ΑΠ' ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΠΟΠ ΚΟΡΝ
Το καλό με τις εποχές γενικευμένης ξεφτίλας και παρακμής, είναι ότι σου δίνουν εναλλακτικές ατραπούς διεξόδου:
Είτε να είσαι με τους έτσι, είτε να είσαι με τους γιουβέτσι, είτε να κάθεσαι στον εξώστη και να τρως ποπ-κορν.
Στην τελευταία περίπτωση, έχεις ρε αδερφέ και τη δυνατότητα να ρίχνεις και καμιά φούρλα με τη Μελίνα, άδων χατζιδάκεια άσματα διεθνούς περιωπής:
Είναι βέβαια θετικό για εμάς τους μη έχοντες προβοσκίδα, ότι διαφέρουμε από εκείνους οι οποίοι αυτά που τους ενώνουν είναι ακριβώς αυτά που τους χωρίζουν:
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι που στα σπλάχνα τους κοιμούνται τόσοι σκοτωμένοι.
Κι άμα έχεις μνήμη ασορτί με συνείδηση αφενός και συναίσθηση της περιρρέουσας ξεφτίλας αφετέρου,
τότε ακόμα και το ποπ κορν που τρως δραττωμένων των μουσικοχορευτικών φουρλών, είναι δικαιολογημένο.
Η διαλεκτική ένωση των στοιχείων, πάντα σε συνάρπαζε.
Γαία πυρί μειχθήτω. Γεράσαμε, τη σκυτάλη την πήραν άλλοι.
Εν τω μεταξύ, καθώς ερχόμανε εδωνανά, το αυτί μου πήρε τον αξιέραστο και ανεπανάληπτο στίχο
"Βούλωσέ το μπούλη,
μην πουλάς και μούρη.
Για την αφεντια σου
πληρώνει η μαμά σου"
Ορε λες να είναι το χιτάκι της εποχής που έρχεται?
-Πάντως ο τύπος που το σκηνοθέτησε εις το youtube, αξίζει να μπει στο πάνθεον:
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Α!πα! πά! Τι τό'θελα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έμενα στα παιδιά του πειραιά;
Βραδιάτικα κι εσύ !! Τσ!τσ!τσ!
(Καλά μωρέ κι εσύ αμα βλέπεις κανά λάθος χμ χμ σβήνε το ..)
Εδώ και πάλι,στο καλό ξημέρωμα.Απο πού ν'αρχίσω;απο τη Δανάη.Δεν μου αρέσει καθόλου το μίγμα επαναστατικός στίχος,και μπαλάντα;τζαζ;τι;αλλά είναι υποκειμενική είπαμε η αντίληψη της μουσικής.Για το σημερινό δε,με ξάφνιασε.Μου άρεσε η μουσική,αλλά και το παίξιμο προσεγμένο και οι στίχοι ευρηματικοί,όμως φωνή κατάλληλη δεν έχει αυτό το παιδί όποιο είναι.Και η επιλογή των εικόνων με στεναχωρεί.Όχι άλλη βία,πόσο μάλλον στην διασκέδαση.(και λογοκρίνω συνεχώς τον εαυτό μου,γιατί άμα το ανοίξω...θα πάρει αμπάριζα όλο το αντρικό φύλο)ελπίζω να κατάλαβες,δεν θέλω να θυμάμαι.Άλλο θέμα.Συγχαρητήρια,μπράβο,ότι θέλεις πάρε, για τις αναλύσεις που έχεις κάνει,έχεις πολύ καλό τρόπο,και να φροντίσεις να βγει και αλλού.Τα μπράβο είναι συλλογικά,και απο φίλες.Επειδη είναι αργά και είμαι κουρασμένη,θα κλείσω αφήνοντας ένα τραγούδι,όχι όποιο και όποιο,αλλά ένα τραγούδι που πρωτοάκουσα σε Ελληνική ταινία,όταν ήμουν 4,5 χρόνων,και με στοίχειωσε.Το ξαναβρήκα πολλά χρόνια μετά ,και πάντα μου έκανε εντύπωση που δεν γινόταν κι αυτό της μόδας,παρά τις επανεκτελέσεις.Το βρήκα πάλισήμερα ψάχνοντας κάτι άλλο,και είπα να στο θυμίσω. http://www.youtube.com/watch?v=aYXbYe6dfoM&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφή