε έχουν περάσει 4 χρονια, καταλήγει, οι σουρωμένοι φίλοι του Σίμωνα μου ζήτησαν συγγνώμη αλλά ο Σίμων μου την είχε φυλαγμένη.
Και φέρνει νέους μάρτυρες να πιστοποιήσουν ότι τα γεγονότα έγιναν έτσι ακριβώς.
Στα εδάφια 21-46 αντικρούει μεθοδικά τα επιχειρήματα του Σίμωνα. Π.χ, καταρρίπτει το επιχείρημα πως ο Σίμων εξαγόρασε με 300 δραχμές τις υπηρεσίες του Θεόδοτου ("εδω δεν έχει να φάει ο Σίμων, σιγά μην έδωσε 300 δραχμές στον Θεόδοτο", λέει χαρακτηριστικά: "τὴν γὰρ οὐσίαν τὴν ἑαυτοῦ ἅπασαν πεντήκοντα καὶ διακοσίων δραχμῶν ἐτιμήσατο. καίτοι θαυμαστὸν εἰ τὸν ἑταιρήσοντα πλειόνων ἐμισθώσατο ὧν αὐτὸς τυγχάνει κεκτημένος").Και γενικά χρησιμοποιεί λογικα επιχειρήματα προκειμένου να αναδείξει και αποδείξει τον παλιο-χαρακτήρα του Σίμωνα.
Μάλιστα, στο εδ. 45 φτάνει να αναφέρει ότι ο Σίμων όταν είχε παει φαντάρος το 394 π.Χ. ήταν τόσο απείθαρχος ώστε ο στρατός τον έδιωξε δίνοντάς του το Ι5 της εποχής.
Κλείνοντας, στα εδ. 46 έως 48 ζητάει την επιείκεια του δικαστηρίου, υπενθυμίζοντας ότι, στο κάτω-κάτω, σε αντίθεση με τον Σίμωνα, ο ίδιος υπήρξε καλός φαντάρος άρα προσέφερε περισσότερα στην πατρίδα (συν τους περισσότερους φόρους που πλήρωσε ως πλουσιότερος που ηταν απ' τον Σίμωνα) και κλείνει ξανα-δηλωνοντας ότι ντρέπεται που αναγκάστηκε να πάει στο δικαστήριο για τέτοιες υποθέσεις ("ἠναγκάσθην ἐκ τοιούτων πραγμάτων εἰς τοιούτους ἀγῶνας καταστῆναι" είναι η τελευταία του φράση).
Ο Κ.Θ. Αραπόπουλος αναλύοντας τον συγκεκριμένο λόγο του Λυσία συμπεραίνει: "Αν τώρα αποβλέψωμεν εις τα επιχειρήματα του λόγου και τον χρόνον που επέρασε και την δικαίαν και αμερόληπτον κρίσιν των Αεροπαγιτών, δεν θα έχωμεν αμφιβολίαν ότι ο κατηγορούμενος ηθωώθη..."
Πιο πριν, βέβαια, ο Κ.Θ.Αραπόπουλος έχει συμπεράνει πως ο εν λόγω λόγος του Λυσία "...μας διδάσκει και περί της τότε ηθικής καταστάσεως εν Αθήναις. Γνωρίζομεν ότι εις τας Αθήνας έκαστος νέος εξέλεγε κάποιον σπουδαίον άνδρα, προς τον οποίον ήθελε εξομοιωθή, και η σχέσις του ανδρός προς τον νέον δεν ήτο αξιόμεμπτος. Αλλ' ο νέος περι του οποίου πρόκειται ητο ξένος, Πλαταιεύς, και αι προς αυτόν ερωτικαί σχέσεις ουδεμώς διέφερον των προς εταίρας, διότι ουδένα υψηλόν σκοπόν επεδίωκον, αλλ' απέβλεπον μόνον εις αισχράν σαρκικήν ηδονήν".
Εγώ, καλέ μου αναγνώστη, δεν έχω άποψη. Απλώς, διαβάζοντας τον συγκεκριμένο λόγο του Λυσία, μου ήρθε στο νου ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έχει γράψει μια από τις εμβληματικότερες μορφές του λαϊκού μας τραγουδιού, ο Κώστας Ψυχογιός.
Τα μονοπάτια μου και τα περάσματά μου
με ποιο δικαίωμα εσύ τα περπατάς?
Σήκω και φύγε στα γρήγορα, ρε φίλε!
Είναι δικό μου το παιδί που κυνηγάς!
Μη μου κουράζεις το παιδί, τον άνθρωπό μου,
άλλαξε πόρτα γιατί άδικα χτυπάς,
δε θα σ’ αφήσω δηλαδή να μου χαλάσεις τη ζωή,
είναι δικό μου το παιδί που κυνηγάς.
Το `χω στα χέρια μου μη βρέξει και μη στάξει,
τρέμει η καρδιά μου μην τυχόν μου πικραθεί,
και δε θ’ αφήσω κανείς να μου πειράξει
τον άνθρωπό μου, το δικό μου το παιδί.
Μη μου κουράζεις το παιδί, τον άνθρωπό μου,
άλλαξε πόρτα γιατί άδικα χτυπάς,
δε θα σ’ αφήσω δηλαδή να του χαλάσεις τη ζωή,
είναι δικό μου το παιδί που κυνηγάς.
Διαχρονικές αξίες...
Τρίτη, Δεκεμβρίου 22, 2015
Μια σημαντική επιστημονική επετειος
Μεγάλη μέρα η σημερινή για την Επιστήμη!
Σήμερα 22 Δεκεμβρίου, η παγκόσμια επιστήμη τιμά μια σημαντική επέτειο!
Σαν σήμερα το 1939 αναγνωρίστηκε το σημαντικό επιστημονικό έργο του Ιωσήφ Στάλιν.
Σαν σήμερα το 1939, ο Ιωσήφ Στάλιν ανακηρύχθηκε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ.
Κοντογιάννης, Με ιπτάμενο δίσκο.
Επιστήμη και τεχνολογία λέμε.
Επιστήμη και τεχνολογία λέμε.
Στο Ημεροβίγλι
Ουφ, πέρασε κι αυτό το άγχος.
Τη σκαπούλαρε η Σαντορίνη. Οι δε βρωμο-κρόνιοι, οι Άτλαντες, οι οξαποδώ και οι αλουμινάτοι δεν τόλμησαν να την αγγίξουν.
Κανονισμένο ήταν, αλλά δεν το τόλμησαν.
Μαλακία τους πάντως.
Είχα εφοδιαστεί με ποπ-κορν άφθονο και κοκα-κόλες κι είχα στηθεί να περιμένω το υπερθέαμα με τους Τουρκαλάδες να αποβιβάζονται στον Αθηνιό, ας πούμε, ή στην Οία.
(κλικ)
Σπάστηκα λίγο, μπορώ να σου πω, που (κυριολεκτικά) δεν έλαβε χώραν το υπερθέαμα. Αλλά δε βαριέσαι, εμείς να 'μαστε καλά.
Κι άσε τους Κρόνιους και τους Άτλαντες και τον Κθούλου τον ίδιο αυτοπροσώπως μη σου πω, να τραβάνε τις κωλότριχές τους.
Όσο παραμένει ελληνική η Σαντορίνη, όσο στο dress code του κυρα-Θήρα δεν περιλαμβάνεται φέσι ή μαντήλα, θα μπορούμε να απολαμβάνουμε τετραήμερα στο Ημεροβίγλι.
Εν τω μεταξύ μια μασονική σέχτα (η γνωστή μασονική σέχτα των μασονικών σεχτών, δηλαδή η μασονική σέχτα που κρύβεται πίσω απ' όλες τις μασονικές σέχτες και της οποίας μερικοί λένε πως είμαι απλό μέλος ενώ οι υπόλοιποι λένε πως είμαι ο μέγας της διδάσκαλος), μου έστειλε το εξής μήνυμα:
"Ρε μαλάκα, θυμάσαι που εσύ τα είχες γράψει στο μανιφέστο του εκτρελανσισμού? Γιατί δε σε διαβάζουν ρε μαλάκα? Μιλάμε είχες δώσει αναλυτικές οδηγίες προς εκκολαπτόμενους φιδέμπορες! Μιλάμε, κοίτα τι είχες γράψει -κι αυτοί... ντιπ!
Άκου τι έγραφες:
Ας δούμε μερικά παραδείγματα εφηρμοσμένων μελλοντολυτικών ιδεών:
Ιδιαίτερης μνείας χρήζουν οι οπαδοί της εκτρελανσιστικής αιρέσεως των Μαρξιστών - Λενινιστών, οίτινες συνεχίζουν να προσδοκούν μετά πίστεως και πεποιθήσεως την νομοτελειακά επερχόμενη μελλοντόλυση - προλεταριακή επανάσταση, η οποία, αφού πρώτα περάσει μερικά αναγκαία στάδια παρολιγονικίας, στο τέλος θα καταστρέψει τους αποδιοπομποιημένους καπιταλιστές και θα γεμίσει ευωχία τους εξουτοπικευμένους προλετάριους στα πλαίσια μιας εξουτοπικοποιημένης κοινωνίας. Προσωπικά θαυμάζω τους Μαρξιστές-Λενινιστές για το κουράγιο και την επιμονή τους. Εις την θέσιν των θα είχα πάει για ψάρεμα.
Μια άλλη αίρεσις εκτρελανσιστών, οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν, εφόσον έκαναν λάθος χρήση της μελλοντολύσεως: Τοποθέτησαν χρονικά την μελλοντόλυση, αρχικά στο 1914 και στη συνέχεια σε άλλα έτη του 20ου αιώνα, με αποτέλεσμα να διαψευστούν οικτρά, εφόσον υποτίμησαν το γεγονός ότι η μελλοντόλυσις ονομάζεται και «θεωρία του ορίζοντος»: Κύριον συστατικόν της οφείλει να είναι το ότι “όσο την πλησιάζουμε, τόσο αυτή απομακρύνεται προκειμένου να μας εξάπτει”.
Λογικά σκεπτόμενοι, υποθέτουμε πως την ίδια κακή χρήση της μελλοντολύσεως κάνουν σήμερα και μερικοί προσφάτως εμφανισθέντες εκτρελανσιστές της εκτρελανσιστικής αιρέσεως των Έψιλον, οίτινες προσδιορίζουν την μελλοντόλυση ως λαμβάνουσα χώραν το 2012 μ.Χ. Συνοδοιπόροι τους εις τον ολισθηρόν δρόμον της διαψεύσεως, είναι και οι διάφοροι μυστήριοι άλλων εκτρελανσιστικών αιρέσεων, που επίσης -αν και για άλλους λόγους- προβλέπουν ότι η μελλοντόλυσις θα λάβει χώραν το 2012.
Στατιστικά, είναι βέβαιο πως θα διαψευστούν οικτρά, διότι χαρακτηριστικόν της μελλοντολύσεως είναι το ότι ανταμείβει πλουσιοπάροχα με κουράγιο όσους την χρησιμοποιούν σωστά (τους Μαρξιστές-Λενινιστές, ας πούμε) ενώ τιμωρεί με οικτρή διάψευση όσους την χρησιμοποιούν με λανθασμένο τρόπο.
Τη σκαπούλαρε η Σαντορίνη. Οι δε βρωμο-κρόνιοι, οι Άτλαντες, οι οξαποδώ και οι αλουμινάτοι δεν τόλμησαν να την αγγίξουν.
Κανονισμένο ήταν, αλλά δεν το τόλμησαν.
Μαλακία τους πάντως.
Είχα εφοδιαστεί με ποπ-κορν άφθονο και κοκα-κόλες κι είχα στηθεί να περιμένω το υπερθέαμα με τους Τουρκαλάδες να αποβιβάζονται στον Αθηνιό, ας πούμε, ή στην Οία.
(κλικ)
Σπάστηκα λίγο, μπορώ να σου πω, που (κυριολεκτικά) δεν έλαβε χώραν το υπερθέαμα. Αλλά δε βαριέσαι, εμείς να 'μαστε καλά.
Κι άσε τους Κρόνιους και τους Άτλαντες και τον Κθούλου τον ίδιο αυτοπροσώπως μη σου πω, να τραβάνε τις κωλότριχές τους.
Όσο παραμένει ελληνική η Σαντορίνη, όσο στο dress code του κυρα-Θήρα δεν περιλαμβάνεται φέσι ή μαντήλα, θα μπορούμε να απολαμβάνουμε τετραήμερα στο Ημεροβίγλι.
Αμφιλεγόμενο πανηγυρικό άσμα
που μυητικώς προέβλεψε
την κατάληψη της Σαντορινης από τους Κρόνιους.
Ο προσεκτικός ακροατής θα εντοπίσει τον στίχο
"Τι κι αν πέρασε καιρός, Κρόνος είναι ο θεός".
Τελικά, όμως, οι Κρόνιοι δεν τόλμησαν.
Εν τω μεταξύ μια μασονική σέχτα (η γνωστή μασονική σέχτα των μασονικών σεχτών, δηλαδή η μασονική σέχτα που κρύβεται πίσω απ' όλες τις μασονικές σέχτες και της οποίας μερικοί λένε πως είμαι απλό μέλος ενώ οι υπόλοιποι λένε πως είμαι ο μέγας της διδάσκαλος), μου έστειλε το εξής μήνυμα:
"Ρε μαλάκα, θυμάσαι που εσύ τα είχες γράψει στο μανιφέστο του εκτρελανσισμού? Γιατί δε σε διαβάζουν ρε μαλάκα? Μιλάμε είχες δώσει αναλυτικές οδηγίες προς εκκολαπτόμενους φιδέμπορες! Μιλάμε, κοίτα τι είχες γράψει -κι αυτοί... ντιπ!
Άκου τι έγραφες:
Ας δούμε μερικά παραδείγματα εφηρμοσμένων μελλοντολυτικών ιδεών:
Ιδιαίτερης μνείας χρήζουν οι οπαδοί της εκτρελανσιστικής αιρέσεως των Μαρξιστών - Λενινιστών, οίτινες συνεχίζουν να προσδοκούν μετά πίστεως και πεποιθήσεως την νομοτελειακά επερχόμενη μελλοντόλυση - προλεταριακή επανάσταση, η οποία, αφού πρώτα περάσει μερικά αναγκαία στάδια παρολιγονικίας, στο τέλος θα καταστρέψει τους αποδιοπομποιημένους καπιταλιστές και θα γεμίσει ευωχία τους εξουτοπικευμένους προλετάριους στα πλαίσια μιας εξουτοπικοποιημένης κοινωνίας. Προσωπικά θαυμάζω τους Μαρξιστές-Λενινιστές για το κουράγιο και την επιμονή τους. Εις την θέσιν των θα είχα πάει για ψάρεμα.
Μια άλλη αίρεσις εκτρελανσιστών, οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν, εφόσον έκαναν λάθος χρήση της μελλοντολύσεως: Τοποθέτησαν χρονικά την μελλοντόλυση, αρχικά στο 1914 και στη συνέχεια σε άλλα έτη του 20ου αιώνα, με αποτέλεσμα να διαψευστούν οικτρά, εφόσον υποτίμησαν το γεγονός ότι η μελλοντόλυσις ονομάζεται και «θεωρία του ορίζοντος»: Κύριον συστατικόν της οφείλει να είναι το ότι “όσο την πλησιάζουμε, τόσο αυτή απομακρύνεται προκειμένου να μας εξάπτει”.
Λογικά σκεπτόμενοι, υποθέτουμε πως την ίδια κακή χρήση της μελλοντολύσεως κάνουν σήμερα και μερικοί προσφάτως εμφανισθέντες εκτρελανσιστές της εκτρελανσιστικής αιρέσεως των Έψιλον, οίτινες προσδιορίζουν την μελλοντόλυση ως λαμβάνουσα χώραν το 2012 μ.Χ. Συνοδοιπόροι τους εις τον ολισθηρόν δρόμον της διαψεύσεως, είναι και οι διάφοροι μυστήριοι άλλων εκτρελανσιστικών αιρέσεων, που επίσης -αν και για άλλους λόγους- προβλέπουν ότι η μελλοντόλυσις θα λάβει χώραν το 2012.
Στατιστικά, είναι βέβαιο πως θα διαψευστούν οικτρά, διότι χαρακτηριστικόν της μελλοντολύσεως είναι το ότι ανταμείβει πλουσιοπάροχα με κουράγιο όσους την χρησιμοποιούν σωστά (τους Μαρξιστές-Λενινιστές, ας πούμε) ενώ τιμωρεί με οικτρή διάψευση όσους την χρησιμοποιούν με λανθασμένο τρόπο.
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 18, 2015
Στ' Αναβρυτά τα μέρη
Πόσες και πόσες φορές τα τελευταία λίγα χρόνια έχω περάσει μπροστά του (κανα-δυο φορές έχω μπει και μέσα για κάτι χαρτιά εδώ που τα λέμε) και δεν ήξερα ότι είναι της Ντιάνας το καστέλο.
(Ξέρεις ποιάς Ντιάνας, έτσι και το δεις από κοντα και το φανταστείς πως ήταν πριν καμιά πενηνταριά χρόνια δε θα χρειαστεί και πολύ μυαλό).
Αλλά που μυαλό... Μας το έχουν αλλοτριώσει και απαλλοτριώσει οι ορθολογιστές.
Στη σημερινό φύλλο της Αμαρυσίας ο Δημητρης Μασούρης δημοσίευσε κι εγώ διάβασα αυτό το όμορφο χριστουγεννιάτικο κατά τα άλλα παραμύθι που στην επόμενη οδοιπορική βόλτα μου, θα μου χαρίσει μια νέα οπτική γωνία για να βλέπω τα πράγματα:
Στο ύψος πέρα του Κουφού
ο Αυγερινός πετιέται
κι η Πούλια η πεντάμορφη
στ’ Αναβρυτά τα μέρη
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πολύ φτωχός άνθρωπος, μεροκαματιάρης εργάτης. Δούλευε στα χωράφια του χωριού. Χρήματα δεν του έδωναν, γιατί δεν είχαν οι χωριανοί του. Πληρωνόταν μονάχα σε είδος από ό,τι έβγαζε το χωράφι. Μικροπράματα. Λίγα κολοκύθια, λίγες μελτζάνες, λίγες πατάτες. Έτσι για την πόρεψή του. Ζούσε σ’ ένα όμορφο ασβεστωμένο σπιτάκι μέσα στο δάσος, εδώ να! με τη γυναίκα του και τα δυο όμορφα παιδιά τους. Το Γιάννο και τη Μάρω, που μεγάλωναν καλά και αγαπημένα. Όμως μια μέρα η γυναίκα του εργάτη αρρώστησε και πέθανε και αυτός ξαναπαντρεύτηκε μια πολύ κακιά γυναίκα.
Αυτή η δεύτερη γυναίκα, η μητρυιά, ζήλευε πολύ τα παιδιά, γιατί ’τονε και όμορφα και έξυπνα. Δεν τα ήθελε γιατί ’τονε και ξένη γέννα όπως έλεγε. Μια μέρα το λοιπόν, της μπήκε στο μυαλό να πουλήσει στους γύφτους τη Μάρω, γιατί παραπονιόταν στον άντρα της πως δεν είχαν να τα ζήσουν και τα δύο παιδιά. Ο Γιάννος έβαλε φυτί (=αυτί) και άκουσε τη μητρυιά του παρακαλετά να λέει στον πατέρα του, πως έπρεπε να την πουλήσουν στους γύφτους. Τρέχει και το μηνάει στην αδερφή του.
– Μάρω αδερφή μου, η μητρυιά μας θέλει να σε πουλήσει στους γύφτους. Μόνε σκέψου τι θα κάνουμε.
Τότενες τα δυο παιδιά που πολύ αγαπιόντουσαν μεταξύ τους πάνε σε μια γειτόνισσά τους, γριά που ήξερε πολλά μαντζούνια και τέτοια μαγικά πράγματα, να τα συμβουλέψει, τι να κάνουν. Και η γριά τούς είπε:
- Παιδιά μου, πρέπει να λακίσετε, να φύγετε από κοντά της, όσο είναι καιρός. Το λοιπόν ακούστε για˙ την ώρα, που σε χτενίζει, Μάρω, και πάει να πάρει την κοκκάλινη στέκα να κρατήσει τα μαλλιά σου, ο Γιάννος ν’ αρπάξει για χωρατό τάχα τη στέκα και να βγει όξω από το σπίτι. Ξοπίσω του να τρέξεις και συ τάχα μου για να πάρεις τη στέκα. Η μητρυιά σας θα τρέξει κι αυτή να σας προφτάξει. Τότενες θα της πετάξεις αυτό το κουβάρι, Μάρω μου, θα μπερδευτούν τα πόδια της και θα πέσει χάμω, έτσι δα θα κερδίσετε χρόνο στο φευγιό. Και ως, ότου σηκωθεί και αρχίσει πάλε το τρέξιμο, πάρε αυτή την τουλούπα με το μαλλί και πέταξέ την στα πόδια της. Τότενες θα γίνει ένα μεγάλο δάσος από δέντρα πυκνά, που θα αργήσει να το περάσει, αλλά θα σας φτάξει. Αμέσως σκόρπα αυτή τη χούφτα το αλεύρι και θα γίνει ένας μεγάλος ποταμός. Ε! αυτό τον ποταμό δε θα μπορέσει να τον διαβεί, γιατί δεν υπάρχει πέρασμα και θα ξεμείνει ρέστη.
Η γριά γειτόνισσα έδωκε στα παιδιά το κουβάρι, την τουλούπα και το αλεύρι, να πράξουν, όπως τα δασκάλεψε.
Σα γύρισαν τα παιδιά στο σπίτι φώναξε η μητρυιά τη Μάρω να τη χτενίσει. Κι άρχισε τις ψεύτικες μαλαγανιές της και τις γαλιφιές της. Τότενες ο Γιάννος αρπά τη στέκα και τρέχει όξω από το σπίτι. Ξοπίσω του και η Μάρω, πίσω απ’ αυτήν και η μητρυιά. Αμέσως η Μάρω ρίχνει το κουβάρι, μπερδεύτηκαν τα πόδια της μητρυιάς και πέφτει. Όμως μετά από λίγο σηκώνεται κι αρχίζει πάλε το τρέξιμο. Να! Φτάνει τα παιδιά. Τότενες η Μάρω ρίχνει την τουλούπα με το μαλλί και γίνεται ένα μεγάλο δάσος από δέντρα απέραστο. Η μητρυιά της όμως το διαβαίνει και η Μάρω ρίχνει το αλεύρι και γένηκε ένας μεγάλος ποταμός. Ε, αυτόν η μητρυιά δεν μπόρεσε να τον περάσει, διάβα δε βρήκε.
Έτσι δα, η μητρυιά στάθηκε όρθια έβγαλε τη μαντίλα της, ξέπλεξε τα μαλλιά της και καταράστηκε τα παιδιά.
- Ευτού που θα πάτε, δίψα να σας κόψει και να πιείτε νερό απ' τις πορπατησιές, όποιου ζώου βρείτε κι όμοιο ζώο να γίνετε. Σκυλολόι, μορταρία, αχάριστα χαμίνια, ού να μου χαθείτε. Απαλλάχτηκα. Έφτυσε χάμω και ξανάβαλε τη μαντίλα της.
Έφυγαν τα δύο παιδιά μακριά κι ο Γιάννος λέει στη Μάρω:
- Διψάω θέλω να πιω νερό!
- Πορπάτα, του λέει αυτή, σε λίγο φτάνουμε στην πηγή στα Ράθια και θα πιείς. Έκαναν κάμποσο δρόμο. Κι ο Γιάννος λέει στη Μάρω.
– Δε μπορώ να πορπατήξω, λίγο νεράκι θέλω. Κι εκεί στο δρόμο, που είχε χαραγιές απ’ τους τροχούς του κάρου του λατομείου του Λέκκα από μια πατούσα αλόγου με πέταλο –σε μιαν οπλειά– είχε ξεμείνει λίγο, νερό, σκύβει και πίνει. Κι αμέσως ο Γιάννος έγινε άλογο, ένα όμορφο καφετί άλογο με άσπρη βούλα σαν άστρο στο κούτελο.
Μπρος η Μάρω πίσω τ’ άλογο φτάσανε στις πέντε καμάρες του γιοφυριού της Ντουκέσσας. Η Μάρω κουράστηκε. Τότε το άλογο γονάτισε και την πήρε στην πλάτη του.
Προχώρησαν, προχώρησαν, προχώρησαν φτάσανε στο Πάτημα. Και πριν περάσουν τη ρεματιά του Κορού κοντά στο λόφο του Κουφού, τους έπιασε μια βροχή, μα τι βροχή. Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε; Αέρας, αστραπόβροντα, χαλασμός. Ποτάμι πήγε το νερό απ’ τη ρεματιά, φούσκωσε και η Μάρω πιάστηκε απ’ τον κορμό ενός κυπαρισσιού για να μην πνιγεί και όσο το νερό ανέβαινε τόσο κι αυτή ανέβαινε στην κορφή του κυπαρισσιού. Όμως ο Γιάννος παρασύρθηκε από το νερό, και μέσα στ’ αστραπόβροντα δύο φωνές ακούγονταν.
- Γιάννο, Γιάννο, πού ’σαι αδερφέ μου;
- Μάρω καλή μου αδερφή κρατήσου καλά. Κι εγώ κρατιέμαι από τη ρίζα χιλιόχρονης ελιάς μα η ορμή του ποταμιού είναι πολύ μεγάλη:
Σωθήκαμ’ απ’ την άγρια,
ματιά της μητρυιάς μας
Πνιγόμαστε στη ρεματιά
άμοιροι, ατυχιά μας.
Μάρω μου τι’ναι ο χαλασμός,
γιατί η καταιγίδα
Απ’την οπλειά (το κοίλωμα
απ' την οπλή τ’ αλόγου πάνω στο χώμα)
εχάθηκε η πάσα μας ελπίδα.
Ξάφνου νέο αστραπόβροντο έφερε ρούφουλα ψηλά στον ουρανό κι άρπαξε απ' το κυπαρίσσι τη Μάρω και το Γιάννο άλογο, που ’χε φρακάρει στη ρίζα της ελιάς, υψώνοντάς τους πάνω στα νέφη.
Η Μάρω έβγαλε μια φωνή πλανταχτερή:
Έχετε γεια λεβέντες γυιοί
της παντρειάς κοπέλες
απ’ τσι ουρανούς σας χαιρετώ
με έξε κατσιβέλες (=νεράιδες)
Κι ο Γιάννος:
- Καλή αντάμωση, αδερφή,
όποτε τούτο γίνει
τ’ άστρο τ’ αλόγου μου φορώ
να διώχνω το μπουρίνι
οι δρόμοι μας αταίριαστοι
στα Ράθια ’γω ανατέλλω
και σύ ψηλά στ’ Ανάβρυτα
στης Ντιάνας το καστέλο.
Από τότες τα δυο αδέρφια δε ξανασυναντήθηκαν. Μακριά ξέχωρα ψηλά στον ουρανό σαν άστρα λάμπουν. Ο Γιάννος πουρνό – πουρνό (πρωί) πριν ανατείλει ο ήλιος την αυγή, προμηνάει τη μέρα στην Ανατολή, για τούτο και Αυγερινό τον ονοματίζουν και αποσπερού (=την εσπέρα) σαν ο ήλιος πέσει ολόλαμπρος στη Δύση θα φανεί σαν Αποσπερίτης. Κι η Μάρω, Πούλια σταθερή οπλειά (οπλιά, πλειάδα) τη λένε), απ’την οπλή – πατημασιά του άλογου, που ’πιε νερό ο Γιάννος, χαρωπή σέρνει μαζί της κι άλλα έξε (=έξι) αστέρια και κείνη εφτά φέγγει στην άλλη άκρια τ’ ουρανού. Χαιρετιούνται και σαν αδέρφια αγαπιούνται. Τέτοιαν αγάπη παιδιά μου, και σεις να έχετε και ο ένας τον άλλο να βοηθάει στους δύσκολους καιρούς μας, και αυτό ο Χριστός ζητάει από μας, που γεννιέται απόψε:
Παιδιά μου τώρα θε να πώ
σ’ όλους καληνύχτα
Και λευτερώστε το σκυλί,
το βράδυ ψες αλύχτα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παραμύθι αυτό με τις γλωσσικές ιδιοτυπίες το διηγήθηκε ο Μιχαήλ Μίμηνας ετών 72 (1953) από τα Αλάτσατα, βοσκός στο επάγγελμα, που μετά τη μικρασιατική καταστροφή (1922) εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και δούλευε ως εργάτης στα χωράφια και στο χτήμα του Συγγρού. Στο παραμύθι διακρίνεται η μικρασιατική προέλευση του παραμυθιού από τους γλωσσικούς ιδιωματισμούς του και, όπως απέδειξε ο καθηγητής μου της Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αείμνηστος Γεώργιος Μέγας, η υπόθεσή του επιχωρίαζε στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου με πολλές παραλλαγές. Στο Μαρούσι ο απέραντης μνήμης στα πάτρια και ποιητάρης Μίμηνας το προσάρμοσε γεωγραφικά στις περιοχές της πόλης μας και τις παραδόσεις της, όπως π.χ. της Ντιάνας το καστέλο = το παλάτι του Συγγρού που λέγαν μερικοί πως εκεί κατοικούσε μια πλούσια αρχόντισσα, που έβγαινε το δειλινό με την άμαξά της στο δάσος περίπατο και άλλοι πως ήταν η θεά Άρτεμη (=Ντιάνα), που έβγαινε για να κυνηγήσει… ή κατσιβέλες, όπως ονομάτιζε τις νεράιδες με σεβασμό ο Μίμηνας...
Τρίτη, Δεκεμβρίου 15, 2015
Συμβολή στη δημιουργία χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας
Αχ, πλησιάζουν χριστούγεννα!
Ούτε έμπνευση έχω να γράψω κάτι στο μπλογκ
-σκυλοβαριέμαι κιόλας-
ούτε εδώ που τα λέμε βλέπω γύρω καμιά εορταστική ατμόσφαιρα
που να με συνεπάρει
κι γενικώς δεν κουνιέται φύλλο.
Οπότε,
προκειμένου να δημιουργηθεί μια εορταστική ατμόσφαιρα σε αυτό εδώ το μπλογκ
βάζω τούτο εδώ το άξιο ακροάσεως τραγουδάκι
στο ρυθμό και στη μελωδία του πασίγνωστου
jingle bell rock.
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 11, 2015
Από βραδύς ξεκίνησα
Ακολουθώντας το παραπάνω πρότυπο που διδάσκονται τα δόλια τα ελληνόπουλα,
ας κλίνουμε το επίθετο
βραδύς.
Αρσενικό
Ο βραδύς
του βραδιού / του βραδύ
τον βραδύ
- βραδύ
Οι βραδιοί
των βραδιών
τους βραδιούς
- βραδιοί
Θηλυκό
Οι βραδιά
της βραδιάς
τη βραδιά
- βραδιά
Οι βραδιές
των βραδιών
τις βραδιές
- βραδιές
Τραγούδι. Λιλιπούπολη. Σακκάς.
Μια βραδιά στο Πόρτο Λίλι
Τρίτη, Δεκεμβρίου 08, 2015
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 07, 2015
Να'σαν λέμε!
Σάββατο, Δεκεμβρίου 05, 2015
The Holy Quran Experiment
Μετά την τρομοκρατική επίθεση στο θέατρο Bataclan στο Παρίσι, ένα νέο κύμα αντι-ισλαμικής υστερίας κυρίεψε τη Δύση.
Μία ομάδα Ολλανδών (Sacha Harland, Alexander Spoor, Jeroen de Wijs) αποφάσισε να κάνει ένα πείραμα για να αποδείξει ότι η τρομοκρατία δεν σχετίζεται μόνο με μία συγκεκριμένη θρησκεία.
Τι έκαναν; Αγόρασαν μία Βίβλο (στην Ολλανδική γλώσσα) και την "έντυσαν" με εξώφυλλο από το Κοράνι.
Σταμάτησαν μερικούς πολίτες και τους διάβασαν επιλεγμένα αποσπάσματα όπου αναφέρονται "ομορφιές" τόσο για το ρόλο των γυναικών, όσο και για τους ομοφυλόφιλους.
Στη συνέχεια ρώτησαν τους περαστικούς τι πιστεύουν για όλα αυτά. Έλαβαν απαντήσεις όπως "Όποιος ανατρέφεται με τέτοια κείμενα..." "Πρέπει να καταλάβουν ότι ο κόσμος αλλάζει" και "Είναι απαράδεκτο το τι πιστεύουν για τις γυναίκες!".
Παράλληλα, ζητώντας στους πολίτες να συγκρίνουν αυτά που άκουσαν με τη Βίβλο, εκείνοι απάντησαν ότι η Βίβλος είναι πιο ειρηνική και περιέχει κυρίως θετικές ιστορίες.
Δείτε το βίντεο (με υπότιτλους στα αγγλικά) και τις αντιδράσεις των Ολλανδών όταν συνειδητοποιούν ότι όλα αυτά τα αποσπάσματα που προάγουν τη βία δεν προέρχονται από το Κοράνι αλλά από την ίδια τη Βίβλο.
Για να είμαστε δίκαιοι, στην Ολλανδία, άνω του 50% του πληθυσμού δηλώνει ότι δεν σχετίζεται με καμία θρησκεία, άρα είναι πιθανό να μην έχουν ποτέ ανοίξει τη Βίβλο.
(Κείμενο και βίντεο τα βρήκα στο omniatv. Προσωπική μου γνώμη είναι πως αν και στην Ελλάδα το ποσοστό όσων δηλώνουν χριστιανοί είναι μεγαλύτερο από εκείνο της Ολλανδίας, ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν έστω και μια φορά ανοίξει τη Βίβλο. Στην Ελλάδα, τη Βίβλο περισσότερο την έχουν μελετήσει οι άθεοι και οι μη-χριστιανορθόδοξοι (προκειμένου ν' αντλήσουν επιχειρήματα ή ό,τι άλλο τους φωτίσει ο πανάγαθος) παρά οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως χριστιανορθόδοξοι. Ως εκ τούτου, μια επανάληψη του πειράματος στην Ελλάδα θα είχε αρκετό ενδιαφέρον).
Μία ομάδα Ολλανδών (Sacha Harland, Alexander Spoor, Jeroen de Wijs) αποφάσισε να κάνει ένα πείραμα για να αποδείξει ότι η τρομοκρατία δεν σχετίζεται μόνο με μία συγκεκριμένη θρησκεία.
Τι έκαναν; Αγόρασαν μία Βίβλο (στην Ολλανδική γλώσσα) και την "έντυσαν" με εξώφυλλο από το Κοράνι.
Σταμάτησαν μερικούς πολίτες και τους διάβασαν επιλεγμένα αποσπάσματα όπου αναφέρονται "ομορφιές" τόσο για το ρόλο των γυναικών, όσο και για τους ομοφυλόφιλους.
Στη συνέχεια ρώτησαν τους περαστικούς τι πιστεύουν για όλα αυτά. Έλαβαν απαντήσεις όπως "Όποιος ανατρέφεται με τέτοια κείμενα..." "Πρέπει να καταλάβουν ότι ο κόσμος αλλάζει" και "Είναι απαράδεκτο το τι πιστεύουν για τις γυναίκες!".
Παράλληλα, ζητώντας στους πολίτες να συγκρίνουν αυτά που άκουσαν με τη Βίβλο, εκείνοι απάντησαν ότι η Βίβλος είναι πιο ειρηνική και περιέχει κυρίως θετικές ιστορίες.
Δείτε το βίντεο (με υπότιτλους στα αγγλικά) και τις αντιδράσεις των Ολλανδών όταν συνειδητοποιούν ότι όλα αυτά τα αποσπάσματα που προάγουν τη βία δεν προέρχονται από το Κοράνι αλλά από την ίδια τη Βίβλο.
Για να είμαστε δίκαιοι, στην Ολλανδία, άνω του 50% του πληθυσμού δηλώνει ότι δεν σχετίζεται με καμία θρησκεία, άρα είναι πιθανό να μην έχουν ποτέ ανοίξει τη Βίβλο.
Μόλις 99 αναδημοσιεύσεις... Απογοητευτική συγκομιδή...
Τη φράση την έψαξα προ ολίγου στο google και μου έδωσε μόλις 99 αναδημοσιεύσεις. Ήτοι, εκατό παρά ένα ελληναράδικα ευλόγια έχουν αναδημοσιεύσει το κείμενο που εμπεριέχει τη φράση "γιατί αν η μάνα του Πούτιν δεν ήταν Ελληνίδα και φυσικά το ίδιο και ο παππούς του".
Πρόκειται δηλαδή για μια φράση ιστορικώς αδικημένη.
Είπα λοιπόν να την αναδημοσιεύσω κι εγώ προκειμένου η μεγαλειώδης αυτή φράση να πιάσει τη γκουγκλική κατοστάρα που δικαιωματικώς της ανήκει.
Τραγούδι.
Κώστας Καρίπης, Ρίτα Αμπατζή, Τα χανουμάκια
Πρόκειται δηλαδή για μια φράση ιστορικώς αδικημένη.
Είπα λοιπόν να την αναδημοσιεύσω κι εγώ προκειμένου η μεγαλειώδης αυτή φράση να πιάσει τη γκουγκλική κατοστάρα που δικαιωματικώς της ανήκει.
Τραγούδι.
Κώστας Καρίπης, Ρίτα Αμπατζή, Τα χανουμάκια
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 04, 2015
Τι είναι η πατρίδα μας?
Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ΄ άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει;
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι πού `χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
Σωστός ο Ιωάννης Πολέμης. Όλα πατρίδα μας είναι ρε φίλε. Κι αυτά κι εκείνα. Και όλοι πατριωτάκια μας είναι. Κι αυτοί κι εκείνοι.
Πατριωτάκι μας ήταν και τούτος δω, ο Διογένης ο Οινοανδέας με τ' όνομα, ο οποίος διετύπωσε με σαφήνεια και καρφίτσωσε στο πέτο της αιωνιότητας τη διαπίστωση πως:
"Καθ' εκάστην μεν γαρ αποτομήν της γης, άλλων άλλη πατρίς εστιν, κατά δε την όλην περιοχήν τούδε του κόσμου μία πάντων πατρίς εστιν η πάσα γη και εις ο κόσμος οίκος"
μ' άλλα λόγια:
"Κάθε φορά που διαιρείται η γη με σύνορα, ο ένας βρίσκεται να έχει διαφορετική πατρίδα από τον άλλο. Αν όμως δούμε τον κόσμο συνολικά, τότε μία είναι η πατρίδα όλων μας: Η γη. Και ένα είναι το σπίτι όλων μας: Ο κόσμος".
Βάσει του ανωτέρω αξιώματος που διετύπωσε ο αρχαίος συμπατριώτης μας, καλείται ο γεωμετρημένος αναγνώστης να απαντήσει στα εξής ερωτήματα:
α) Πόσοι πρόσφυγες και μετανάστες επιτέλους θα έρθουν στην Ελλάδα?
β) Πόσες ταλαιπωρημένες ψυχές μπορεί πλέον να χωρέσει τούτη η καημένη χώρα?
Μην είναι τ΄ άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει;
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι πού `χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
Σωστός ο Ιωάννης Πολέμης. Όλα πατρίδα μας είναι ρε φίλε. Κι αυτά κι εκείνα. Και όλοι πατριωτάκια μας είναι. Κι αυτοί κι εκείνοι.
Πατριωτάκι μας ήταν και τούτος δω, ο Διογένης ο Οινοανδέας με τ' όνομα, ο οποίος διετύπωσε με σαφήνεια και καρφίτσωσε στο πέτο της αιωνιότητας τη διαπίστωση πως:
"Καθ' εκάστην μεν γαρ αποτομήν της γης, άλλων άλλη πατρίς εστιν, κατά δε την όλην περιοχήν τούδε του κόσμου μία πάντων πατρίς εστιν η πάσα γη και εις ο κόσμος οίκος"
μ' άλλα λόγια:
"Κάθε φορά που διαιρείται η γη με σύνορα, ο ένας βρίσκεται να έχει διαφορετική πατρίδα από τον άλλο. Αν όμως δούμε τον κόσμο συνολικά, τότε μία είναι η πατρίδα όλων μας: Η γη. Και ένα είναι το σπίτι όλων μας: Ο κόσμος".
Βάσει του ανωτέρω αξιώματος που διετύπωσε ο αρχαίος συμπατριώτης μας, καλείται ο γεωμετρημένος αναγνώστης να απαντήσει στα εξής ερωτήματα:
α) Πόσοι πρόσφυγες και μετανάστες επιτέλους θα έρθουν στην Ελλάδα?
β) Πόσες ταλαιπωρημένες ψυχές μπορεί πλέον να χωρέσει τούτη η καημένη χώρα?
Δευτέρα, Νοεμβρίου 30, 2015
Σάββατο, Νοεμβρίου 28, 2015
Αναζητώντας τους αριθμούς που θα κληρωθούν στο τζόκερ ΙΙ
Το προηγούμενο ομοειδές κείμενο αποδείχτηκε απόλυτα ακριβές.
Λέγαμε ότι για την προηγούμενη κλήρωση του τζόκερ:
Από έναν όμιλο 15 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 5, 9, 13, 17, 18, 20, 24, 27, 34, 35, 36, 38, 41, 42, 43, θα κληρωθούν 0 έως 3 αριθμοί.
Από έναν όμιλο 9 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 2, 15, 16, 19, 21, 28, 31, 33, 39 θα κληρωθούν 0 έως 2 αριθμοί.
Από έναν όμιλο 9 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 1, 3, 6, 8, 23, 26, 29, 32, 44 θα κληρωθούν 0 έως 2 αριθμοί.
Από τους εναπομείναντες 12 αριθμούς, δηλαδή από τους αριθμούς 4, 7, 10, 11, 12, 14, 22, 25, 30, 37, 40, 45 θα κληρωθούν 0 έως 3 αριθμοί.
Και με εμφατικό τρόπο διευκρινίζαμε ότι:
Το πιθανότερο σενάριο είναι οι αριθμοί της τυχερής πεντάδας να ανήκουν είτε σε 3 είτε και στους 4 ομίλους αριθμών (για παράδειγμα, είναι απίθανο ο πρώτος όμιλος να φέρει 3 αριθμούς και ο δεύτερος να φέρει δύο αριθμούς και δύο όμιλοι να μην εμφανίσουν αριθμό -ενώ, αντίθετα, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο πιθανό ο πρώτος όμιλος να φέρει 3 αριθμούς, ο δεύτερος έναν και ο τρίτος έναν αριθμό ή με οποιονδήποτε τρόπο να εμφανιστούν αριθμοί από 3 ή και από τους 4 ομίλους).
Πράγματι, οι αριθμοί που κληρώθηκαν ήταν: 18, 22, 23, 25, 37. Δηλαδή, εμφανίστηκε ένας αριθμός (ο αριθμός 18) από τον πρώτο όμιλο αριθμών, ένας αριθμός (ο αριθμός 23) από τον τρίτο όμιλο αριθμών και τρεις αριθμοί (οι αριθμοί 22, 25, 37) από τον τέταρτο όμιλο αριθμών. Καταφανώς επιβεβαιώθηκε η ανάλυσή μας.
Σε πρακτικό επίπεδο, όμως, τι σήμαινε η ανάλυσή μας?
Απλό:
Η ανάλυσή μας απέδειξε ότι ναι μεν είναι δύσκολο -έως και ακατόρθωτο- το να προβλέψεις τη νικήτρια στήλη στο πεδίο "5 αριθμοί από 45 αριθμούς" του τζόκερ, (είπαμε: το σύνολο των στηλών του πεδίου "5 από 45" του τζόκερ είναι 1.221.759 στήλες), άνετα όμως μπορείς να αυξήσεις τις πιθανότητές σου αν αφήσεις τη στατιστική να ξεσκαρτάρει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στήλες που είναι στατιστικά απίθανο να κληρωθούν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ξεσκαρτάραμε 277.974 στήλες, δηλαδή το 22,7% των συνολικών στηλών και είπαμε πως από αυτό το 22,7% δεν πρόκειται να προκύψει πεντάρι.
Και όντως δεν προέκυψε.
Βεβαίως, μένουν 943.785 στήλες. Όχι και λίγες.
Και επειδή το προηγούμενο ομοειδές κείμενο εμπεριείχε τη φράση...
Το παραπάνω σκεπτικό δεν ισχύει μόνο για το τζόκερ της Πέμπτης που μας έρχεται, αλλά -λογικά- θα ισχύει και για 2 κληρώσεις ακόμα.
... επομένως ισχύει και για αύριο Κυριακή όπου το τζακ-ποτ φτάνει τα 7.400.000 ευρώπουλα, δυο-τρεις φίλοι με ρωτούν αν υπάρχει κάποιος ακόμα περιορισμός ικανός να μειώσει σημαντικά τις στήλες που ίσως δώσουν πεντάρι.
Ας μην τους αφήσω παραπονεμένους.
Με βάση τη στατιστική, οι αριθμοί 9 και 10 δεν θα κληρωθούν μαζί. Είτε δεν θα κληρωθεί κανένας είτε ο ένας από τους δύο.
Το ίδιο ισχύει και για τους αριθμούς 22 και 27. Είτε δεν θα κληρωθεί κανένας είτε ο ένας από τους δύο.
Το ιδιο και για τους αριθμούς 13 και 18 (είτε κανένας ειτε ένας), το ίδιο και για τους αριθμούς 18 και 23.
Τέλος, τους προαναφερθέντες επτά αριθμούς (9,10, 13, 18, 22, 23, 27) αν τους δούμε σαν έναν όμιλο, από αυτόν τον όμιλο θα κληρωθούν 0-2 αριθμοί.
Εγώ αυτά έχω να πω καλέ μου αναγνώστη και σου εύχομαι καλό βόλι!
Τζουανάκος, Ο Μαχαραγιάς
Λέγαμε ότι για την προηγούμενη κλήρωση του τζόκερ:
Από έναν όμιλο 15 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 5, 9, 13, 17, 18, 20, 24, 27, 34, 35, 36, 38, 41, 42, 43, θα κληρωθούν 0 έως 3 αριθμοί.
Από έναν όμιλο 9 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 2, 15, 16, 19, 21, 28, 31, 33, 39 θα κληρωθούν 0 έως 2 αριθμοί.
Από έναν όμιλο 9 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 1, 3, 6, 8, 23, 26, 29, 32, 44 θα κληρωθούν 0 έως 2 αριθμοί.
Από τους εναπομείναντες 12 αριθμούς, δηλαδή από τους αριθμούς 4, 7, 10, 11, 12, 14, 22, 25, 30, 37, 40, 45 θα κληρωθούν 0 έως 3 αριθμοί.
Και με εμφατικό τρόπο διευκρινίζαμε ότι:
Το πιθανότερο σενάριο είναι οι αριθμοί της τυχερής πεντάδας να ανήκουν είτε σε 3 είτε και στους 4 ομίλους αριθμών (για παράδειγμα, είναι απίθανο ο πρώτος όμιλος να φέρει 3 αριθμούς και ο δεύτερος να φέρει δύο αριθμούς και δύο όμιλοι να μην εμφανίσουν αριθμό -ενώ, αντίθετα, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο πιθανό ο πρώτος όμιλος να φέρει 3 αριθμούς, ο δεύτερος έναν και ο τρίτος έναν αριθμό ή με οποιονδήποτε τρόπο να εμφανιστούν αριθμοί από 3 ή και από τους 4 ομίλους).
Σε πρακτικό επίπεδο, όμως, τι σήμαινε η ανάλυσή μας?
Απλό:
Η ανάλυσή μας απέδειξε ότι ναι μεν είναι δύσκολο -έως και ακατόρθωτο- το να προβλέψεις τη νικήτρια στήλη στο πεδίο "5 αριθμοί από 45 αριθμούς" του τζόκερ, (είπαμε: το σύνολο των στηλών του πεδίου "5 από 45" του τζόκερ είναι 1.221.759 στήλες), άνετα όμως μπορείς να αυξήσεις τις πιθανότητές σου αν αφήσεις τη στατιστική να ξεσκαρτάρει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στήλες που είναι στατιστικά απίθανο να κληρωθούν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ξεσκαρτάραμε 277.974 στήλες, δηλαδή το 22,7% των συνολικών στηλών και είπαμε πως από αυτό το 22,7% δεν πρόκειται να προκύψει πεντάρι.
Και όντως δεν προέκυψε.
Βεβαίως, μένουν 943.785 στήλες. Όχι και λίγες.
Και επειδή το προηγούμενο ομοειδές κείμενο εμπεριείχε τη φράση...
Το παραπάνω σκεπτικό δεν ισχύει μόνο για το τζόκερ της Πέμπτης που μας έρχεται, αλλά -λογικά- θα ισχύει και για 2 κληρώσεις ακόμα.
Ας μην τους αφήσω παραπονεμένους.
Με βάση τη στατιστική, οι αριθμοί 9 και 10 δεν θα κληρωθούν μαζί. Είτε δεν θα κληρωθεί κανένας είτε ο ένας από τους δύο.
Το ίδιο ισχύει και για τους αριθμούς 22 και 27. Είτε δεν θα κληρωθεί κανένας είτε ο ένας από τους δύο.
Το ιδιο και για τους αριθμούς 13 και 18 (είτε κανένας ειτε ένας), το ίδιο και για τους αριθμούς 18 και 23.
Τέλος, τους προαναφερθέντες επτά αριθμούς (9,10, 13, 18, 22, 23, 27) αν τους δούμε σαν έναν όμιλο, από αυτόν τον όμιλο θα κληρωθούν 0-2 αριθμοί.
Εγώ αυτά έχω να πω καλέ μου αναγνώστη και σου εύχομαι καλό βόλι!
Τζουανάκος, Ο Μαχαραγιάς
Παρασκευή, Νοεμβρίου 27, 2015
Τυφλοσούρτης για κριτικές και παρουσιάσεις
«Σαφώς πιο έντεχνα νοηματισμένη και κατασταλαγμένη, φιλοσοφημένη και αναστοχαστική η πρόσφατη συλλογή του Τηλέμαχου Τζιριτζάντζουλα, που τιτλοφορείται με συμβολική πολυσημία «συππάρθενος» και σε αρμονική αντίστιξη αλληγορικών μεταβολισμών με το περιεχόμενο των ποιημάτων της.
Σ’ αυτό το σκηνογραφικό βάθος, εντούτοις, της νέας ποιητικής του προοπτικής- ουδόλως φαίνεται να φθίνουν οι οπώρες της ώριμης συγκομιδής του. Απεναντίας, δρέπονται εύχυμες και ηδύγευστες σε μικρότερα ή μεγαλύτερα κάνιστρα ευκαρπίας, ήτοι σε ολιγόστιχα ως επί το πλείστον ή και μακρότερα εύληπτα ποιήματα πολυθεματικής βιοποικιλότητας, αφήνοντας, ωστόσο, μιαν αίσθηση μνησιπήμονος πόνου και την αναπόληση ήρεμων αναμνησιακών αποδράσεων.
Εικόνες και σχήματα χρωμάτων και αποχρώσεων, λυρικοί συνειρμοί και αποκαλυπτικά συμφραζόμενα, έμψυχες παρουσίες υπαρκτών και μυθικών πλασμάτων ή ζωντανές απουσίες προσφιλών μορφών είναι που ανακαλούν την Παρθενία στην ανακύκληση των εποχών ή επικαλούνται μετωνυμικά το ηλικιακό μεταίχμιο της μετάβασης του ποιητή από την άνοιξη και το καλοκαίρι της νεότητας στον χειμώνα όχι, ασφαλώς, του γήρατος, αλλά της ανανεωμένης «αθωότητάς» του: «κι όμως / επιμένω να παραμένω παρθένος / κι εξακολουθώ να λέω / τα σύκα σύκα / και τη σκάφη σκάφη», όπως συμπερασματικά τονίζει στους ακροτελεύτιους στίχους του ταυτώνυμου ποιήματός του».
Αντιγράψτε το παραπάνω κείμενο και αλλάξτε απλώς το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου. Αν πρόκειται για συλλογή πεζών όπου υπάρχει η λέξη «ποίημα» βάλτε διήγημα ή μυθιστόρημα. Όπου «Τηλέμαχος Τριριτζάντζουλας» να αντικατασταθεί με το όνομα του συγγραφέα που έτυχε της προσοχής σας. Μπορείτε να το αναπαράγετε επ’ αόριστον, αντικαθιστώντας κάθε φορά απλώς τα ονόματα για να αποκτήσετε φήμη κριτικού λογοτεχνίας σε μια εποχή που έχουμε ανάγκη τον κριτικό λόγο περισσότερο από τα ποιήματα και τα πεζά.
Έμεινα εκστατικός διαβάζοντας στο diavasinet τον παραπάνω "τυφλοσούρτη" ο οποίος γράφτηκε απ' τον Σωτήρη Παστάκα. Ω, ναι, έμεινα τόσο εκστατικός ώστε θεώρησα επιβεβλημένο να μοιραστώ τον τυφλοσούρτη μαζί σου, καλέ μου αναγνώστη, προκειμένου να είσαι κι εσύ σε θέση να εκφέρεις τον πρέποντα κριτικό λόγο όποτε χρειαστεί -που αχρείαστος να 'ναι, βέβαια...
Σ’ αυτό το σκηνογραφικό βάθος, εντούτοις, της νέας ποιητικής του προοπτικής- ουδόλως φαίνεται να φθίνουν οι οπώρες της ώριμης συγκομιδής του. Απεναντίας, δρέπονται εύχυμες και ηδύγευστες σε μικρότερα ή μεγαλύτερα κάνιστρα ευκαρπίας, ήτοι σε ολιγόστιχα ως επί το πλείστον ή και μακρότερα εύληπτα ποιήματα πολυθεματικής βιοποικιλότητας, αφήνοντας, ωστόσο, μιαν αίσθηση μνησιπήμονος πόνου και την αναπόληση ήρεμων αναμνησιακών αποδράσεων.
Εικόνες και σχήματα χρωμάτων και αποχρώσεων, λυρικοί συνειρμοί και αποκαλυπτικά συμφραζόμενα, έμψυχες παρουσίες υπαρκτών και μυθικών πλασμάτων ή ζωντανές απουσίες προσφιλών μορφών είναι που ανακαλούν την Παρθενία στην ανακύκληση των εποχών ή επικαλούνται μετωνυμικά το ηλικιακό μεταίχμιο της μετάβασης του ποιητή από την άνοιξη και το καλοκαίρι της νεότητας στον χειμώνα όχι, ασφαλώς, του γήρατος, αλλά της ανανεωμένης «αθωότητάς» του: «κι όμως / επιμένω να παραμένω παρθένος / κι εξακολουθώ να λέω / τα σύκα σύκα / και τη σκάφη σκάφη», όπως συμπερασματικά τονίζει στους ακροτελεύτιους στίχους του ταυτώνυμου ποιήματός του».
Αντιγράψτε το παραπάνω κείμενο και αλλάξτε απλώς το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου. Αν πρόκειται για συλλογή πεζών όπου υπάρχει η λέξη «ποίημα» βάλτε διήγημα ή μυθιστόρημα. Όπου «Τηλέμαχος Τριριτζάντζουλας» να αντικατασταθεί με το όνομα του συγγραφέα που έτυχε της προσοχής σας. Μπορείτε να το αναπαράγετε επ’ αόριστον, αντικαθιστώντας κάθε φορά απλώς τα ονόματα για να αποκτήσετε φήμη κριτικού λογοτεχνίας σε μια εποχή που έχουμε ανάγκη τον κριτικό λόγο περισσότερο από τα ποιήματα και τα πεζά.
Έμεινα εκστατικός διαβάζοντας στο diavasinet τον παραπάνω "τυφλοσούρτη" ο οποίος γράφτηκε απ' τον Σωτήρη Παστάκα. Ω, ναι, έμεινα τόσο εκστατικός ώστε θεώρησα επιβεβλημένο να μοιραστώ τον τυφλοσούρτη μαζί σου, καλέ μου αναγνώστη, προκειμένου να είσαι κι εσύ σε θέση να εκφέρεις τον πρέποντα κριτικό λόγο όποτε χρειαστεί -που αχρείαστος να 'ναι, βέβαια...
Πέμπτη, Νοεμβρίου 26, 2015
Η θετική όψη των πραγμάτων
Α, όλα κι όλα, προσπαθώ να είμαι αφ' ενός αισιόδοξος και αφ' ετέρου αντικειμενικός.
Επομένως, είμαι αναγκασμένος να κάνω τις εξής παραδοχές:
α) Βρίσκω εξόχως ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μας συνεχίζει να μη φοράει γραβάτα. Το να μη φοράς γραβάτα δείχνει ένα πνεύμα αντισυμβατικότητας. Μια πρόθεση αμφισβήτησης των πάντων.
β) Από αισθητικής απόψεως, το νέο look του πολυχρονεμένου ηγέτη μας είναι εξαίσιο.
γ) Ας ευχηθούμε τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσουν το νέο look του ηγέτη τους. Τόσα χρόνια ντρεπόμασταν να κυκλοφορήσουμε με παλαιστινιακή καφίγια μην τυχόν και μας βγει τ' όνομα ότι είμαστε μαλάκες συριζαίοι. Τώρα αυτό ο ζήτημα θα ξεπεραστεί και κανείς πλέον δεν πρόκειται να μας θεωρήσει μαλάκες συριζαίους.
δ) Αναμφίβολα η ζωή μας θα αποκτήσει νέο ενδιαφέρον ακούγοντας στις παρέες μας τους συριζαίους να υμνούν ξερωγώ τα εγκλήματα στη Γάζα και να δικαιολογούν το ισραηλινό απαρτχάιντ. Θα μειωθούν οι παρέες μας, βέβαια, αλλά εν τω μεταξύ οι γλωσοπλαστικές μας ικανότητες θα μας έχουν οδηγήσει στο να δημιουργήσουμε νέα, εξωτικά μπινελίκια και γαμωσταυρίδια.
Επομένως, είμαι αναγκασμένος να κάνω τις εξής παραδοχές:
α) Βρίσκω εξόχως ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μας συνεχίζει να μη φοράει γραβάτα. Το να μη φοράς γραβάτα δείχνει ένα πνεύμα αντισυμβατικότητας. Μια πρόθεση αμφισβήτησης των πάντων.
β) Από αισθητικής απόψεως, το νέο look του πολυχρονεμένου ηγέτη μας είναι εξαίσιο.
γ) Ας ευχηθούμε τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσουν το νέο look του ηγέτη τους. Τόσα χρόνια ντρεπόμασταν να κυκλοφορήσουμε με παλαιστινιακή καφίγια μην τυχόν και μας βγει τ' όνομα ότι είμαστε μαλάκες συριζαίοι. Τώρα αυτό ο ζήτημα θα ξεπεραστεί και κανείς πλέον δεν πρόκειται να μας θεωρήσει μαλάκες συριζαίους.
δ) Αναμφίβολα η ζωή μας θα αποκτήσει νέο ενδιαφέρον ακούγοντας στις παρέες μας τους συριζαίους να υμνούν ξερωγώ τα εγκλήματα στη Γάζα και να δικαιολογούν το ισραηλινό απαρτχάιντ. Θα μειωθούν οι παρέες μας, βέβαια, αλλά εν τω μεταξύ οι γλωσοπλαστικές μας ικανότητες θα μας έχουν οδηγήσει στο να δημιουργήσουμε νέα, εξωτικά μπινελίκια και γαμωσταυρίδια.
Δευτέρα, Νοεμβρίου 23, 2015
Αναζητώντας τους αριθμούς που θα κληρωθούν στο τζόκερ
Τζακ ποτ στο τζοκερ. Πάνω από έξι μύρια το διακύβευμα και το ερώτημα προκύπτει αβίαστα:
Ποιούς αριθμούς να παίξω?
Αναζητώντας τους αριθμούς που θα κληρωθούν στο τζόκερ, μια καλή ιδέα θα ήταν να καταφύγουμε στη μακροχρόνια στατιστική παρατήρηση, οι καρποί της οποίας κατά κανόνα επαληθεύονται.
Συγκεκριμένα, μπορούμε να είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι:
Από έναν όμιλο 15 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 5, 9, 13, 17, 18, 20, 24, 27, 34, 35, 36, 38, 41, 42, 43, θα κληρωθούν 0 έως 3 αριθμοί.
Από έναν όμιλο 9 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 2, 15, 16, 19, 21, 28, 31, 33, 39 θα κληρωθούν 0 έως 2 αριθμοί.
Από έναν όμιλο 9 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 1, 3, 6, 8, 23, 26, 29, 32, 44 θα κληρωθούν 0 έως 2 αριθμοί.
Από τους εναπομείναντες 12 αριθμούς, δηλαδή από τους αριθμούς 4, 7, 10, 11, 12, 14, 22, 25, 30, 37, 40, 45 θα κληρωθούν 0 έως 3 αριθμοί.
Το πιθανότερο σενάριο είναι οι αριθμοί της τυχερής πεντάδας να ανήκουν είτε σε 3 είτε και στους 4 ομίλους αριθμών (για παράδειγμα, είναι απίθανο ο πρώτος όμιλος να φέρει 3 αριθμούς και ο δεύτερος να φέρει δύο αριθμούς και δύο όμιλοι να μην εμφανίσουν αριθμό -ενώ, αντίθετα, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο πιθανό ο πρώτος όμιλος να φέρει 3 αριθμούς, ο δεύτερος έναν και ο τρίτος έναν αριθμό ή με οποιονδήποτε τρόπο να εμφανιστούν αριθμοί από 3 ή και από τους 4 ομίλους).
Το παραπάνω σκεπτικό δεν ισχύει μόνο για το τζόκερ της Πέμπτης που μας έρχεται, αλλά -λογικά- θα ισχύει και για 2 κληρώσεις ακόμα.
Εγώ αυτά είχα να πω καλέ μου αναγνώστη κι εσύ κάνε τα κουμάντα σου κι ελπίζω να σε εμπνεύσω και να σου κάτσουν τα εκατομμύρια.
Στέλλα Βογιατζή, Ο Αμερικάνος
Αντι-ιμπεριαλιστικό τραγούδι από το μακρινό 1935
Ποιούς αριθμούς να παίξω?
Αναζητώντας τους αριθμούς που θα κληρωθούν στο τζόκερ, μια καλή ιδέα θα ήταν να καταφύγουμε στη μακροχρόνια στατιστική παρατήρηση, οι καρποί της οποίας κατά κανόνα επαληθεύονται.
Συγκεκριμένα, μπορούμε να είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι:
Από έναν όμιλο 15 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 5, 9, 13, 17, 18, 20, 24, 27, 34, 35, 36, 38, 41, 42, 43, θα κληρωθούν 0 έως 3 αριθμοί.
Από έναν όμιλο 9 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 2, 15, 16, 19, 21, 28, 31, 33, 39 θα κληρωθούν 0 έως 2 αριθμοί.
Από έναν όμιλο 9 αριθμών, δηλαδή από τους αριθμούς 1, 3, 6, 8, 23, 26, 29, 32, 44 θα κληρωθούν 0 έως 2 αριθμοί.
Από τους εναπομείναντες 12 αριθμούς, δηλαδή από τους αριθμούς 4, 7, 10, 11, 12, 14, 22, 25, 30, 37, 40, 45 θα κληρωθούν 0 έως 3 αριθμοί.
Το πιθανότερο σενάριο είναι οι αριθμοί της τυχερής πεντάδας να ανήκουν είτε σε 3 είτε και στους 4 ομίλους αριθμών (για παράδειγμα, είναι απίθανο ο πρώτος όμιλος να φέρει 3 αριθμούς και ο δεύτερος να φέρει δύο αριθμούς και δύο όμιλοι να μην εμφανίσουν αριθμό -ενώ, αντίθετα, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο πιθανό ο πρώτος όμιλος να φέρει 3 αριθμούς, ο δεύτερος έναν και ο τρίτος έναν αριθμό ή με οποιονδήποτε τρόπο να εμφανιστούν αριθμοί από 3 ή και από τους 4 ομίλους).
Το παραπάνω σκεπτικό δεν ισχύει μόνο για το τζόκερ της Πέμπτης που μας έρχεται, αλλά -λογικά- θα ισχύει και για 2 κληρώσεις ακόμα.
Εγώ αυτά είχα να πω καλέ μου αναγνώστη κι εσύ κάνε τα κουμάντα σου κι ελπίζω να σε εμπνεύσω και να σου κάτσουν τα εκατομμύρια.
Στέλλα Βογιατζή, Ο Αμερικάνος
Αντι-ιμπεριαλιστικό τραγούδι από το μακρινό 1935
Δευτέρα, Νοεμβρίου 16, 2015
Αχ, οι αναμνήσεις...
Ω, ευγενέστατε αναγνώστα,
τη θυμάσαι αυτή την ιστορική πινακίδα?
Βελιγράδι. 1999.
Τότε που το Βελιγράδι βομβαρδιζόταν από το ΝΑΤΟ.
Έως και προφητική μπορείς να την πεις.
Κυριακή, Νοεμβρίου 15, 2015
Μια σημαντική εκδήλωση μνήμης
Η ανθρωπότητα σοκαρισμένη από το βάρβαρο τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ. Στην προσπάθεια αυτή της ανθρωπότητας, αρωγός έσπευσε ο Δήμος Τριφυλίας.
Αντιγράφω από τον ιστότοπο της Μεσσηνιακής εφημερίδας Θάρρος:
Εκδήλωση πένθους σήμερα στον Πύργο του Άιφελ στα Φιλιατρά
O Δήμος Τριφυλίας τιμά τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι. Όπως αναφέρεται σε δελτίο Τύπου του Δήμου «Αποτίωντας τον ελάχιστο φόρο τιμής διοργανώνει εκδήλωση πένθους σήμερα, Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015, στον Πύργο του Άιφελ στα Φιλιατρά.
Μεσίστια θα κυματίσει η Ελληνική σημαία και κεριά θα φωτίσουν το χώρο, στέλνοντας μήνυμα συμπαράστασης στη δοκιμασία που περνούν οι Γάλλοι πολίτες, αλλά και μήνυμα ειρήνης σ όλο τον κόσμο. Με λουλούδια, κεράκια και χειροκροτήματα να είμαστε εκεί στις 6.00 το απόγευμα και να ενώσουμε τη φωνή μας σε μια ενωτική εκδήλωση τιμής στα αθώα θύματα και στην ελευθερία».
Δυστυχώς, καλέ μου αναγνώστη, την είδηση της εκδηλώσεως την πληροφορήθηκα αργά και δεν μπόρεσα να παραστώ.
Ισως να είναι καλύτερα έτσι.
Το λέω αυτό, επειδή ίσως οι αγνοί συντελεστές της εκδηλώσεως αν με έβλεπαν εμένα τον απρόσκλητο και ουτιδανό ξένο, μπορεί να αναφωνούσαν κάτι σε στυλ "μάθανε πως αποτίουμε φόρο τιμής, πλακώσανε κι οι γύφτοι".
Αντιγράφω από τον ιστότοπο της Μεσσηνιακής εφημερίδας Θάρρος:
Το ομοίωμα του πύργου του Άιφελ στα Φιλιατρά
Εκδήλωση πένθους σήμερα στον Πύργο του Άιφελ στα Φιλιατρά
O Δήμος Τριφυλίας τιμά τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι. Όπως αναφέρεται σε δελτίο Τύπου του Δήμου «Αποτίωντας τον ελάχιστο φόρο τιμής διοργανώνει εκδήλωση πένθους σήμερα, Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015, στον Πύργο του Άιφελ στα Φιλιατρά.
Μεσίστια θα κυματίσει η Ελληνική σημαία και κεριά θα φωτίσουν το χώρο, στέλνοντας μήνυμα συμπαράστασης στη δοκιμασία που περνούν οι Γάλλοι πολίτες, αλλά και μήνυμα ειρήνης σ όλο τον κόσμο. Με λουλούδια, κεράκια και χειροκροτήματα να είμαστε εκεί στις 6.00 το απόγευμα και να ενώσουμε τη φωνή μας σε μια ενωτική εκδήλωση τιμής στα αθώα θύματα και στην ελευθερία».
Ισως να είναι καλύτερα έτσι.
Το λέω αυτό, επειδή ίσως οι αγνοί συντελεστές της εκδηλώσεως αν με έβλεπαν εμένα τον απρόσκλητο και ουτιδανό ξένο, μπορεί να αναφωνούσαν κάτι σε στυλ "μάθανε πως αποτίουμε φόρο τιμής, πλακώσανε κι οι γύφτοι".
Ο επελαύνων ιδεαλισμός...
... εξυπακούεται πως είναι ο φακός που φωτίζει τη σωστή ανάλυση της πραγματικότητας.
Με χαρά βλέπω έναν γνωστό να έχει γίνει ομοϊδεάτης μου* και να προβαίνει σε μια σωστή ανάλυση της καταστάσεως, γράφοντας:
Τελικά είχε άδικο ο Μαρξ!
Δεν είναι οι υλικοί όροι και τα υλικά (ταξικά ή όποια άλλα) συμφέροντα που καθορίζουν τις ιδέες των ανθρώπων, αλλά οι ιδέες καθορίζουν την υλική πραγματικότητα.
Αν. ας πούμε, οι Ευρωπαίοι του 12ου και του 13ου αιώνα δεν ήταν χριστιανοί, δεν θα γίνονταν ποτέ οι εισβολές στο Βυζάντιο και στις αραβικές χώρες. Αφού δεν θα υπήρχαν σταυροφόροι!
Αν οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ολλανδοί, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι, δεν ήταν χριστιανοί, δεν θα καταλάμβαναν την Αμερική. Δεν θα είχαν το ιεροαποστολικό κίνητρο!
Ούτε οι Γερμανοί θα εξαπέλυαν πολέμους κατά τον 20ό αιώνα, αν δεν ήταν εθνικιστές. Ούτε οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι θα είχαν διαμάχες, αν δεν ανήκαν σε διαφορετικά θρησκεύματα.
Και οι απεργίες και οι συγκρούσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών κι αυτές δεν θα υπήρχαν, πουθενά στον κόσμο, αν δεν υπήρχαν μαρξιστές να τις υποκινούν.
Δεν είχε δίκιο ο Μαρξ. Οι άνθρωποι πρώτα υιοθετούν κάποιες ιδέες και μετά δρουν. Το λένε και όλες οι θρησκείες, άλλωστε!
Χαίρομαι, καλέ μου αναγνώστη, να έχω τέτοιους γνωστούς, ικανούς μέσα σε πέντε γραμμές να τα λένε όλα -κι όποιος είναι σε θέση να καταλάβει, καταλαβαίνει!!!
Για να σου δώσω να καταλάβεις, εγώ θα χρειαζόμουν ίσως και 50 γραμμές κειμένου προκειμένου να φτάσω στο ίδιο πόρισμα!
*Ομοϊδεάτης μου στην ειρωνεία, εννοείται...
Με χαρά βλέπω έναν γνωστό να έχει γίνει ομοϊδεάτης μου* και να προβαίνει σε μια σωστή ανάλυση της καταστάσεως, γράφοντας:
Τελικά είχε άδικο ο Μαρξ!
Δεν είναι οι υλικοί όροι και τα υλικά (ταξικά ή όποια άλλα) συμφέροντα που καθορίζουν τις ιδέες των ανθρώπων, αλλά οι ιδέες καθορίζουν την υλική πραγματικότητα.
Αν. ας πούμε, οι Ευρωπαίοι του 12ου και του 13ου αιώνα δεν ήταν χριστιανοί, δεν θα γίνονταν ποτέ οι εισβολές στο Βυζάντιο και στις αραβικές χώρες. Αφού δεν θα υπήρχαν σταυροφόροι!
Αν οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ολλανδοί, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι, δεν ήταν χριστιανοί, δεν θα καταλάμβαναν την Αμερική. Δεν θα είχαν το ιεροαποστολικό κίνητρο!
Ούτε οι Γερμανοί θα εξαπέλυαν πολέμους κατά τον 20ό αιώνα, αν δεν ήταν εθνικιστές. Ούτε οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι θα είχαν διαμάχες, αν δεν ανήκαν σε διαφορετικά θρησκεύματα.
Και οι απεργίες και οι συγκρούσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών κι αυτές δεν θα υπήρχαν, πουθενά στον κόσμο, αν δεν υπήρχαν μαρξιστές να τις υποκινούν.
Δεν είχε δίκιο ο Μαρξ. Οι άνθρωποι πρώτα υιοθετούν κάποιες ιδέες και μετά δρουν. Το λένε και όλες οι θρησκείες, άλλωστε!
Χαίρομαι, καλέ μου αναγνώστη, να έχω τέτοιους γνωστούς, ικανούς μέσα σε πέντε γραμμές να τα λένε όλα -κι όποιος είναι σε θέση να καταλάβει, καταλαβαίνει!!!
Για να σου δώσω να καταλάβεις, εγώ θα χρειαζόμουν ίσως και 50 γραμμές κειμένου προκειμένου να φτάσω στο ίδιο πόρισμα!
*Ομοϊδεάτης μου στην ειρωνεία, εννοείται...
Παρασκευή, Νοεμβρίου 13, 2015
Η προφητεία
Τέλος (...) έκανε τη δική του προφητεία για την οικονομική κρίση:
«Θα περάσουμε μια χοντρή δυσκολία για να βγούμε από το τούνελ. Δεν θέλω να φοβίσω τον κόσμο, αλλά θα περάσουμε μια δυσκολία. Είναι πολύ κοντά. Αλλά το 2024, θα έχουν τελειώσει όλα. Θα γίνουν πράγματα και θαύματα. Περίεργα πράγματα...»
Τάδε προφητεύων έφη ο καλλιτέχνης κι ας ελπίσουμε αναγνώστη μου! Σε 10 χρόνια τα βάσανά μας τελειώνουν!
Άλλος καλλιτέχνης προφητεύων:
«Θα περάσουμε μια χοντρή δυσκολία για να βγούμε από το τούνελ. Δεν θέλω να φοβίσω τον κόσμο, αλλά θα περάσουμε μια δυσκολία. Είναι πολύ κοντά. Αλλά το 2024, θα έχουν τελειώσει όλα. Θα γίνουν πράγματα και θαύματα. Περίεργα πράγματα...»
Τάδε προφητεύων έφη ο καλλιτέχνης κι ας ελπίσουμε αναγνώστη μου! Σε 10 χρόνια τα βάσανά μας τελειώνουν!
Άλλος καλλιτέχνης προφητεύων:
Τετάρτη, Νοεμβρίου 11, 2015
Πανελλαδικότητες, πανεργατικότητες και απεργιακότητες
Την τελευταία φορά που είχα κατέβει σε απεργιακή συγκέντρωση και δεδομένου πως είχα κατέβει από αρκετά νωρίς, είχα την ατυχή έμπνευση να σεργιανίσω από το αρχαιολογικό μουσείο (όπου τα εκεί τεκταινόμενα ποικιλοτρόπως με ενδιέφεραν περισσότερο) μέχρι την Ομόνοια στο ΠΑΜΕ, μέχρι την Κοτζιά σε κάτι ταχυδρομικούς αν θυμάμαι καλά και μέχρι την Κλαυθμώνος στους ξερωγώ.
Και που λες λοιπόν καλέ μου αναγνώστη, εκεί που περπατούσα μου σκάει μια φλασιά και συνειδητοποιώ τι γινόταν γύρω μου τόση ώρα και μου ανοίγουν τα μάτια του νοός μου και λέω ρε συ που μπλέξαμε?
Διότι συνειδητοποίησα ξαφνικά το εξής:
Σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες στην απεργιακή συγκέντρωση κρατούσαν ανά χείρας μια μεγαλοπρεπή καφεδιά είτε Γρηγόρης μικρογεύματα είτε κόφι άιλαντ είτε Έβερεστ είτε της παναγιάς τα μάτια ενώ το οδόστρωμα ήταν τίγκα σε άδεια πλαστικά κυπελάκια του καφέ.
Η διαπίστωση υπήρξε τραγική:
Οι συμμετέχοντες στην απεργιακή συγκέντρωση της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας είχαν φροντίσει να ενθαρρύνουν και να επιβραβεύσουν την -ηθελημένη ή κατόπιν σοβαρών πιέσεων- επιλογή κάποιων συναδέλφων τους (των εργαζομένων στα καφεδάδικα) να μην απεργήσουν παρ' όλη την πανελλαδικότητα και πανεργατικότητα της απεργίας, και μαζί να επιβραβεύσουν και τις ενδεχόμενες πιέσεις των μανατζεροϊδιοκτητών των καφεδάδικων προς τους εργαζόμενούς τους να μην απεργήσουν.
Εννοείς?
Τι να σε κάνω συγκεντρωμένε απεργέ μου όταν ωθείς τον άλλονα να απεργοσπάσει παραγγέλνοντάς του τη φραπεδούμπα σου ή την εσπρεσούμπα σου?
Έσο συνεπής ρε!
Άσμα.
Ασιμος-Λεονάρδου, Πολεμάτε κοιμισμένα.
Και που λες λοιπόν καλέ μου αναγνώστη, εκεί που περπατούσα μου σκάει μια φλασιά και συνειδητοποιώ τι γινόταν γύρω μου τόση ώρα και μου ανοίγουν τα μάτια του νοός μου και λέω ρε συ που μπλέξαμε?
Διότι συνειδητοποίησα ξαφνικά το εξής:
Σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες στην απεργιακή συγκέντρωση κρατούσαν ανά χείρας μια μεγαλοπρεπή καφεδιά είτε Γρηγόρης μικρογεύματα είτε κόφι άιλαντ είτε Έβερεστ είτε της παναγιάς τα μάτια ενώ το οδόστρωμα ήταν τίγκα σε άδεια πλαστικά κυπελάκια του καφέ.
Η διαπίστωση υπήρξε τραγική:
Οι συμμετέχοντες στην απεργιακή συγκέντρωση της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας είχαν φροντίσει να ενθαρρύνουν και να επιβραβεύσουν την -ηθελημένη ή κατόπιν σοβαρών πιέσεων- επιλογή κάποιων συναδέλφων τους (των εργαζομένων στα καφεδάδικα) να μην απεργήσουν παρ' όλη την πανελλαδικότητα και πανεργατικότητα της απεργίας, και μαζί να επιβραβεύσουν και τις ενδεχόμενες πιέσεις των μανατζεροϊδιοκτητών των καφεδάδικων προς τους εργαζόμενούς τους να μην απεργήσουν.
Εννοείς?
Τι να σε κάνω συγκεντρωμένε απεργέ μου όταν ωθείς τον άλλονα να απεργοσπάσει παραγγέλνοντάς του τη φραπεδούμπα σου ή την εσπρεσούμπα σου?
Έσο συνεπής ρε!
Άσμα.
Ασιμος-Λεονάρδου, Πολεμάτε κοιμισμένα.
Τρίτη, Νοεμβρίου 10, 2015
Μια ξεχασμένη καταγγελία
Μια ξεχασμένη καταγγελία.
Μια καταγγελία της οποίας το βάρος υποτιμήθηκε.
Μια καταγγελία που αντικειμενικώς επανέρχεται στο προσκήνιο.
Μια καταγγελία που προσθέτει βάρος σημαντικότητας
στις καταγγελίες του Πανούση
εφόσον προηγήθηκε -κατά 7 και βάλε μήνες, παρακαλώ!-
των καταγγελιών Πανούση.
Ήταν 29 Μαρτίου 2015
και η αγαπημένη εφημερίδα όλων των χαβαλέδων
κυκλοφορούσε με το εξής πρωτοσέλιδο:
Δεύτερος και καταϊδρωμένος ο Πανούσης, αναγνωσταρά μου.
Και ας υποκλιθούμε μαζί στον Κώστα Πρέκα και στην Ελεύθερη Ώρα,
τις ανεξάντλητες πηγές έμπνευσης των ομοίων τους!!!
Δευτέρα, Νοεμβρίου 09, 2015
Σχετικά με τον κλασικό μαραθώνιο
Αδελφοί, μην αυταπατάσθε.
Ο Μαραθώνιος αλλά και ο μαραθωνοδρόμος
προκειμένου να είναι κλασικός
οφείλει να τιμά τις ρίζες του όλου πράγματος
και να είναι κάπως έτσι
όπως περιγράφει τον πρώτο μαραθωνοδρόμο ο Λουκιανός:
«Πρώτος δ' αυτό Φιλιππίδης ο ημεροδρομήσας λέγεται από Μαραθώνος αγγέλλων την νίκην ειπείν προς τους άρχοντας καθημένονς καί πεφροντικότας υπέρ του τέλους της μάχης, Χαίρετε, νικώμεν, και τούτο ειπών συναποθανείν τη αγγελία και το χαίρειν συνεκπνεύσαι».
Υπό αυτή την έννοια
σαφώς έχουν δίκιο οι ομογενείς
που έτρεξαν χτες στον μαραθώνιο και δήλωσαν πως
"Το να τρέξω στην κλασική διαδρομή του μαραθωνίου
ήταν για μένα όνειρο ζωής!
Είναι από τα πράγματα που συμβαίνουν μόνο μια φορά!".
The Doors, Not To Touch The Earth.
Σάββατο, Νοεμβρίου 07, 2015
Που πάμε ρεεεεε???
Κι εγώ μαζί με σένα, καλέ μου αναγνώστη, αναρωτιέμαι αν ήταν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση αυτό που υπέστησαν τ' αδέρφια μας οι Πόντιοι.
Τη μια στιγμή λέω γενοκτονία, την άλλη στιγμή λέω εθνοκάθαρση...
Όμως ανάμεσα στις δύο στιγμές κάθομαι κι ασχολούμαι με πράγματα όπως αυτό:
Ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη καίγεται. Και μοιάζει όπως θα περίνενε κανείς να είναι η κόλαση. Ο αέρας έχει το χρώμα της ώχρας: η ορατότητα σε ορισμένες πόλεις έχει μειωθεί στα 30 μέτρα. Τα παιδιά ετοιμάζονται, για να γλυτώσουν, να επιβιβαστούν σε πολεμικά πλοία, ενώ ήδη ορισμένοι έχουν πεθάνει από τον καπνό. Ο αριθμός των ειδών που παραδίδονται στις φλόγες (και ίσως στην οριστική εξαφάνιση) ανεβαίνει με ανείπωτο ρυθμό. Είναι σχεδόν με βεβαιότητα η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή του 21ου αιώνα – μέχρι στιγμής.
Και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Ασχολούνται με το φόρεμα που φορούσε η Δούκισσα του Cambridge στην πρεμιέρα του James Bond, την ηλιθιότητα του Donald Trump και τις δηλώσεις του Φίλη (Σ.τ.Μ). Η δε μεγάλη συζήτηση της εβδομάδας, και είδηση που κυριαρχεί σε πολλά μέρη του κόσμου; Μπέικον: είναι πραγματικά τόσο κακό για την υγεία σας;
Αυτό για το οποίο συζητάμε είναι ένα ‘μπάρμπεκιου’ σε διαφορετική, τεράστια, κλίμακα. Η φωτιά μαίνεται σε όλο το μήκος των 5000 χιλιομέτρων της Ινδονησίας. Αυτό είναι σίγουρα, αντικειμενικά, πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο λαμβάνει χώρα σήμερα. Και δεν θα έπρεπε να περιορίζεται σε ένα άρθρο στα ‘ψιλά’ μιας εφημερίδας. Θα έπρεπε να είναι το πρωτοσέλιδο σε όλες.
Είναι δύσκολο να σας μεταφέρω την κλίμακα αυτής της κόλασης, ακολουθεί όμως μια σύγκριση που μπορεί να βοηθήσει: οι φωτιές στην Ινδονησία και στην ΝΑ Ασία, αυτή τη στιγμή, παράγουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από την οικονομία των ΗΠΑ. Μέσα σε τρεις εβδομάδες οι πυρκαγιές έχουν ελευθερώσει περισσότερο CO2 από τις ετήσιες εκπομπές της Γερμανίας.
Αλλά και πάλι αυτή η σύγκριση δεν μπορεί να περιγράψει το μέγεθος της καταστροφής. Οι πυρκαγιές καταστρέφουν θησαυρούς πολύτιμους και αναντικατάστατους όσο και τα αρχαία μνημεία που ισοπεδώθηκαν από τον Isis. Ουρακοτάγκους, λεοπαρδάλεις, αρκούδες, γίβωνες, ρινόκερους της Σουμάτρας και τίγρεις της Σουμάτρας, είναι κάποια μόνο από τα προστατευόμενα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση από τις φλόγες. Αλλά υπάρχουν χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, περισσότερα.
Ένα από τα νησιά που καίγονται είναι η Δυτική Παπούα, ένα έθνος που έχει καταληφθεί παράνομα από την Ινδονησία από το 1963. Έχω πέρασε έξι μήνες εκεί, όταν ήμουν 24, διερευνώντας μερικούς από τους παράγοντες που οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή. Εκείνη την εποχή, ήταν κυριολεκτικά μια χώρα των θαυμάτων, πλούσια σε ενδημικά είδη σε κάθε βάλτο και κοιλάδα. Ποιος ξέρει πόσα από αυτά εξαφανίστηκαν δια παντός τις τελευταίες εβδομάδες; Αυτή την εβδομάδα έχω κλάψει και θρηνήσει πάνω από τις φωτογραφίες τοπίων που αγάπησα, που πλέον έχουν γίνει στάχτη.
Ούτε οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μπορούν να αποδώσουν τον αντίκτυπο αυτής της καταστροφής στους ανθρώπους αυτών των περιοχών. Μετά την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά, το 1997, καταγράφηκε να λείπει από την Ινδονησία μια ολόκληρη ομάδα από 15.000 παιδιά κάτω από την ηλικία των τριών ετών, κάτι που αποδίδεται στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Αυτό που εξελίσσεται αυτούς τους δύο μήνες φαίνεται να είναι χειρότερο. Οι χειρουργικές μάσκες που διανέμονται σε όλη τη χώρα δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να προστατεύσουν εκείνους που ζουν μέσα στην αιθαλομίχλη που έχει κρύψει τον ήλιο. Τα μέλη του κοινοβουλίου στο Καλιμαντάν (Ινδονησιακό Βόρνεο) χρειάζεται να φοράνε μάσκες καθώς συζητάνε για τα διάφορα θέματα της χώρας. Η αίθουσα είναι τόσο ομιχλώδης που με δυσκολία αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον.
Δεν είναι μόνο τα δέντρα που καίγονται. Καίγεται και η ίδια η γη. Μεγάλο μέρος του δάσους βρίσκεται πάνω σε μεγάλους σχηματισμούς τύρφης. Όταν οι πυρκαγιές διαπερνούν το έδαφος, σιγοκαίνε για εβδομάδες, μερικές φορές για μήνες, απελευθερώνοντας σύννεφα μεθανίου, μονοξειδίου του άνθρακα, όζοντος και άλλων εξωτικών αερίων όπως το κυανιούχο αμμώνιο. Τα σύννεφα αυτά εκτείνονται εκατοντάδες μίλια μακριά, προκαλώντας διπλωματικές διενέξεις με γειτονικές χώρες.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τα δάση της Ινδονησίας έχουν κατακερματιστεί εδώ και δεκαετίες από εταιρείες κυρίως παραγωγής ξύλου και φοινικέλαιου. Κανάλια έχουν χαραχτεί μέσα στην τύρφη για να στραγγίσει και να στεγνώσει. Οι εταιρείες κινούνται με μεγάλη ταχύτητα για να καταστρέψουν ό, τι έχει απομείνει από το παρθένο τροπικό δάσος, με σκοπό να φυτέψουν μονοκαλλιέργειες για ξυλοπολτό, ξυλεία και φοινικέλαιο. Ο ευκολότερος τρόπος για να καθαρίσουν τη γη είναι να την κάψουν. Κάθε χρόνο, αυτό προκαλεί καταστροφές. Αλλά στη χρονιά του Ελ Νίνιο, όπως η φετινή, αυτό είναι η τέλεια συνταγή για την απόλυτη περιβαλλοντική καταστροφή.
Η συνέχεια -και οι σχετικοί σύνδεσμοι- στο Νόστιμον Ήμαρ.
Τη μια στιγμή λέω γενοκτονία, την άλλη στιγμή λέω εθνοκάθαρση...
Όμως ανάμεσα στις δύο στιγμές κάθομαι κι ασχολούμαι με πράγματα όπως αυτό:
Ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη καίγεται. Και μοιάζει όπως θα περίνενε κανείς να είναι η κόλαση. Ο αέρας έχει το χρώμα της ώχρας: η ορατότητα σε ορισμένες πόλεις έχει μειωθεί στα 30 μέτρα. Τα παιδιά ετοιμάζονται, για να γλυτώσουν, να επιβιβαστούν σε πολεμικά πλοία, ενώ ήδη ορισμένοι έχουν πεθάνει από τον καπνό. Ο αριθμός των ειδών που παραδίδονται στις φλόγες (και ίσως στην οριστική εξαφάνιση) ανεβαίνει με ανείπωτο ρυθμό. Είναι σχεδόν με βεβαιότητα η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή του 21ου αιώνα – μέχρι στιγμής.
Και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Ασχολούνται με το φόρεμα που φορούσε η Δούκισσα του Cambridge στην πρεμιέρα του James Bond, την ηλιθιότητα του Donald Trump και τις δηλώσεις του Φίλη (Σ.τ.Μ). Η δε μεγάλη συζήτηση της εβδομάδας, και είδηση που κυριαρχεί σε πολλά μέρη του κόσμου; Μπέικον: είναι πραγματικά τόσο κακό για την υγεία σας;
Αυτό για το οποίο συζητάμε είναι ένα ‘μπάρμπεκιου’ σε διαφορετική, τεράστια, κλίμακα. Η φωτιά μαίνεται σε όλο το μήκος των 5000 χιλιομέτρων της Ινδονησίας. Αυτό είναι σίγουρα, αντικειμενικά, πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο λαμβάνει χώρα σήμερα. Και δεν θα έπρεπε να περιορίζεται σε ένα άρθρο στα ‘ψιλά’ μιας εφημερίδας. Θα έπρεπε να είναι το πρωτοσέλιδο σε όλες.
Είναι δύσκολο να σας μεταφέρω την κλίμακα αυτής της κόλασης, ακολουθεί όμως μια σύγκριση που μπορεί να βοηθήσει: οι φωτιές στην Ινδονησία και στην ΝΑ Ασία, αυτή τη στιγμή, παράγουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από την οικονομία των ΗΠΑ. Μέσα σε τρεις εβδομάδες οι πυρκαγιές έχουν ελευθερώσει περισσότερο CO2 από τις ετήσιες εκπομπές της Γερμανίας.
Αλλά και πάλι αυτή η σύγκριση δεν μπορεί να περιγράψει το μέγεθος της καταστροφής. Οι πυρκαγιές καταστρέφουν θησαυρούς πολύτιμους και αναντικατάστατους όσο και τα αρχαία μνημεία που ισοπεδώθηκαν από τον Isis. Ουρακοτάγκους, λεοπαρδάλεις, αρκούδες, γίβωνες, ρινόκερους της Σουμάτρας και τίγρεις της Σουμάτρας, είναι κάποια μόνο από τα προστατευόμενα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση από τις φλόγες. Αλλά υπάρχουν χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, περισσότερα.
Ένα από τα νησιά που καίγονται είναι η Δυτική Παπούα, ένα έθνος που έχει καταληφθεί παράνομα από την Ινδονησία από το 1963. Έχω πέρασε έξι μήνες εκεί, όταν ήμουν 24, διερευνώντας μερικούς από τους παράγοντες που οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή. Εκείνη την εποχή, ήταν κυριολεκτικά μια χώρα των θαυμάτων, πλούσια σε ενδημικά είδη σε κάθε βάλτο και κοιλάδα. Ποιος ξέρει πόσα από αυτά εξαφανίστηκαν δια παντός τις τελευταίες εβδομάδες; Αυτή την εβδομάδα έχω κλάψει και θρηνήσει πάνω από τις φωτογραφίες τοπίων που αγάπησα, που πλέον έχουν γίνει στάχτη.
Ούτε οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μπορούν να αποδώσουν τον αντίκτυπο αυτής της καταστροφής στους ανθρώπους αυτών των περιοχών. Μετά την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά, το 1997, καταγράφηκε να λείπει από την Ινδονησία μια ολόκληρη ομάδα από 15.000 παιδιά κάτω από την ηλικία των τριών ετών, κάτι που αποδίδεται στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Αυτό που εξελίσσεται αυτούς τους δύο μήνες φαίνεται να είναι χειρότερο. Οι χειρουργικές μάσκες που διανέμονται σε όλη τη χώρα δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να προστατεύσουν εκείνους που ζουν μέσα στην αιθαλομίχλη που έχει κρύψει τον ήλιο. Τα μέλη του κοινοβουλίου στο Καλιμαντάν (Ινδονησιακό Βόρνεο) χρειάζεται να φοράνε μάσκες καθώς συζητάνε για τα διάφορα θέματα της χώρας. Η αίθουσα είναι τόσο ομιχλώδης που με δυσκολία αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον.
Δεν είναι μόνο τα δέντρα που καίγονται. Καίγεται και η ίδια η γη. Μεγάλο μέρος του δάσους βρίσκεται πάνω σε μεγάλους σχηματισμούς τύρφης. Όταν οι πυρκαγιές διαπερνούν το έδαφος, σιγοκαίνε για εβδομάδες, μερικές φορές για μήνες, απελευθερώνοντας σύννεφα μεθανίου, μονοξειδίου του άνθρακα, όζοντος και άλλων εξωτικών αερίων όπως το κυανιούχο αμμώνιο. Τα σύννεφα αυτά εκτείνονται εκατοντάδες μίλια μακριά, προκαλώντας διπλωματικές διενέξεις με γειτονικές χώρες.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τα δάση της Ινδονησίας έχουν κατακερματιστεί εδώ και δεκαετίες από εταιρείες κυρίως παραγωγής ξύλου και φοινικέλαιου. Κανάλια έχουν χαραχτεί μέσα στην τύρφη για να στραγγίσει και να στεγνώσει. Οι εταιρείες κινούνται με μεγάλη ταχύτητα για να καταστρέψουν ό, τι έχει απομείνει από το παρθένο τροπικό δάσος, με σκοπό να φυτέψουν μονοκαλλιέργειες για ξυλοπολτό, ξυλεία και φοινικέλαιο. Ο ευκολότερος τρόπος για να καθαρίσουν τη γη είναι να την κάψουν. Κάθε χρόνο, αυτό προκαλεί καταστροφές. Αλλά στη χρονιά του Ελ Νίνιο, όπως η φετινή, αυτό είναι η τέλεια συνταγή για την απόλυτη περιβαλλοντική καταστροφή.
Η συνέχεια -και οι σχετικοί σύνδεσμοι- στο Νόστιμον Ήμαρ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
