ΑΠ' ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΠΟΠ ΚΟΡΝ
Το καλό με τις εποχές γενικευμένης ξεφτίλας και παρακμής, είναι ότι σου δίνουν εναλλακτικές ατραπούς διεξόδου:
Είτε να είσαι με τους έτσι, είτε να είσαι με τους γιουβέτσι, είτε να κάθεσαι στον εξώστη και να τρως ποπ-κορν.
Στην τελευταία περίπτωση, έχεις ρε αδερφέ και τη δυνατότητα να ρίχνεις και καμιά φούρλα με τη Μελίνα, άδων χατζιδάκεια άσματα διεθνούς περιωπής:
Είναι βέβαια θετικό για εμάς τους μη έχοντες προβοσκίδα, ότι διαφέρουμε από εκείνους οι οποίοι αυτά που τους ενώνουν είναι ακριβώς αυτά που τους χωρίζουν:
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι που στα σπλάχνα τους κοιμούνται τόσοι σκοτωμένοι.
Κι άμα έχεις μνήμη ασορτί με συνείδηση αφενός και συναίσθηση της περιρρέουσας ξεφτίλας αφετέρου,
τότε ακόμα και το ποπ κορν που τρως δραττωμένων των μουσικοχορευτικών φουρλών, είναι δικαιολογημένο.
Η διαλεκτική ένωση των στοιχείων, πάντα σε συνάρπαζε.
Γαία πυρί μειχθήτω. Γεράσαμε, τη σκυτάλη την πήραν άλλοι.
Εν τω μεταξύ, καθώς ερχόμανε εδωνανά, το αυτί μου πήρε τον αξιέραστο και ανεπανάληπτο στίχο
"Βούλωσέ το μπούλη,
μην πουλάς και μούρη.
Για την αφεντια σου
πληρώνει η μαμά σου"
Ορε λες να είναι το χιτάκι της εποχής που έρχεται?
-Πάντως ο τύπος που το σκηνοθέτησε εις το youtube, αξίζει να μπει στο πάνθεον:
Πέμπτη, Ιουλίου 29, 2010
Τρίτη, Ιουλίου 27, 2010
ΜΟΥΣΙΚΟ ΔΙΑΛΥΜΑ
Κι έτσι όπως επέστρεφα από την επαρχία της Αθήνας προς το κέντρο, τζαζεύοντας τζαζεύοντας τον ήλιο αγναντεύοντας, μου προέκυψε να σιγοσφυράω άσματα θεσπέσια της Δανάης Παναγιωτοπούλου. Κι επειδή σε ξέρω, ψαγμένε μου αναγνώστη, ότι κι εσύ γουσταρίζεις τα άσματα της Δανάης Παναγιωτοπούλου, σου σερβίρω τρία τεμάχια.
Βεβαίως πρώτα το αξεπέραστο "Δεν έχεις να πληρώσεις"
Και βέβαια τη θρυλική "Μολότοφ"
και τελος το εξαίρετο "Μ' ένα καρότσι"
Δεν είναι χάρμα?
Κι έτσι όπως επέστρεφα από την επαρχία της Αθήνας προς το κέντρο, τζαζεύοντας τζαζεύοντας τον ήλιο αγναντεύοντας, μου προέκυψε να σιγοσφυράω άσματα θεσπέσια της Δανάης Παναγιωτοπούλου. Κι επειδή σε ξέρω, ψαγμένε μου αναγνώστη, ότι κι εσύ γουσταρίζεις τα άσματα της Δανάης Παναγιωτοπούλου, σου σερβίρω τρία τεμάχια.
Βεβαίως πρώτα το αξεπέραστο "Δεν έχεις να πληρώσεις"
Και βέβαια τη θρυλική "Μολότοφ"
και τελος το εξαίρετο "Μ' ένα καρότσι"
Δεν είναι χάρμα?
Δευτέρα, Ιουλίου 26, 2010
ΛΕΛΟΓΙΣΜΕΝΗ ΟΡΓΗ
-για την περιρρέουσα ξεφτίλα
Αν υποθέταμε πως υπήρχε για τα μπλογκ κάποιο εβδομαδιαίο "Όσκαρ λελογισμένης οργής για την περιρρέουσα ξεφτίλα", αυτή τη βδομάδα αναμφίβολα θα ψήφιζα -σε επίπεδο κειμένου - αυτή εδώ τη δημοσίευση των Πειρατών του Ονείρου.
Βέβαια σε επίπεδο εικόνας, δαγκωτό για το ίδιο βραβείο Όσκαρ "Λελογισμένης οργής για την περιρρέουσα ξεφτίλα", θα ψήφιζα την πρόταση αφίσας του ακατανίκητου και απρόβλεπτου AntistaChef.
ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
(μικρή συνεισφορά στην επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας)
μέρος β-
-το προηγούμενο είναι εδώ
Δεν ήταν μόνο ελληνική αυτή η άποψη που συνδέει νοηματικά και ετυμολογικά τους δαίμονες με τον δήμο και τη συμμετοχή στα κοινά.
Ήταν μια άποψη γνωστή και στους εβραίους, ας πούμε.
Τα εβραϊκά μου είναι φτωχά, βέβαια, αλλά βασίζομαι στη θρυλική μετάφραση των εβραϊκών ιερών κειμένων από τους θρυλικούς "εβδομήκοντα":
Στον ψαλμό ΠΑ' (στη μετάφραση των "Εβδομήκοντα"), συναντάμε μια εξαιρετική διατύπωση, η οποία στα νέα ελληνικά σημαίνει το εξής:
"Ο θεός παρίσταται στη συνέλευση των θεών και τους βλέπει όλους σαν θεούς. Ως πότε στις συνεδριάσεις σας θα τα κάνετε πλακάκια με τους πλουτοκράτες και θα κλέβετε τον φτωχό κοσμάκη? Αφού σας το είπα: Είσαστε θεοί! Είσαστε παιδιά του Υψίστου! Προσέχτε λοιπόν τι αποφάσεις παίρνετε, σταματήστε να ταλαιπωρείτε τους φτωχούς, γιατί οι αποφάσεις σας θα στραφούν εναντίον σας και θα σας φάει το μαύρο σκοτάδι!"
Βέβαια, για τους σημερινούς χριστιανούς, αυτά τα λόγια έχουν προφητική σημασία, και αναφέρονται σε μια μεταγενέστερη εποχή, όπου όσοι έχουν θεωθεί θα γίνουν παιδιά του υψίστου και λοιπές μελλοντικές μάνδολες.
Όμως για κάθε εχέφρονα άνθρωπο, το περιεχόμενο του ψαλμού είναι σαφές:
"Όταν παίρνεις μέρος στη συνέλευση, οφείλεις να συμπεριφέρεσαι υπεύθυνα, όπως υπεύθυνα συμπεριφέρεται και ο θεός, ο οποίος επίσης παίρνει μέρος στη συνέλευση. Αλλιώτικα, υποτιμάς τον εαυτό σου, τον υποβιβάζεις, αντί να λειτουργείς όπως λειτουργούν οι θεοί στις συνελεύσεις τους, λειτουργείς με βάση τα κατώτερα ένστικτά σου, και μοιραία θα βρεθεί κάποιος δυσαρεστημένος που θα σου πάρει το κεφάλι".
Το απόσπασμα αυτό το χρησιμοποίησε και ο Ιησούς ως άμυνα, όταν κάποιοι πήγαν να τον λιθοβολήσουν επειδή έλεγε πως είναι γιος του θεού. Ο Ιησούς, χωρίς να θεωρήσει το απόσπασμα προφητικό, προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να αποφύγει το λιθοβολισμό, τους είπε:
¨Δεν είναι γραμμένη στα ιερά σας κείμενα η φράση "Είστε θεοί"? Ε, λοιπόν, αν η φράση αυτή ειπώθηκε σε αυτούς που ειπώθηκε, τότε τι ζόρι τραβάτε που λέω κι εγώ το ίδιο για τον εαυτό μου"? (Κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, κεφ. 10, εδ. 34-36).
Χωρίς να μπούμε στα θεολογικά των χριστιανών (ας μην μπούμε γιατί αυτοί καίνε άσχημα), μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο γλυκύτατος Ιησούς αναγνωρίζει σαφώς ότι η φράση αυτή ειπωθηκε σε κάποιους που συμμετείχαν σε μια συναγωγή-συνέλευση (εκκλησία του δήμου αρχαιοελληνικά) για να τονίσει ότι είναι θεοί (δαίμονες αρχαιοελληνικά), επομένως πρέπει να έχουν αυτόνομη άποψη και να μην παρασύρονται από τα συμφέροντα των πλουσίων.
Βέβαια, όπως είναι γνωστό, αργότερα ο Ιησούς (αν υπήρξε Ιησούς) βρήκε το μπελά του και τον σκότωσαν -ίσως επειδή έλεγε κάτι τέτοια.
Και όπως είναι επίσης γνωστό, μετά το θάνατό του, οι φίλοι του έβγαλαν το συμπέρασμα ότι δεν πέθανε απλά, αλλά θυσιάστηκε ως "αμνός του θεού", ως ζώο σε μια θυσία εξιλέωσης, δηλαδή, ώστε να μη χρειάζεται να το παιδέψει το ζήτημα ο καθένας άνθρωπος ξεχωριστά:
Όσα έπαθε ο Ιησούς, τα έπαθε για να μην τα πάθουν οι πιστοί του.
Σταυρώθηκε για να μη σταυρωθούν αυτοί.
Μαρτύρησε για να μη μαρτυρήσουν αυτοί.
Φορτώθηκε τις "αμαρτίες" τους για να τις ξεφορτωθούν αυτοί.
Και έτσι, μέσα από αυτή τη λογική των χριστιανών, εισήλθε δυναμικά στο προσκήνιο της ιστορίας η φράση "δι' αντιπροσώπου".
Οι χριστιανοί σταυρώθηκαν δι' αντιπροσώπου,
οι χριστιανοί φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι δι' αντιπροσώπου,
οι χριστιανοί ήπιαν ξύδι και χολή δι' αντιπροσώπου,
και βέβαια οι χριστιανοί πέθαναν δι' αντιπροσώπου
και μετά τρεις μέρες αναστήθηκαν δι' αντιπροσώπου
και ανελήφθησαν στους ουρανούς δι' αντιπροσώπου.
Κι εφόσον όλα αυτά τα ωραία τα έκαναν δι΄αντιπροσώπου, έβαλαν για τα καλά στη ζωή τους την έννοια της αντιπροσώπευσης, καθόντουσαν και τρώγανε σφαλιάρες και εξευτελισμούς από τον κάθε πλούσιο σίγουροι ότι κατά βάθος είναι θριαμβευτές δι' αντιπροσώπου, φόρεσαν και στο σβέρκο όλης της ανθρωπότητας ένα κογκλάβιο αντιπροσώπων το οποίο αντιπροσώπευε την επί γης αντιπροσώπευση του ουράνιου αντιπροσώπου των επί γης αντιπροσωπευομένων... και όταν ήρθε η ώρα να βγει η ανθρωπότητα από όλη αυτή τη φρίκη, κάτι μαλάκες προτεστάντες χριστιανομασόνοι έριξαν την ιδέα ότι η απελευθέρωση της ανθρωπότητας μπορούσε να γίνει μόνο δι' αντιπροσώπου.
Το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, μόνο μέσα σε τέτοιους κύκλους μπορούσε να γεννηθεί, και όντως μέσα σε τέτοιους κύκλους γεννήθηκε.
Και κατασκεύασαν το πολίτευμα του κοινοβουλευτισμού, το οποίο ονόμασαν "αντιπροσωπευτική δημοκρατία", δηλαδή δημοκρατία δι' αντιπροσώπου, κι επειδή οι κατασκευαστές του συγκεκριμένου πολιτεύματος είχαν καλές δημόσιες σχέσεις, κατάφεραν να επιβάλουν τη δημοκρατία δι' αντιπροσώπου ως τη μόνη πιθανή μορφή δημοκρατίας.
Με λίγα λόγια, από τη λέξη "δημοκρατία" πέταξαν το "δημο" και κράτησαν το "κρατία".
Εδώ που τα λέμε δε μπορούσε να γίνει και αλλιώς, εφόσον είδαμε στο προηγούμενο μέρος του παρόντος πονήματος ότι η λέξη "δήμος" είναι ομόρριζη με τη λέξη "δαίμονες", όμως οι κατασκευαστές της δημοκρατίας δι' αντιπροσώπου δεν πιστεύουν σε πολλούς δαίμονες παρά μόνο σε έναν ηγέτη που δίνει διαταγές στα χαϊβάνια.
Ως εκ τούτου, έχω αρχίσει πλέον να πείθομαι ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις μιας ομάδας ανθρώπων έχουν άμεση επίπτωση στη μορφή κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης αυτών των ανθρώπων.
Πράγμα που ως αναρχικό με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα ήταν φρόνιμο οι φορείς χριστιανικών αντιλήψεων να διώχνονται απ' τις παρέες μας, ενώ από την άλλη ως πολίτη με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι για την ενδεχόμενη πραγμάτωση της άμεσης δημοκρατίας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επιστροφή στην πολυθεϊστική θεώρηση του κόσμου.
(Ωστόσο, γι να είμαστε δίκαιοι, και δεδομένου ότι ζούμε σ' έναν κόσμο όπου "δε γίνεται να μιλήσουμε για κάτι αν δε μιλήσουμε για τα πάντα", αρχίζει να σχηματίζεται στο μυαλό μου μια τρίτη συνέχεια του παρόντος θέματος. Θα αφορά εκείνο εκεί το ιερό -πλην όμως παρεξηγημένο- πρόσωπο που λεγεται Θερσίτης. Σύντομα στις οθόνες σας).
(μικρή συνεισφορά στην επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας)
μέρος β-
-το προηγούμενο είναι εδώ
Δεν ήταν μόνο ελληνική αυτή η άποψη που συνδέει νοηματικά και ετυμολογικά τους δαίμονες με τον δήμο και τη συμμετοχή στα κοινά.
Ήταν μια άποψη γνωστή και στους εβραίους, ας πούμε.
Τα εβραϊκά μου είναι φτωχά, βέβαια, αλλά βασίζομαι στη θρυλική μετάφραση των εβραϊκών ιερών κειμένων από τους θρυλικούς "εβδομήκοντα":
Στον ψαλμό ΠΑ' (στη μετάφραση των "Εβδομήκοντα"), συναντάμε μια εξαιρετική διατύπωση, η οποία στα νέα ελληνικά σημαίνει το εξής:
"Ο θεός παρίσταται στη συνέλευση των θεών και τους βλέπει όλους σαν θεούς. Ως πότε στις συνεδριάσεις σας θα τα κάνετε πλακάκια με τους πλουτοκράτες και θα κλέβετε τον φτωχό κοσμάκη? Αφού σας το είπα: Είσαστε θεοί! Είσαστε παιδιά του Υψίστου! Προσέχτε λοιπόν τι αποφάσεις παίρνετε, σταματήστε να ταλαιπωρείτε τους φτωχούς, γιατί οι αποφάσεις σας θα στραφούν εναντίον σας και θα σας φάει το μαύρο σκοτάδι!"
Βέβαια, για τους σημερινούς χριστιανούς, αυτά τα λόγια έχουν προφητική σημασία, και αναφέρονται σε μια μεταγενέστερη εποχή, όπου όσοι έχουν θεωθεί θα γίνουν παιδιά του υψίστου και λοιπές μελλοντικές μάνδολες.
Όμως για κάθε εχέφρονα άνθρωπο, το περιεχόμενο του ψαλμού είναι σαφές:
"Όταν παίρνεις μέρος στη συνέλευση, οφείλεις να συμπεριφέρεσαι υπεύθυνα, όπως υπεύθυνα συμπεριφέρεται και ο θεός, ο οποίος επίσης παίρνει μέρος στη συνέλευση. Αλλιώτικα, υποτιμάς τον εαυτό σου, τον υποβιβάζεις, αντί να λειτουργείς όπως λειτουργούν οι θεοί στις συνελεύσεις τους, λειτουργείς με βάση τα κατώτερα ένστικτά σου, και μοιραία θα βρεθεί κάποιος δυσαρεστημένος που θα σου πάρει το κεφάλι".
Το απόσπασμα αυτό το χρησιμοποίησε και ο Ιησούς ως άμυνα, όταν κάποιοι πήγαν να τον λιθοβολήσουν επειδή έλεγε πως είναι γιος του θεού. Ο Ιησούς, χωρίς να θεωρήσει το απόσπασμα προφητικό, προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να αποφύγει το λιθοβολισμό, τους είπε:
¨Δεν είναι γραμμένη στα ιερά σας κείμενα η φράση "Είστε θεοί"? Ε, λοιπόν, αν η φράση αυτή ειπώθηκε σε αυτούς που ειπώθηκε, τότε τι ζόρι τραβάτε που λέω κι εγώ το ίδιο για τον εαυτό μου"? (Κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, κεφ. 10, εδ. 34-36).
Χωρίς να μπούμε στα θεολογικά των χριστιανών (ας μην μπούμε γιατί αυτοί καίνε άσχημα), μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο γλυκύτατος Ιησούς αναγνωρίζει σαφώς ότι η φράση αυτή ειπωθηκε σε κάποιους που συμμετείχαν σε μια συναγωγή-συνέλευση (εκκλησία του δήμου αρχαιοελληνικά) για να τονίσει ότι είναι θεοί (δαίμονες αρχαιοελληνικά), επομένως πρέπει να έχουν αυτόνομη άποψη και να μην παρασύρονται από τα συμφέροντα των πλουσίων.
Βέβαια, όπως είναι γνωστό, αργότερα ο Ιησούς (αν υπήρξε Ιησούς) βρήκε το μπελά του και τον σκότωσαν -ίσως επειδή έλεγε κάτι τέτοια.
Και όπως είναι επίσης γνωστό, μετά το θάνατό του, οι φίλοι του έβγαλαν το συμπέρασμα ότι δεν πέθανε απλά, αλλά θυσιάστηκε ως "αμνός του θεού", ως ζώο σε μια θυσία εξιλέωσης, δηλαδή, ώστε να μη χρειάζεται να το παιδέψει το ζήτημα ο καθένας άνθρωπος ξεχωριστά:
Όσα έπαθε ο Ιησούς, τα έπαθε για να μην τα πάθουν οι πιστοί του.
Σταυρώθηκε για να μη σταυρωθούν αυτοί.
Μαρτύρησε για να μη μαρτυρήσουν αυτοί.
Φορτώθηκε τις "αμαρτίες" τους για να τις ξεφορτωθούν αυτοί.
Και έτσι, μέσα από αυτή τη λογική των χριστιανών, εισήλθε δυναμικά στο προσκήνιο της ιστορίας η φράση "δι' αντιπροσώπου".
Οι χριστιανοί σταυρώθηκαν δι' αντιπροσώπου,
οι χριστιανοί φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι δι' αντιπροσώπου,
οι χριστιανοί ήπιαν ξύδι και χολή δι' αντιπροσώπου,
και βέβαια οι χριστιανοί πέθαναν δι' αντιπροσώπου
και μετά τρεις μέρες αναστήθηκαν δι' αντιπροσώπου
και ανελήφθησαν στους ουρανούς δι' αντιπροσώπου.
Κι εφόσον όλα αυτά τα ωραία τα έκαναν δι΄αντιπροσώπου, έβαλαν για τα καλά στη ζωή τους την έννοια της αντιπροσώπευσης, καθόντουσαν και τρώγανε σφαλιάρες και εξευτελισμούς από τον κάθε πλούσιο σίγουροι ότι κατά βάθος είναι θριαμβευτές δι' αντιπροσώπου, φόρεσαν και στο σβέρκο όλης της ανθρωπότητας ένα κογκλάβιο αντιπροσώπων το οποίο αντιπροσώπευε την επί γης αντιπροσώπευση του ουράνιου αντιπροσώπου των επί γης αντιπροσωπευομένων... και όταν ήρθε η ώρα να βγει η ανθρωπότητα από όλη αυτή τη φρίκη, κάτι μαλάκες προτεστάντες χριστιανομασόνοι έριξαν την ιδέα ότι η απελευθέρωση της ανθρωπότητας μπορούσε να γίνει μόνο δι' αντιπροσώπου.
Το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, μόνο μέσα σε τέτοιους κύκλους μπορούσε να γεννηθεί, και όντως μέσα σε τέτοιους κύκλους γεννήθηκε.
Και κατασκεύασαν το πολίτευμα του κοινοβουλευτισμού, το οποίο ονόμασαν "αντιπροσωπευτική δημοκρατία", δηλαδή δημοκρατία δι' αντιπροσώπου, κι επειδή οι κατασκευαστές του συγκεκριμένου πολιτεύματος είχαν καλές δημόσιες σχέσεις, κατάφεραν να επιβάλουν τη δημοκρατία δι' αντιπροσώπου ως τη μόνη πιθανή μορφή δημοκρατίας.
Με λίγα λόγια, από τη λέξη "δημοκρατία" πέταξαν το "δημο" και κράτησαν το "κρατία".
Εδώ που τα λέμε δε μπορούσε να γίνει και αλλιώς, εφόσον είδαμε στο προηγούμενο μέρος του παρόντος πονήματος ότι η λέξη "δήμος" είναι ομόρριζη με τη λέξη "δαίμονες", όμως οι κατασκευαστές της δημοκρατίας δι' αντιπροσώπου δεν πιστεύουν σε πολλούς δαίμονες παρά μόνο σε έναν ηγέτη που δίνει διαταγές στα χαϊβάνια.
Ως εκ τούτου, έχω αρχίσει πλέον να πείθομαι ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις μιας ομάδας ανθρώπων έχουν άμεση επίπτωση στη μορφή κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης αυτών των ανθρώπων.
Πράγμα που ως αναρχικό με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα ήταν φρόνιμο οι φορείς χριστιανικών αντιλήψεων να διώχνονται απ' τις παρέες μας, ενώ από την άλλη ως πολίτη με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι για την ενδεχόμενη πραγμάτωση της άμεσης δημοκρατίας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επιστροφή στην πολυθεϊστική θεώρηση του κόσμου.
(Ωστόσο, γι να είμαστε δίκαιοι, και δεδομένου ότι ζούμε σ' έναν κόσμο όπου "δε γίνεται να μιλήσουμε για κάτι αν δε μιλήσουμε για τα πάντα", αρχίζει να σχηματίζεται στο μυαλό μου μια τρίτη συνέχεια του παρόντος θέματος. Θα αφορά εκείνο εκεί το ιερό -πλην όμως παρεξηγημένο- πρόσωπο που λεγεται Θερσίτης. Σύντομα στις οθόνες σας).
Παρασκευή, Ιουλίου 23, 2010
ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
(μικρή συνεισφορά στον εορτασμό της αποκατάστασης της δημοκρατίας)
Αυτές τις μέρες γιορτάζουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Δηλαδή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δηλαδή της δημοκρατίας δι' αντιπροσώπου.
Φαντάσου ας πούμε να ήσουν χορτοφάγος δι' αντιπροσώπου:
Εσύ ο ίδιος θα ξεσκιζόσουν να τρως κρεατικά, αλλά ο αντιπρόσωπός σου θα ήταν χορτοφάγος,
κι αυτό θα σου έδινε το δικαίωμα να λες ότι κι εσύ είσαι χορτοφάγος -δι' αντιπροσώπου.
Ή φαντάσου να πήγαινες για βουτιές και μακροβούτια δι' αντιπροσώπου:
Θα πήγαινε ο αντιπρόσωπός σου να κάνει βουτιές στην παραλία, εσύ θα ξεροψηνόσουν στην οικοδομή,
κι αυτό θα σου έδινε το δικαίωμα να λες ότι έκανες βουτιές στην παραλία -δι' αντιπροσώπου.
Δε μοιάζει και τόσο λογικό, ε?
Δεν είναι άσχετα αυτά τα παραδείγματα.
Τόσο η χορτοφαγία όσο και το κολύμπι, είναι πράγματα που είτε τα ασκείς είτε δεν τα ασκείς. Αν ασκείς τη χορτοφαγία, είσαι χορτοφάγος. Αν πλακώνεσαι στις μπριζόλες, δεν είσαι χορτοφάγος.
Τελεία και παύλα.
Τι ίδιο και η δημοκρατία. Ή ασκείται ή δεν ασκείται.
Ή την ασκείς, ή δεν την ασκείς.
Η ιδέα πως η δημοκρατία μπορεί να ασκηθεί δι' αντιπροσώπου, είναι μια καθαρά χριστιανική παπαριά.
Πριν την έλευση του χριστιανισμού, κανείς δεν είχε διανοηθεί να μιλήσει για δημοκρατία δι' αντιπροσώπου. Πολλοί την πολεμούσαν τη δημοκρατία, πολλοί την απεχθάνονταν, κανείς όμως δεν ήταν τόσο θρασύς ώστε να δημιουργήσει τον όρο "αντιπροσωπευτική δημοκρατία". Μόνο χριστιανός μπορούσε να συλλάβει μια τέτοια ιδέα.
Όμως ας τα πάρουμε από την αρχή:
Τι σημαίνει ως λέξη η "δημοκρατία"?
Προέρχεται από τις λέξεις δήμος+κράτος.
Και τι σημαίνει "δήμος"?
Προέρχεται από το ρήμα δαίομαι-δαϊζω, που πάει να πει "χωρίζω, διαιρώ".
Όπως λέμε και σήμερα "Δήμος Αθηναίων", που πα να πει "Εκείνο το σύνολο ανθρώπων που ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους λόγω του ότι οι δημότες Αθηναίων μένουν στην Αθήνα, ενώ οι υπόλοιποι μένουν οπουδήποτε αλλού εκτός από την Αθήνα".
Να το θυμάσαι αυτό, αναγνώστη μου: Δήμος = αποτέλεσμα χωρισμού και διαίρεσης.
Ως εκ τούτου, η δημοκρατία, η γνήσια έννοιά της δηλαδή, προκύπτει από τη διαίρεση.
Και όταν λέμε διαίρεση, εννοούμε μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο: Μέχρι τον κάθε έναν πολίτη ξεχωριστά.
Για να υπάρξει δημοκρατία, προϋπόθεση είναι να υπάρχουν αυτόνομοι άνθρωποι.
Το σύστημα προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο:
ότι "δήμος" σημαίνει αποτέλεσμα ένωσης.
Όμως εμείς ξέρουμε ότι η λέξη "δήμος" είναι ιωνική μορφή της λέξης "δάμος", η οποία καρατσεκαρισμένα προέρχεται από το ρήμα "δαίομαι-δαϊζω" που ουδόλως σημαίνει ενώνω: αντίθετα, σημαίνει χωρίζω και διαιρώ.
Και ξέρουμε ότι αυτό μόνο κακό δεν είναι.
Για να σου δώσω να καταλάβεις (αν και φοβάμαι πως θα σε μπερδέψω... αλλά αξίζει τον κόπο), από την ίδια ρίζα με τη λέξη "δήμος", προκύπτει και η λέξη "δαίμων".
Και αυτή η λέξη προέρχεται από το ρήμα δαίομαι-δαϊζω, που πάει να πει "χωρίζω, διαιρώ".
Φαντάσου αυτό που αποκαλούμε "το θείον" -δηλαδή το σύνολο της θεότητας για τους μονοθεϊστές, ή το σύνολο των θεοτήτων για τους πολυθεϊστές. Και ονόμασέ το "δήμο θεών", κατ' αναλογία προς τον ανθρώπινο "δήμο Αθηναίων".
(Δεν είμαι σίγουρος ότι με παρακολουθείς, αλλά συνεχίζω, κι αν έχεις απορίες, ξαναδιάβασε τι έγραψα).
Το θείον λοιπόν, για τους αρχαίους προγόνους μας, αποτελείτο από επιμέρους "δαίμονες".
Δηλαδή, με άλλα λόγια, κάθε "δαίμων" ήταν μεν κομμάτι του "δήμου των θεών", όμως κάθε δαίμων ήταν ανεξάρτητο, αυτόνομο πρόσωπο, με δική του άποψη για τα πράγματα.
Η μοναδική διαφορά του "δήμος" από το "δαίμων", είναι πως το "δήμος" έχει κάπως πιο παθητική σημασία (ως το αποτέλεσμα της διαίρεσης) ενώ η λέξη "δαίμων" έχει πιο ενεργητική σημασία (ως "το αποτέλεσμα της διαίρεσης που προέκυψε με την επιθυμία ενός ή δύο άλλων δαιμόνων").
Για παράδειγμα ο θεός Ήφαιστος, σύμφωνα με μια παράδοση είναι γιος του Δία και της Ήρας, ενώ σύμφωνα με άλλη παράδοση είναι γιος μόνο της Ήρας, που τον γέννησε μόνο με τη δική της θέληση.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, στον ορφικό ύμνο που του είχαν φτιάξει, τον αποκαλούσαν "φαεσίμβροτο δαίμονα".
Αντίστοιχα, τον Ποσειδώνα -ο οποίος καρατσεκαρισμένα είναι γιος του Κρόνου και της Ρέας- στον δικό του ορφικό ύμνο τον αποκαλούσαν "πόντιο δαίμονα", υπό την έννοια ότι κυβερνάει τον πόντο, δηλ. τη θάλασσα.
Ή την θεά Αθηνά, που η επικρατέστερη εκδοχή λέει ότι γεννήθηκε μέσα από το κεφάλι του ίδιου του Δία, στο δικό της ορφικό ύμνο την αποκαλούσαν "νικηφόρο δαίμονα".
Και, βέβαια, δεν ξεχνάμε τον ορφικό ύμνο "του Δαίμονος", ο οποίος ξεκινάει με τις εντυπωσιακή φράση "Δαίμονα κικλήσκω, μεγάλαν ηγήτορα, φρικτόν, μειλίχιον, Δία παγγενέτη".
Παρατηρούμε λοιπόν ότι για τους αρχαίους μας προγόνους, θεοί και δαίμονες είναι ένα και το αυτό.
Ως εκ τούτου, οι φράση "θεοί και δαίμονες" είναι ένας απλός πλεονασμός.
Όλοι αυτοί οι δαίμονες -μαζί με τους υπόλοιπους δαίμονες, βέβαια- αντλούσαν την ονομασία "δαίμων" από το ρήμα δαίομαι-δαϊζω, που πάει να πει "χωρίζω, διαιρώ", και υπό αυτή την έννοια είναι οντότητες του μεγάλου συνόλου που συνήθως το ονομάζουμε "το θείον".
Με τον ίδιο τρόπο που κάθε δημότης Αθηναίων ξεχωριστά, αποτελεί μέρος του μεγαλύτερου συνόλου που λέγεται "δήμος Αθηναίων". Διότι είπαμε, και η λέξη "δήμος" και η λέξη "δαίμων" προκύπτουν από το ρήμα δαίομαι-δαϊζω, που πάει να πει "χωρίζω, διαιρώ".
Γι΄αυτό στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια βλέπουμε τόσο συχνά τους θεούς να κάνουν συνελεύσεις και συζητήσεις και πηγαδάκια και "θεών αγορές".
Μην το δεις απλοϊκά ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι φαντάζονταν πως οι θεοί λειτουργούν όπως και οι άνθρωποι, μη φτάσεις στο συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν ανθρωπομορφιστές.
Θα ήταν απλοϊκό ένα τέτοιο συμπέρασμα. Θα έφτανες εύκολα σε ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Εγώ όμως σε θέλω μεγαλειώδη.Σε θέλω να σκεφτείς ανάποδα:
Ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν θεομορφιστές, ότι επειδή γνώριζαν πως η θεότητα χωρίζεται (δαίεται) σε επιμέρους δαίμονες, και επειδή ήξεραν καλά πως οι θεοί είναι μέρη της Φύσης (για την οποία είχαν χαρακτηρισμούς όπως "παμμήτειρα θεά" και "πολύκτιτε δαίμον"), όπως μέρη της φύσης είναι και οι άνθρωποι, συμπέραναν πως όλα γύρω τους αποτελούνται από επιμέρους δαίμονες που κάνουν συνελεύσεις και συζητήσεις και μάχες προτού αποφασίσουν για το τι πρέπει να γίνει.
Συμπέραναν δηλαδή ότι η φύση την οποία τόσο λάτρευαν, παρ' όλο που μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ενιαίο σύνολο, στην πραγματικότητα είναι ένα άθροισμα διαφορετικών οντοτήτων και στοιχείων που βρίσκονται σε διαρκή κίνηση, συζήτηση, σύγκρουση, συμφωνία, διαφωνία και εν τέλει σύνθεση και ισορροπία.
Εφόσον λοιπόν αυτός είναι ο δρόμος της φύσης, σκέφτηκαν οι παππούδες μας, ακριβώς για τον ίδιο λόγο θα έπρεπε οι άνθρωποι να λειτουργήσουν σύμφωνα με τα φυσικά και θεϊκά πρότυπα:
δεδομένου ότι ολοφάνερα οι άνθρωποι δεν είναι δαίμονες, τουλάχιστον ας γίνουν δαιμόνιοι, δηλαδή ας γίνουν δημότες του δήμου και ας αποφασίζουν με συνελεύσεις για τα ζητήματά τους, μιμούμενοι τους δαίμονες-θεούς ως ένδειξη τιμής και σεβασμού. Και, όπως ο κάθε δαίμων έχει ολοκληρωμένη άποψη και προσωπικότητα όταν συμμετέχει στη συνέλευση, έτσι και οι άνθρωποι, προκειμένου να τιμήσουν τους θεούς, θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωμένη, αυτόνομη άποψη και προσωπικότητα. Και όπως ο κάθε δαίμων συμμετέχει στις συνελεύσεις των θεών, έτσι και ο δημότης έχει την τιμή να συμμετέχει στις συνελεύσεις του δήμου. Αν δεν συμμετέχει, πολύ απλά οι άλλοι τον ονομάζουν "άτιμο" και "ιδιώτη", δηλαδή μπετόβλακα και πανύβλακα και τον έχουν στο φτύσιμο.
Νιώθω απόλυτα βέβαιος, ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι θα είχαν στο φτύσιμο όποιον αρνείτο να συμμετάσχει στα κοινά, όποιον αρκείτο να ρίχνει την ψήφο του μια φορά στα τέσσερα χρόνια, όποιον εν τέλει δεν καταλάβαινε τι κοινό έχουν οι λέξεις δαίμων και δήμος.
(στο επόμενο -τελευταίο:
Μια ενδιαφέρουσα εβραϊζουσα αναφορά στους δαίμονες του δήμου)
(μικρή συνεισφορά στον εορτασμό της αποκατάστασης της δημοκρατίας)
Αυτές τις μέρες γιορτάζουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Δηλαδή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δηλαδή της δημοκρατίας δι' αντιπροσώπου.
Φαντάσου ας πούμε να ήσουν χορτοφάγος δι' αντιπροσώπου:
Εσύ ο ίδιος θα ξεσκιζόσουν να τρως κρεατικά, αλλά ο αντιπρόσωπός σου θα ήταν χορτοφάγος,
κι αυτό θα σου έδινε το δικαίωμα να λες ότι κι εσύ είσαι χορτοφάγος -δι' αντιπροσώπου.
Ή φαντάσου να πήγαινες για βουτιές και μακροβούτια δι' αντιπροσώπου:
Θα πήγαινε ο αντιπρόσωπός σου να κάνει βουτιές στην παραλία, εσύ θα ξεροψηνόσουν στην οικοδομή,
κι αυτό θα σου έδινε το δικαίωμα να λες ότι έκανες βουτιές στην παραλία -δι' αντιπροσώπου.
Δε μοιάζει και τόσο λογικό, ε?
Δεν είναι άσχετα αυτά τα παραδείγματα.
Τόσο η χορτοφαγία όσο και το κολύμπι, είναι πράγματα που είτε τα ασκείς είτε δεν τα ασκείς. Αν ασκείς τη χορτοφαγία, είσαι χορτοφάγος. Αν πλακώνεσαι στις μπριζόλες, δεν είσαι χορτοφάγος.
Τελεία και παύλα.
Τι ίδιο και η δημοκρατία. Ή ασκείται ή δεν ασκείται.
Ή την ασκείς, ή δεν την ασκείς.
Η ιδέα πως η δημοκρατία μπορεί να ασκηθεί δι' αντιπροσώπου, είναι μια καθαρά χριστιανική παπαριά.
Πριν την έλευση του χριστιανισμού, κανείς δεν είχε διανοηθεί να μιλήσει για δημοκρατία δι' αντιπροσώπου. Πολλοί την πολεμούσαν τη δημοκρατία, πολλοί την απεχθάνονταν, κανείς όμως δεν ήταν τόσο θρασύς ώστε να δημιουργήσει τον όρο "αντιπροσωπευτική δημοκρατία". Μόνο χριστιανός μπορούσε να συλλάβει μια τέτοια ιδέα.
Όμως ας τα πάρουμε από την αρχή:
Τι σημαίνει ως λέξη η "δημοκρατία"?
Προέρχεται από τις λέξεις δήμος+κράτος.
Και τι σημαίνει "δήμος"?
Προέρχεται από το ρήμα δαίομαι-δαϊζω, που πάει να πει "χωρίζω, διαιρώ".
Όπως λέμε και σήμερα "Δήμος Αθηναίων", που πα να πει "Εκείνο το σύνολο ανθρώπων που ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους λόγω του ότι οι δημότες Αθηναίων μένουν στην Αθήνα, ενώ οι υπόλοιποι μένουν οπουδήποτε αλλού εκτός από την Αθήνα".
Να το θυμάσαι αυτό, αναγνώστη μου: Δήμος = αποτέλεσμα χωρισμού και διαίρεσης.
Ως εκ τούτου, η δημοκρατία, η γνήσια έννοιά της δηλαδή, προκύπτει από τη διαίρεση.
Και όταν λέμε διαίρεση, εννοούμε μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο: Μέχρι τον κάθε έναν πολίτη ξεχωριστά.
Για να υπάρξει δημοκρατία, προϋπόθεση είναι να υπάρχουν αυτόνομοι άνθρωποι.
Το σύστημα προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο:
ότι "δήμος" σημαίνει αποτέλεσμα ένωσης.
Όμως εμείς ξέρουμε ότι η λέξη "δήμος" είναι ιωνική μορφή της λέξης "δάμος", η οποία καρατσεκαρισμένα προέρχεται από το ρήμα "δαίομαι-δαϊζω" που ουδόλως σημαίνει ενώνω: αντίθετα, σημαίνει χωρίζω και διαιρώ.
Και ξέρουμε ότι αυτό μόνο κακό δεν είναι.
Για να σου δώσω να καταλάβεις (αν και φοβάμαι πως θα σε μπερδέψω... αλλά αξίζει τον κόπο), από την ίδια ρίζα με τη λέξη "δήμος", προκύπτει και η λέξη "δαίμων".
Και αυτή η λέξη προέρχεται από το ρήμα δαίομαι-δαϊζω, που πάει να πει "χωρίζω, διαιρώ".
Φαντάσου αυτό που αποκαλούμε "το θείον" -δηλαδή το σύνολο της θεότητας για τους μονοθεϊστές, ή το σύνολο των θεοτήτων για τους πολυθεϊστές. Και ονόμασέ το "δήμο θεών", κατ' αναλογία προς τον ανθρώπινο "δήμο Αθηναίων".
(Δεν είμαι σίγουρος ότι με παρακολουθείς, αλλά συνεχίζω, κι αν έχεις απορίες, ξαναδιάβασε τι έγραψα).
Το θείον λοιπόν, για τους αρχαίους προγόνους μας, αποτελείτο από επιμέρους "δαίμονες".
Δηλαδή, με άλλα λόγια, κάθε "δαίμων" ήταν μεν κομμάτι του "δήμου των θεών", όμως κάθε δαίμων ήταν ανεξάρτητο, αυτόνομο πρόσωπο, με δική του άποψη για τα πράγματα.
Η μοναδική διαφορά του "δήμος" από το "δαίμων", είναι πως το "δήμος" έχει κάπως πιο παθητική σημασία (ως το αποτέλεσμα της διαίρεσης) ενώ η λέξη "δαίμων" έχει πιο ενεργητική σημασία (ως "το αποτέλεσμα της διαίρεσης που προέκυψε με την επιθυμία ενός ή δύο άλλων δαιμόνων").
Για παράδειγμα ο θεός Ήφαιστος, σύμφωνα με μια παράδοση είναι γιος του Δία και της Ήρας, ενώ σύμφωνα με άλλη παράδοση είναι γιος μόνο της Ήρας, που τον γέννησε μόνο με τη δική της θέληση.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, στον ορφικό ύμνο που του είχαν φτιάξει, τον αποκαλούσαν "φαεσίμβροτο δαίμονα".
Αντίστοιχα, τον Ποσειδώνα -ο οποίος καρατσεκαρισμένα είναι γιος του Κρόνου και της Ρέας- στον δικό του ορφικό ύμνο τον αποκαλούσαν "πόντιο δαίμονα", υπό την έννοια ότι κυβερνάει τον πόντο, δηλ. τη θάλασσα.
Ή την θεά Αθηνά, που η επικρατέστερη εκδοχή λέει ότι γεννήθηκε μέσα από το κεφάλι του ίδιου του Δία, στο δικό της ορφικό ύμνο την αποκαλούσαν "νικηφόρο δαίμονα".
Και, βέβαια, δεν ξεχνάμε τον ορφικό ύμνο "του Δαίμονος", ο οποίος ξεκινάει με τις εντυπωσιακή φράση "Δαίμονα κικλήσκω, μεγάλαν ηγήτορα, φρικτόν, μειλίχιον, Δία παγγενέτη".
Παρατηρούμε λοιπόν ότι για τους αρχαίους μας προγόνους, θεοί και δαίμονες είναι ένα και το αυτό.
Ως εκ τούτου, οι φράση "θεοί και δαίμονες" είναι ένας απλός πλεονασμός.
Όλοι αυτοί οι δαίμονες -μαζί με τους υπόλοιπους δαίμονες, βέβαια- αντλούσαν την ονομασία "δαίμων" από το ρήμα δαίομαι-δαϊζω, που πάει να πει "χωρίζω, διαιρώ", και υπό αυτή την έννοια είναι οντότητες του μεγάλου συνόλου που συνήθως το ονομάζουμε "το θείον".
Με τον ίδιο τρόπο που κάθε δημότης Αθηναίων ξεχωριστά, αποτελεί μέρος του μεγαλύτερου συνόλου που λέγεται "δήμος Αθηναίων". Διότι είπαμε, και η λέξη "δήμος" και η λέξη "δαίμων" προκύπτουν από το ρήμα δαίομαι-δαϊζω, που πάει να πει "χωρίζω, διαιρώ".
Γι΄αυτό στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια βλέπουμε τόσο συχνά τους θεούς να κάνουν συνελεύσεις και συζητήσεις και πηγαδάκια και "θεών αγορές".
Μην το δεις απλοϊκά ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι φαντάζονταν πως οι θεοί λειτουργούν όπως και οι άνθρωποι, μη φτάσεις στο συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν ανθρωπομορφιστές.
Θα ήταν απλοϊκό ένα τέτοιο συμπέρασμα. Θα έφτανες εύκολα σε ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Εγώ όμως σε θέλω μεγαλειώδη.Σε θέλω να σκεφτείς ανάποδα:
Ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν θεομορφιστές, ότι επειδή γνώριζαν πως η θεότητα χωρίζεται (δαίεται) σε επιμέρους δαίμονες, και επειδή ήξεραν καλά πως οι θεοί είναι μέρη της Φύσης (για την οποία είχαν χαρακτηρισμούς όπως "παμμήτειρα θεά" και "πολύκτιτε δαίμον"), όπως μέρη της φύσης είναι και οι άνθρωποι, συμπέραναν πως όλα γύρω τους αποτελούνται από επιμέρους δαίμονες που κάνουν συνελεύσεις και συζητήσεις και μάχες προτού αποφασίσουν για το τι πρέπει να γίνει.
Συμπέραναν δηλαδή ότι η φύση την οποία τόσο λάτρευαν, παρ' όλο που μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ενιαίο σύνολο, στην πραγματικότητα είναι ένα άθροισμα διαφορετικών οντοτήτων και στοιχείων που βρίσκονται σε διαρκή κίνηση, συζήτηση, σύγκρουση, συμφωνία, διαφωνία και εν τέλει σύνθεση και ισορροπία.
Εφόσον λοιπόν αυτός είναι ο δρόμος της φύσης, σκέφτηκαν οι παππούδες μας, ακριβώς για τον ίδιο λόγο θα έπρεπε οι άνθρωποι να λειτουργήσουν σύμφωνα με τα φυσικά και θεϊκά πρότυπα:
δεδομένου ότι ολοφάνερα οι άνθρωποι δεν είναι δαίμονες, τουλάχιστον ας γίνουν δαιμόνιοι, δηλαδή ας γίνουν δημότες του δήμου και ας αποφασίζουν με συνελεύσεις για τα ζητήματά τους, μιμούμενοι τους δαίμονες-θεούς ως ένδειξη τιμής και σεβασμού. Και, όπως ο κάθε δαίμων έχει ολοκληρωμένη άποψη και προσωπικότητα όταν συμμετέχει στη συνέλευση, έτσι και οι άνθρωποι, προκειμένου να τιμήσουν τους θεούς, θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωμένη, αυτόνομη άποψη και προσωπικότητα. Και όπως ο κάθε δαίμων συμμετέχει στις συνελεύσεις των θεών, έτσι και ο δημότης έχει την τιμή να συμμετέχει στις συνελεύσεις του δήμου. Αν δεν συμμετέχει, πολύ απλά οι άλλοι τον ονομάζουν "άτιμο" και "ιδιώτη", δηλαδή μπετόβλακα και πανύβλακα και τον έχουν στο φτύσιμο.
Νιώθω απόλυτα βέβαιος, ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι θα είχαν στο φτύσιμο όποιον αρνείτο να συμμετάσχει στα κοινά, όποιον αρκείτο να ρίχνει την ψήφο του μια φορά στα τέσσερα χρόνια, όποιον εν τέλει δεν καταλάβαινε τι κοινό έχουν οι λέξεις δαίμων και δήμος.
(στο επόμενο -τελευταίο:
Μια ενδιαφέρουσα εβραϊζουσα αναφορά στους δαίμονες του δήμου)
Πέμπτη, Ιουλίου 22, 2010
Τετάρτη, Ιουλίου 21, 2010
ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΣ ΝΕΟΣ ΠΟΙΗΤΙΖΩΝ
-στιχουργίζων και πάλι
Το παρακάτω στιχούργημα βρέθηκε στα κιτάπια μου προ αμνημονεύτων ετών.
Το εμπνεύστηκα όταν πρωτοάκουσα το "Λαύριο" του Κορακάκη και είπα "γιατί αυτός και όχι εγώ".
Πρόκειται για αυτοβιογραφικό στιχούργημα, που κάτω από τον πιασάρικο τίτλο "Χύσαμε αλλά δεν ευτυχήσαμε" κρύβει βαθιά φιλοσοφικά ερωτήματα σχετικά με το πόσο αδύναμος αισθάνεται ο άνθρωπος όταν έχει να αντιμετωπίσει ζητήματα της μοίρας.
ΧΥΣΑΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΥΤΥΧΗΣΑΜΕ
Όλα ωραία κι ήπια
κι ήμασταν στα ερείπια
ενός πανάρχαιου ναού
μια Κυριακή βραδάκι
Είπα να ψάλλω μια ωδή
κι είπες να κάνουμε σπονδή
κι έβγαλα απο την τσέπη μου
το ωραίο μπουκαλάκι
-------------------------
*Ρεφρέν
Και τη σπονδή μας κάναμε
και χύσαμε... και χύσαμε...
και χύσαμε... και χύσαμε...
αλλά δεν ευτυχήσαμε
-------------------------
Αν η ζωή ειν' ευθύγραμμη
έχουμε χάσει τη γραμμή.
Κι αν η ζωή είναι σφαιρική
το χάσαμε το τόπι
Κι αν είναι και τετράγωνη
μα παραμένει άγονη,
αφού δε φταίνει οι θεοί
μάλλον θα φταίν' οι ανθρώποι
-------------------------
*Ρεφρέν
Και τη σπονδή μας κάναμε
και χύσαμε... και χύσαμε...
και χύσαμε... και χύσαμε...
αλλά δεν ευτυχήσαμε
-στιχουργίζων και πάλι
Το παρακάτω στιχούργημα βρέθηκε στα κιτάπια μου προ αμνημονεύτων ετών.
Το εμπνεύστηκα όταν πρωτοάκουσα το "Λαύριο" του Κορακάκη και είπα "γιατί αυτός και όχι εγώ".
Πρόκειται για αυτοβιογραφικό στιχούργημα, που κάτω από τον πιασάρικο τίτλο "Χύσαμε αλλά δεν ευτυχήσαμε" κρύβει βαθιά φιλοσοφικά ερωτήματα σχετικά με το πόσο αδύναμος αισθάνεται ο άνθρωπος όταν έχει να αντιμετωπίσει ζητήματα της μοίρας.
Όλα ωραία κι ήπια
κι ήμασταν στα ερείπια
ενός πανάρχαιου ναού
μια Κυριακή βραδάκι
Είπα να ψάλλω μια ωδή
κι είπες να κάνουμε σπονδή
κι έβγαλα απο την τσέπη μου
το ωραίο μπουκαλάκι
-------------------------
*Ρεφρέν
Και τη σπονδή μας κάναμε
και χύσαμε... και χύσαμε...
και χύσαμε... και χύσαμε...
αλλά δεν ευτυχήσαμε
-------------------------
Αν η ζωή ειν' ευθύγραμμη
έχουμε χάσει τη γραμμή.
Κι αν η ζωή είναι σφαιρική
το χάσαμε το τόπι
Κι αν είναι και τετράγωνη
μα παραμένει άγονη,
αφού δε φταίνει οι θεοί
μάλλον θα φταίν' οι ανθρώποι
-------------------------
*Ρεφρέν
Και τη σπονδή μας κάναμε
και χύσαμε... και χύσαμε...
και χύσαμε... και χύσαμε...
αλλά δεν ευτυχήσαμε
Τρίτη, Ιουλίου 20, 2010
ΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
Η αισιόδοξη εκδοχή του αμέσως προσεχούς μέλλοντος
χρειάζεται ύμνους και παιάνες,
όμως τα τραγούδια μας είναι δύσκολα.
Οι ηλικιωμένοι κύριοι τη γωνία ακούνε Νίκο Καρβέλα
και δεν ξέρω αν τους οικτείρω ή αν με οικτείρουν.
Έχει τζερτζελέ να ακούς τι ακούνε.
Βέβαια, υπάρχει και η απαισιόδοξη εκδοχή του μέλλοντος.
Ξορκισμένη να 'ναι η σιωπή νεκροταφείου.
Η αισιόδοξη εκδοχή του αμέσως προσεχούς μέλλοντος
χρειάζεται ύμνους και παιάνες,
όμως τα τραγούδια μας είναι δύσκολα.
Οι ηλικιωμένοι κύριοι τη γωνία ακούνε Νίκο Καρβέλα
και δεν ξέρω αν τους οικτείρω ή αν με οικτείρουν.
Έχει τζερτζελέ να ακούς τι ακούνε.
Βέβαια, υπάρχει και η απαισιόδοξη εκδοχή του μέλλοντος.
Ξορκισμένη να 'ναι η σιωπή νεκροταφείου.
Δευτέρα, Ιουλίου 19, 2010
ΘΡΗΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΓΚΙΟΛΙΑ
Αχ, πόσο γρήγορα ξεχνάμε... Αχ, πόσο λίγο τιμούμε τους μαχητές της αλήθειας και της ενημέρωσης και της καλαισθησίας...
Περνώντας από το πανηγύρι του προφήτη Ηλία (μπας κι έβρισκα καμιά καλή και φτηνή βερμούδα), ξαφνικά θυμήθηκα με φρίκη και αποτροπιασμό το θάνατο του δημοσιογράφου, του μαχητή Σωκράτη Γκιόλια, και αναρωτήθηκα: Μα καλα, είναι δυνατόν να γίνεται το πανηγύρι του προφήτη Ηλία τη στιγμή που έχει πέσει νεκρός ο Σωκράτης? Τόσο χοντρόπετσοι έχουμε γίνει πια? Αντί να κυματίζουν μεσίστιες οι σημαίες, αντί να κηρυχθεί πάνδημο πένθος, αντί, αντί...
Επιστρέφοντας, έφτιαξα καφέ, άνοιξα το ίντερνετ και πληροφορήθηκα ότι για τις συνθήκες θανάτου του Σωκράτη ενδιαφέρεται και ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), και ανακουφίστηκα με τη σκέψη πως η μνήμη της αγωνιστικής δημοσιογραφίας του Σωκράτη παραμένει ζωντανή σε διεθνές επίπεδο.
Αχ, πόσο γρήγορα ξεχνάμε... Αχ, πόσο λίγο τιμούμε τους μαχητές της αλήθειας και της ενημέρωσης και της καλαισθησίας...
Περνώντας από το πανηγύρι του προφήτη Ηλία (μπας κι έβρισκα καμιά καλή και φτηνή βερμούδα), ξαφνικά θυμήθηκα με φρίκη και αποτροπιασμό το θάνατο του δημοσιογράφου, του μαχητή Σωκράτη Γκιόλια, και αναρωτήθηκα: Μα καλα, είναι δυνατόν να γίνεται το πανηγύρι του προφήτη Ηλία τη στιγμή που έχει πέσει νεκρός ο Σωκράτης? Τόσο χοντρόπετσοι έχουμε γίνει πια? Αντί να κυματίζουν μεσίστιες οι σημαίες, αντί να κηρυχθεί πάνδημο πένθος, αντί, αντί...
Επιστρέφοντας, έφτιαξα καφέ, άνοιξα το ίντερνετ και πληροφορήθηκα ότι για τις συνθήκες θανάτου του Σωκράτη ενδιαφέρεται και ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), και ανακουφίστηκα με τη σκέψη πως η μνήμη της αγωνιστικής δημοσιογραφίας του Σωκράτη παραμένει ζωντανή σε διεθνές επίπεδο.
ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
-μεγάλη η απώλεια του Σωκράτη Γκιόλια.
Χάθηκε ο έντιμος. Ο ανθρωπιστής. Ο οραματιστής της μπλογκόσφαιρας. Ο ασυμβίβαστος μαχητής. Ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος. Ο αμείλικτος εχθρός των πάσης φύσεως συμφερόντων. Η γλαφυρότερη πέννα της ελληνικής δημοσιογραφίας. Ένας άνθρωπος υψηλής αισθητικής και ευγένειας. Ένας διανοούμενος στρατευμένος υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Ένας αγωνιστής δημοσιογράφος, που με τις αποκαλύψεις του έκανε το σύστημα να τρέμει. Ένας οικογενειάρχης. Ένας άνθρωπος.
Αυτός ήταν ο Σωκράτης Γκιόλιας.
Εκφράζω την οδύνη και τον αποτροπιασμό μου.
Συμπάσχοντας με όσους θρηνούν για το χαμό του, δηλώνω πως σήμερα δεν πρόκειται να βάλω μουσικά βιντεάκια. Διότι σήμερα είναι μέρα περισυλλογής.
-μεγάλη η απώλεια του Σωκράτη Γκιόλια.
Χάθηκε ο έντιμος. Ο ανθρωπιστής. Ο οραματιστής της μπλογκόσφαιρας. Ο ασυμβίβαστος μαχητής. Ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος. Ο αμείλικτος εχθρός των πάσης φύσεως συμφερόντων. Η γλαφυρότερη πέννα της ελληνικής δημοσιογραφίας. Ένας άνθρωπος υψηλής αισθητικής και ευγένειας. Ένας διανοούμενος στρατευμένος υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Ένας αγωνιστής δημοσιογράφος, που με τις αποκαλύψεις του έκανε το σύστημα να τρέμει. Ένας οικογενειάρχης. Ένας άνθρωπος.
Αυτός ήταν ο Σωκράτης Γκιόλιας.
Εκφράζω την οδύνη και τον αποτροπιασμό μου.
Συμπάσχοντας με όσους θρηνούν για το χαμό του, δηλώνω πως σήμερα δεν πρόκειται να βάλω μουσικά βιντεάκια. Διότι σήμερα είναι μέρα περισυλλογής.
ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΣ ΝΕΟΣ ΠΟΙΗΤΙΖΩΝ
-ή μάλλον στιχουργίζων
Είσαι μουσικός? Θέλεις να πλουτίσεις?
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν: Σου προσφέρω στίχους που θα σε εμπνεύσουν να φτιάξεις ένα αριστούργημα!
ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΠΕΞΩ
Έφυγε η γκόμενα
έφυγε από μένα
κι άλλαξαν τα δρώμενα
και τα δεδομένα.
Το μπαγλαμαδάκι μου
κλαίει τον καημό μου
κι είναι η μουρμούρα του
ο αναστεναγμός μου.
-------------------
-Ρεφρέν-
Θεέ μου πίσω φέρ'τη μου
είναι βαρύ το ντέρτι μου.
Η ψυχή μου είναι βαριά
κι έγραψα μια ζεϊμπεκιά.
Κι όπως είμαι μόνος μου
κι είναι βαρύς ο πόνος μου
θα καθήσω να την παίξω
στη Μητρόπολη απέξω.
-------------------
Έφυγε το αίσθημα.
Πάει, μ' έχει φτύσει.
Το παλιό συναίσθημα
το'χει λησμονήσει.
Σαν αλήτης τριγυρνώ
με το μπαγλαμά μου
κι είναι η μουρμούρα του
η παρηγοριά μου.
-------------------
-Ρεφρέν-
Θεέ μου πίσω φέρ'τη μου
είναι βαρύ το ντέρτι μου.
Η ψυχή μου είναι βαριά
κι έγραψα μια ζεϊμπεκιά.
Κι όπως είμαι μόνος μου
κι είναι βαρύς ο πόνος μου
θα καθήσω να την παίξω
στη Μητρόπολη απέξω.
Γραμμένο χάριν παιδιάς γύρω στο 2000 στο πεζουλάκι του μυστήριου εκκλησακίου πίσω απ' τη Μητρόπολη, το θεωρώ ως μια από τις κορυφαίες στιχουργικές μου στιγμές.
Συνοδεύεται με τσίπουρο και χταπόδι στα κάρβουνα.
-ή μάλλον στιχουργίζων
Είσαι μουσικός? Θέλεις να πλουτίσεις?
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν: Σου προσφέρω στίχους που θα σε εμπνεύσουν να φτιάξεις ένα αριστούργημα!
ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΠΕΞΩ
Έφυγε η γκόμενα
έφυγε από μένα
κι άλλαξαν τα δρώμενα
και τα δεδομένα.
Το μπαγλαμαδάκι μου
κλαίει τον καημό μου
κι είναι η μουρμούρα του
ο αναστεναγμός μου.
-------------------
-Ρεφρέν-
Θεέ μου πίσω φέρ'τη μου
είναι βαρύ το ντέρτι μου.
Η ψυχή μου είναι βαριά
κι έγραψα μια ζεϊμπεκιά.
Κι όπως είμαι μόνος μου
κι είναι βαρύς ο πόνος μου
θα καθήσω να την παίξω
στη Μητρόπολη απέξω.
-------------------
Έφυγε το αίσθημα.
Πάει, μ' έχει φτύσει.
Το παλιό συναίσθημα
το'χει λησμονήσει.
Σαν αλήτης τριγυρνώ
με το μπαγλαμά μου
κι είναι η μουρμούρα του
η παρηγοριά μου.
-------------------
-Ρεφρέν-
Θεέ μου πίσω φέρ'τη μου
είναι βαρύ το ντέρτι μου.
Η ψυχή μου είναι βαριά
κι έγραψα μια ζεϊμπεκιά.
Κι όπως είμαι μόνος μου
κι είναι βαρύς ο πόνος μου
θα καθήσω να την παίξω
στη Μητρόπολη απέξω.
Γραμμένο χάριν παιδιάς γύρω στο 2000 στο πεζουλάκι του μυστήριου εκκλησακίου πίσω απ' τη Μητρόπολη, το θεωρώ ως μια από τις κορυφαίες στιχουργικές μου στιγμές.
Συνοδεύεται με τσίπουρο και χταπόδι στα κάρβουνα.
Κυριακή, Ιουλίου 18, 2010
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ
-και που μεταβάλλονται
Αχ, με τι νοσταλγία ηχούν στ' αυτιά μου ακόμα και σήμερα οι φωνές των παλιών παλιατζήδων... Είχαν όλοι τους το ίδιο σλόγκαν: "Όλα τα παλιά αγοράζω!!!"
Εξ αιτίας αυτού ακριβώς του σλόγκαν, κάποτε ο Λάκης Τζορντανέλλι διασκεύασε ένα πιθανότατα αφρικάνικο άσμα, που στην ελληνική διασκευή του είχε μεταξύ άλλων τους στίχους:
Αγοράζω παλιά!
Σκουριασμένες ιδέες,
παρωπίδες, καρφιά,
βουλωμένα αυτιά
Ας απολαύσουμε το άσμα πριν να συνεχίσουμε:
Στην παλιά cult ελληνική ταινία "Ένας ήρως με παντούφλες", ο νεώτερος θεατής μπορεί να ζήσει τη σκηνή της δοσοληψίας με τον κλασικό παλιατζή της παλιάς εποχής:
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας (Βασίλης Λογοθετίδης) είναι ηλικιωμένος συνταξιούχος στρατηγός. Κάποια στιγμή το κράτος αποφασίζει να στήσει μια ρεμούλα στην πλάτη του, στήνοντας τον αδριάντα του στη μικρή πλατεία απέναντι απ' το σπίτι του.
Φυσικά, ευνόητο είναι ότι παρ' όλο που τότε δεν υπήρχαν λωποδύτες πασόκοι (υπήρχαν όμως οι πρόγονοι των λωποδυτών νεοδημοκρατών), ο γλύπτης-δημιουργός του αδριάντα, δηλαδή ο γλύπτης "Νάξιος" (που ο Λογοθετίδης τον αποκαλεί "Ανάξιος"), αποκαλύπτει στο στρατηγό ότι ενώ ο αδριάντας κόστισε ελάχιστα, το δημόσιο ταμείο χρεώθηκε ένα ογκώδες ποσό για την κατασκευή του, επειδή κάποιες κουφάλες έφαγαν χοντρά -όπως στις μέρες μας, ένα πράμα.
Απηυδισμένος ο στρατηγός, προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποια οικογενειακά του οικονομικά προβλήματα, αποφασίζει να πουλήσει στον παλιατζή το καλό του το κοστούμι.
Η σκηνή του παζαρέματος με τον παλιατζή, μάλλον είναι συγκλονιστική και ίσως θα πρέπει να διδάσκεται σε όλους εκείνους τους απίθανους συνανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας και συνεχίζουν να πιστεύουν σε υψηλά εθνικά ιδανικά.
Για τον εντελώς αδαή, ας βάλω μια ενδιαφέρουσα σύνοψη της ταινίας:
Ζώντας στο Παγκράτι, τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω ότι έχει αυξηθεί εντυπωσιακά ο αριθμός των παλιατζήδων που περνάνε κάθε πρωί και κάθε απόγευμα. Μόνο που με κάνει σκεπτικό η διαπίστωση ότι έχει αλλάξει το σλόγκαν τους:
Δε λένε πια "Όλα τα παλιά αγοράζω", το έχουν αντικαταστήσει με το "Όλα τα παλιά μαζεύω, καθαρίζω αποθήκες, υπόγεια, ταράτσες".
Δηλαδή, ενώ παλιά το έβλεπαν το ζήτημα ως μια συναλλαγή -αγοράζω- τώρα το βλέπουν σα να κάνουν χάρη -καθαρίζω, μαζεύω.
Είναι σαφές ότι έχει μεταβληθεί η λογική του συγκεκριμένου επαγγέλματος.
Όμως, ας είναι καλά ο GAP.
Τα πράγματα σύντομα -από το φθινόπωρο, υπολογίζω- θα επανέλθουν στην παλιά, καλή, παραδοσιακή πορεία τους:
Με τη φτώχεια που έχει να πέσει εξαιτίας των εύστοχων και εθνικά ωφέλιμων χειρισμών του Γκάπ και του επιτελείου του (κλικ εδώ για μια γνωστή στους λίγους αλλά άγνωστη στους πολλούς αποτίμηση των εύστοχων χειρισμών του Παπανδρέου του Τρίτου του Μακρύτερου), σύντομα οι παλιατζήδες θα αναγκαστούν και πάλι να τονίζουν τη λέξη "αγοράζω", δοθέντος ότι, αναγνώστη μου, εσύ και η οικογένειά σου θα πρέπει ν' αρχίσετε να ξεπουλάτε πράματα προκειμένου να επιβιώσετε.
Γεγονός που θα δώσει το δικαίωμα στον συμπαθέστατο αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως να πει, με τη μελωδική φωνή του:
"Δε μπορώ να καταλάβω δηλαδή για ποιό λόγο οι παλιατζήδες να μην έχουν ταμειακές μηχανές όπως όλοι οι εμπορευόμενοι και να κόβουν αποδείξεις. Δε μπορώ να καταλάβω δηλαδή για ποιό λόγο πρέπει οι παλιατζήδες να φοροδιαφεύγουν. Χο-χο".
"Κατορθώσαμε το ακατόρθωτο", δηλαδή, όπως είπε και ο Τρίτος ο Μακρύτερος τις προάλλες -όταν μετέφερε το νησί της Σύμης στο νησί του Πόρου, ως άλλος Άτλας.
Όπως βλέπεις, αναγνώστη μου, σκοπεύει να συνεχίσει τις άοκνες προσπάθειες -μαζί με τα άλλα καλά παιδιά που έχει γύρω του -και τα άλλα καλά παιδιά που έχει υποθετικώς απέναντί του.
Όσο σε βλέπουν να τους κοιτάς σα μαλάκας, δικαιούνται να ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να φτάσουν ως το τέλος.
Και τότε, θα γίνει πάλι της μόδας το προαναφερθέν τραγούδι του Λάκη Τζορντανέλλι, καλέ μου αναγνώστη, και θα το χορεύεις ανέμελος τα βράδυα, λικνιζόμενος αλλά και προβληματισμένος και αναρωτώμενος "που το πάνε αυτά τα αντεθνικά και ανεύθυνα στοιχεία που διαμαρτύρονται και πλήττουν τον τουρισμό" και τέτοιες πίπες που αναρωτιέσαι συνήθως.
Και μετά, αφού απορρίψεις το ενδεχόμενο να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου, θα πας να ξαναψηφίσεις τους ίδιους μαλάκες -ή ίσως τους απέναντι μαλάκες- και ομολογουμένως φταίω και γω που κάθομαι και ασχολούμαι μαζί σου.
-και που μεταβάλλονται
Αχ, με τι νοσταλγία ηχούν στ' αυτιά μου ακόμα και σήμερα οι φωνές των παλιών παλιατζήδων... Είχαν όλοι τους το ίδιο σλόγκαν: "Όλα τα παλιά αγοράζω!!!"
Εξ αιτίας αυτού ακριβώς του σλόγκαν, κάποτε ο Λάκης Τζορντανέλλι διασκεύασε ένα πιθανότατα αφρικάνικο άσμα, που στην ελληνική διασκευή του είχε μεταξύ άλλων τους στίχους:
Αγοράζω παλιά!
Σκουριασμένες ιδέες,
παρωπίδες, καρφιά,
βουλωμένα αυτιά
Ας απολαύσουμε το άσμα πριν να συνεχίσουμε:
Στην παλιά cult ελληνική ταινία "Ένας ήρως με παντούφλες", ο νεώτερος θεατής μπορεί να ζήσει τη σκηνή της δοσοληψίας με τον κλασικό παλιατζή της παλιάς εποχής:
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας (Βασίλης Λογοθετίδης) είναι ηλικιωμένος συνταξιούχος στρατηγός. Κάποια στιγμή το κράτος αποφασίζει να στήσει μια ρεμούλα στην πλάτη του, στήνοντας τον αδριάντα του στη μικρή πλατεία απέναντι απ' το σπίτι του.
Φυσικά, ευνόητο είναι ότι παρ' όλο που τότε δεν υπήρχαν λωποδύτες πασόκοι (υπήρχαν όμως οι πρόγονοι των λωποδυτών νεοδημοκρατών), ο γλύπτης-δημιουργός του αδριάντα, δηλαδή ο γλύπτης "Νάξιος" (που ο Λογοθετίδης τον αποκαλεί "Ανάξιος"), αποκαλύπτει στο στρατηγό ότι ενώ ο αδριάντας κόστισε ελάχιστα, το δημόσιο ταμείο χρεώθηκε ένα ογκώδες ποσό για την κατασκευή του, επειδή κάποιες κουφάλες έφαγαν χοντρά -όπως στις μέρες μας, ένα πράμα.
Απηυδισμένος ο στρατηγός, προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποια οικογενειακά του οικονομικά προβλήματα, αποφασίζει να πουλήσει στον παλιατζή το καλό του το κοστούμι.
Η σκηνή του παζαρέματος με τον παλιατζή, μάλλον είναι συγκλονιστική και ίσως θα πρέπει να διδάσκεται σε όλους εκείνους τους απίθανους συνανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας και συνεχίζουν να πιστεύουν σε υψηλά εθνικά ιδανικά.
Για τον εντελώς αδαή, ας βάλω μια ενδιαφέρουσα σύνοψη της ταινίας:
Ζώντας στο Παγκράτι, τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω ότι έχει αυξηθεί εντυπωσιακά ο αριθμός των παλιατζήδων που περνάνε κάθε πρωί και κάθε απόγευμα. Μόνο που με κάνει σκεπτικό η διαπίστωση ότι έχει αλλάξει το σλόγκαν τους:
Δε λένε πια "Όλα τα παλιά αγοράζω", το έχουν αντικαταστήσει με το "Όλα τα παλιά μαζεύω, καθαρίζω αποθήκες, υπόγεια, ταράτσες".
Δηλαδή, ενώ παλιά το έβλεπαν το ζήτημα ως μια συναλλαγή -αγοράζω- τώρα το βλέπουν σα να κάνουν χάρη -καθαρίζω, μαζεύω.
Είναι σαφές ότι έχει μεταβληθεί η λογική του συγκεκριμένου επαγγέλματος.
Όμως, ας είναι καλά ο GAP.
Τα πράγματα σύντομα -από το φθινόπωρο, υπολογίζω- θα επανέλθουν στην παλιά, καλή, παραδοσιακή πορεία τους:
Με τη φτώχεια που έχει να πέσει εξαιτίας των εύστοχων και εθνικά ωφέλιμων χειρισμών του Γκάπ και του επιτελείου του (κλικ εδώ για μια γνωστή στους λίγους αλλά άγνωστη στους πολλούς αποτίμηση των εύστοχων χειρισμών του Παπανδρέου του Τρίτου του Μακρύτερου), σύντομα οι παλιατζήδες θα αναγκαστούν και πάλι να τονίζουν τη λέξη "αγοράζω", δοθέντος ότι, αναγνώστη μου, εσύ και η οικογένειά σου θα πρέπει ν' αρχίσετε να ξεπουλάτε πράματα προκειμένου να επιβιώσετε.
Γεγονός που θα δώσει το δικαίωμα στον συμπαθέστατο αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως να πει, με τη μελωδική φωνή του:
"Δε μπορώ να καταλάβω δηλαδή για ποιό λόγο οι παλιατζήδες να μην έχουν ταμειακές μηχανές όπως όλοι οι εμπορευόμενοι και να κόβουν αποδείξεις. Δε μπορώ να καταλάβω δηλαδή για ποιό λόγο πρέπει οι παλιατζήδες να φοροδιαφεύγουν. Χο-χο".
"Κατορθώσαμε το ακατόρθωτο", δηλαδή, όπως είπε και ο Τρίτος ο Μακρύτερος τις προάλλες -όταν μετέφερε το νησί της Σύμης στο νησί του Πόρου, ως άλλος Άτλας.
Όπως βλέπεις, αναγνώστη μου, σκοπεύει να συνεχίσει τις άοκνες προσπάθειες -μαζί με τα άλλα καλά παιδιά που έχει γύρω του -και τα άλλα καλά παιδιά που έχει υποθετικώς απέναντί του.
Όσο σε βλέπουν να τους κοιτάς σα μαλάκας, δικαιούνται να ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν να φτάσουν ως το τέλος.
Και τότε, θα γίνει πάλι της μόδας το προαναφερθέν τραγούδι του Λάκη Τζορντανέλλι, καλέ μου αναγνώστη, και θα το χορεύεις ανέμελος τα βράδυα, λικνιζόμενος αλλά και προβληματισμένος και αναρωτώμενος "που το πάνε αυτά τα αντεθνικά και ανεύθυνα στοιχεία που διαμαρτύρονται και πλήττουν τον τουρισμό" και τέτοιες πίπες που αναρωτιέσαι συνήθως.
Και μετά, αφού απορρίψεις το ενδεχόμενο να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου, θα πας να ξαναψηφίσεις τους ίδιους μαλάκες -ή ίσως τους απέναντι μαλάκες- και ομολογουμένως φταίω και γω που κάθομαι και ασχολούμαι μαζί σου.
Σάββατο, Ιουλίου 17, 2010
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΔΕΡΦΙΑ!!!!
Repeat after me προς εμπέδωσιν: Αι πολλαπλαί χρησιμότητες του καρπουζιού.
Συμμετέχοντας εις την αγωνία και τον οραματισμό του Άντι, διότι η αλληλεγγύη το όπλο των λαών...
Ας τραγουδήσωμεν όλοι μαζί μετά του Στελλακέως Περπινιάδου:
Repeat after me προς εμπέδωσιν: Αι πολλαπλαί χρησιμότητες του καρπουζιού.
Συμμετέχοντας εις την αγωνία και τον οραματισμό του Άντι, διότι η αλληλεγγύη το όπλο των λαών...
Ας τραγουδήσωμεν όλοι μαζί μετά του Στελλακέως Περπινιάδου:
Παρασκευή, Ιουλίου 16, 2010
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΔΥΪΣΜΟΣ
Ως αντίθεση, αλλά και ως σύνθεση. Ως φρούτο εποχής, αλλά και ως συναίσθημα εποχής.
Ένα δικό μας, στην θαυμαστή εκτέλεση υπό Butthole Surfers
κι ένα των άλλων -όλοι δικοί μας είμαστε, βέβαια- από αυτόν που πρωτοτραγούδησε τον ύμνο του Παναθηναϊκού
Έρχονται ταμάμ και δένουν με τη ζέστη, και καθιστούν τις ζεστές νύχτες πιο όμορφες -πίνονται με πάγο.
Ως αντίθεση, αλλά και ως σύνθεση. Ως φρούτο εποχής, αλλά και ως συναίσθημα εποχής.
Ένα δικό μας, στην θαυμαστή εκτέλεση υπό Butthole Surfers
κι ένα των άλλων -όλοι δικοί μας είμαστε, βέβαια- από αυτόν που πρωτοτραγούδησε τον ύμνο του Παναθηναϊκού
Έρχονται ταμάμ και δένουν με τη ζέστη, και καθιστούν τις ζεστές νύχτες πιο όμορφες -πίνονται με πάγο.
ΤΡΩΕΣ, ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΟΜΗΡΟΣ
"Κάτω τα χέρια από τις κατακτήσεις μας" φωνάζουν οι έτσι.
"Μη λέμε και αηδίες, δεν πρόκειται για κατακτήσεις σας αλλά για παραχωρήσεις μας" απαντούν οι γιουβέτσι.
Κάπου πιο δίπλα, η "τρόϊκα" παρακολουθεί τον τρωικό πόλεμο που είναι εν εξελίξει.
Και στη μέση ο Όμηρος, ο οποίος παρ' όλο το ποιητικό μεγαλείο του, σε κοτζάμ Ιλιάδα ξεχνάει να αναφέρει την έκβαση του πολέμου μεταξύ Αχαιών και Τρώων.
"Τρώες" εκ του "τρώω" το οποίο προκύπτει εκ του "τιτρώσκω", ε?
Αυτοί που βλάπτουν, που καταστρέφουν, που καταπιέζουν, που συνθλίβουν.
Η τρόϊκα κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κουαρτέτο ή ντουέτο. Όμως έτσι θα χάλαγε η ηχητική εξήγηση της ιστορίας. Επομένως, υπάρχει ομηρικός λόγος και αιτία που η τρόϊκα είναι τρόϊκα. Τρόϊκα εκ του "τρώω". Όπως λέμε "Τρώες".
Και "Αχαιοί" εκ του "αχός-ήχος", όπως λέμε "Αχαιά η Δημήτηρ".
Με ζουρνάδες και νταούλια.
Οι φωνακλάδες. Αυτοί που βγάζουν ήχο.
Φαντάσου τους φωνακλάδες διαδηλωτές, ας πούμε.
Αλλά και Αργείοι, έτσι?
Από εκείνο το μυστήριο επίθετο "αργός"...
Όμως υπήρχαν δύο επίθετα "αργός":
Ένα που είναι ομόρριζο με το "άργυρος", οπότε, αργός= αυτός που λάμπει,
αλλά υπήρχε και ο "αργός" εκ του στερητικού "α" συν "έργον": Αυτός που δεν έχει δουλειά. Ενδεχομένως ο τεμπέλης, αλλά ενδεχομένως και ο άνεργος. Και οι δύο τελούν σε αργία.
Και ως γνωστόν, ο άνεργος Αργείος, κάποια στιγμή γίνεται Αχαιός διαδηλωτής, όταν δε βρίσκει να φάει έστω και με δανεικά ή όταν τον πνίγουν τα δάνεια.
Ακροβατώντας στη γελοιότητα, θα λέγαμε πως από τα δάνεια και τα δανεικά προκύπτουν και οι "Δαναοί".
"Φοβού τους Δαναούς".
Αργείοι, Αχαιοί, Δαναοί. Τα τρία ονόματα του ενός στρατοπέδου.
Τρόϊκα και Τρώες, στο άλλο στρατόπεδο.
Αυτή είναι η διάταξη της μάχης.
Και ενώ ο Όμηρος ξεχνάει να αναφέρει σε κοτζάμ Ιλιάδα την έκβαση του πολέμου, θεωρεί σκόπιμο να ξεκινήσει την Ιλιάδα με την πονεμένη ιστορία της Χρυσηίδας και της Βρισηίδας.
Υπαινιττόμενος σοφά, πως οι εν λόγω κόρες ήταν και έτσι και γιουβέτσι:
Αφενός ήταν κατακτήσεις των Αχαιών, αφετέρου ήταν παραχωρήσεις των Τρώων.
Χρυσός και Δύναμη, παραχώρηση πλούτου και κομματιού εξουσίας, μπας και λασκάρει λίγο η πολιορκία.
Άνοδος του βιοτικού επιπέδου και συμμετοχή στην εξουσία. Αστική δημοκρατία.
Σε κάθε περίπτωση, είτε ως κατακτήσεις είτε ως παραχωρήσεις, μοιραία θα έφτανε η στιγμή που θα έπρεπε να επιστραφούν.
Στο βαθμό που ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει, αλλά συνεχιζόταν ακόμη.
Στο βαθμό που οι μισοί θεοί ήταν με τους αποδώ και οι άλλοι μισοί ήταν με τους από κει.
Στο βαθμό που υπάρχει η διαλεκτική σχέση ανάμεσα στις αντικειμενικές και στις υποκειμενικές συνθήκες. Η φύση, βέβαια, είναι αντικειμενική συνθήκη. Δε μπορεί να είναι εξ ολοκλήρου μαζί μας, αν ήταν εξ ολοκλήρου μαζί μας, η διαλεκτική θα πήγαινε περίπατο.
"Ξυνόν γαρ αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας" έλεγε ο άλλος μεγιστοτεράστιος παππούς μου. "Η αρχή και το τέλος του κύκλου, είναι το ίδιο σημείο". Δηλώνοντας ότι όποιος χάνει το κέντρο του κύκλου, απλώς θα κόβει αέναες βόλτες στην περιφέρεια του κύκλου.
Υπήρξε εποχή που το εργατικό κίνημα δεν ασχολιόταν με κατακτήσεις, με Βρισηίδες και Χρυσηίδες.
Τα ήθελε όλα. Χτύπαγε στο κέντρο του κύκλου.
Στο άλφα.
Ώσπου του πετάξανε εκεί πέρα κάτι ξεροκόμματα, κάτι κατακτήσεις, κάτι Χρυσηίδες και τέτοια (δεν είναι τυχαίο που οι μεταγενέστεροι ονόμαζαν "Αστυνόμη" τη μια από τις δύο κατακτημένες ηρωίδες) και το πράμα μπήκε απλώς σε τροχιά, σε αέναη τροχιά επί της περιφέρειας του κύκλου, χωρίς ελπίδα να φτάσει στο κέντρο.
Δεν ήταν κορόϊδο ο παππούς ο Όμηρος, ούτε ήταν ξεχασιάρης. Δεν υπήρχε ακόμα το αλτσχάϊμερ.
Σκόπιμα ξεχνάει να αναφέρει την έκβαση του πολέμου.
Ο υπαινιγμός της Ιλιάδας είναι σαφής: Ο πόλεμος συνεχίζεται.
Γι' αυτό ο παππούς δεν βρίσκει χώρο σε κοτζάμ Ιλιάδα να δηλώσει την έκβαση του πολέμου.
Σου λέει, δεν τελειώνουν έτσι για πλάκα οι πόλεμοι ανάμεσα στους βροντόφωνους Αχαιούς διαδηλωτές αφενός και στους περικυκλωμένους Τρώες αφετέρου.
Όμως από την άλλη, το όλο σκηνικό θυμίζει λίγο Τομ και Τζέρυ την ώρα που κυνηγιούνται κυκλικά:
Όσο είναι "ξυνόν αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας" για τους έτσι, άλλο τόσο ξυνόν είναι και για τους γιουβέτσι.
Όταν οι γαμημένοι τρώες θα έχουν ξετινάξει εντελώς το κράτος πρόνοιας, όταν οι παρηφόροι Πάρηδες γιάπηδες θα μας έχουν καταστήσει Ελένες-είλωτες, τότε ταυτοχρόνως θα έχουν καταστήσει αναπόφευκτη την νέα εκστρατεία μας εναντίον τους.
Και φτου κι απ' την αρχή.
Μέχρι να βρούμε κέντρο ξεφεύγοντας απ' τη φαυλότητα του φαύλου κύκλου των μικροκατακτήσεων και των μικρομεταρρυθμίσεων που θεωρούν αναιδέστατα ότι το σύστημα είναι αιώνιο.
Παπάρια μάντολες!!!
Τίποτα δεν είναι αιώνιο.
Με εξαίρεση τον πόλεμο: Αυτός μάλιστα. Του βγάζω το καπέλο. Είναι αιώνιος, όσο αιώνια είναι η φύση.
Η οποία μας διδάσκει τα του γνωστού σλόγκαν: "Ένας άλλος πόλεμος είναι εφικτός: Ταξικός, κοινωνικός".
Όλα τα υπόλοιπα είναι καραγκιοζιλίκια.
"Κάτω τα χέρια από τις κατακτήσεις μας" φωνάζουν οι έτσι.
"Μη λέμε και αηδίες, δεν πρόκειται για κατακτήσεις σας αλλά για παραχωρήσεις μας" απαντούν οι γιουβέτσι.
Κάπου πιο δίπλα, η "τρόϊκα" παρακολουθεί τον τρωικό πόλεμο που είναι εν εξελίξει.
Και στη μέση ο Όμηρος, ο οποίος παρ' όλο το ποιητικό μεγαλείο του, σε κοτζάμ Ιλιάδα ξεχνάει να αναφέρει την έκβαση του πολέμου μεταξύ Αχαιών και Τρώων.
"Τρώες" εκ του "τρώω" το οποίο προκύπτει εκ του "τιτρώσκω", ε?
Αυτοί που βλάπτουν, που καταστρέφουν, που καταπιέζουν, που συνθλίβουν.
Η τρόϊκα κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κουαρτέτο ή ντουέτο. Όμως έτσι θα χάλαγε η ηχητική εξήγηση της ιστορίας. Επομένως, υπάρχει ομηρικός λόγος και αιτία που η τρόϊκα είναι τρόϊκα. Τρόϊκα εκ του "τρώω". Όπως λέμε "Τρώες".
Και "Αχαιοί" εκ του "αχός-ήχος", όπως λέμε "Αχαιά η Δημήτηρ".
Με ζουρνάδες και νταούλια.
Οι φωνακλάδες. Αυτοί που βγάζουν ήχο.
Φαντάσου τους φωνακλάδες διαδηλωτές, ας πούμε.
Αλλά και Αργείοι, έτσι?
Από εκείνο το μυστήριο επίθετο "αργός"...
Όμως υπήρχαν δύο επίθετα "αργός":
Ένα που είναι ομόρριζο με το "άργυρος", οπότε, αργός= αυτός που λάμπει,
αλλά υπήρχε και ο "αργός" εκ του στερητικού "α" συν "έργον": Αυτός που δεν έχει δουλειά. Ενδεχομένως ο τεμπέλης, αλλά ενδεχομένως και ο άνεργος. Και οι δύο τελούν σε αργία.
Και ως γνωστόν, ο άνεργος Αργείος, κάποια στιγμή γίνεται Αχαιός διαδηλωτής, όταν δε βρίσκει να φάει έστω και με δανεικά ή όταν τον πνίγουν τα δάνεια.
Ακροβατώντας στη γελοιότητα, θα λέγαμε πως από τα δάνεια και τα δανεικά προκύπτουν και οι "Δαναοί".
"Φοβού τους Δαναούς".
Αργείοι, Αχαιοί, Δαναοί. Τα τρία ονόματα του ενός στρατοπέδου.
Τρόϊκα και Τρώες, στο άλλο στρατόπεδο.
Αυτή είναι η διάταξη της μάχης.
Και ενώ ο Όμηρος ξεχνάει να αναφέρει σε κοτζάμ Ιλιάδα την έκβαση του πολέμου, θεωρεί σκόπιμο να ξεκινήσει την Ιλιάδα με την πονεμένη ιστορία της Χρυσηίδας και της Βρισηίδας.
Υπαινιττόμενος σοφά, πως οι εν λόγω κόρες ήταν και έτσι και γιουβέτσι:
Αφενός ήταν κατακτήσεις των Αχαιών, αφετέρου ήταν παραχωρήσεις των Τρώων.
Χρυσός και Δύναμη, παραχώρηση πλούτου και κομματιού εξουσίας, μπας και λασκάρει λίγο η πολιορκία.
Άνοδος του βιοτικού επιπέδου και συμμετοχή στην εξουσία. Αστική δημοκρατία.
Σε κάθε περίπτωση, είτε ως κατακτήσεις είτε ως παραχωρήσεις, μοιραία θα έφτανε η στιγμή που θα έπρεπε να επιστραφούν.
Στο βαθμό που ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει, αλλά συνεχιζόταν ακόμη.
Στο βαθμό που οι μισοί θεοί ήταν με τους αποδώ και οι άλλοι μισοί ήταν με τους από κει.
Στο βαθμό που υπάρχει η διαλεκτική σχέση ανάμεσα στις αντικειμενικές και στις υποκειμενικές συνθήκες. Η φύση, βέβαια, είναι αντικειμενική συνθήκη. Δε μπορεί να είναι εξ ολοκλήρου μαζί μας, αν ήταν εξ ολοκλήρου μαζί μας, η διαλεκτική θα πήγαινε περίπατο.
"Ξυνόν γαρ αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας" έλεγε ο άλλος μεγιστοτεράστιος παππούς μου. "Η αρχή και το τέλος του κύκλου, είναι το ίδιο σημείο". Δηλώνοντας ότι όποιος χάνει το κέντρο του κύκλου, απλώς θα κόβει αέναες βόλτες στην περιφέρεια του κύκλου.
Υπήρξε εποχή που το εργατικό κίνημα δεν ασχολιόταν με κατακτήσεις, με Βρισηίδες και Χρυσηίδες.
Τα ήθελε όλα. Χτύπαγε στο κέντρο του κύκλου.
Στο άλφα.
Ώσπου του πετάξανε εκεί πέρα κάτι ξεροκόμματα, κάτι κατακτήσεις, κάτι Χρυσηίδες και τέτοια (δεν είναι τυχαίο που οι μεταγενέστεροι ονόμαζαν "Αστυνόμη" τη μια από τις δύο κατακτημένες ηρωίδες) και το πράμα μπήκε απλώς σε τροχιά, σε αέναη τροχιά επί της περιφέρειας του κύκλου, χωρίς ελπίδα να φτάσει στο κέντρο.
Δεν ήταν κορόϊδο ο παππούς ο Όμηρος, ούτε ήταν ξεχασιάρης. Δεν υπήρχε ακόμα το αλτσχάϊμερ.
Σκόπιμα ξεχνάει να αναφέρει την έκβαση του πολέμου.
Ο υπαινιγμός της Ιλιάδας είναι σαφής: Ο πόλεμος συνεχίζεται.
Γι' αυτό ο παππούς δεν βρίσκει χώρο σε κοτζάμ Ιλιάδα να δηλώσει την έκβαση του πολέμου.
Σου λέει, δεν τελειώνουν έτσι για πλάκα οι πόλεμοι ανάμεσα στους βροντόφωνους Αχαιούς διαδηλωτές αφενός και στους περικυκλωμένους Τρώες αφετέρου.
Όμως από την άλλη, το όλο σκηνικό θυμίζει λίγο Τομ και Τζέρυ την ώρα που κυνηγιούνται κυκλικά:
Όσο είναι "ξυνόν αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας" για τους έτσι, άλλο τόσο ξυνόν είναι και για τους γιουβέτσι.
Όταν οι γαμημένοι τρώες θα έχουν ξετινάξει εντελώς το κράτος πρόνοιας, όταν οι παρηφόροι Πάρηδες γιάπηδες θα μας έχουν καταστήσει Ελένες-είλωτες, τότε ταυτοχρόνως θα έχουν καταστήσει αναπόφευκτη την νέα εκστρατεία μας εναντίον τους.
Και φτου κι απ' την αρχή.
Μέχρι να βρούμε κέντρο ξεφεύγοντας απ' τη φαυλότητα του φαύλου κύκλου των μικροκατακτήσεων και των μικρομεταρρυθμίσεων που θεωρούν αναιδέστατα ότι το σύστημα είναι αιώνιο.
Παπάρια μάντολες!!!
Τίποτα δεν είναι αιώνιο.
Με εξαίρεση τον πόλεμο: Αυτός μάλιστα. Του βγάζω το καπέλο. Είναι αιώνιος, όσο αιώνια είναι η φύση.
Η οποία μας διδάσκει τα του γνωστού σλόγκαν: "Ένας άλλος πόλεμος είναι εφικτός: Ταξικός, κοινωνικός".
Όλα τα υπόλοιπα είναι καραγκιοζιλίκια.
Πέμπτη, Ιουλίου 15, 2010
ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ!!!
Ρε τους καημένους τους μπατσάκους, λαχτάρα που θα πήρανε...
Σοβαρά αναγνώστη μου, σκέφτεσαι πως θα νιώσανε?
Θα νιώσανε σαν τον πιτσιρικά που πάει να μπει στην τουαλέτα και έκπληκτος βλέπει μέσα τον πατέρα του να διαβάζει πορνοπεριοδικά. Και όταν ο πιτσιρικάς ρωτάει "Πατέρα? Τι κάνεις εκεί???" εισπράττει από τον πατέρα τη φοβερή ατάκα: "Κοιτάζω σε τι χαμηλό επίπεδο έχει φτάσει η κοινωνία στις μέρες μας!.. Γιέ μου, να προσέχεις, γιατί η κοινωνία έχει γεμίσει ανώμαλους!"
Ή σαν τον διοικητή τραπεζας, που όταν συλλαμβάνεται να έχει ανοίξει το χρηματοκιβώτιο και να έχει βάλει τα μπικικίνια μέσα σε 3-4 σακ βουαγιάζ και να είναι έτοιμος για το μην είδατε τον Παναή, στην ερώτηση των φρουρών "Τι κάνετε εκεί κύριε?' απαντά ατάραχος "Δοκιμάζω αν είναι αποδοτικά τα μέτρα ασφαλείας".
Και γενικά, όπως έλεγε σε εκείνη την παλιά ταινία ο Αυλωνίτης: "Πνεύμα και ηθική! Πνεύμα και ηθική!!!"
Αυτά σκέφτηκα διαβάζοντας την πρόσφατη ειδησούλα της Ελευθεροτυπίας.
Και στην οθόνη του μυαλού μου είδα δύο όργανα στην εθνική οδό, να έχουν τον εξής διάλογο:
"Λαμπρόπουλε? Γιατί δεν τον κυνηγάμε αυτόν που έχει παραβιάσει το όριο ταχύτητας?"
"Χαζός είσαι Ιωάννου? Θες να βρούμε κάνα μπελά?"
Τελοσπάντων, άνθρωπος είναι και ο αγαπημένος μου υπουργός... Ο άτεγκτος, ο διώκτης της ανομίας, ο ίλιγγος της ασφάλτου, ο ατίθασος δημοκράτης... Ας του αφιερώσουμε ένα τραγουδάκι κι εκείνου:
Ρε τους καημένους τους μπατσάκους, λαχτάρα που θα πήρανε...
Σοβαρά αναγνώστη μου, σκέφτεσαι πως θα νιώσανε?
Θα νιώσανε σαν τον πιτσιρικά που πάει να μπει στην τουαλέτα και έκπληκτος βλέπει μέσα τον πατέρα του να διαβάζει πορνοπεριοδικά. Και όταν ο πιτσιρικάς ρωτάει "Πατέρα? Τι κάνεις εκεί???" εισπράττει από τον πατέρα τη φοβερή ατάκα: "Κοιτάζω σε τι χαμηλό επίπεδο έχει φτάσει η κοινωνία στις μέρες μας!.. Γιέ μου, να προσέχεις, γιατί η κοινωνία έχει γεμίσει ανώμαλους!"
Ή σαν τον διοικητή τραπεζας, που όταν συλλαμβάνεται να έχει ανοίξει το χρηματοκιβώτιο και να έχει βάλει τα μπικικίνια μέσα σε 3-4 σακ βουαγιάζ και να είναι έτοιμος για το μην είδατε τον Παναή, στην ερώτηση των φρουρών "Τι κάνετε εκεί κύριε?' απαντά ατάραχος "Δοκιμάζω αν είναι αποδοτικά τα μέτρα ασφαλείας".
Και γενικά, όπως έλεγε σε εκείνη την παλιά ταινία ο Αυλωνίτης: "Πνεύμα και ηθική! Πνεύμα και ηθική!!!"
Αυτά σκέφτηκα διαβάζοντας την πρόσφατη ειδησούλα της Ελευθεροτυπίας.
Και στην οθόνη του μυαλού μου είδα δύο όργανα στην εθνική οδό, να έχουν τον εξής διάλογο:
"Λαμπρόπουλε? Γιατί δεν τον κυνηγάμε αυτόν που έχει παραβιάσει το όριο ταχύτητας?"
"Χαζός είσαι Ιωάννου? Θες να βρούμε κάνα μπελά?"
Τελοσπάντων, άνθρωπος είναι και ο αγαπημένος μου υπουργός... Ο άτεγκτος, ο διώκτης της ανομίας, ο ίλιγγος της ασφάλτου, ο ατίθασος δημοκράτης... Ας του αφιερώσουμε ένα τραγουδάκι κι εκείνου:
Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Για να πάει καλά η μέρα, αρχαιότροπε αναγνώστη μου, σου βάζω εδώ πέρα ν' ακούσεις ήχους και στίχους εξαίρετους, εμπνευσμένους απευθείας από την καρδιά του αρχαίου κόσμου.
Πρώτα ο Μάρκος, με το θρυλικό αρχαιότροπο άσμα
Ήμουνα μάγκας μια φορά με φλέβα αριστοκράτη,
τώρα θα γίνω δάσκαλος σαν το σοφό Σωκράτη...
όπου όλος ο αρχαίος κόσμος παρελαύνει σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια:
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το γνωστό άσμα του άλλου Σωκράτη, του Σωκράτη Μάλαμα δηλαδή, ο οποίος εμπνεόμενος από τους Δελφικούς χρησμούς έφτιαξε αυτό εδώ το όμορφο τραγουδάκι, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Πυθία -η πάντα ζωντανή Πυθία- και η διαλεκτική αντίθεση των Δελφικών αξιών προς τις αξίες του σύγχρονου χριστιανοκρατούμενου κόσμου:
Όμως ευνόητο είναι πως και η Ιλιάδα του Ομήρου, δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί πηγή έμπνευσης μέσα στον ποιητικώς άγονο κόσμο που ζούμε. Το παρακάτω ευφυές λαϊκοτροπο τραγουδάκι του Βαγγέλη Γερμανού, ουσιαστικά αποτελεί μεταφορά της πρώτης ραψωδίας της Ιλιάδας στη σημερινή εποχή -τηρουμένων των αναλογιών, βεβαια:
Για να πάει καλά η μέρα, αρχαιότροπε αναγνώστη μου, σου βάζω εδώ πέρα ν' ακούσεις ήχους και στίχους εξαίρετους, εμπνευσμένους απευθείας από την καρδιά του αρχαίου κόσμου.
Πρώτα ο Μάρκος, με το θρυλικό αρχαιότροπο άσμα
Ήμουνα μάγκας μια φορά με φλέβα αριστοκράτη,
τώρα θα γίνω δάσκαλος σαν το σοφό Σωκράτη...
όπου όλος ο αρχαίος κόσμος παρελαύνει σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια:
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το γνωστό άσμα του άλλου Σωκράτη, του Σωκράτη Μάλαμα δηλαδή, ο οποίος εμπνεόμενος από τους Δελφικούς χρησμούς έφτιαξε αυτό εδώ το όμορφο τραγουδάκι, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Πυθία -η πάντα ζωντανή Πυθία- και η διαλεκτική αντίθεση των Δελφικών αξιών προς τις αξίες του σύγχρονου χριστιανοκρατούμενου κόσμου:
Όμως ευνόητο είναι πως και η Ιλιάδα του Ομήρου, δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί πηγή έμπνευσης μέσα στον ποιητικώς άγονο κόσμο που ζούμε. Το παρακάτω ευφυές λαϊκοτροπο τραγουδάκι του Βαγγέλη Γερμανού, ουσιαστικά αποτελεί μεταφορά της πρώτης ραψωδίας της Ιλιάδας στη σημερινή εποχή -τηρουμένων των αναλογιών, βεβαια:
Τετάρτη, Ιουλίου 14, 2010
ΕΠΟΧΗ ΠΑΡΑΚΜΗΣ
και κατάρρευσης των αξιών...
Έτσι είναι αναγνώστη μου: ζούμε σε μια εποχή παρακμής και κατάρρευσης των αξιών!
Σα να μην έφτανε η επικείμενη διάλυση του Παναθηναϊκού -όπως αυτή διαφαίνεται στο εύστοχο σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη...
όπου σαφώς μέσα στο σκίτσο υποβόσκει το ερώτημα που θέτει το ευλόγιον Αναρχογατούλης:
Ενώ η επιστήμη έλυσε το γρίφο σχετικά με το αν η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα, παραμένει άλυτος ο γρίφος του Συνασπισμού:
Ο Συνασπισμός φταίει που κάνει έτσι τους ξεφτίλες, ή οι ξεφτίλες φταίνε που κάνουν έτσι τον Συνασπισμό?
Όμως η πραγματικά ανησυχητική είδηση της ημέρας, είναι το ότι η UNESCO αμφισβητεί ευθέως την ελληνικότητα του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου -γνωστού και ως GAP.
Διάβασα τη σχετική είδηση στο σάϊτ της Ελευθεροτυπίας και ανατρίχιασα!
Ευτυχώς, το υπουργείο εξωτερικών κρατάει σταθερή και ανυποχώρητη στάση επί του ζητήματος που προέκυψε.
Ας βάλω ένα παλαιόν τραγουδάκιον των Ωχρά Σπειροχαίτη, να πάνε τα φαρμάκια κάτω...διότι τόσο πόνο δύσκολα θα τον αντέξω...
και κατάρρευσης των αξιών...
Έτσι είναι αναγνώστη μου: ζούμε σε μια εποχή παρακμής και κατάρρευσης των αξιών!
Σα να μην έφτανε η επικείμενη διάλυση του Παναθηναϊκού -όπως αυτή διαφαίνεται στο εύστοχο σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη...
όπου σαφώς μέσα στο σκίτσο υποβόσκει το ερώτημα που θέτει το ευλόγιον Αναρχογατούλης:
Ενώ η επιστήμη έλυσε το γρίφο σχετικά με το αν η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα, παραμένει άλυτος ο γρίφος του Συνασπισμού:
Ο Συνασπισμός φταίει που κάνει έτσι τους ξεφτίλες, ή οι ξεφτίλες φταίνε που κάνουν έτσι τον Συνασπισμό?
Όμως η πραγματικά ανησυχητική είδηση της ημέρας, είναι το ότι η UNESCO αμφισβητεί ευθέως την ελληνικότητα του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου -γνωστού και ως GAP.
Διάβασα τη σχετική είδηση στο σάϊτ της Ελευθεροτυπίας και ανατρίχιασα!
Ευτυχώς, το υπουργείο εξωτερικών κρατάει σταθερή και ανυποχώρητη στάση επί του ζητήματος που προέκυψε.
Ας βάλω ένα παλαιόν τραγουδάκιον των Ωχρά Σπειροχαίτη, να πάνε τα φαρμάκια κάτω...διότι τόσο πόνο δύσκολα θα τον αντέξω...
ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Αγαπητό χριστεπώνυμο πλήρωμα του παρόντος ευλογίου,
σου υπενθυμίζω ότι σε λίγες μέρες συμπληρώνονται δυο χρόνια από το πιο πρόσφατο θαύμα του Ιησού Χριστού! Για την ακρίβεια, πρόκειται για την θαυματουργική εμφάνιση του γλυκυτάτου αναστάντος Ιησού!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Η Santa Rosa de Lima είναι μια θεοσεβής γειτονιά στην πόλη Santa Fe της Αργεντινής. Σε κάποιο της σημείο, υπάρχει ένα ιερό -όπως φαίνεται- προπατζήδικο. Ο κόσμος πήγαινε στο ιερό προπατζήδικο και έπαιζε λόττο, αγόραζε λαχεία κλπ.
Ώσπου...
Ξαφνικά, ο κύριος Ιησούς Χριστός έκανε την εμφάνισή του στον τοίχο του ευλογημένου προπατζήδικου!!!
Αμέσως, η εμφάνιση του κυρίου Ιησού έγινε αντιληπτή από τους θεοσεβείς γείτονες, οι οποίοι έσπευσαν να δοξολογήσουν τον μεγαλοδύναμο για αυτό του το θαύμα!!!
Για να διαμορφώσεις άποψη, θεοσεβή αναγνώστη μου, και για να δοξολογήσεις και εσύ τον κύριο -αναφωνώντας "Μέγας είσαι Κύριε", σου συνιστώ να δεις το σχετικό παρακάτω βίντεο, το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο από την κάλυψη του γεγονότος από τα ευσεβή αργεντίνικα ΜΜΕ -τα οποία πλέον τα θεωρώ εφάμιλλα των ευσεβών ελληνικών ΜΜΕ:
Όμορφες θεοσεβείς αναφορές για το γεγονός, υπάρχουν εδώ αλλά και εδώ.
Βοήθειά μας!
Αγαπητό χριστεπώνυμο πλήρωμα του παρόντος ευλογίου,
σου υπενθυμίζω ότι σε λίγες μέρες συμπληρώνονται δυο χρόνια από το πιο πρόσφατο θαύμα του Ιησού Χριστού! Για την ακρίβεια, πρόκειται για την θαυματουργική εμφάνιση του γλυκυτάτου αναστάντος Ιησού!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Η Santa Rosa de Lima είναι μια θεοσεβής γειτονιά στην πόλη Santa Fe της Αργεντινής. Σε κάποιο της σημείο, υπάρχει ένα ιερό -όπως φαίνεται- προπατζήδικο. Ο κόσμος πήγαινε στο ιερό προπατζήδικο και έπαιζε λόττο, αγόραζε λαχεία κλπ.
Ώσπου...
Ξαφνικά, ο κύριος Ιησούς Χριστός έκανε την εμφάνισή του στον τοίχο του ευλογημένου προπατζήδικου!!!
Αμέσως, η εμφάνιση του κυρίου Ιησού έγινε αντιληπτή από τους θεοσεβείς γείτονες, οι οποίοι έσπευσαν να δοξολογήσουν τον μεγαλοδύναμο για αυτό του το θαύμα!!!
Για να διαμορφώσεις άποψη, θεοσεβή αναγνώστη μου, και για να δοξολογήσεις και εσύ τον κύριο -αναφωνώντας "Μέγας είσαι Κύριε", σου συνιστώ να δεις το σχετικό παρακάτω βίντεο, το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο από την κάλυψη του γεγονότος από τα ευσεβή αργεντίνικα ΜΜΕ -τα οποία πλέον τα θεωρώ εφάμιλλα των ευσεβών ελληνικών ΜΜΕ:
Όμορφες θεοσεβείς αναφορές για το γεγονός, υπάρχουν εδώ αλλά και εδώ.
Βοήθειά μας!
Τρίτη, Ιουλίου 13, 2010
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ
(σε επίπεδο ιστολογίου)
Περασμένα μεσάνυχτα, δε μου κόλλαγε ύπνος κι είπα να κάτσω να χαζέψω λιγάκι το blogs.sync.gr, έτσι, για να δω με τι ασχολείται ο κόσμος.
Και τρελλάθηκα σου λέω!
Καμιά σχέση με αυτά που ασχολούμαστε εμείς εδώ.
Από περιέργεια, άρχισα να κοιτάω τι επισκεψιμότητα έχουν τα πατατο-μπλογκ.
(Πατατο-μπλογκ, εκ των λέξεων "πάτα το μπλογκ", ήτοι "μπλογκ που όλοι του κάνουν κλικ").
Και ξανατρελλάθηκα σου λέω!
Είχαν τεράστια επισκεψιμότητα...
Όχι σαν εμάς εδώ που αλληλοβλεπόμαστε καμιά εκατοστή νοματαίοι κι ο κούκος.
Και άρχισα να σκέφτομαι, καλέ μου αναγνώστη, να το γυρίσω κι εγώ στην τρελλή, έτσι από περιέργεια... Να δω ρε παιδί μου αν στις μέρες μας το να γράφεις ανάλαφρες μαλακίες φέρνει επισκεψιμότητα.
Ας πούμε, να γεμίσω το παρόν ευλόγιον με ειδήσεις του στυλ:
***********************
ΕΝΑ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΟ "ΑΤΥΧΗΜΑ"!!!
27χρονος στο Αϊντάχο των Ην. Πολιτειών, ο Τζον Μίτσελ, ενώ γευμάτιζε με την αγαπημένη του σε πολυτελές εστιατόριο, κάποια στιγμή πήγε να κλάσει και... χέστηκε! Όπως είναι φυσικό, το... ατύχημα, δεν πέρασε απαρατήρητο. Σύντομα οι πελάτες από τα γύρω τραπέζια άρχισαν να διαμαρτύρονται, κάνοντας την αγαπημένη του Τζον να αφήσει τον καλό της και να αποχωρήσει κατακόκκινη από ντροπή αλλά και θυμό!
Αχ, καημένε Τζον, τι σου' μελλε να πάθεις!
**********************
Μια άλλη καλή ιδέα που σκέφτηκα, είναι να αγοράσω ακόμα 4 pc με κάρτα τηλεόρασης, και να κάθομαι σα μαλάκας να κάνω ζάπινγκ όλη μέρα, μέχρι να πετύχω κάποιον μαλάκα να τα χώνει σε έναν άλλο μαλάκα. Θα το σώνω σε βίντεο, θα το ανεβάζω στο youtube, θα το εμπεδώνω και εδώ στο μπλογκ, και η επισκεψιμότητα θα εκτοξεύεται στα ουράνια.
Ακόμα καλύτερα, αν βρω κανέναν ιδιόρρυθμο βουλευτή.
Ας πούμε, τον Γρηγόρη τον Ψαριανό.
Όποτε θα λέει ο Ψαριανός κάτι που μ' αρέσει, θα ανεβάζω το βίντεο με τίτλο "ΚΑΛΑ ΤΑ ΕΙΠΕ Ο ΨΑΡΙΑΝΟΣ" ή "Τα είπε έξω από τα δόντια ο Ψαριανός". Αν την επόμενη μέρα ο Ψαριανός πει κάτι που δε μου αρέσει, θα το ανεβάζω σε βίντεο με τίτλο "ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ ΓΕΡΝΕΙ Ο ΨΑΡΙΑΝΟΣ".
Και στις δυο περιπτώσεις, η επισκεψιμότητα θα είναι εξασφαλισμένη.
Και βέβαια, δε θα χάνω εκπομπή του Λαζόπουλου και της Ελληνοφρένειας: Αυτές τις εκπομπές θα τις έχω για οδηγό μου -όπως άλλοι έχουν την Αγία Γραφή ή το Κοράνι, ας πούμε. Θα ανεβάζω βιντεάκια της Ελληνοφρένειας και του Λαζόπουλου, και η επισκεψιμότητα θα εκτινάσσεται στη στρατόσφαιρα!
**********************
Μια άλλη σκέψη, είναι να αρχίσω να δημοσιεύω καθαρόαιμες μπούρδες, σαν αυτές που (όταν δεν είναι απασχολημένοι με τις προσωπικές τους εμπάθειες) αλιεύουν μανιωδώς τα παιδιά του εξαίρετου ευλογίου "Λες Μαλακίες".
Ενδεικτικό παράδειγμα, αυτή εδώ η παπαριά που δημοσίευσε το μπλογκ "Ξυπνήστε ρεεε!!!" (σιγά ρε θείο, θα χυθεί το γάλα να 'ούμ').
Ναι μεν είναι καθαρόαιμη παπαριά, αλλά ξέρεις αναγνώστη μου πόση επισκεψιμότητα του έφερε?
**********************
Μια άλλη γκαγκάν ιδέα είναι να αναδημοσιεύω ό,τι φασιστικό κωλόχαρτο συναντώ στο δρόμο μου, και ό,τι εμετική μαλακία ξερνάει ο βοθροειδής εγκέφαλος του κάθε ακροδεξιού ή του κάθε φασίστα. Βέβαια, για να το παίξω κουλτουριάρης και υπεράνω, θα διευκρινίζω ότι η αναδημοσίευση γίνεται "χωρίς να υιοθετώ απόλυτα το πνεύμα του κειμένου..."
Και τσούπ! η επισκεψιμότητα θα εκτοξεύεται μέχρι την Αφροδίτη.
**********************
Βέβαια, δε θα μπορούσα να αφήσω απέξω το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ:
Μαζί βέβαια με το απαραίτητο αστυνομικο-καλλιτεχνικό ρεπορτάζ:
Όλα αυτά πασπαλισμένα με άφθονες δόσεις μη-ακροδεξιού εθνικισμού, του στυλ
"Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι η πρώτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα του πλανήτη"
ή ας πούμε
"Αίτηση 5 βουλευτών της βουλής των Παπούα, ζητούν να γίνουν τα ελληνικά επίσημη γλώσσα της Παπούα - Νέα Γουϊνέα".
**********************
Παρ' όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις μου, θα έβαζα και 5-6 βίους αγίων κάθε μέρα (ξέρεις τι επισκεψιμότητα φέρνουν οι βίοι αγίων?) και βέβαια θα αναδημοσίευα έξοχα άρθρα από διάφορα παπαδο-μπλογκ που θα ζητούσαν να επιστραφεί, επιτέλους, η πλατεία Συντάγματος στον νόμιμο κάτοχό της: την εκκλησία.
Και τσούπ! η επισκεψιμότητα θα εκτοξευόταν ξερωγώ μέχρι το καζίνο της Πάρνηθας.
**********************
Φυσικά, δε θα άφηνα απέξω την πολιτική (που αν αυτό είναι πολιτική εμένα χέσε με, αλλά ο σκοπός μας είναι η επισκεψιμότητα, είπαμε).
"Σκληρή απάντηση Παπανδρέου στον Σαμαρά"
και αμέσως μετά
"Σκληρή απάντηση Σαμαρά στον Πρωθυπουργό"
και αμέσως μετά
"Σκληρή δήλωση της Αλέκας για Παπανδρέου και Σαμαρά"
και αμέσως μετά
"Σκληρή δήλωση Καρατζαφέρη για Παπανδρέου, Σαμαρά και Αλέκα"
και αμέσως μετά
"Νέα μονομελής συνιστώσα απειλεί με διάσπαση τον ΣΥΡΙΖΑ"
και αμέσως μετά
"Οι Οικολόγοι-Πράσινοι χαιρετίζουν την απόφαση για την καύση των νεκρών"
και αμέσως μετά
"Μαθήματα πιάνου και γαλλικών παραδίδει ο Φώτης Κουβέλης".
Και δώστου η επισκεψιμότητα στη στρατόσφαιρα, διότι ο κόσμος ενδιαφέρεται για την πολιτική να 'ουμ'.
**********************
Τέλος, το παρόν ευλόγιον μοιραία θα υποστεί εμφανισιακές αλλαγές:
Πρώτα απ' όλα, επειδή θεωρώ τους αναγνώστες ηλίθιους και πιστεύω ότι δεν γνωρίζουν πως κάτω δεξιά στην οθόνη τους υπάρχει η ένδειξη της ώρας, θα βάλω κι εγώ ρε γαμώτο μια εφαρμογή να δείχνει την ώρα. Μη σου πω ότι θα βάλω δύο: Μια με ψηφιακό ρολοϊ, και μια με λεπτοδείκτες.
Α, και μια κυματίζουσα ελληνική σημαία, νομίζω επιβάλλεται, μαζί με έναν ήλιο της Βεργίνας -ένδειξη τιμής στην ομώνυμη μπύρα.
Επίσης, θα φτιάξω καμιά δεκαριά μπανεράκια που θα καταγγέλλουν το ΔΝΤ.
Πέντε επιπλέον μπανεράκια θα καταγγέλλουν τους πολιτικούς ότι κλέβουν.
Τουλάχιστον 2-3 ακόμα μπανεράκια θα καταγγέλλουν την Αγκελα Μερκελ.
Τουλάχιστον ένα, θα προτείνει κάποια παπαριά ενάντια στις τράπεζες.
Τουλάχιστον δεκαοχτώ μπανεράκια θα προτείνουν τον ένα, τον μοναδικό, τον ανεπανάληπτο, τον σούπερ, τον ούλτρα, τον μούλτι, τον ουλτιμέϊτ, τον υπερσιβηρικό Δόκτορα Φλάντζα!!!
Επίσης, θα βάλω από παντού να ξεφυτρώνουν σαν το διάολο εικόνες σε υψηλή ανάλυση, όπου θα απεικονίζονται διάφορες άσχετες μαλακίες -μόνο και μόνο για να αργεί να φορτώσει η σελίδα.
Φυσικά θα βάλω να ξεκινάνε ταυτόχρονα 6-7 βιντεο από το youtube, μαζί με δυο ρεμπέτικα και δυο σουϊτες για πιανο -να γίνεται κόλαση και να μη φορτώνει η σελίδα με τίποτα.
Επίσης, θα βάλω λινκάκια από το twitter, από το facebook, από το CNN, από το Αλ Τζαζίρα, από τo BBC, από της Παναγιάς τα μάτια, ότι εφαρμογή βρω θα τη βάλω εδώ πέρα να υπάρχει, θα βάλω και αγγελίες και διαφημίσεις που ανάθεμα κι αν τις πατήσει ποτέ κανείς, θα βάλω μπανεράκια από το "χαμόγελο του παιδιού", τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, τη Διεθνή Αμνηστία, το σύλλογο Αρκτούρος, τη χελώνα καρέτα-καρέτα, τον ΟΣΕ, τον ΟΗΕ, το 166, την Πυροσβεστική, τα δρομολόγια των πλοίων, τα αποτελέσματα του ιπποδρόμου, εννοείται ότι θα υπάρχουν χιλιάδες λινκ προς χιλιάδες ανενεργά ιστολόγια, και γενικά ο κάθε πικραμένος θα μπορεί να βρει εδώ μια αναφορά σε αυτόν.
Η σελίδα βέβαια θα φορτώνει σε κάνα εξάωρο, αλλά το καλό το πράμα αργεί να γίνει, οπότε οκέϋ.
(Είναι παρατηρημένο ότι όσο περισσότερες άχρηστες αναφορές έχει ένα ιστολόγιο, και όσο πιο αργά φορτώνει, τόσο περισσότερες επισκέψεις δέχεται -άλλη μια έκφανση της ροπής που έχει η μάζα προς το μαζοχισμό).
Και κάπου ανάμεσα σε όλη αυτή τη σαβούρα που προανέφερα, θα βάζω και κάνα ποστάκι σαν αυτά που βάζω τώρα, το οποίο βέβαια δεν θα το διαβάζει κανείς απ' όλο αυτό το μαζοχογυφταριό που θα έχει αρχίσει να μαζεύεται εδώ κάθε μέρα, αλλά τουλάχιστον βρε αδερφέ θα έχω την ευγενή αυταπάτη ότι με διαβάζουν οι μάζες!
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών που σκοπεύω να κάνω στο παρόν ευλόγιον, φίλε αναγνώστη, και ζητάω τη συμβολή σου στην κατάρτιση ενός αξιόπιστου προγράμματος διαρθρωτικών αλλαγών. Σου ζητώ να συνεισφέρεις φρέσκιες ιδέες (αντιγραμμένες από άλλα, πετυχημένα μπλογκ) μπας και δούμε θεού πρόσωπο.
(σε επίπεδο ιστολογίου)
Περασμένα μεσάνυχτα, δε μου κόλλαγε ύπνος κι είπα να κάτσω να χαζέψω λιγάκι το blogs.sync.gr, έτσι, για να δω με τι ασχολείται ο κόσμος.
Και τρελλάθηκα σου λέω!
Καμιά σχέση με αυτά που ασχολούμαστε εμείς εδώ.
Από περιέργεια, άρχισα να κοιτάω τι επισκεψιμότητα έχουν τα πατατο-μπλογκ.
(Πατατο-μπλογκ, εκ των λέξεων "πάτα το μπλογκ", ήτοι "μπλογκ που όλοι του κάνουν κλικ").
Και ξανατρελλάθηκα σου λέω!
Είχαν τεράστια επισκεψιμότητα...
Όχι σαν εμάς εδώ που αλληλοβλεπόμαστε καμιά εκατοστή νοματαίοι κι ο κούκος.
Και άρχισα να σκέφτομαι, καλέ μου αναγνώστη, να το γυρίσω κι εγώ στην τρελλή, έτσι από περιέργεια... Να δω ρε παιδί μου αν στις μέρες μας το να γράφεις ανάλαφρες μαλακίες φέρνει επισκεψιμότητα.
Ας πούμε, να γεμίσω το παρόν ευλόγιον με ειδήσεις του στυλ:
***********************
ΕΝΑ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΟ "ΑΤΥΧΗΜΑ"!!!
27χρονος στο Αϊντάχο των Ην. Πολιτειών, ο Τζον Μίτσελ, ενώ γευμάτιζε με την αγαπημένη του σε πολυτελές εστιατόριο, κάποια στιγμή πήγε να κλάσει και... χέστηκε! Όπως είναι φυσικό, το... ατύχημα, δεν πέρασε απαρατήρητο. Σύντομα οι πελάτες από τα γύρω τραπέζια άρχισαν να διαμαρτύρονται, κάνοντας την αγαπημένη του Τζον να αφήσει τον καλό της και να αποχωρήσει κατακόκκινη από ντροπή αλλά και θυμό!
Αχ, καημένε Τζον, τι σου' μελλε να πάθεις!
**********************
Μια άλλη καλή ιδέα που σκέφτηκα, είναι να αγοράσω ακόμα 4 pc με κάρτα τηλεόρασης, και να κάθομαι σα μαλάκας να κάνω ζάπινγκ όλη μέρα, μέχρι να πετύχω κάποιον μαλάκα να τα χώνει σε έναν άλλο μαλάκα. Θα το σώνω σε βίντεο, θα το ανεβάζω στο youtube, θα το εμπεδώνω και εδώ στο μπλογκ, και η επισκεψιμότητα θα εκτοξεύεται στα ουράνια.
Ακόμα καλύτερα, αν βρω κανέναν ιδιόρρυθμο βουλευτή.
Ας πούμε, τον Γρηγόρη τον Ψαριανό.
Όποτε θα λέει ο Ψαριανός κάτι που μ' αρέσει, θα ανεβάζω το βίντεο με τίτλο "ΚΑΛΑ ΤΑ ΕΙΠΕ Ο ΨΑΡΙΑΝΟΣ" ή "Τα είπε έξω από τα δόντια ο Ψαριανός". Αν την επόμενη μέρα ο Ψαριανός πει κάτι που δε μου αρέσει, θα το ανεβάζω σε βίντεο με τίτλο "ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ ΓΕΡΝΕΙ Ο ΨΑΡΙΑΝΟΣ".
Και στις δυο περιπτώσεις, η επισκεψιμότητα θα είναι εξασφαλισμένη.
Και βέβαια, δε θα χάνω εκπομπή του Λαζόπουλου και της Ελληνοφρένειας: Αυτές τις εκπομπές θα τις έχω για οδηγό μου -όπως άλλοι έχουν την Αγία Γραφή ή το Κοράνι, ας πούμε. Θα ανεβάζω βιντεάκια της Ελληνοφρένειας και του Λαζόπουλου, και η επισκεψιμότητα θα εκτινάσσεται στη στρατόσφαιρα!
**********************
Μια άλλη σκέψη, είναι να αρχίσω να δημοσιεύω καθαρόαιμες μπούρδες, σαν αυτές που (όταν δεν είναι απασχολημένοι με τις προσωπικές τους εμπάθειες) αλιεύουν μανιωδώς τα παιδιά του εξαίρετου ευλογίου "Λες Μαλακίες".
Ενδεικτικό παράδειγμα, αυτή εδώ η παπαριά που δημοσίευσε το μπλογκ "Ξυπνήστε ρεεε!!!" (σιγά ρε θείο, θα χυθεί το γάλα να 'ούμ').
Ναι μεν είναι καθαρόαιμη παπαριά, αλλά ξέρεις αναγνώστη μου πόση επισκεψιμότητα του έφερε?
**********************
Μια άλλη γκαγκάν ιδέα είναι να αναδημοσιεύω ό,τι φασιστικό κωλόχαρτο συναντώ στο δρόμο μου, και ό,τι εμετική μαλακία ξερνάει ο βοθροειδής εγκέφαλος του κάθε ακροδεξιού ή του κάθε φασίστα. Βέβαια, για να το παίξω κουλτουριάρης και υπεράνω, θα διευκρινίζω ότι η αναδημοσίευση γίνεται "χωρίς να υιοθετώ απόλυτα το πνεύμα του κειμένου..."
Και τσούπ! η επισκεψιμότητα θα εκτοξεύεται μέχρι την Αφροδίτη.
**********************
Βέβαια, δε θα μπορούσα να αφήσω απέξω το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ:
Με νέο συνοδό εμφανίστηκε σε γνωστό μαγαζί η Σαπφώ Νοταρά. Η γνωστή ηθοποιός, κρεμόταν κυριολεκτικά από τα χείλια του συνοδού της και έδειχνε τρισευτυχισμένη όταν αυτός την αγκάλιαζε τρυφερά. Λέτε να ανέβουν σύντομα τα σκαλιά της εκκλησίας?
Μαζί βέβαια με το απαραίτητο αστυνομικο-καλλιτεχνικό ρεπορτάζ:
Τόπι στο ξύλο έκανε ο Σάκης Ρουβάς άνδρα της ομάδας Δέλτα, όταν εκείνος τον κοίταξε ειρωνικά. Ο γνωστός τραγουδιστής έγινε έξω φρενών με αποτέλεσμα να επακολουθήσει συμπλοκή, από την οποία ο αστυνομικός βγήκε με 4 ελαφρά κατάγματα. Αχ, Σάκη, γιατί δεν συγκρατείς τα νεύρα σου?**********************
Όλα αυτά πασπαλισμένα με άφθονες δόσεις μη-ακροδεξιού εθνικισμού, του στυλ
"Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι η πρώτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα του πλανήτη"
ή ας πούμε
"Αίτηση 5 βουλευτών της βουλής των Παπούα, ζητούν να γίνουν τα ελληνικά επίσημη γλώσσα της Παπούα - Νέα Γουϊνέα".
**********************
Παρ' όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις μου, θα έβαζα και 5-6 βίους αγίων κάθε μέρα (ξέρεις τι επισκεψιμότητα φέρνουν οι βίοι αγίων?) και βέβαια θα αναδημοσίευα έξοχα άρθρα από διάφορα παπαδο-μπλογκ που θα ζητούσαν να επιστραφεί, επιτέλους, η πλατεία Συντάγματος στον νόμιμο κάτοχό της: την εκκλησία.
Και τσούπ! η επισκεψιμότητα θα εκτοξευόταν ξερωγώ μέχρι το καζίνο της Πάρνηθας.
**********************
Φυσικά, δε θα άφηνα απέξω την πολιτική (που αν αυτό είναι πολιτική εμένα χέσε με, αλλά ο σκοπός μας είναι η επισκεψιμότητα, είπαμε).
"Σκληρή απάντηση Παπανδρέου στον Σαμαρά"
και αμέσως μετά
"Σκληρή απάντηση Σαμαρά στον Πρωθυπουργό"
και αμέσως μετά
"Σκληρή δήλωση της Αλέκας για Παπανδρέου και Σαμαρά"
και αμέσως μετά
"Σκληρή δήλωση Καρατζαφέρη για Παπανδρέου, Σαμαρά και Αλέκα"
και αμέσως μετά
"Νέα μονομελής συνιστώσα απειλεί με διάσπαση τον ΣΥΡΙΖΑ"
και αμέσως μετά
"Οι Οικολόγοι-Πράσινοι χαιρετίζουν την απόφαση για την καύση των νεκρών"
και αμέσως μετά
"Μαθήματα πιάνου και γαλλικών παραδίδει ο Φώτης Κουβέλης".
Και δώστου η επισκεψιμότητα στη στρατόσφαιρα, διότι ο κόσμος ενδιαφέρεται για την πολιτική να 'ουμ'.
**********************
Τέλος, το παρόν ευλόγιον μοιραία θα υποστεί εμφανισιακές αλλαγές:
Πρώτα απ' όλα, επειδή θεωρώ τους αναγνώστες ηλίθιους και πιστεύω ότι δεν γνωρίζουν πως κάτω δεξιά στην οθόνη τους υπάρχει η ένδειξη της ώρας, θα βάλω κι εγώ ρε γαμώτο μια εφαρμογή να δείχνει την ώρα. Μη σου πω ότι θα βάλω δύο: Μια με ψηφιακό ρολοϊ, και μια με λεπτοδείκτες.
Α, και μια κυματίζουσα ελληνική σημαία, νομίζω επιβάλλεται, μαζί με έναν ήλιο της Βεργίνας -ένδειξη τιμής στην ομώνυμη μπύρα.
Επίσης, θα φτιάξω καμιά δεκαριά μπανεράκια που θα καταγγέλλουν το ΔΝΤ.
Πέντε επιπλέον μπανεράκια θα καταγγέλλουν τους πολιτικούς ότι κλέβουν.
Τουλάχιστον 2-3 ακόμα μπανεράκια θα καταγγέλλουν την Αγκελα Μερκελ.
Τουλάχιστον ένα, θα προτείνει κάποια παπαριά ενάντια στις τράπεζες.
Τουλάχιστον δεκαοχτώ μπανεράκια θα προτείνουν τον ένα, τον μοναδικό, τον ανεπανάληπτο, τον σούπερ, τον ούλτρα, τον μούλτι, τον ουλτιμέϊτ, τον υπερσιβηρικό Δόκτορα Φλάντζα!!!
Επίσης, θα βάλω από παντού να ξεφυτρώνουν σαν το διάολο εικόνες σε υψηλή ανάλυση, όπου θα απεικονίζονται διάφορες άσχετες μαλακίες -μόνο και μόνο για να αργεί να φορτώσει η σελίδα.
Φυσικά θα βάλω να ξεκινάνε ταυτόχρονα 6-7 βιντεο από το youtube, μαζί με δυο ρεμπέτικα και δυο σουϊτες για πιανο -να γίνεται κόλαση και να μη φορτώνει η σελίδα με τίποτα.
Επίσης, θα βάλω λινκάκια από το twitter, από το facebook, από το CNN, από το Αλ Τζαζίρα, από τo BBC, από της Παναγιάς τα μάτια, ότι εφαρμογή βρω θα τη βάλω εδώ πέρα να υπάρχει, θα βάλω και αγγελίες και διαφημίσεις που ανάθεμα κι αν τις πατήσει ποτέ κανείς, θα βάλω μπανεράκια από το "χαμόγελο του παιδιού", τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, τη Διεθνή Αμνηστία, το σύλλογο Αρκτούρος, τη χελώνα καρέτα-καρέτα, τον ΟΣΕ, τον ΟΗΕ, το 166, την Πυροσβεστική, τα δρομολόγια των πλοίων, τα αποτελέσματα του ιπποδρόμου, εννοείται ότι θα υπάρχουν χιλιάδες λινκ προς χιλιάδες ανενεργά ιστολόγια, και γενικά ο κάθε πικραμένος θα μπορεί να βρει εδώ μια αναφορά σε αυτόν.
Η σελίδα βέβαια θα φορτώνει σε κάνα εξάωρο, αλλά το καλό το πράμα αργεί να γίνει, οπότε οκέϋ.
(Είναι παρατηρημένο ότι όσο περισσότερες άχρηστες αναφορές έχει ένα ιστολόγιο, και όσο πιο αργά φορτώνει, τόσο περισσότερες επισκέψεις δέχεται -άλλη μια έκφανση της ροπής που έχει η μάζα προς το μαζοχισμό).
Και κάπου ανάμεσα σε όλη αυτή τη σαβούρα που προανέφερα, θα βάζω και κάνα ποστάκι σαν αυτά που βάζω τώρα, το οποίο βέβαια δεν θα το διαβάζει κανείς απ' όλο αυτό το μαζοχογυφταριό που θα έχει αρχίσει να μαζεύεται εδώ κάθε μέρα, αλλά τουλάχιστον βρε αδερφέ θα έχω την ευγενή αυταπάτη ότι με διαβάζουν οι μάζες!
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών που σκοπεύω να κάνω στο παρόν ευλόγιον, φίλε αναγνώστη, και ζητάω τη συμβολή σου στην κατάρτιση ενός αξιόπιστου προγράμματος διαρθρωτικών αλλαγών. Σου ζητώ να συνεισφέρεις φρέσκιες ιδέες (αντιγραμμένες από άλλα, πετυχημένα μπλογκ) μπας και δούμε θεού πρόσωπο.
ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ
-μήπως και πάψει ετούτη η χώρα να 'ναι κότα
Τώρα βέβαια, αν με ρωτήσεις καλέ μου αναγνώστη τι γνώμη έχω, θα σου πω ότι η γνώμη μου μοιράζεται:
Από τη μια βρίσκω θετικό το ότι συνεχίζουν να υπάρχουν νέα παιδιά με ευαισθησίες και οράματα.
Από την άλλη, βέβαια, με προβληματίζει η (έστω και ποιητικής μορφής) τάση τους για επικοινωνία με πνεύματα προσφιλών νεκρών.
Είπαμε, για τους ομηριστές το φαινόμενο ονομάζεται Νέκυια: Τελετή που σκοπό έχει την επαφή των ζώντων με τους προσφιλείς νεκρούς, προκειμένου οι ζώντες να πάρουν πληροφορίες και καθοδήγηση για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Πάντως όπως και να'χει, πρόκειται για τζάμι τραγούδι, και γιασάν του μάγκα που το'γραψε.
Αν ξέρουμε από που ερχόμαστε, έχουμε κάθε πιθανότητα να φτάσουμε εκεί που πρέπει.
-μήπως και πάψει ετούτη η χώρα να 'ναι κότα
Τώρα βέβαια, αν με ρωτήσεις καλέ μου αναγνώστη τι γνώμη έχω, θα σου πω ότι η γνώμη μου μοιράζεται:
Από τη μια βρίσκω θετικό το ότι συνεχίζουν να υπάρχουν νέα παιδιά με ευαισθησίες και οράματα.
Από την άλλη, βέβαια, με προβληματίζει η (έστω και ποιητικής μορφής) τάση τους για επικοινωνία με πνεύματα προσφιλών νεκρών.
Είπαμε, για τους ομηριστές το φαινόμενο ονομάζεται Νέκυια: Τελετή που σκοπό έχει την επαφή των ζώντων με τους προσφιλείς νεκρούς, προκειμένου οι ζώντες να πάρουν πληροφορίες και καθοδήγηση για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Πάντως όπως και να'χει, πρόκειται για τζάμι τραγούδι, και γιασάν του μάγκα που το'γραψε.
Αν ξέρουμε από που ερχόμαστε, έχουμε κάθε πιθανότητα να φτάσουμε εκεί που πρέπει.
Δευτέρα, Ιουλίου 12, 2010
ΝΟΥΣ
Όσοι με γνωρίζουν, μπορούν να βεβαιώσουν την αγάπη μου για το ανθρώπινο είδος.
Για το ανθρώπινο είδος με τα όλα του:
Με το ανθρώπινο σώμα του (ω, είναι πανέμορφο το ανθρώπινο σώμα)
Με τον ανθρώπινο νου του (ω, είναι πανέμορφος ο ανθρώπινος νους)
Όμως δοθέντος ότι πριν από πολλά χρόνια είδα το πρώτο σακατεμένο ανθρώπινο σώμα, απέκτησα έκτοτε μια τάση να θαυμάζω περισσότερο απ' όλα τον ανθρώπινο νου.
Όταν κάποια μέρα μου δόθηκε η εξουσιοδότηση να κατασκευάσω έναν άνθρωπο, σκέφτηκα να κατασκευάσω απλώς και μόνο έναν ανθρώπινο εγκέφαλο. Ένα πλάσμα που απλώς θα σκέφτεται. Έναν μηχανισμό του νου.
Ναι, ήθελα να δω -από καθαρή περιέργεια- πως είναι ένας άνθρωπος ο οποίος απλώς και μόνο σκέφτεται. Δεν τρώει, δεν τρέχει, δεν γαμάει, δεν κατασκευάζει με τα χεράκια του, απλώς σκέφτεται και κοιμάται και ξυπνάει και σκέφτεται.
Ακριβώς σε αυτό το σημείο ήρθαν οι γνωστοί μου και άρχισαν να φέρνουν αντιρρήσεις.
Ο πρώτος μου υπενθύμισε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος πρέπει να αιματώνεται -επομένως οφείλω να φτιάξω και καρδιά και αγγεία, και αρτηρίες και φλέβες και τα συναφή.
Ο δεύτερος μου υπενθύμισε πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος πρέπει και να οξυγονώνεται -επομένως πρέπει να φτιάξω και πνευμόνια και όλα του σχετικού σετ.
Ο τρίτος μου υπενθύμισε ότι ο εγκέφαλος, προκειμένου να έχει παραστάσεις που θα τον ωθούν σε σκέψεις, πρέπει να δέχεται οπτικά ερεθίσματα -επομένως πρέπει να φτιάξω και μάτια.
Ένας άλλος μου επισήμανε ότι για αρμονική λειτουργία της όλης κατασκευής απαιτούνται και σπλήνα, και σικώτι, και πάγκρεας και στομάχι, αλλά και στόμα για να γεμίζει το στομάχι και να ευδαιμονεί από τη γλύκα ο νους.
Ένας άλλος μου υπενθύμισε τη "Διαλεχτική της Φύσης" του Ένγκελς (ένα βιβλίο που με καθόρισε από τα μικράτα μου), λέγοντάς μου ότι υπάρχει διαλεχτική σχέση ανάμεσα στην χειρονακτική εργασία και στην ανάπτυξη του μυαλού.
Ένας άλλος μου υπενθύμισε ότι άλλο πράγμα το αντρικό μυαλό και άλλο το γυναικείο, επομένως πρέπει να εφοδιάσω με το ανάλογο σετ το πλάσμα μου, αν ήθελα να είναι κανονικό ανθρώπινο πλάσμα: Ε.
Μ' αυτά και με τ' άλλα, από αλλού ξεκίνησα κι αλλού κατέληξα:
Θέλοντας να φτιάξω -και εν τέλει καταφέρνοντας να φτιάξω- ένα ανθρώπινο μυαλό που να σκέφτεται σωστά, στο φινάλε έφτιαξα έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο: Εμένα.
Δε γινόταν αλλιώς.
Ως εκ τούτου, τείνω να συμπεράνω ότι δεν υπάρχει νους δίχως σώμα.
Έχω και τον Ευστάθιο Θεσσαλονίκης, να μου ζαλίζει τα ούμπαλα δικαιώνοντάς με για αυτή μου την άποψη, επαναλαμβάνοντας μονότονα στο αυτί μου πως:
"Ζευς είναι ο νους".
Με τσαντίζει όταν μου το λέει αυτό, τον διώχνω, τον διαολοστέλνω, του λέω "φύγε ρε, εσύ είσαι χριστιανός"
κι εκείνος χαμογελώντας μου λέει "καλά, άσε τι είμαι εγώ, εσύ να θυμάσαι πως Ζευς είναι ο νους, κι ότι από τον ίδιο το νου γεννιέται η θεά της σοφίας -με τη μεσολάβηση του χειροτέχνη Σμιθ θεού, διότι είπαμε, η σοφία αναπτύσσεται παράλληλα με τη δεξιοτεχνία των χεριών, κι ότι από την ένωση του Νου και της Μνημοσύνης γεννιούνται οι αξιαγάπητες Μούσες, που το όνομά τους είναι εκ του μαίω-μαίομαι-μω=ζητώ, κι ότι ως εκδηλώσεις του νου, οι Μούσες "Ελικώνος έχουσιν όρος μέγα τε ζάθεόν τε" -τα ξέρεις αυτά τέκνον μου Περίκαλλε, μη στα λέω εγώ για τους έλικες του Ελικώνα και για το ποιός είναι ο Ελικώνας με τους έλικες και τους πολλούς θεούς- κι εκεί γύρω από το μαίω-μαίομαι-μω=ζητώ είναι που όταν το παράγωγο του ρήματος (ως "Μαία" αυτή τη φορά) ενωθεί με τον Νου - Δία, γίνεται όχι μητέρα Μού-σας αλλά μητέρα Ερ-μού, αχ, ο Ερμής, "ο δραστήριος λόγος ο κατά την πρακτικήν την εμβριθή και οίον ειπείν ανδρώδη θεωρούμενος Ερμής λέγεται" τον οποίο και "χράται αγγέλω Ζευς ο νους", κι αν επιμένεις πως εγώ είμαι χριστιανός αναρωτήσου τι άραγε είσαι εσύ καλό μου παιδί"....
και λέγοντας κάτι τέτοια γίνεται σύννεφο και απομακρύνεται και μένω εγώ με την απορία αν έκανα καλά που κατασκεύασα έναν άνθρωπο προκειμένου να κατασκευάσω έναν ανθρώπινο εγκέφαλο για να θαυμάσω τον ανθρώπινο νου, και σκέφτομαι ότι ωραία, τώρα που κάθομαι και θαυμάζω τον ανθρώπινο νου και τον ανθρώπινο εγκέφαλο με τους πολλούς έλικες, μπας και είναι πρέπον να ψάλλω κανέναν ύμνο στο Δία.
Και σκεφτόμενος αυτά τα αιρετικά και εξαιρετικά βλάσφημα, διαπιστώνω έντρομος ότι τόσο απλά κι όμορφα, έχω το υλικό για ακόμα ένα ποστ !!!
Όσοι με γνωρίζουν, μπορούν να βεβαιώσουν την αγάπη μου για το ανθρώπινο είδος.
Για το ανθρώπινο είδος με τα όλα του:
Με το ανθρώπινο σώμα του (ω, είναι πανέμορφο το ανθρώπινο σώμα)
Με τον ανθρώπινο νου του (ω, είναι πανέμορφος ο ανθρώπινος νους)
Όμως δοθέντος ότι πριν από πολλά χρόνια είδα το πρώτο σακατεμένο ανθρώπινο σώμα, απέκτησα έκτοτε μια τάση να θαυμάζω περισσότερο απ' όλα τον ανθρώπινο νου.
Όταν κάποια μέρα μου δόθηκε η εξουσιοδότηση να κατασκευάσω έναν άνθρωπο, σκέφτηκα να κατασκευάσω απλώς και μόνο έναν ανθρώπινο εγκέφαλο. Ένα πλάσμα που απλώς θα σκέφτεται. Έναν μηχανισμό του νου.
Ναι, ήθελα να δω -από καθαρή περιέργεια- πως είναι ένας άνθρωπος ο οποίος απλώς και μόνο σκέφτεται. Δεν τρώει, δεν τρέχει, δεν γαμάει, δεν κατασκευάζει με τα χεράκια του, απλώς σκέφτεται και κοιμάται και ξυπνάει και σκέφτεται.
Ακριβώς σε αυτό το σημείο ήρθαν οι γνωστοί μου και άρχισαν να φέρνουν αντιρρήσεις.
Ο πρώτος μου υπενθύμισε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος πρέπει να αιματώνεται -επομένως οφείλω να φτιάξω και καρδιά και αγγεία, και αρτηρίες και φλέβες και τα συναφή.
Ο δεύτερος μου υπενθύμισε πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος πρέπει και να οξυγονώνεται -επομένως πρέπει να φτιάξω και πνευμόνια και όλα του σχετικού σετ.
Ο τρίτος μου υπενθύμισε ότι ο εγκέφαλος, προκειμένου να έχει παραστάσεις που θα τον ωθούν σε σκέψεις, πρέπει να δέχεται οπτικά ερεθίσματα -επομένως πρέπει να φτιάξω και μάτια.
Ένας άλλος μου επισήμανε ότι για αρμονική λειτουργία της όλης κατασκευής απαιτούνται και σπλήνα, και σικώτι, και πάγκρεας και στομάχι, αλλά και στόμα για να γεμίζει το στομάχι και να ευδαιμονεί από τη γλύκα ο νους.
Ένας άλλος μου υπενθύμισε τη "Διαλεχτική της Φύσης" του Ένγκελς (ένα βιβλίο που με καθόρισε από τα μικράτα μου), λέγοντάς μου ότι υπάρχει διαλεχτική σχέση ανάμεσα στην χειρονακτική εργασία και στην ανάπτυξη του μυαλού.
Ένας άλλος μου υπενθύμισε ότι άλλο πράγμα το αντρικό μυαλό και άλλο το γυναικείο, επομένως πρέπει να εφοδιάσω με το ανάλογο σετ το πλάσμα μου, αν ήθελα να είναι κανονικό ανθρώπινο πλάσμα: Ε.
Μ' αυτά και με τ' άλλα, από αλλού ξεκίνησα κι αλλού κατέληξα:
Θέλοντας να φτιάξω -και εν τέλει καταφέρνοντας να φτιάξω- ένα ανθρώπινο μυαλό που να σκέφτεται σωστά, στο φινάλε έφτιαξα έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο: Εμένα.
Δε γινόταν αλλιώς.
Ως εκ τούτου, τείνω να συμπεράνω ότι δεν υπάρχει νους δίχως σώμα.
Έχω και τον Ευστάθιο Θεσσαλονίκης, να μου ζαλίζει τα ούμπαλα δικαιώνοντάς με για αυτή μου την άποψη, επαναλαμβάνοντας μονότονα στο αυτί μου πως:
"Ζευς είναι ο νους".
Με τσαντίζει όταν μου το λέει αυτό, τον διώχνω, τον διαολοστέλνω, του λέω "φύγε ρε, εσύ είσαι χριστιανός"
κι εκείνος χαμογελώντας μου λέει "καλά, άσε τι είμαι εγώ, εσύ να θυμάσαι πως Ζευς είναι ο νους, κι ότι από τον ίδιο το νου γεννιέται η θεά της σοφίας -με τη μεσολάβηση του χειροτέχνη Σμιθ θεού, διότι είπαμε, η σοφία αναπτύσσεται παράλληλα με τη δεξιοτεχνία των χεριών, κι ότι από την ένωση του Νου και της Μνημοσύνης γεννιούνται οι αξιαγάπητες Μούσες, που το όνομά τους είναι εκ του μαίω-μαίομαι-μω=ζητώ, κι ότι ως εκδηλώσεις του νου, οι Μούσες "Ελικώνος έχουσιν όρος μέγα τε ζάθεόν τε" -τα ξέρεις αυτά τέκνον μου Περίκαλλε, μη στα λέω εγώ για τους έλικες του Ελικώνα και για το ποιός είναι ο Ελικώνας με τους έλικες και τους πολλούς θεούς- κι εκεί γύρω από το μαίω-μαίομαι-μω=ζητώ είναι που όταν το παράγωγο του ρήματος (ως "Μαία" αυτή τη φορά) ενωθεί με τον Νου - Δία, γίνεται όχι μητέρα Μού-σας αλλά μητέρα Ερ-μού, αχ, ο Ερμής, "ο δραστήριος λόγος ο κατά την πρακτικήν την εμβριθή και οίον ειπείν ανδρώδη θεωρούμενος Ερμής λέγεται" τον οποίο και "χράται αγγέλω Ζευς ο νους", κι αν επιμένεις πως εγώ είμαι χριστιανός αναρωτήσου τι άραγε είσαι εσύ καλό μου παιδί"....
και λέγοντας κάτι τέτοια γίνεται σύννεφο και απομακρύνεται και μένω εγώ με την απορία αν έκανα καλά που κατασκεύασα έναν άνθρωπο προκειμένου να κατασκευάσω έναν ανθρώπινο εγκέφαλο για να θαυμάσω τον ανθρώπινο νου, και σκέφτομαι ότι ωραία, τώρα που κάθομαι και θαυμάζω τον ανθρώπινο νου και τον ανθρώπινο εγκέφαλο με τους πολλούς έλικες, μπας και είναι πρέπον να ψάλλω κανέναν ύμνο στο Δία.
Και σκεφτόμενος αυτά τα αιρετικά και εξαιρετικά βλάσφημα, διαπιστώνω έντρομος ότι τόσο απλά κι όμορφα, έχω το υλικό για ακόμα ένα ποστ !!!
Σάββατο, Ιουλίου 10, 2010
ΕΥΓΕΝΗΣ ΠΑΘΗΣΗ
Όταν αρχίζεις από τα θεωρητικώς άψυχα και θεωρητικώς άφωνα ν' ακούς φωνές και να πιάνεις ψιλοκουβέντα με τα αστέρια και με τα τριζόνια, τότε μπορείς χαλαρά να υποθέσεις ότι δύο τινά συμβαίνουν:
Είτε την ψώνισες και σύντομα θα σε περιλάβουν οι καλοί κύριοι με τις άσπρες μπλούζες,
είτε είσαι ευαίσθητος και μεγαλοφυής και σύντομα θα πάρεις βραβείο νόμπελ λογοτεχνίας.
Σε κάθε περίπτωση, τα παρακάτω δύο μεγαλουργήματα, τα θεωρώ αλληλένδετα. Συνιστώ να ακούγονται καπάκι το ένα μετά το άλλο για να μη χαθεί η νοηματική τους συνέχεια.
Εδώ είναι με τη συγκλονιστική φωνή της Σούλας Μπιρμπίλη.
Ήτοι Το Τριζόνι
και Η Μάγια
Όταν αρχίζεις από τα θεωρητικώς άψυχα και θεωρητικώς άφωνα ν' ακούς φωνές και να πιάνεις ψιλοκουβέντα με τα αστέρια και με τα τριζόνια, τότε μπορείς χαλαρά να υποθέσεις ότι δύο τινά συμβαίνουν:
Είτε την ψώνισες και σύντομα θα σε περιλάβουν οι καλοί κύριοι με τις άσπρες μπλούζες,
είτε είσαι ευαίσθητος και μεγαλοφυής και σύντομα θα πάρεις βραβείο νόμπελ λογοτεχνίας.
Σε κάθε περίπτωση, τα παρακάτω δύο μεγαλουργήματα, τα θεωρώ αλληλένδετα. Συνιστώ να ακούγονται καπάκι το ένα μετά το άλλο για να μη χαθεί η νοηματική τους συνέχεια.
Εδώ είναι με τη συγκλονιστική φωνή της Σούλας Μπιρμπίλη.
Ήτοι Το Τριζόνι
και Η Μάγια
Παρασκευή, Ιουλίου 09, 2010
ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΣ ΝΕΟΣ ΠΟΙΗΤΙΖΩΝ
Ο καημός του χωρισμού
Ο πόνος μου μεγάλωσε και ψήλωσε
Υπόγειος ήταν κι έχει γίνει δίπατος
Ας πάω κι από κίρρωση του ήπατος
Αφού ένας χαμούρης σε ξεμυάλισε
Μεγάλες οι στιγμές αγάπης που είχαμε
Σε Κρήτες, Δωδεκάνησα και Εύβοιες
Τώρα γυρνάω ξανά στις ενδοφλέβιες
Αφού ένας χαμούρης σε ξεμυάλισε
Με τιρμπουσόν θα βγάλω τα νυχάκια σας
Σε σένα και στον έρωτα τον κλέφτη σου
Τραβαω δυο γραμμές απ' τον καθρέφτη σου
Και νιώθω τ' όραμά σου να 'ναι δίπλα μου
Μα ας μη σε φέρει ο φόβος ούτε το έλεος
Το ξέρεις -και τα δυό τα αποστρέφομαι
Άσε με εδώ να αυτοκαταστρέφομαι
Με σκόνες και με υγρά να διαλύομαι
Γραμμένο πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, έμεινε αναξιοποίητο στο συρτάρι, κι είπα να το βγάλω εδώ σε δημόσια θέα, να αεριστεί λίγο. Η ανάγνωσή του συνοδεύεται με ελιές θρούμπες και ρετσίνα, διότι έτσι μας αρέσει.
Ο πόνος μου μεγάλωσε και ψήλωσε
Υπόγειος ήταν κι έχει γίνει δίπατος
Ας πάω κι από κίρρωση του ήπατος
Αφού ένας χαμούρης σε ξεμυάλισε
Μεγάλες οι στιγμές αγάπης που είχαμε
Σε Κρήτες, Δωδεκάνησα και Εύβοιες
Τώρα γυρνάω ξανά στις ενδοφλέβιες
Αφού ένας χαμούρης σε ξεμυάλισε
Με τιρμπουσόν θα βγάλω τα νυχάκια σας
Σε σένα και στον έρωτα τον κλέφτη σου
Τραβαω δυο γραμμές απ' τον καθρέφτη σου
Και νιώθω τ' όραμά σου να 'ναι δίπλα μου
Μα ας μη σε φέρει ο φόβος ούτε το έλεος
Το ξέρεις -και τα δυό τα αποστρέφομαι
Άσε με εδώ να αυτοκαταστρέφομαι
Με σκόνες και με υγρά να διαλύομαι
Γραμμένο πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, έμεινε αναξιοποίητο στο συρτάρι, κι είπα να το βγάλω εδώ σε δημόσια θέα, να αεριστεί λίγο. Η ανάγνωσή του συνοδεύεται με ελιές θρούμπες και ρετσίνα, διότι έτσι μας αρέσει.
ΜΟΥΣΙΚΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
Μια τέτοια όμορφη μέρα σαν τη σημερινή, όπου ο ήλιος λάμπει, τα ψαράκια κολυμπάνε, τα πουλάκια κελαηδούν και τα τζιτζίκια τζιτζικίζουν, ας στήσουμε αυτί να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν οι συνάδελφοι και συντρόφιμοι Smiths.
Εν τω μεταξύ, το ενθαρρυντικό είναι ότι μέσα σε τέτοια εποχή αποβιομηχάνισης και ανεργίας, αυτό το τριήμερο οι μηχανές της βαριάς βιομηχανίας της άκρας αριστεράς θα πάρουν μπρός. Η κατανάλωση σουβλακιών είναι επαναστατική πράξη, και επιπλέον, με κάθε δύο μπλουζάκια του Τσε, δώρο μια κονκάρδα. Θαυμάσια, παίζει και ο Θανάσης την Κυριακή.
Μια τέτοια όμορφη μέρα σαν τη σημερινή, όπου ο ήλιος λάμπει, τα ψαράκια κολυμπάνε, τα πουλάκια κελαηδούν και τα τζιτζίκια τζιτζικίζουν, ας στήσουμε αυτί να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν οι συνάδελφοι και συντρόφιμοι Smiths.
Εν τω μεταξύ, το ενθαρρυντικό είναι ότι μέσα σε τέτοια εποχή αποβιομηχάνισης και ανεργίας, αυτό το τριήμερο οι μηχανές της βαριάς βιομηχανίας της άκρας αριστεράς θα πάρουν μπρός. Η κατανάλωση σουβλακιών είναι επαναστατική πράξη, και επιπλέον, με κάθε δύο μπλουζάκια του Τσε, δώρο μια κονκάρδα. Θαυμάσια, παίζει και ο Θανάσης την Κυριακή.
Πέμπτη, Ιουλίου 08, 2010
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ
από η σημερινή συγκέντρωση και πορεία
Διότι εσύ μπορεί να έλειπες, καλέ μου αναγνώστη, και δίκιο έχεις εδώ που τα λέμε, που να τρέχεις τώρα σε συγκεντρώσεις και φραμπαλάδες και τζέρτζελα, εσύ καλά κάνεις και μαζεύεις δυνάμεις ώστε να είσαι φρέσκος-φρέσκος σε λίγο καιρό που θα χρειάζεται να ψάχνεις τους σκουπιδοτενεκέδες.
Όμως, ενώ εσύ έλειπες, ο Παπανδρέου ο Τρίτος ο Μακρύτερος, ήταν εκεί!!!
Ιδού και οι σχετικές δηλώσεις με τις οποίες τάχθηκε ενάντια στην επιχειρούμενη από την κυβέρνηση μπουρδελοποίηση του ασφαλιστικού:
Όπως ήταν αναμενόμενο, η αντιεξουσιαστική σοσιαλιστική ευαισθησία του ("είμαστε οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία", είχε πει κάποτε -μέχρι που τον κατσάδιασε ο μαμά του), δεν πέρασε απαρατήρητη από την πένα των γελοιογράφων -και ιδού το σχετικό αποτέλεσμα:
Γενικά, καλέ μου αναγνώστη, αν εξαιρέσει κανείς εσένα που έλειπες, θα έλεγα πως τα μηνύματα της συγκέντρωσης είναι θετικά: Όταν θα ξυπνήσεις κι εσύ, τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Προς το παρόν, βέβαια, να μου είσαι σε φόρμα, διότι τόσους κάδους απορριμμάτων έχεις να ψάξεις στο μέλλον σου -σιγά μην τρέχεις σε συγκεντρώσεις και φραμπαλάδες...
από η σημερινή συγκέντρωση και πορεία
Διότι εσύ μπορεί να έλειπες, καλέ μου αναγνώστη, και δίκιο έχεις εδώ που τα λέμε, που να τρέχεις τώρα σε συγκεντρώσεις και φραμπαλάδες και τζέρτζελα, εσύ καλά κάνεις και μαζεύεις δυνάμεις ώστε να είσαι φρέσκος-φρέσκος σε λίγο καιρό που θα χρειάζεται να ψάχνεις τους σκουπιδοτενεκέδες.
Όμως, ενώ εσύ έλειπες, ο Παπανδρέου ο Τρίτος ο Μακρύτερος, ήταν εκεί!!!
Ιδού και οι σχετικές δηλώσεις με τις οποίες τάχθηκε ενάντια στην επιχειρούμενη από την κυβέρνηση μπουρδελοποίηση του ασφαλιστικού:
Γενικά, καλέ μου αναγνώστη, αν εξαιρέσει κανείς εσένα που έλειπες, θα έλεγα πως τα μηνύματα της συγκέντρωσης είναι θετικά: Όταν θα ξυπνήσεις κι εσύ, τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Προς το παρόν, βέβαια, να μου είσαι σε φόρμα, διότι τόσους κάδους απορριμμάτων έχεις να ψάξεις στο μέλλον σου -σιγά μην τρέχεις σε συγκεντρώσεις και φραμπαλάδες...
Τετάρτη, Ιουλίου 07, 2010
ΠΕΡΙΚΑΛΛΟΣ ΝΕΟΣ ΠΟΙΗΤΙΖΩΝ
ΩΔΗ ΕΙΣ ΜΠΑΡΓΟΥΜΑΝ
Μονάκριβη χρυσή του ήλιου θυγατέρα
Από το κάστρο σου ατενίζεις τους θνητούς
Που πίνουν μπύρες και σαλτάρουν στον αέρα
Για να τους νιώσεις. Να τους δεις. Να τους ακούς.
Στο μαγεμένο σου χρυσό μπυρολιβάδι
Μπύρα αναβλύζει λίγο πριν το πρωινό
Κι όπως κυλάει στα ποτήρια κάθε βράδυ
Το σύμπαν κάνει των μπυρών σου κοινωνό.
Ναι, εσύ για όλα φταις ω, ξελογιάστρα:
Για όλη τη μέθη, για όλης της μπύρας τον αφρό
Για την κραυγή μου να επιστρέψεις στ' άγια κάστρα
Να παραγγείλω, κι αυτό το ποίημα να σου πω.
Και να ζητήσω απ' τα δώρα σου να δώσεις, τα υπερβόρεια
Σ' έναν ταλαίπωρο και άσημο ποιητή
Που ξεπερνωντας και αναστολές και όρια
Θέλει στων δώρων σου τη γεύση να ριχτεί.
Να με σερβίρεις ένα απ' τα χρυσά μπουκάλια
Σ' ένα κρυστάλλινο ποτήρι μαγικό
Ν' ανοίξει η σκέψη σαν ουράνια βεντάλια
Ν' αρχίσει γύρω να πετά σαν αερικό!
Κάνε μου αυτή τη χάρη, ω, γητεύτρα!
Πιάσε μια μπύρα γιατί έχει στεγνώσει το λαρύγγι μου...
Το ανωτέρω ανέκδοτο ποίημα, γραμμένο κάπου γύρω στο 1987, έχει βέβαια την ιστορική του αξία, αλλά εφόσον δεν έχει εκδοθεί 23 χρόνια τώρα, δεν το βλέπω να εκδίδεται, οπότε είπα να το βάλω εδώ μέσα, στα πλαίσια μιας ναρκισιστικής επίδειξης των ποιητικών μου δυνατοτήτων (λέμε τώρα).
Αλλά και για το ασμπέτε του πράγματος, βέβαια, λέω σιγά-σιγά να επεκτείνω αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων με γενικό τίτλο "Περίκαλλος Νέος Ποιητίζων", με ποιηματάκια απ' τα συρτάρια μου -λουκουμάκια στο χαρτί.
Μονάκριβη χρυσή του ήλιου θυγατέρα
Από το κάστρο σου ατενίζεις τους θνητούς
Που πίνουν μπύρες και σαλτάρουν στον αέρα
Για να τους νιώσεις. Να τους δεις. Να τους ακούς.
Στο μαγεμένο σου χρυσό μπυρολιβάδι
Μπύρα αναβλύζει λίγο πριν το πρωινό
Κι όπως κυλάει στα ποτήρια κάθε βράδυ
Το σύμπαν κάνει των μπυρών σου κοινωνό.
Ναι, εσύ για όλα φταις ω, ξελογιάστρα:
Για όλη τη μέθη, για όλης της μπύρας τον αφρό
Για την κραυγή μου να επιστρέψεις στ' άγια κάστρα
Να παραγγείλω, κι αυτό το ποίημα να σου πω.
Και να ζητήσω απ' τα δώρα σου να δώσεις, τα υπερβόρεια
Σ' έναν ταλαίπωρο και άσημο ποιητή
Που ξεπερνωντας και αναστολές και όρια
Θέλει στων δώρων σου τη γεύση να ριχτεί.
Να με σερβίρεις ένα απ' τα χρυσά μπουκάλια
Σ' ένα κρυστάλλινο ποτήρι μαγικό
Ν' ανοίξει η σκέψη σαν ουράνια βεντάλια
Ν' αρχίσει γύρω να πετά σαν αερικό!
Κάνε μου αυτή τη χάρη, ω, γητεύτρα!
Πιάσε μια μπύρα γιατί έχει στεγνώσει το λαρύγγι μου...
Το ανωτέρω ανέκδοτο ποίημα, γραμμένο κάπου γύρω στο 1987, έχει βέβαια την ιστορική του αξία, αλλά εφόσον δεν έχει εκδοθεί 23 χρόνια τώρα, δεν το βλέπω να εκδίδεται, οπότε είπα να το βάλω εδώ μέσα, στα πλαίσια μιας ναρκισιστικής επίδειξης των ποιητικών μου δυνατοτήτων (λέμε τώρα).
Αλλά και για το ασμπέτε του πράγματος, βέβαια, λέω σιγά-σιγά να επεκτείνω αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων με γενικό τίτλο "Περίκαλλος Νέος Ποιητίζων", με ποιηματάκια απ' τα συρτάρια μου -λουκουμάκια στο χαρτί.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
(άγνωστο γιατί)
Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε!
Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.
Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;
Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας
Κλέφτες!
Στὰ ψέματα παίζαμε!
***
**
*
Πέντε μικρὰ θέματα
Ι
Μὲς στὴν κλειστὴ μοναξιά μου
Ἔσφιξα τὴ ζεστὴ παιδική σου ἄγνοια
Στὴν ἁγνὴ παρουσία σου καθρέφτισα τὴ χαμένη ψυχή μου.
Ἐμεῖς ἀγαπήσαμε. Ἐμεῖς
Προσευχόμαστε πάντοτε. Ἐμεῖς
Μοιραστήκαμε τὸ ψωμὶ καὶ τὸν κόπο μας
Κι ἐγὼ μέσα σὲ σένα καὶ σ᾿ ὅλους.
ΙΙ
Ἴσκιοι βουβοὶ ἀραγμένοι στὴ σκάλα
Μάτια θολὰ ποὺ κράτησαν εἰκόνες θαλασσινὲς
Κύματα μὲ τὴ γλυκιὰν ἀγωνία στὴν κάτασπρη ράχη
Γυμνὸς κυλίστηκα μέσα στὴν ἄμμο μὰ δὲν ὑποτάχτηκα
Καὶ δὲν ἀγάπησα μόνον ἐσένα ποὺ τόσο μὲ κράτησες
Ὅπως ἀγάπησα τὰ ναυαγισμένα καράβια μὲ τὰ τραγικὰ ὀνόματα
Τοὺς μακρινοὺς φάρους, τὰ φῶτα ἑνὸς ἀπίθανου ὁρίζοντα
Τὶς νύχτες ποὺ γύρευα μόνος νὰ βρῶ τὸ χαμένο ἑαυτό μου
Τὶς νύχτες ποὺ μόνος γυρνοῦσα χωρὶς κανεὶς νὰ μὲ νιώσει
Τὶς νύχτες ποὺ σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αὐταπάτη.
ΙΙΙ
...
IV
Κάτω ἀπ᾿ τὰ ροῦχα μου δὲ χτυπᾶ πιὰ ἡ παιδική μου καρδιὰ
Λησμόνησα τὴν ἀγάπη πού ῾ναι μόνο ἀγάπη
Μερόνυχτα νὰ τριγυρνῶ χωρὶς νὰ σὲ βρίσκω μπροστά μου
Ὁρίζοντα λευκὲ τῆς ἀστραπὴς καὶ τοῦ ὄνειρου
Ἔνιωσα τὸ στῆθος μου νὰ σπάζει στὴ φυγή σου
Ψυχὴ τῆς ἀγάπης μου ἀλήτισσα
Λεπίδι τοῦ πόθου μου ἀδυσώπητο
Νικήτρα μονάχη τῆς σκέψης μου.
V
Χαρά, Χαρά, ζεστὴ ἀγαπημένη
Τραγούδι ἀστείρευτο σὲ χείλια χιμαιρικὰ
Στὰ γυμνά μου μπράτσα τὸ εἴδωλό σου συντρίβω
Χαρὰ μακρινή, σὰν τὴ θάλασσα ἀτέλειωτη
Κουρέλι ἀκριβὸ τῆς πικρῆς ἀναζήτησης
Ἄσε νὰ φτύσω τὸ φαρμάκι τῆς ψεύτρας σου ὕπαρξης
Ἄσε νὰ ὁραματιστῶ τὶς νεκρὲς ἀναμνήσεις μου
(Ἀνελέητο κύμα τῆς νιότης μου).
Ὢ ψυχὴ τὴν ἀγωνία ἐρωτευμένη!
(άγνωστο γιατί)
Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.
Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;
Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας
Κλέφτες!
Στὰ ψέματα παίζαμε!
***
**
*
Πέντε μικρὰ θέματα
Ι
Μὲς στὴν κλειστὴ μοναξιά μου
Ἔσφιξα τὴ ζεστὴ παιδική σου ἄγνοια
Στὴν ἁγνὴ παρουσία σου καθρέφτισα τὴ χαμένη ψυχή μου.
Ἐμεῖς ἀγαπήσαμε. Ἐμεῖς
Προσευχόμαστε πάντοτε. Ἐμεῖς
Μοιραστήκαμε τὸ ψωμὶ καὶ τὸν κόπο μας
Κι ἐγὼ μέσα σὲ σένα καὶ σ᾿ ὅλους.
ΙΙ
Ἴσκιοι βουβοὶ ἀραγμένοι στὴ σκάλα
Μάτια θολὰ ποὺ κράτησαν εἰκόνες θαλασσινὲς
Κύματα μὲ τὴ γλυκιὰν ἀγωνία στὴν κάτασπρη ράχη
Γυμνὸς κυλίστηκα μέσα στὴν ἄμμο μὰ δὲν ὑποτάχτηκα
Καὶ δὲν ἀγάπησα μόνον ἐσένα ποὺ τόσο μὲ κράτησες
Ὅπως ἀγάπησα τὰ ναυαγισμένα καράβια μὲ τὰ τραγικὰ ὀνόματα
Τοὺς μακρινοὺς φάρους, τὰ φῶτα ἑνὸς ἀπίθανου ὁρίζοντα
Τὶς νύχτες ποὺ γύρευα μόνος νὰ βρῶ τὸ χαμένο ἑαυτό μου
Τὶς νύχτες ποὺ μόνος γυρνοῦσα χωρὶς κανεὶς νὰ μὲ νιώσει
Τὶς νύχτες ποὺ σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αὐταπάτη.
ΙΙΙ
...
IV
Κάτω ἀπ᾿ τὰ ροῦχα μου δὲ χτυπᾶ πιὰ ἡ παιδική μου καρδιὰ
Λησμόνησα τὴν ἀγάπη πού ῾ναι μόνο ἀγάπη
Μερόνυχτα νὰ τριγυρνῶ χωρὶς νὰ σὲ βρίσκω μπροστά μου
Ὁρίζοντα λευκὲ τῆς ἀστραπὴς καὶ τοῦ ὄνειρου
Ἔνιωσα τὸ στῆθος μου νὰ σπάζει στὴ φυγή σου
Ψυχὴ τῆς ἀγάπης μου ἀλήτισσα
Λεπίδι τοῦ πόθου μου ἀδυσώπητο
Νικήτρα μονάχη τῆς σκέψης μου.
V
Χαρά, Χαρά, ζεστὴ ἀγαπημένη
Τραγούδι ἀστείρευτο σὲ χείλια χιμαιρικὰ
Στὰ γυμνά μου μπράτσα τὸ εἴδωλό σου συντρίβω
Χαρὰ μακρινή, σὰν τὴ θάλασσα ἀτέλειωτη
Κουρέλι ἀκριβὸ τῆς πικρῆς ἀναζήτησης
Ἄσε νὰ φτύσω τὸ φαρμάκι τῆς ψεύτρας σου ὕπαρξης
Ἄσε νὰ ὁραματιστῶ τὶς νεκρὲς ἀναμνήσεις μου
(Ἀνελέητο κύμα τῆς νιότης μου).
Ὢ ψυχὴ τὴν ἀγωνία ἐρωτευμένη!
Τρίτη, Ιουλίου 06, 2010
ΤΟ ΝΕΟ UTILITY ΤΗΣ MICROSOFT
Επιτέλους, κάτι που έλειπε απ' όλους μας!
Διότι ναι μεν όλοι μας καθαρίζουμε ευλαβικά το τζάμι της οθόνης του υπολογιστή μας, αλλά -δυστυχώς- το καθαρίζουμε μόνο από τη μια πλευρά -την εξωτερική.
Τι γίνεται όμως με την εσωτερική πλευρά, όπου δεν μπορούμε να καθαρίσουμε?
Επιτέλους, για αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα, φρόντισαν τα τζιμάνια της Microsoft!
Την χαρμόσυνη είδηση μου την έστειλε με μέηλ ένας Κύπριος αδερφός (τον ευχαριστώ).
Αν θες, αναγνώστη μου, να ζήσεις την εμπειρία, δοκίμασε τη demo version του όλου πράγματος, κάνοντας κλικ εδώ.
Επιτέλους, κάτι που έλειπε απ' όλους μας!
Διότι ναι μεν όλοι μας καθαρίζουμε ευλαβικά το τζάμι της οθόνης του υπολογιστή μας, αλλά -δυστυχώς- το καθαρίζουμε μόνο από τη μια πλευρά -την εξωτερική.
Τι γίνεται όμως με την εσωτερική πλευρά, όπου δεν μπορούμε να καθαρίσουμε?
Επιτέλους, για αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα, φρόντισαν τα τζιμάνια της Microsoft!
Την χαρμόσυνη είδηση μου την έστειλε με μέηλ ένας Κύπριος αδερφός (τον ευχαριστώ).
Αν θες, αναγνώστη μου, να ζήσεις την εμπειρία, δοκίμασε τη demo version του όλου πράγματος, κάνοντας κλικ εδώ.
Κυριακή, Ιουλίου 04, 2010
ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ
Λοιπόν, για να πάει καλά η μέρα, καλέ μου αναγνώστη, και δεδομένου ότι υποψιάζομαι πως σου αρέσει να σε χλευάζουν, να σε φτύνουν στο πρόσωπο και να σε αποκαλούν μαλάκα, σου προτείνω τον εξής συνδυασμό:
Αφενός να διαβάσεις τη συνέντευξη του εκλαμπρότατου, πανέξυπνου και πολυχρονεμένου μας λαοπρόβλητου ηγέτη GAP, όμως το βασικό είναι η μουσική υπόκρουση που θα χρησιμοποιήσεις την ώρα που διαβάζεις τις κάθε άλλο παρά χυδαίες απόψεις του -αν τις έβρισκες χυδαίες, θα είχες εξεγερθεί -μην ανησυχείς, δεν προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Ως μουσική υπόκρουση της κάθε άλλο παρά εξοργιστικής συνέντευξης, λοιπόν, σου προτείνω το κάτωθι ιστορικό -και πάντα επίκαιρο- σουξέ του Σπύρου Ζαγοραίου!
Λικνίσου στο ρυθμό του Ζαγοραίου, λικνίσου και στο ρυθμό του GAP, αυτό σου αξίζει, αυτό έχεις.
Λοιπόν, για να πάει καλά η μέρα, καλέ μου αναγνώστη, και δεδομένου ότι υποψιάζομαι πως σου αρέσει να σε χλευάζουν, να σε φτύνουν στο πρόσωπο και να σε αποκαλούν μαλάκα, σου προτείνω τον εξής συνδυασμό:
Αφενός να διαβάσεις τη συνέντευξη του εκλαμπρότατου, πανέξυπνου και πολυχρονεμένου μας λαοπρόβλητου ηγέτη GAP, όμως το βασικό είναι η μουσική υπόκρουση που θα χρησιμοποιήσεις την ώρα που διαβάζεις τις κάθε άλλο παρά χυδαίες απόψεις του -αν τις έβρισκες χυδαίες, θα είχες εξεγερθεί -μην ανησυχείς, δεν προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Ως μουσική υπόκρουση της κάθε άλλο παρά εξοργιστικής συνέντευξης, λοιπόν, σου προτείνω το κάτωθι ιστορικό -και πάντα επίκαιρο- σουξέ του Σπύρου Ζαγοραίου!
Λικνίσου στο ρυθμό του Ζαγοραίου, λικνίσου και στο ρυθμό του GAP, αυτό σου αξίζει, αυτό έχεις.
Σάββατο, Ιουλίου 03, 2010
ΚΑΛΛΙΣΤΗ ΑΡΜΟΝΙΑ
Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν και πάντα κατ' έριν γίνεσθαι.
Τεράστιο το μήνυμα αυτού του αποφθέγματος του Ηράκλειτου, αλλά ελάχιστοι το'πιασαν το υπονοούμενο.
Το απόφθεγμα το σώζει ο Αριστοτέλης στα "Ηθικά Νικομάχεια".
Ας εξετάσουμε τις λέξεις-κλειδιά:
Αντίξουν/αντίξοον: Από το αντί + ξέω (ξύνω). Οπότε, αντίξοον = αυτό που ξύστηκε ανάποδα, και κατά προέκταση αυτό που είναι αντίθετο σε κάτι, αυτό που δεν είναι ευνοϊκό.
Συμφέρον: Εκ του συν + φέρω: Αυτό που φέρνει μαζί, αυτό που κάνει κάτι να πλησιάσει σε κάτι άλλο. (Από εδώ προκύπτει και η λέξη "συμφορά").
Διαφέροντα: εκ του διά + φέρω: Διαφέρω: περνάω απέναντι, είμαι ανώτερος, ξεχωρίζω. Ουσιαστικά πρόκειται για το αντίθετο του "συμφέρον".
Καλλίστη: Ο υπερθετικός βαθμός του επιθέτου "καλή".
Αρμονία: Εκ του "αρμός", επομένως "αρμονία" = η συναρμλόγηση, η σύνδεση, η συμφωνία.
Έρις: Η διένεξη, η διαμάχη.
Με βάση τα παραπάνω, το απόφθεγμα του Ηράκλειτου λέει:
Αυτό που δεν είναι ευνοϊκό, μας φέρνει πιο κοντά. Ως εκ τούτου μας συμφέρει. Ακόμα όμως κι όταν ερχόμαστε κοντά, δεν είναι σίγουρο ότι θα "δέσουμε" αρμονικά. Προύπόθεση για να υπάρξει αρμονικό δέσιμο και αρμονική συνεργασία, είναι να συνεισφέρει ο καθένας τη διαφορετικότητά του. Όλα γύρω μας είναι δημιουργημένα από αντιμαχόμενα στοιχεία -κι όμως, κοίτα τι δημιούργησαν τα αντιμαχόμενα στοιχεία, πόση αρμονία δημιούργησε η ένωση που προέκυψε από τη διαμάχη τους, πόση ισχύ έχει η ένωση του αρνητικού με το θετικό.
Αργότερα επικράτησε η άποψη πως η ένωση του αρνητικού με το θετικό είναι χάλια, μόνο η ένωση του θετικού με το θετικό είναι καλή, όλα κατ' ομόνοια γίνονται και τίποτα δε γίνεται κατ' έριν, επομένως πρέπει να γίνουμε όλοι ίδιοι κι ότι αν δε γίνουμε ίδιοι, δουλειά δε γίνεται και μαύρο φίδι που μας έφαγε. Η άποψη αυτή συνεχίζει να υπάρχει και να κυριαρχεί (και να μη φέρνει αποτελέσματα), αλλά σε πείσμα αυτής της άποψης, τα λόγια του Ηράκλειτου συνεχίζουν να εμπνέουν και να δείχνουν το δρόμο.
(Τη συγκεκριμένη Ηρακλείτεια άποψη τη θυμήθηκα ρίχνοντας μια ματιά στο ευλόγιον "Πυρίσπορος", που συχνά με κάνει να θυμάμαι πως "εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν και πάντα κατ' έριν γίνεσθαι")
Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν και πάντα κατ' έριν γίνεσθαι.
Τεράστιο το μήνυμα αυτού του αποφθέγματος του Ηράκλειτου, αλλά ελάχιστοι το'πιασαν το υπονοούμενο.
Το απόφθεγμα το σώζει ο Αριστοτέλης στα "Ηθικά Νικομάχεια".
Ας εξετάσουμε τις λέξεις-κλειδιά:
Αντίξουν/αντίξοον: Από το αντί + ξέω (ξύνω). Οπότε, αντίξοον = αυτό που ξύστηκε ανάποδα, και κατά προέκταση αυτό που είναι αντίθετο σε κάτι, αυτό που δεν είναι ευνοϊκό.
Συμφέρον: Εκ του συν + φέρω: Αυτό που φέρνει μαζί, αυτό που κάνει κάτι να πλησιάσει σε κάτι άλλο. (Από εδώ προκύπτει και η λέξη "συμφορά").
Διαφέροντα: εκ του διά + φέρω: Διαφέρω: περνάω απέναντι, είμαι ανώτερος, ξεχωρίζω. Ουσιαστικά πρόκειται για το αντίθετο του "συμφέρον".
Καλλίστη: Ο υπερθετικός βαθμός του επιθέτου "καλή".
Αρμονία: Εκ του "αρμός", επομένως "αρμονία" = η συναρμλόγηση, η σύνδεση, η συμφωνία.
Έρις: Η διένεξη, η διαμάχη.
Με βάση τα παραπάνω, το απόφθεγμα του Ηράκλειτου λέει:
Αυτό που δεν είναι ευνοϊκό, μας φέρνει πιο κοντά. Ως εκ τούτου μας συμφέρει. Ακόμα όμως κι όταν ερχόμαστε κοντά, δεν είναι σίγουρο ότι θα "δέσουμε" αρμονικά. Προύπόθεση για να υπάρξει αρμονικό δέσιμο και αρμονική συνεργασία, είναι να συνεισφέρει ο καθένας τη διαφορετικότητά του. Όλα γύρω μας είναι δημιουργημένα από αντιμαχόμενα στοιχεία -κι όμως, κοίτα τι δημιούργησαν τα αντιμαχόμενα στοιχεία, πόση αρμονία δημιούργησε η ένωση που προέκυψε από τη διαμάχη τους, πόση ισχύ έχει η ένωση του αρνητικού με το θετικό.
Αργότερα επικράτησε η άποψη πως η ένωση του αρνητικού με το θετικό είναι χάλια, μόνο η ένωση του θετικού με το θετικό είναι καλή, όλα κατ' ομόνοια γίνονται και τίποτα δε γίνεται κατ' έριν, επομένως πρέπει να γίνουμε όλοι ίδιοι κι ότι αν δε γίνουμε ίδιοι, δουλειά δε γίνεται και μαύρο φίδι που μας έφαγε. Η άποψη αυτή συνεχίζει να υπάρχει και να κυριαρχεί (και να μη φέρνει αποτελέσματα), αλλά σε πείσμα αυτής της άποψης, τα λόγια του Ηράκλειτου συνεχίζουν να εμπνέουν και να δείχνουν το δρόμο.
(Τη συγκεκριμένη Ηρακλείτεια άποψη τη θυμήθηκα ρίχνοντας μια ματιά στο ευλόγιον "Πυρίσπορος", που συχνά με κάνει να θυμάμαι πως "εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν και πάντα κατ' έριν γίνεσθαι")
Παρασκευή, Ιουλίου 02, 2010
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΩΝ
Οι ολοφάνερα καταστροφικές συνέπειες της έκφρασης "Τυχαίο? Δε νομίζω!" ναι μεν πλήττουν ολόκληρη την ενήλικη κοινωνία, όμως φαίνεται πως η εν λόγω βλακώδης έκφραση έχει αρχίσει να δίνει τους πρώτους της οδυνηρούς καρπούς και πάνω στον ψυχισμο των νέων παιδιών...
Ενδεικτική είναι η περίπτωση αυτού εδώ του νέου ατόμου, (που πολύ θα ήθελα να είναι μαθητής μου αλλά δυστυχώς δεν είναι). Το νεαρό άτομο περί ού ο λόγος, θεώρησε σκόπιμο να χρησιμοποιήσει την έκφραση "Τυχαίο? Δε νομίζω!", ακόμα και σε ένα διαγώνισμα Φυσικής!!!
Δες καλέ μου αναγνώστη, και πες μου αν έχω άδικο:
Γονείς γρηγορείτε!!!
Η ηλίθια φράση "Τυχαίο? Δε νομίζω!", απειλεί τη μόρφωση τω παιδιών σας! Ο εχθρός είναι προ των πυλών! Η ηλίθια αυτή έκφραση "Τυχαίο? Δε νομίζω!", πρέπει να καταργηθεί πάραυτα!!! Αυθωρεί και παραχρήμα!!!
Ουφ, ας βάλω πάλι λίγα μεθυσμένα ξωτικά να συνέλθω...
Οι ολοφάνερα καταστροφικές συνέπειες της έκφρασης "Τυχαίο? Δε νομίζω!" ναι μεν πλήττουν ολόκληρη την ενήλικη κοινωνία, όμως φαίνεται πως η εν λόγω βλακώδης έκφραση έχει αρχίσει να δίνει τους πρώτους της οδυνηρούς καρπούς και πάνω στον ψυχισμο των νέων παιδιών...
Ενδεικτική είναι η περίπτωση αυτού εδώ του νέου ατόμου, (που πολύ θα ήθελα να είναι μαθητής μου αλλά δυστυχώς δεν είναι). Το νεαρό άτομο περί ού ο λόγος, θεώρησε σκόπιμο να χρησιμοποιήσει την έκφραση "Τυχαίο? Δε νομίζω!", ακόμα και σε ένα διαγώνισμα Φυσικής!!!
Δες καλέ μου αναγνώστη, και πες μου αν έχω άδικο:
Γονείς γρηγορείτε!!!
Η ηλίθια φράση "Τυχαίο? Δε νομίζω!", απειλεί τη μόρφωση τω παιδιών σας! Ο εχθρός είναι προ των πυλών! Η ηλίθια αυτή έκφραση "Τυχαίο? Δε νομίζω!", πρέπει να καταργηθεί πάραυτα!!! Αυθωρεί και παραχρήμα!!!
Ουφ, ας βάλω πάλι λίγα μεθυσμένα ξωτικά να συνέλθω...
ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ!!!
Με αυτό εδώ το ποστ, κηρύσσω ανηλεή πόλεμο στη φράση "Τυχαίο? Δε νομίζω!"
Πρόκειται για μια από τις βλακωδέστερες φράσεις από καταβολής βλακωδών φράσεων, με την έννοια ότι συνοδεύεται με ένα βλαχο-βλακο-ηλίθιο ύφος όποιου την ξεστομίζει, και μου 'ρχεται να ξεράσω.
Απαιτώ την αμεση κατάργηση της φράσης αυτής.
Δεν ξερω ποιός παπάρας την πρωτο-λάνσαρε (υποθέτω ότι κάποιος στην τηλεόραση θα τη λάνσαρε πρώτος, αλλά δεν έχω τηλεόραση για να ξέρω), πάντως απαιτώ την άμεση κατάργησή της.
Ως πρώτο μέτρο αυτοάμυνας ενάντια στη βλακεία, προτείνω το εξής:
Κάθε φορά που κάποιος τρόμπας θα παίρνει το ηλίθιο ύφος και θα λέει "Τυχαίο? Δε νομίζω!", να τον ρωτάς καλέ μου αναγνώστη: "Εξήγησέ μου γιατί δεν το νομίζεις", και μόλις δεις ότι δεν έχει άποψη, να αρχίσεις να του αραδιάζεις εύστροφα επιχειρήματα υπέρ της τυχαιότητας των πραγμάτων και υπέρ του πόσο ζώα είναι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τι λένε.
Άντε, γιατί μου τα 'χουν κάνει τσουρέκια, όπου και να πάω υπάρχει ένας με βλακώδες χαμόγελο που λέει "Τυχαίο? Δε νομίζω!", κι έχω αρχίσει να πείθομαι ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όπου και να πάω υπάρχει ένας βλάκας με βλακώδες ύφος που λέει "Τυχαίο? Δε νομίζω!".
Άντε, να βάλω και ένα άσμα με τα Μεθυσμένα Ξωτικά να κουλάρω λίγο.
Με αυτό εδώ το ποστ, κηρύσσω ανηλεή πόλεμο στη φράση "Τυχαίο? Δε νομίζω!"
Πρόκειται για μια από τις βλακωδέστερες φράσεις από καταβολής βλακωδών φράσεων, με την έννοια ότι συνοδεύεται με ένα βλαχο-βλακο-ηλίθιο ύφος όποιου την ξεστομίζει, και μου 'ρχεται να ξεράσω.
Απαιτώ την αμεση κατάργηση της φράσης αυτής.
Δεν ξερω ποιός παπάρας την πρωτο-λάνσαρε (υποθέτω ότι κάποιος στην τηλεόραση θα τη λάνσαρε πρώτος, αλλά δεν έχω τηλεόραση για να ξέρω), πάντως απαιτώ την άμεση κατάργησή της.
Ως πρώτο μέτρο αυτοάμυνας ενάντια στη βλακεία, προτείνω το εξής:
Κάθε φορά που κάποιος τρόμπας θα παίρνει το ηλίθιο ύφος και θα λέει "Τυχαίο? Δε νομίζω!", να τον ρωτάς καλέ μου αναγνώστη: "Εξήγησέ μου γιατί δεν το νομίζεις", και μόλις δεις ότι δεν έχει άποψη, να αρχίσεις να του αραδιάζεις εύστροφα επιχειρήματα υπέρ της τυχαιότητας των πραγμάτων και υπέρ του πόσο ζώα είναι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τι λένε.
Άντε, γιατί μου τα 'χουν κάνει τσουρέκια, όπου και να πάω υπάρχει ένας με βλακώδες χαμόγελο που λέει "Τυχαίο? Δε νομίζω!", κι έχω αρχίσει να πείθομαι ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όπου και να πάω υπάρχει ένας βλάκας με βλακώδες ύφος που λέει "Τυχαίο? Δε νομίζω!".
Άντε, να βάλω και ένα άσμα με τα Μεθυσμένα Ξωτικά να κουλάρω λίγο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
