Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που βρέθηκα στο πεδίο δράσης ενός οργονίτη. Χωρίς να ξέρω για ποιό λόγο, είχα μια έντονη διάθεση να βάλω τα γέλια, αλλά σύντομα η διάθεσή μου μεταστράφηκε και απέκτησα μια έντονη διάθεση να βάλω τα κλάμματα.
Βέβαια αυτό συνέβη πριν από 17 χρόνια περίπου, δηλαδή σε μια εποχή όπου η τεχνολογία των οργονιτών δεν ήταν πολύ διαδεδομένη... Ως εκ τούτου απόρησα με την αντίδρασή μου: Τι στον πούτσο ήταν εκείνο που με έκανε αφ' ενός να γελάω και αφ' ετέρου να κλαίω βλέποντας ένα άτομο που έφερε μαζί του έναν οργονίτη?
Τώρα πια ξέρω!!!
...οι άψυχοι άνθρωποι, τα υβρίδια ανάμεσα μας, οι κλώνοι, οι έχοντες κατάληψη, οι αρνητικοί ενεργειακά έμψυχοι άνθρωποι και το κάθε είδους μη ανθρώπινο Dna (ανόργανα όντα με Ηλεκτροκβαντική Συνείδηση και φυσικά χωρίς ψυχή) που κυκλοφορεί χιλιάδες χρόνια ανάμεσα μας, δηλαδή οι Επικυρίαρχοι, ΤΡΕΜΟΥΝ τους οργονίτες. Αντιδρούν και τρέχουν να φύγουν από το πεδίο δράσης ενός οργονίτη.
Βεβαίως, όσο να' ναι νιώθω χάϊ ξέροντας πως ανήκω στους ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ!!!
Λέω λοιπόν να μελετήσω κι εγώ (με τις μικρές επικυρίαρχες γνώσεις μου περί την οργονική) την κατασκευή οργονιτών... Αλλά, φευ, είμαι ένας φτωχός άνθρωπος και η ενασχόληση με την κατασκευή οργονιτών είναι μια πανάκριβη ενασχόληση -πράγμα λογικό εφόσον τα υλικά κατασκευής, οι πρώτες ύλες δηλαδή ενός οργονίτη, είναι μέταλλα ΠΑ-ΝΑ-ΚΡΙ-ΒΑ!!! Εξαιρετικά ακριβά, τολμώ να πω!
Υλικά κατασκευής οργονιτών : Τεράστιο ρόλο παίζουν τα υλικά που χρησιμοποιούνται. Ως προς τα ρινίσματα τα μόνα που κάνουν δουλειά, είναι πρώτα από όλα ο Χαλκός, δεύτερο έρχεται το Αλουμίνιο και τελευταίο ο Μπρούτζος, από τόρνο κατά προτίμηση. Τα ιδανικά υλικά είναι η σκόνη χαλκού, αλουμινίου, τιτανίου, όμως είναι δυσεύρετα και ακριβά.
Επίσης άριστο υλικό για κατασκευές τύπου Α+ είναι ο χημικώς καθαρός χαλκός τον οποίο χρησιμοποιούν οι αργυροχρυσοχόοι, εκτός όμως από ακριβός είναι και πολύ βαρύς (εικόνες11+-13+). Επίσης και ο χρυσός 24 καρατίων ακόμη και το ασήμι, υλικά ως γνωστόν ακριβά και δυσεύρετα σε μεγάλες ποσότητες.
Βλέπεις, πέρα από Επικυρίαρχος, συμβαίνει να είμαι και χρυσοχόος, οπότε συμβαίνει να γνωρίζω τα δυσθεώρητα ύψη της τιμής του ασημιού, ας πούμε (κάνα χιλιάρικο το κιλό είναι σήμερα, δηλαδή κάπου 1 ευρώ το γραμμάριο -κλαψ- τόσο ακριβό είναι το ασήμι, καλέ μου αναγνώστη), για να μην μιλήσουμε για τη "σκόνη χαλκού" που οι χρυσοχόοι (γνωρίζοντας την τεράστια αξία της) την πετάνε στα σκουπίδια, με αποτέλεσμα να είναι τόσο δυσεύρετη και πανάκριβη... Για να μη μιλήσουμε για το βάρος (το ασήκωτο βάρος) του χαλκού, ο οποίος με ειδικό βάρος 8,9 είναι αναμφίβολα βαρύτερος του χρυσού, ο οποίος χρυσός με ειδικό βάρος 19,3 είναι αναμφίβολα ελαφρύτερος του χαλκού.
Κάτι τέτοια μελετώ εντατικά και -πενία τέχνας απεργάζεται- σκέφτομαι σοβαρά ν' αρχίσω τη μαζική παραγωγή οργονιτών -ειδικά κατασκευασμένων για εχθρούς των Επικυρίαρχων (των ανθρώπων σαν κι εμένα, δηλαδή) και με ειδικές εφαρμογές για τους εχθρούς της λογικής των Επικυρίαρχων (δηλαδή για τους εχθρούς της κοινής λογικής).
Αλλά μέχρι να αρχίσω τη μαζική παραγωγή οργονιτών, κάθομαι και μελετώ αυτό εδώ το σάϊτ, ώστε να κάνω σωστή δουλειά ρε φίλε, διότι ο χαλκός είναι θεόβαρος όπως είδαμε, και εκτός αυτού είναι και πανάκριβος (κάνα δεκάρικο ευρώ το κιλό), οπότε θέλει μελέτη η κοστολόγηση των οργονιτών που θα φτιάξω -μην πιάσω και τον κώλο των πελατών μου, ε?
(Ένα κείμενο που αποτελεί συνέχεια του παλαιότερου αφιερώματος που αποδείκνυε την ανθελληνικότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας)
Οι προηγούμενες συνέχειες βρίσκονται: εδώ η πρώτη εδώ η δεύτερη εδώ η τρίτη
και το παρόν κείμενο είναι η τέταρτη συνέχεια.
Μου λέει λοιπόν ένα συγγενικό μου πρόσωπο: "Καλά το πας, αλλά θα πρέπει να πεις και για τον μύθο που αφορά την Ιώ".
Και είχε δίκιο. Ας μιλήσουμε για την Ιώ, λοιπόν!
Αναφέραμε σε προηγούμενο ποστ ότι υπήρχε στην Αίγυπτο ένας βασιλιάς που λεγόταν Έπαφος, ο οποίος "εγάμησεν Μέμφιν" και έτσι γεννήθηκε η Λιβύη. Στη συνέχεια ο Ποσειδώνας γονιμοποίησε τη Λιβύη, με αποτέλεσμα να γενηθούν δυό υγιέστατα αγοράκια:
Ο Βήλος που έκατσε στην Αίγυπτο και πρόκοψε, και ο Αγήνωρ που πήγε κι έγινε βασιλιάς στη Φοινίκη. Ξέρεις, εκεί γύρω Λίβανο, Παλαιστίνη και τα περίχωρα
(φτου-φτου-φτου-ξορκισμένα -αντισημίτη αναγνώστη μου, δε φέρνεις καλού-κακού εκείνο το κουτάκι με τα υπογλώσσια? Διότι μάλλον θα πιάσουμε αναφορές σε μυστήριες περιοχές και σημιτικά έθνη...).
Ποιός ήταν όμως ο παππούς τους, ο Έπαφος?
Ήταν γιός του ίδιου του Δία και μιας Ελληνοπούλας!!!
(Ουφ!!! Είχα μπαφιάσει πια, βρε εθνικιστή αναγνώστη μου... Αλλά επιτέλους βρήκαμε μια γηγενή, μια ελληνοπούλα, να την προτιμά ο ίδιος ο Δίας!!!)
Το όνομα της Ελληνοπούλας ήταν "Ιώ".
Αυτή η Ιώ, λοιπόν, ήταν κόρη του ποταμού Ίναχου, ο οποίος ποταμός Ίναχος, εκτός από το ότι ρέει στο Άργος, συνήψε ερωτικές σχέσεις με κάμποσες τρυφερές υπάρξεις, όπως ας πούμε με την Μελία, η οποία ήταν κόρη του Ωκεανού -και λογικό ήταν, τι στην ευχή, με γυναίκες θα συνευρισκόταν ο ποταμός? Από την ένωση λοιπόν του ποταμού Ίναχου με κάποια πηγή ή θάλασσα ή κάτι τέτοιο, γεννήθηκε η Ιώ. Γνήσια γηγενής Ελληνοπούλα, δηλαδή, ένα γνήσιο τέκνο της Αργολικής γης -και του Αργολικού νερού, εν προκειμένω.
Κι όταν την είδε ο Δίας την Ιώ, πολύ τη γουστάρισε. Ξετρελάθηκε μαζί της. Την πόθησε. Είχε μπροστά του μια γνήσια Ελληνίδα. Μια γνήσια θυγατέρα της Ελληνικής γης. Μια λυγερόκορμη Ελληνίδα. Της την έπεσε.
Το έκαναν παθιασμένα. Η πανέμορφη Ιώ έμεινε έγκυος. Είχε μέσα της το σπέρμα του Δία!!!
Η Ελλάδα μπορούσε πλέον να αναμένει τον νέο της ηγέτη: Τον γιο του Δία και της γνήσιας ελληνοπούλας: Της πανέμορφης Ιούς!!!
Όμως οι θεοί είχαν άλλα σχέδια:
Πρώτα ο Δίας, ο οποίος αφού εσυνευρέθη καλά-καλά με την πανέμορφη Ελληνοπούλα Ιώ, αμέσως μετά τη μεταμόρφωσε σε ...γελάδα!!!
Ναι, όπως τ' ακούς ελληναρά αναγνώστη μου: Κάναμε κρα να μας πηδήξει μια κοπέλα μας (με την καλή έννοια) κάποιος θεός, και πάνω που πήγαμε να χαρούμε και να τονωθεί το εθνικό μας γόητρο επειδή ο Δίας πήδηξε μια ελληνοπούλα, ξαφνικά βλέπουμε την λυγερόκορμη κοπελάρα μας να μετατρέπεται σε αγελάδα!!! (Ω, πόσο υποτιμητικό για το εθνικό μας φρόνημα!!!)
Η οποία αγελαδίτσα-Ιώ, γυρνούσε εκεί πέρα στο Άργος και μουγκάνιζε και την έβλεπαν οι βοσκοί και οι πεπονοκαλλιεργητές και έλεγαν ο ένας στον άλλο θεολογικά ευφυολογήματα του στυλ "Αχ και να 'χα δέκα κόρες που ν' άρεσαν του Δία... Βουστάσιο θα άνοιγα!!!" και τέτοια, και γενικώς η εθνική περηφάνεια είχε πέσει στο ναδίρ. "Δεν τραβάει η ομάδα, αχ Ελλάδα αγελάδα" που λέει κι ο Πανούσης.
Η Ήρα πάλι, η ομόκλινη του Δία είχε άλλα σχέδια, διότι η Ήρα ήταν θεά που ετιμάτο ιδιαιτέρως στο Άργος και η Ιώ (πριν γίνει αγελάδα) ήταν ιέρεια στο ναό της Ήρας. Η Ήρα λοιπόν, δεν μπορούσε να ανεχτεί το γεγονός πως μες το Άργος κυκλοφορούσε μια κουνήστρω αντροχωρίστρα πρώην ιέρεια του ναού της Ήρας, η Ιώ, έστω και μεταμορφωμένη σε αγελαδίτσα.
Κάνει λοιπόν ένα τσακ! η Ήρα και η Ιώ-αγελάδα γίνεται Ιώ-τρελλή-αγελάδα και φεύγει από το Άργος. Ξεκινάει ένα αγελαδοτάξιδο όπου η αγελάδα-Ιώ φτάνει στο Ιόνιο πέλαγος (το οποίο λέγεται Ιόνιο εξαιτίας του ονόματός της: Ιώ-Ιόνιο), ανεβαίνει στην Αλβανία, διασχίζει τα Βαλκάνια, διασχίζει το Βόσπορο, διασχίζει την Εγγύς Ανατολή, συνεχίζει ακάθεκτη και φτάνει στην Αίγυπτο, όπου ο Δίας, την ξαναμεταμορφώνει σε γυναίκα, (και μάλιστα κάμποσων μηνών έγκυο γυναίκα) και σε λίγο καιρό γενιέται ο Έπαφος, ο γιός του Δία και της Ιούς. Ο παππούς του Αγήνορα και του Βήλου.
Βγάλε αναστεναγμό εθνικής ανακούφισης, αναγνώστη μου! Εφόσον η Ιώ ήταν καθαρόαιμη Ελληνοπούλα -πιο καθαρόαιμη δεν γίνεται- επομένως και στους απογόνους της ρέει αίμα ελληνικό (άσε που οι απόγονοί της είναι και μεγαλωμένοι με αγελαδινό γάλα πρώτης ποιότητας)!!!
Η 100% Ελληνίδα αγελαδίτσα Ιώ είναι λοιπόν μητέρα του Έπαφου, προ-γιαγιά του Αγήνορα και του Βήλου, προ-προ-γιαγιά του Αίγυπτου και του Δαναού!!!
Επομένως, με βάση την ελληνική μυθολογία, η ελληνικότητα των Λίβυων, των Αιγύπτιων, των Δαναών, των Αιθιόπων και των Περσών, δεν μπορεί ν΄αμφισβητηθεί, όπως και η ελληνικότητα των Φοινίκων, των Χαναναίων, των έτσι με τις μυτόγκες (ονόματα δε λέω, αλλά καλού κακού δε φέρνεις τα υπογλώσσια, αντισημίτη αναγνώστη μου?)... Διότι κι αυτοί Έλληνες είναι, δεν κατούρησαν στο πηγάδι. Έτσι λέει τουλάχιστον η (τώρα και φιλοσημιτική) Ελληνική μυθολογία.
Ο Αγήνωρ, τώρα, ο γιος του Ποσειδώνα και δισέγγονος της Ελληνοπούλας Ιούς, πάει στη Φοινίκη και παντρεύεται μια εκπάγλου καλλονής Λιβανέζα που την έλεγαν Τηλέφασσα.
Μαζί αποχτήσανε τέσσερα χαριτωμένα παιδάκια: Τον Φοίνικα (απ' τον οποίο κατάγονται οι Φοίνικες), τον Κίλικα (απ' τον οποίο κατάγονται οι Κίλικες), την Ευρώπη (απ' την οποία όπως θα δούμε κατάγονται οι περί τον Μίνωα), και τον Κάδμο (ο οποίος δεν ήταν Φοίνικας εφόσον Φοίνικας ήταν ο αδερφός του, δεν ήταν Κίλικας εφόσον ο Κίλικας ήταν ο άλλος αδερφός του, δεν ήταν Μινωίτης, βρε τι να ήταν βρε τι να ήταν... πάντως Φοίνικας δεν ήταν, ήταν όμως κάτι κοντά στους Φοίνικες... τα υπογλώσσια τα έχεις, είπαμε, αντισημίτη αναγνώστη μου?)
Τελοσπάντων, η Ευρώπη ήταν τόσο ωραία όσο και η αείμνηστη προ-προ-γιαγιά της, δηλ. η Ελληνίδα Ιώ. Οπότε, μόλις την είδε ο Δίας την Ευρώπη, θυμήθηκε την Ιώ κι ένιωσε να ξυπνάνε μέσα του τρυφερές βουκολικές περιπτύξεις με τη γελάδα προγιαγιά Ιώ, οπότε μεταμορφώθηκε ο ίδιος σε έναν πανέμορφο ταύρο (ίσως σε μια τάση για αντιστροφή των όρων του παιχνιδιού), η τρυφερή παιδίσκη Ευρώπη έτρεξε και καβάλησε τον ταύρο-Δία και ταξίδεψαν ως την Κρήτη όπου ο Δίας ξαναπήρε την κανονική του μορφή και η Ευρώπη έχασε την παρθενία της: επηδήχθη παρά του Διός.
Τέκνα της συνευρέσεως του Διός με την Ευρώπη υπήρξαν ο Μίνως, ο Ραδάμανθυς και (λένε μερικοί) ο Σαρπηδών.
Με λίγα λόγια, εθνικιστή αναγνώστη μου, ο Μινωϊκός πολιτισμός δεν θα είχε υπάρξει αν δεν είχε υπάρξει μια σημιτικής καταγωγής κοπέλα από τη Φοινίκη. Αίσχος!!! -η μόνη μας παρηγοριά είναι ότι η προ-προ-προγιαγιά ήταν Ελληνίδα, έστω και ως προγιαγιά-αγελάδα.
Πάλι καλά να λέμε, δηλαδή, με τους προδότες αρχαίους Έλληνες που δεν σκεφτόντουσαν εθνοπρεπώς όταν έγραφαν την αρχαία ελληνική μυθολογία.
Όμως τα αδέρφια της Ευρώπης άρχισαν ν' αναζητούν τη χαμένη τους αδερφή. Ειδικά ο Κάδμος, και που δεν πήγε για να βρει την αδερφή του (στην Κρήτη πάντως υποθέτω πως δεν πήγε, γιατί αν είχε πάει, θα την έβρισκε)... Μέχρι και στο μαντείο των Δελφών πήγε και ρώτησε (πήγαιναν και σημίτες στο μαντείο των Δελφών... Αίσχος και ξεπεσμός εθνικιστή αναγνώστη μου...), αλλά ο χρησμός του μαντείου του είπε να σταματήσει το ψάξιμο και να ακολουθήσει την πρώτη αγελάδα που θα βρει μπροστά του: όπου αράξει η αγελάδα, εκεί ο Κάδμος όφειλε να ιδρύσει μια πόλη.
(Ένα περίεργο πράμα ρε συ εθνικιστή αναγνώστη μου: Μόλις ξαναβρεθήκαμε στην Ελλάδα -στους Δελφούς εν προκειμένω- τσουπ! η μυθολογία πετάει μπροστά μας ξανά μια γελάδα. Τι να πω... Bullshit).
Ο Κάδμος λοιπόν ακολουθεί την πρώτη γελάδα που συναντά, αυτή τον τρελλαίνει στον ποδαρόδρομο, ώσπου ο εξαντλημένος Κάδμος τη βλέπει να σταματάει εκεί που σήμερα είναι η Θήβα, οπότε κι ο Κάδμος με τη λιβανέζα μαμά του και κάτι σημιτικής καταγωγής μπατζανάκηδες που ήταν μαζί τους, αποφασίζουν να χτίσουν εκεί μια πόλη: Τη Θήβα. Και για να μην ξεχαστεί ο ιδρυτής της πόλης, έχτισαν εκεί πέρα και μια ακρόπολη που την ονόμασαν "Καδμεία". (Την οποία καλό είναι να προφέρεις σωστά: Δεν είναι καλό να λες "Καδμεία" και να ακούγεται "Ακαδημία", διότι εκεί κοντά στην Ακαδημία έμεναν εκείνοι οι περίεργοι, οι Γεφυραίοι, οπότε σε βλέπω να μην τα γλιτώνεις τα υπογλώσσια).
Κι επειδή δίπλα στη Θήβα -κατά τρομερή σύμπτωση- υπήρχε ο Ορχομενός με τα αμύθητα πλούτη, οι Μινύες του Ορχομενού καθόλου δεν καλοδέχτηκαν τους νεοφερμένους ανατολίτες: Κάθε μέρα έπαιζαν μπουνιές μαζί τους, σε στυλ "ουστ από δω βρωμιάρηδες".
Βέβαια οι Μινύες ήταν καλά και εργατικά ανθρωπάκια, απευθείας απόγονοι του Ποσειδώνα, άσε που στα μέρη τους, σ' ένα χωριουδάκι που λεγόταν Αλαλκομενές, είχε γεννηθεί -έλεγαν- και η θεά Αθηνά. Τελοσπάντων, η Αθηνά αν και γεννημένη στους Μινύες, είδε το άδικο που γινόταν σε βάρος του Κάδμου και αποφάσισε να τον στηρίξει, να τον βοηθήσει να φτιάξει στρατό:
Σε μια πηγή έξω από τη Θήβα, ζούσε ένα μεγάλο φίδι, το φιδάκι ο Διαμαντής. Πήγαινε ο κόσμος να πάρει νερό από την πηγή και τρόμαζε βλέποντας το φιδάκι το Διαμαντή. Κάποια δόση ο Κάδμος σκότωσε το φιδάκι το Διαμαντή, και η Αθηνά συμβούλεψε τον Κάδμο να σπείρει στη γη τα δόντια του φιδακίου. Ο Κάδμος το έπραξε, με αποτέλεσμα να ξεπηδήσουν από τη γη οι περιβόητοι "Σπαρτοί": Παιδιά της γης αλλά και άγριοι άντρες που ξεπήδησαν μέσα από τη γη κρατώντας όπλα. Αλλά επειδή ήντουσαν ζωντόβολα, χρησιμοποίησαν ο ένας τα όπλα του ενάντια στον άλλον, με αποτέλεσμα να επιζήσουν μόνο πέντε.
Ο τζερτζελές είναι στα ονόματα αυτών των 5 Σπαρτών που επέζησαν: Ο ένας, ας πούμε, λεγόταν "Χθόνιος", πράγμα λογικό, αφού βγήκε μέσα από τη γη. Ένας άλλος Σπαρτός λεγόταν Ουδαίος. Η γη λέγεται και "έδαφος", από αυτό το έδαφος προκύπτει η λέξη "οδός" ή "ουδός", και από αυτό το ουδός προκύπτει ο Ουδαίος.
(Αλλά εσύ αντισημίτη αναγνώστη μου, έχεις κάθε δικαίωμα να ισχυρίζεσαι ότι αυτός ο Ουδαίος ήταν απλώς Ιουδαίος -λέγε τη γνώμη σου και άσε τους φιλόλογους να γελάνε). Τελοσπάντων, οι 5 Σπαρτοί και οι Λιβανέζοι που ήρθαν με τον Κάδμο είναι, σύμφωνα με τη μυθολογία, οι πρόγονοι των Θηβαίων.
Ο Κάδμος με τους Σπαρτούς του πρέπει να 'ταν καλός πολεμιστής, γιατί τον συμπάθησε ο θεός του πολέμου, ο Άρης:
Βλέπεις, ο Κάδμος ήταν άγαμος και άτεκνος και καντέμης στα ερωτικά. Τον λυπήθηκε ο Άρης και του προξένεψε την κόρη του, την Αρμονία, που ήταν καρπός της ένωσης δύο θεών: του Άρη και της Αφροδίτης, παρακαλώ!
(Δικαίως οργίζεσαι με την ελληνική μυθολογία, Ελληναρά αναγνώστη μου... Οι θεοί των Ελλήνων, με το ζόρι πηδάνε καμιά Ελληνοπούλα, άσε που αμέσως μετά την μεταμορφώνουν σε γελάδα... Ενώ όταν πρόκειται για έναν σημιτικής καταγωγής ανατολίτη, τότε τον προξενεύουν με τις ίδιες τους τις κόρες... Αίσχος!!!)
Ο Κάδμος λοιπόν νυμφεύτηκε την Αρμονία, όλοι οι θεοί καλεσμένοι στο γάμο να κάνουν απίθανα δώρα στους νιόπαντρους, η Αθηνά να κάνει δώρο ένα πέπλο φτιαγμένο απ' τα ίδια της τα χέρια, ο Ήφαιστος να κάνει δώρο ένα απίθανα όμορφο περιδέραιο: το περίφημο περιδέραιο της Αρμονίας...
Δικαιολογημένα αγανακτείς: Στην καημένη την Ελληνοπούλα Ιώ το πολύ κάποιος να δώρισε κανένα δεμάτι σανό ή ό,τι τρώνε τα γελάδια τελοσπάντων... Αίσχος!!!
Τελικά οι απόγονοι του σημιτικής καταγωγής Κάδμου και του Σπαρτού Ουδαίου κατάφεραν κι άντεξαν στη Θήβα, έστω και πληρώνοντας εξοντωτικό φόρο υποτέλειας προς τους Μινύες. Όταν μάλιστα ήρθε κι έμεινε στη Θήβα ο Ηρακλής (ο γνωστός ημίθεος), το πρώτο του μέλημα ήταν να αποτινάξει από τους Θηβαίους τον εξοντωτικό φόρο υποτέλειας που πλήρωναν προς τους Μινύες.
(Δικαίως αγανακτείς αντισημίτη αναγνώστη μου: Ακούς εκεί, κοτζάμ ελληνότατος ελληναράς Ηρακλής να πηγαίνει ν' απελευθερώνει τους απόγονους του Κάδμου... Αίσχος!)
Αυτή ήταν λοιπόν σε γενικές γραμμές τόσο η ιστορία του Κάδμου όσο και η ιστορία της προ-προγιαγιάς του, της Ιούς.
Φίλε αναγνώστη, δε θέλω να σε ζαλίσω με λεπτομέρειες, πάντως αυτή η Ιώ από μερικούς παραλληλίζεται ή ταυτίζεται με την Ίσιδα ή με τη Σελήνη, διότι μια ελληνοπούλα βρήκαμε μέσα σ' όλη αυτή την παρέλαση προσώπων, κι αυτή πάνε να μας την βγάλουν αιγυπτιακή θεότητα ή δορυφόρο της γης... Αίσχος!
Η οργή μου είναι τόση που αναγκάζομαι να βροντοφωνάξω:
ΕΙΣΑΙ ΓΝΥΣΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ?
Ε, ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΕΛΛΗΝΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ!
ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΥΣΤΥΝΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΗ!
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΠΡΩΔΟΤΕΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!
ΕΛΛΗΝΕΣ, ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΜΑΚΡΗΑ ΑΠΩ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΝΙΚΥ ΜΗΘΟΛΟΓΙΑ!
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΓΗΝΟΥΝΕ ΣΩΣΤΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ!!!
Που λες, έλεγα να γράψω κάτι που να καταγγέλλει τη στάση των ΜΜΕ. Ξέρεις, "οι κουφάλες κλπ κλπ". Μετά είπα να γράψω καμιά βαρβάτη ανάλυση σχετικά με την οικονομική κρίση. Ξέρεις, "οι κουφάλες κλπ κλπ". Μετά είπα να γράψω κάτι σχετικά με τη Συρία να πούμε, κάτι σχετικά με τα τύμπανα του πολέμου στα ανατολικά μας. Ξέρεις, "οι κουφάλες κλπ κλπ". Μετά είπα να γράψω κάτι σχετικά με τη Μονσάντο. Ξέρεις, "οι κουφάλες κλπ κλπ". Μετά είπα να γράψω κάτι για τις αυξανόμενες αυτοκτονίες. Ξέρεις, "οι κουφάλες κλπ κλπ".
Αλλά είπα εντάξει, θα πρόκειται για πράγματα που αρέσουν στις μάζες. Για καταγγελίες που υπερασπίζονται τις μάζες.
Τις τελευταίες μέρες έχει τιγκάρει το ίντερνετ από καταγγελίες και κόντρα καταγγελίες και από χοντρό καταγγελτικό λόγο ομοιάζοντα σε ένα μεγιστοτεράστιο "ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε?" ή σε ένα αλεφάντειο "είμαι προπονηταράς εγώ!!!", που όμως σε πείσμα του καταγγελτικού λόγου η μπάλα παίζεται αλλιώς και από άλλους, σαφέστατα ατάλαντους στο τόπι πλην όμως ταλαντούχους στο να σου παίρνουν το μυαλό κάνοντάς σε να νιώθεις μέρος του παιχνιδιού τους, κι εφόσον το παιχνίδι είναι δικό τους είναι εκείνοι που έχουν θέσει και τους κανόνες του, οπότε μια ζωή θα είσαι το ασανσέρ μεταξύ Α και Β εθνικής, δεν πα να'σαι κι ο καλύτερος, αυτοί έχουν το διαιτητή για δωδέκατο παίχτη τους -δεν πα να καταγγέλλεις εσύ- και για δέκατο τρίτο παίχτη τους έχουν τη διάθεσή σου να συμμετέχεις στο παιχνίδι τους ντε και καλά και να βρίσκεις ντε και καλά σωστές απαντήσεις για τις ερωτήσεις τους, δίχως να υποψιάζεσαι πως δεν υπάρχουν σωστές απαντήσεις σε λάθος ερωτήσεις.
Τι λέω λοιπόν?
Λέω ότι εγώ σε τέτοιο τριπάκι δεν μπαίνω.
Στο φινάλε, οι ματιές στο παρελθόν είναι απείρως περισσότερο διδακτικές από τις ματιές στο παρόν, υπό την έννοια ότι γνωρίζεις την έκβαση του παρελθόντος (ω, ναι, η έκβαση του παρελθόντος είναι το παρόν) και με αυτή την έννοια γυρνώντας το μυαλό σου πίσω έχεις διπλό όφελος:
Πρώτον, αποχτάς περισσότερο ολοκληρωμένη άποψη για τις ρίζες των παρόντων δεινών.
Δεύτερον, ξελεμπικάρεις. Βγαίνεις έξω από την ηλιθιωδώς αγωνιώδη φύση του παιχνιδιού τους, αφήνεις ένα κέντρο του εγκεφάλου σου (δεν ξέρω ποιό) να κουλάρει, επομένως όταν τυχόν ξανα-ασχοληθεί με την ηλιθιώδη φύση των ερωτημάτων τους, μπορεί και να βάλει τα γέλια ως θα όφειλε.
Ως εκ τούτου η άποψή μου για τα Μάρμαρα τα Σπασμένα είναι πως για τίποτ' άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια που λέει κι ο Παλαμάς, για εκτοξευόμενο υλικό σε οδομαχίες, ας πούμε, ιστορικά φορτισμένο υλικό, βέβαια, αλλά αυτό είναι καλό για σένα που το εκτοξεύεις και κακό για τους άλλους, ωστόσο εν προκειμένω πρόκειται απλώς για ένα τραγουδάκιον σε στίχους του Φώντα Λάδη και μουσική του Λίνου Κόκοτου, Ελένη Τσαγκαράκη, ξέρεις, το είχε βάλει ένας φίλος στο φεϊσμπούκι προ ημερών και μου χάρισε ένα τρίλεπτο δροσιάς, οπότε λέω να το βάλω κι εδώ διότι κάνει ζέστη και αυτάάάάάά...
Το ΚΙΝΟ είναι ένα παιχνίδι που μπορεί κάποιος να το παίξει στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ.
Σκοπός του παιχνιδιού:
Υπάρχει ένα πεδίο 80 αριθμών (από το 1 έως το 80) εκ των οποίων 80 αριθμών, κάθε πεντάλεπτο κληρώνονται 20 αριθμοί (όχι με κλήρωση -με μπαλάκια στην κληρωτίδα κλπ - αλλά με ηλεκτρονική ψευδοκλήρωση).
Εσύ, σε ένα δελτίο συμπληρώνεις όσους αριθμούς θέλεις (από έναν μέχρι δώδεκα αριθμούς), πας στο ταμείο και πληρώνεις μισό ευρώ για κάθε στήλη που παίζεις, και μετά κάάάθεσαι και περιμένεις να δεις από τους αριθμούς που επέλεξες πόσοι θα περιλαμβάνονται στην εικοσάδα των αριθμών που θα κληρωθούν στην ψευδοκλήρωση.
Ανάλογα με το εάν θα κληρωθούν κάποιοι από τους αριθμούς που επέλεξες (και ανάλογα με το πόσοι θα είναι οι αριθμοί αυτοί), είτε πας στο ταμείο και εισπράττεις τα κέρδη, είτε λες "φτού σου γκαντεμιά" και πετάς το δελτίο σου στα σκουπίδια.
Πρόκειται για το μοναδικό παιχνίδι του ΟΠΑΠ που ουδέποτε ασχολήθηκα μαζί του στα σοβαρά, διότι το πρώτο πράγμα που έκανα όταν είχε πρωτο-εμφανιστεί στα πρακτορεία, ήταν να εξετάσω τις πιθανότητες που έχει κάποιος να κερδίσει παίζοντας ΚΙΝΟ.
Ε, δε χρειάστηκε πάνω από ένα δίωρο μελέτης για να αντιληφθώ ότι οι πιθανότητες να κερδίσει κάποιος στο ΚΙΝΟ είναι όχι απλώς υπερβολικά μικρές, αλλά αστρονομικά μικρές.
Ωστόσο, βλέπω ότι κάμποσοι συνάνθρωποί μας οδηγούνται στο παρόν μπλογκ έχοντας βάλει σε κάποια μηχανή αναζήτησης ερωτήματα του στυλ "Πως να κερδίσω στο ΚΙΝΟ" ή "Τι πιθανότητες έχω να κερδίσω στο ΚΙΝΟ".
Η έκπληξή μου μάλιστα υπήρξε μεγάλη μόλις συνειδητοποίησα πως αυτοί που ζητούσαν να μάθουν τις πιθανότητες κέρδους στο ΚΙΝΟ δεν είναι λίγοι: Είναι αρκετοί. Λαός ολάκερος.
Ε, λοιπόν, ακολουθώντας την προτροπή του Μάο Τσετούνγκ "Να διδασκόμαστε από τις μάζες, να υπηρετούμε το λαό!", αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό που ζητούν οι μάζες... και να γράψω κάτι που να εξετάζει τις πιθανότητες που έχει κάποιος για να βγάλει λεφτά παίζοντας ΚΙΝΟ.
θρυλική είσοδος πρακτορείου προ-πο
Ας εξετάσουμε μια-μια λοιπόν τις επιλογές που έχει κάποιος προκειμένου να παίξει ΚΙΝΟ.
α) Να επιλέξει μόνο έναν ζητούμενο αριθμό.
Από τους 80 αριθμούς επιλέγει έναν και περιμένει να δει αν αυτός ο αριθμός θα περιλαμβάνεται στην εικοσάδα των αριθμών που θα κληρωθούν. Πρόκειται για την πιο απλή και άδολη μορφή παιχνιδιού. Οι πιθανότητες νίκης είναι 25%, δηλαδή μία στις 4 πιθανότητες, και τα πιθανά κέρδη του παίκτη είναι 2,5 -δηλαδή ο παίκτης θα κερδίσει το ποσό που έπαιξε πολλαπλασιασμένο επί δυόμισι. Παρατήρηση: Αν και οι πιθανότητες επιτυχίας είναι σημαντικές (25%), το πιθανό κέρδος είναι τόσο μικρό ώστε δεν αξίζει κάποιος ν' ασχοληθεί -και εξ όσων ξέρω, πράγματι, σχεδόν κανείς δεν παίζει μόνο έναν αριθμό.
β) Να επιλέξει δύο ζητούμενους αριθμούς
Εδώ ο παίκτης επιλέγει δύο αριθμούς και περιμένει μπας και κληρωθούν είτε και οι δύο είτε ο ένας απ' τους δύο. Οι πιθανότητες για να κληρωθούν και οι δύο είναι 6%, ενώ οι πιθανότητες να κληρωθεί μόνο ο ένας απ' τους δύο είναι 38%. Τα κέρδη είναι: Εφόσον κληρωθούν και οι δύο ο παίκτης πάει και εισπράττει το πενταπλάσιο των χρημάτων που έπαιξε, ενώ αν κληρωθεί μόνο ο ένας αριθμός, ο παίκτης απλώς παίρνει πίσω τα λεφτά του. Παρατήρηση: Δεν είναι κακό να θέλει κάποιος να πενταπλασιάσει τα λεφτά του, όμως αν σκεφτούμε ότι υπάρχει μόνο 6% πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο ενώ αντίθετα υπάρχει μια πιθανότητα 94% ο παίκτης είτε να χάσει είτε απλώς να πάρει τα λεφτά του πίσω, τότε ο πενταπλασιασμός του ποσού που πονταρίστηκε φαντάζει εξευτελιστικά μικρός.
γ) Να επιλέξει τρείς ζητούμενους αριθμούς
Εδώ ο παίκτης βρίσκεται αντιμέτωπος με τα εξής ποσοστά πιθανοτήτων: Έχει 1,39% πιθανότητες να κληρωθούν και οι τρεις αριθμοί -και σε μια τέτοια περίπτωση τα λεφτά που πόνταρε ο παίκτης επιστρέφουν σ' αυτόν πολλαπλασιασμένα επί 25 φορές, ή να κληρωθούν δύο από τους τρεις επιλεγμένους αριθμούς (πιθανότητα 13,88%) και σε μια τέτοια περίπτωση ο παίκτης παίρνει πίσω τα λεφτά του πολλαπλασιασμένα επί δυόμισι φορές. Παρατήρηση: Δεν είναι κακό, ωστόσο αν σκεφτείς ότι οι πιθανότητες να κληρωθεί είτε μόνο ένας επιλεγμένος αριθμός είτε κανένας επιλεγμένος αριθμός -επομένως να χάσεις τα λεφτά σου- είναι (αθροιστικά) 84,75%, νομίζω πως θα σε πείσει ότι τα πιθανά κέρδη του συγκεκριμένου παιχνιδιού είναι ανάξια λόγου αν συγκριθούν με τις πιθανότητες χασούρας.
δ) Να επιλέξει 4 ζητούμενους αριθμούς
Εδώ ο παίκτης κερδίζει αν κληρωθούν και οι 4 αριθμοί (πιθανότητα 0,3% -όσες πιθανότητες έχει το ΚΚΕμ-λ να γίνει κυβέρνηση, δηλαδή), ή αν κληρωθούν οι 3 από τους 4 επιλεγμένους αριθμούς (πιθανότητα 4,32%) ή αν κληρωθούν οι 2 από τους 4 επιλεγμένους αριθμούς (πιθανότητα 21,26%).
Τα κέρδη: Αν κληρωθούν και οι 4 αριθμοί, τα λεφτά που πονταρίστηκαν πολλαπλασιάζονται επί 100.
Αν κληρωθούν 3 από τους 4 επιλεγμένους αριθμούς, τα λεφτά πολλαπλασιάζονται επί 4.
Αν κληρωθούν μόνο 2 από τους 4 αριθμούς, ο παίκτης παίρνει πίσω τα λεφτά του. Παρατήρηση: Δεν είναι άσχημο το να πολλαπλασιαστούν επί 100 (ή έστω επί 4) τα λεφτά σου, όμως αν σκεφτείς ότι οι πιθανότητες είτε να χάσεις όσα πόνταρες είτε απλώς να πάρεις τα λεφτά σου πίσω, είναι (αθροιστικά) 95,4%, κάνουν τη σύγκριση των πιθανών κερδών και της πιθανής χασούρας να γέρνει (απελπιστικά) υπέρ της πιθανής χασούρας. Έχεις 95,4% πιθανότητες να χάσεις είτε τα λεφτά σου είτε απλώς το χρόνο σου.
ε) Να επιλέξει 5 ζητούμενους αριθμούς
Εδώ ο παίκτης κερδίζει (450 φορές τα λεφτά του) αν κληρωθούν και οι 5 αριθμοί (πιθανότητες 0,06% -όσες πιθανότητες έχουν δηλαδή οι τροτσκιστές να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική αυτοδυναμία στις εκλογές), ενώ αν κληρωθούν οι 4 από τους 5 αριθμούς (πιθανότητες 1,2% -όσες πιθανότητες έχουν οι Οικολόγοι να είναι κοινοβουλευτικά αυτοδύναμοι) ο παίκτης θα πάρει 20 φορές τα λεφτά του.
Αν κληρωθούν 3 από τους 5 αριθμούς (πιθανότητα 8,4% μόνο) ο παίκτης θα διπλασιάσει τα λεφτά του. Παρατήρηση: Βεβαίως, εάν κληρωθούν 2 ή ένας ή κανένας από τους 5 αριθμούς (αθροιστική πιθανότητα 90,3%), ο παίκτης παίρνει απλώς το τρίτο το μακρύτερο -δηλαδή χάνει τα λεφτά του.
στ) Να επιλέξει 6 αριθμούς
Εδώ το δελτίο κερδίζει (επί 1.600 φορές) αν κληρωθούν και οι 6 αριθμοί (πιθανότητα 0,013%, δηλαδή μία πιθανότητα στις 7.750, δηλαδή ουσιαστικά καμία πιθανότητα), επί 50 φορές αν κληρωθούν οι 5 από τους 6 αριθμούς (πιθανότητα 0,31% -όσες πιθανότητες έχει το Μ-ΛΚΚΕ να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση, δηλαδή), επί 7 φορές αν κληρωθούν 4 στους 6 αριθμούς (πιθανότητα 2,85% -όσες και οι πιθανότητες να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ο Καρατζαφέρης) ενώ ο παίκτης απλώς παίρνει τα λεφτά του πίσω αν κληρωθούν 3 στους 6 επιλεγμένους αριθμούς (πιθανότητα περίπου 13%). Παρατήρηση: οι πιθανότητες να κληρωθούν 2, ένας ή κανένας αριθμός -οπότε ο παίχτης χάνει τα λεφτά του- είναι 83,8% αθροιστικά, και αν προσθέσουμε και το χαζο-σενάριο όπου ο παίχτης παίρνει τα λεφτά του πίσω, φτάνουμε στο συντριπτικό ποσοστό πιθανοτήτων 96,8% -τόσες είναι οι πιθανότητες ο παίχτης είτε να χάσει τα λεφτά του είτε απλώς να χάσει την ώρα του.
ζ) Να επιλέξει 7 αριθμούς
Το δελτίο κερδίζει (με συντελεστή 5.000 -που μόνο κακός δεν είναι) αν κληρωθούν και οι 7 αριθμοί (πιθανότητα 0,0024%, δηλαδή μία πιθανότητα στις 41.000 πιθανότητες, δηλαδή φέξε μου και γλίστρησα), ή αν κληρωθούν 6 από τους 7 αριθμούς θα κερδίσει με πολλαπλασιαστή 100 (πιθανότητα 0,073% δηλαδή μία πιθανότητα στις 1366 πιθανότητες -επομένως ασύμφορο), ή αν κληρωθούν 5 από τα 7 νούμερα τα λεφτά θα πολλαπλασιαστούν επί 20 (πιθανότητα για να συμβεί αυτό: 0,86%, δηλαδή μία στις 116 πιθανότητες για να πάρεις 20 φορές τα λεφτά σου -τι λέτε ρε?) ή αν κληρωθούν 4 από τα 7 νούμερα τα λεφτά τριπλασιάζονται (βέβαια η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο είναι απλώς 5,22%, σχεδόν μία στις 20 δηλαδή -ασύμφορο), ενώ τέλος, αν κληρωθούν 3 στα 7 νούμερα (πιθανότητα 17,5%) ο παίκτης απλώς παίρνει πίσω τα λεφτά του. Παρατήρηση: Οι πιθανότητες να χάσει ο παίχτης τα λεφτά του είναι 76,3%, ενώ αν συνυπολογίσουμε και την πιθανότητα απλώς να πάρει πίσω τα λεφτά του έχοντας χάσει την ώρα του, οι πιθανότητες είναι 93,8% -επομένως βγάζουμε ένα χρήσιμο συμπέρασμα: Αν συγκρίνουμε το να παίξει κάποιος 6 με το να παίξει κάποιος 7 αριθμούς, παραδόξως συμφέρει να παίζει 7: έχει τις διπλάσιες πιθανότητες (6,2% έναντι 3,2%) να βγάλει κάποιο -μικρό βέβαια- κέρδος.
Το λέω αυτό γιατί είμαι καλός άνθρωπος και θέλω οι γύρω μου να πλουτίζουν -αν και οι πιθανότητες να φτωχαίνουν (είτε παίζοντας 6 είτε παίζοντας 7) παραμένουν συντριπτικά περισσότερες.
η) Να επιλέξει 8 ζητούμενους αριθμούς
Εδώ κερδίζει αν κληρωθούν και οι 8 αριθμοί (συντελεστής 15.000 -μια χαρά είναι- αλλά με πιθανότητες να συμβεί αυτό, μία στις 230.000 ή ποσοστό 0,00043% -ξέχνα το δηλαδή), ή αν κληρωθούν 7 στους 8 αριθμούς (πολλαπλασιαστής 1.000 -καλά είναι- αλλά με πιθανότητα μία στις 6.200 ή ποσοστό 0,016% -όση πιθανότητα έχουν οι τροτσκιστές να κερδίσουν τις εκλογές) ή αν κληρωθούν 6 στους 8 αριθμούς (πολλαπλασιαστής 50 -αλλά πιθανότητα μόλις 0,24% -όσο δηλαδή παίρνει το κκεμ-λ στις εκλογές -άσ'τα να πάνε δηλαδή) ή αν κληρωθούν 5 στους 8 αριθμούς (πολλαπλασιαστής 10 αλλά πιθανότητα μόλις μία στις 55 -δυσανάλογες οι πιθανότητες προς τα πιθανά κέρδη, δεν είναι?) ή αν κληρωθούν 4 στους 8 αριθμούς (πολλαπλασιαστής 2 αλλά μόλις μία στις 12 πιθανότητες επιτυχίας). Παρατήρηση: Οι πιθανότητες να κληρωθούν μόλις 3 ή 2 ή ένας ή κανένας αριθμός -οπότε το δελτίο απλώς θα πεταχτεί στα σκουπίδια- είναι (αθροιστικά) 89,8%. Δηλαδή, χοντρικά, έχεις 9 στις 10 πιθανότητες ήττας και μόλις μία στις 10 πιθανότητες κάποιας -έστω και ελάχιστης- νίκης. Δε νομίζω να συμφέρει.
θ) Να επιλέξει 9 ζητούμενους αριθμούς
Εδώ άμα σου κάτσουν και οι 9 αριθμοί (ποσοστό πιθανότητας 0,000072% ή μία στις 1.380.000 πιθανότητες -όπως καταλαβαίνεις αυτό δε λέγεται πιθανότητα αλλά απιθανότητα) θα πολλαπλασιάσεις τα λεφτά σου επί 40.000 (πράγμα που σου το εύχομαι αλλά δεν το θεωρώ πιθανό), ή αν σου κάτσουν 8 στους 9 αριθμούς θα πολλαπλασιάσεις τα λεφτά σου επί 4.000 (αλλά οι πιθανότητες για να σου συμβεί αυτό είναι μόλις 0,0326% δηλαδή μία στις 30.700 πιθανότητες περίπου -άσ'τα να πάνε δηλαδή) ή αν σου κάτσουν 7 στα 9 ο πολλαπλασιαστής θα είναι 200 αλλά η πιθανότητα για να τους τα πάρεις είναι μόλις μία στις 1600 περίπου, ή αν σου κάτσουν 6 στα 9 ο πολλαπλασιαστής θα είναι 25 αλλά οι πιθανότητές σου μόλις μία στις 175, ή αν σου κάτσουν 5 στα 9 ο πολλλαπλασιαστής θα είναι 5 αλλά οι πιθανότητές σου θα είναι μία στις 30,7 περίπου, ή αν σου κάτσουν 4 στα 9 θα πάρεις τα λεφτά σου πίσω (έχοντας μόλις 11,4% να συμβεί κάτι τέτοιο). Παρατήρηση: Αν δε σε απασχολεί το ενδεχόμενο να πάρεις τα λεφτά σου πίσω αλλά θες ντε και καλά να κερδίσεις, τότε να ξέρεις πως οι αθροιστικές πιθανότητες να κερδίσεις παίζοντας 9 νούμερα, είναι μόλις 3,89% -και κανόνισε την πορεία σου.
ι) Να επιλέξει 10 ή 11 ή 12 ζητούμενους αριθμούς
Σε αυτές τις κατηγορίες οι πιθανότητες έχουν ως εξής:
Αν τα ζητούμενα είναι 10, οι αθροιστικές πιθανότητες να χάσεις τα λεφτά σου είναι 88,96% -9 στις 10 περιπτώσεις δηλαδή, χάνεις. Επίσης, έχεις 9,7% πιθανότητες να διπλασιάσεις τα λεφτά σου ενώ παράλληλα έχεις και μια πιθανότητα 1,32% να σου κάτσει ένας συντελεστής από 20 έως 500. Τις υπόλοιπες πιθανότητες ξέχνα τες: Ας πούμε, για να σου κάτσουν 10 στα 10, έχεις πιθανότητα 0,000011%, μία στα 9 εκατομμύρια, δηλαδή. Ξέχνα το.
Αν τα ζητούμενα είναι 11, η πιθανότητα να χάσεις τα λεφτά σου ή απλώς να πάρεις πίσω τα λεφτά σου (και να χάσεις το χρόνο σου) είναι 94,31% -συντριπτικά εναντίον σου, δηλαδή.
Για να πιάσεις 10 στα 11 έχεις μία στις 945.000 πιθανότητες (ξέχνα το, επομένως), ενώ για να πιάσεις 11 στα 11 οι πιθανότητές σου είναι 0,0000016% ή μία στα 62 (και βάλε) εκατομμύρια πιθανότητες.
Τι να σου πω, αν νιώθεις τυχερός, παίξε.
Τέλος, αν τα ζητούμενα είναι 12, οι πιθανότητες να μην πας ούτε στο ταμείο είναι 93,65% -ενιάμισι στις δέκα πιθανότητες, δηλαδή, απλώς χάνεις.
Έχεις ένα 6,2% πιθανότητες να βγάλεις κάνα ψιλό με πολλαπλασιαστή από 4 έως 25... και τα υπόλοιπα δεν είναι σοβαρά πράματα: Το να σου κάτσουν 11 στα 12 ώστε να λύσεις το πρόβλημα της ζωής σου, αντιστοιχεί σε μία στα 6 εκατομμύρια πιθανότητες (ξέχνα το δηλαδή) και δε συζητάμε για το ενδεχόμενο να σου κάτσουν 12 στα 12 νούμερα: Αυτό αντιστοιχεί σε μία στα 478 εκατομμύρια πιθανότητες -ή μάλλον, απιθανότητες.
Εγώ αυτά είχα να πω για το θέμα του ΚΙΝΟ.
"Έρχομαι απ' το Πεκίνο και σας φέρνω από Κείνο" (ή ίσως "από Κίνο) που λέει κι ο Ζαγοραίος. Πρόκειται για ένα από τα πιο δυσκολονόητα άσματα του διδάσκαλου Ζαγοραίου. Ένα άσμα γεμάτο μυστικά μηνύματα. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ τι εννοεί, ωστόσο έχω κατά νου τον "πόλεμο του όπιου" ο οποίος έγινε μεταξύ Κίνας και Αγγλίας. Τώρα που κολλάει ο πόλεμος του οπίου με το θέμα μας? Ίσως στο ότι μερικοί χαρακτηρίζουν το τζόγο (ειδικά τον χαζό τζόγο) ως "όπιο του λαού".
Τέλος, (διότι αυτά που λέω παραπάνω δεν τα έβγαλα απ' το κεφάλι μου), όποιος θέλει ένα καλό βοήθημα ώστε ανά πάσα στιγμή να εξακριβώνει τις πιθανότητες στο ΚΙΝΟ, μπορεί να βρει τόσο στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ όσο και σε διάφορες τοποθεσίες του ίντερνετ (εδώ, ας πούμε).
Update 15/3/14:
Σχετικά με τις πιθανές καθυστερήσεις των αριθμών στο ΚΙΝΟ,
Όλα ξεκίνησαν όταν κλικάροντας δεξιά κι αριστερά στο φέϊσμπουκ οδηγήθηκα σε αυτό εδώ το εξαιρετικής ενημερωτικής αξίας ιστότοπο, όπου έπεσα πάνω στο κείμενο μιας σοβαρότατης συνέντευξης του Χένρι Κίσιγκερ.
Ενθουσιασμένος για το νέο μου παιχνίδι (δυστυχώς η εμπειρία μου έχει κάνει αυτά τα παιχνίδια να κρατάνε ελάχιστα λεπτά -απολαυστικά λεπτά, βέβαια, αλλά ελάχιστα), είπα να ψάξω λίγο προκειμένου να βρω πόσοι ευγενώς σκεπτόμενοι συμπατριώτες μας έχουν αναδημοσιεύσει την ίδια συνέντευξη του κατάπτυστου Κίσιγκερ. Πήγα λοιπόν στο Google κι έβαλα στην αναζήτηση τη φράση:
Οι ΗΠΑ χτυπούν εμμέσως την Κίνα και τη Ρωσία
Μόλις το google μου έβγαλε 24.100 αποτελέσματα, αμέσως ένα ρίγος εθνικής υπερηφάνειας με τύλιξε, διότι σκέφτηκα "Καταραμένε Κίσιγκερ, 24.100 συμπατριώτες μπλόγκερς ξεσκέπασαν τα μοχθηρά σου σχέδια -τα οποία αναιδώς αποκάλυψες μόνος σου".
Αναρωτιόμουν όμως ποιά στον πούτσο μπορεί να υπήρξε η αρχική πηγή του κειμένου.
Διότι -το ομολογώ- σε τέτοιου είδους αρχικές πηγές, βγάζω το καπέλο. Τρέφω βαθύ σεβασμό για τις αρχικές πηγές τέτοιων κειμένων.
Ευτυχώς, στάθηκα τυχερός: Ένα από τα πρώτα 20 μπλογκ που αναδημοσίευσαν τη συνέντευξη, μου έδωσε μια αχτίδα φωτός. Συγκεκριμένα, το amazonioscorfu.blogspot.com είχε το ίδιο κείμενο συνέντευξης, με τον τίτλο: The Daily Squib εχει συνέντευξη του Χένρι Κίσινγκερ για τον πόλεμο που αρχίζει στη Μέση ανατολή για τον ελεγχο και την Παγκόσμια Κυβέρνηση..
Έμενε λοιπόν να ψάξω το σάϊτ του daily squib (που σαν όνομα, όλο και κάτι μου θύμιζε, ασαφώς).
The Daily Squib newspaper was started by satirical writer/illustrator, Aur Esenbel, on April 1st 2007. After working for a number of publications, including the Sunday Times and Evening Standard, it was time to create a newspaper that would trump all newspapers, therefore, how about one where there was no paper on it whatsoever. Just digital ink creating wonderful satire for the 21st century.
Α, τελειώνοντας και πηγαίνοντας για ύπνο, μην ξεχάσω το λινκ με τη συνέντευξη του Κίσιγκερ στα αγγλικά, στη γνήσια δηλαδή μορφή της, όπως δόθηκε στον αρμόδιο συντάκτη του daily squib:
Όχι τίποτ' άλλο, δηλαδή, αλλά για να την έχω πρόχειρη ώστε να τσεκάρω κάποια στιγμή αν η μετάφραση της συνέντευξης εις την ελληνικήν έχει τυχόν παραποιήσει κάποια σημεία των -οπωσδήποτε- σημαντικών και εφιαλτικών αποκαλύψεων του δαιμόνιου Κίσιγκερ.
Οι υπέρτατες ποιητικές δημιουργίες, ξεχωρίζουν από τις ασήμαντες ποιητικές δημιουργίες για πολλούς λόγους. Ένας από τους λόγους αυτούς, είναι και το ότι: ακόμα κι αν αφαιρέσεις έναν ή δύο στίχους από τις υπέρτατες ποιητικές δημιουργίες, πάλι παραμένουν υπέρτατες ποιητικές δημιουργίες. Αλλά και το αντίστροφο: Αν τους προσθέσεις έναν ή δύο εμβόλιμους στίχους -που να απηχούν και να προωθούν, ας πούμε, τα ιδιαίτερα θρησκευτικά σου πιστεύω-, πάλι οι υπέρτατες ποιητικές δημιουργίες παραμένουν υπέρτατες.
Μια τέτοια άσκηση πρόσθεσης ή αφαίρεσης δύο στίχων, θα μπορούσε κάποιος να εφαρμόσει στη λ ραψωδία της Οδύσσειας, γνωστή και ως Νέκυια.
Στη λ ραψωδία της Οδύσσειας, ο Οδυσσέας (ο οποίος είδαμε στο προηγούμενο πως δε φημίζεται για τη φιλαλήθειά του -μάλλον το αντίθετο: ο Οδυσσέας σε όλο το έπος ξεχωρίζει λόγω της τάσης του να φλομώνει τον κόσμο στο ψέμμα), εξιστορεί την κάθοδό του στον κάτω κόσμο, στο βασίλειο του Άδη δηλαδή, και τις συναντήσεις και συνομιλίες που είχε με τους νεκρούς.
Σε κάποια δόση, εξιστορεί τη συνάντηση που είχε στον Άδη με τον -νεκρό- Ηρακλή. Το γνωστό ήρωα Ηρακλή, που σε κάμποσες περιοχές της Ελλάδας λατρευόταν ως θεός, ημίθεος και τέτοια.
Την ιστορία και τη θεολογία τη γράφουν οι νικητές.
Βέβαια, καλό είναι να θυμόμαστε πως υπήρχαν έθνη στην Ελλάδα που -πιθανότατα- ουδόλως γουστάριζαν τον Ηρακλή. Οι Μινύες του Ορχομενού Βοιωτίας, ας πούμε, ήταν ένα ένδοξο ελληνικό έθνος το οποίο ουσιαστικά ο Ηρακλής το ξεπάστρεψε προκειμένου να κάνει τους Θηβαίους του Κάδμου κυρίαρχους στη Βοιωτία. Οι απόγονοι και οι ομοεθνείς των Μινυών, λοιπόν, δε νομίζω να είχαν κάποιον ιδιαίτερο λόγο να θεοποιήσουν τον Ηρακλή -τουλάχιστον όσο καιρό οι μνήμες του όλου πράγματος ήταν ζωντανές. Και την εποχή του Οδυσσέα, αυτές οι μνήμες ήταν ολοζώντανες.
Ο Οδυσσέας στη λ ραψωδία της Οδύσσειας βρίσκεται στη Σχερία, τη χώρα των Φαιάκων (και όχι "στο νησί των Φαιάκων" που λένε οι αμαθείς νεοέλληνες: Ο Όμηρος πουθενά δε λέει πως η Σχερία, η χώρα των Φαιάκων δηλαδή, ήταν νησί). Σε κάποια δόση της αφήγησής του, ο Οδυσσέας, λοιπόν, περιγράφει την εξής σκηνή:
Κι είδα το δυνατό Ηρακλή, και μόνο φάντασμα ήταν,
τι ατός του ζή και χαίρεται με τους θεούς του Ολύμπου,
και τον κερνά η ωριόφτερνη στα φαγοπότια του Ήβη,
του Δία η κόρη του τρανού και της πανώριας Ήρας.
Όλ' οι νεκροί τριγύρω του χουγιάζανε σαν όρνια,
που τρομασμένα φεύγανε· κι αυτός σα νύχτα μαύρη
με το δοξάρι του γυμνό, στην κόρδα τη σαγίτα,
αγριοκοιτούσε κι έτοιμος φαινότανε να ρίξη.
Λουρί χρυσό και τρομερό γύρω στα στήθια του είχε,
κι απάνω του έργα θάματα φαντάζαν δουλεμένα,
αρκούδες, αγριογούρουνα, φλογόματα λιοντάρια,
πολέμοι, μάχες, φονικά, και χαλασμός ανθρώπων.
Όποιος εκείνο το λουρί μαστόρεψε, ας μη θέλη
λουρί άλλο με την τέχνη του παρόμοιο να δουλέψη.
Παρατηρούμε ότι ο Οδυσσέας περιγράφει έναν Ηρακλή με δύο υποστάσεις: Με τη μια υπόσταση ο Ηρακλής βρίσκεται στον Άδη όπως όλοι οι μακαρίτες. Με αυτή την υπόσταση είναι που ο Ηρακλής, όπως όλοι οι μακαρίτες στον Άδη, συνεχίζει να ασκεί στον Άδη την ενασχόληση που τον χαρακτήριζε όσο ήταν ζωντανός -εν προκειμένω, συνεχίζει "ερεμνήι νυκτί εοικώς" δηλαδή "μαύρος σαν τη μαύρη νύχτα" (αρεία φυλή σου λέει μετά...) να σκορπά τον τρόμο που σκορπούσε και στους ζωντανούς όσο καιρό ήταν ζωντανός-, ενώ με την άλλη του υπόσταση βρίσκεται μακάριος στον Όλυμπο μαζί με τους ολύμπιους θεούς.
Τώρα, καλέ μου αναγνώστη, μη με ρωτάς με ποιόν στα κομμάτια τρόπο θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, δηλ. αφενός το φάντασμα του Ηρακλή να σκορπά τον τρόμο στους πεθαμένους και αφετέρου ο Ηρακλής να είναι με τους θεούς στον Όλυμπο. Είμαι σκράπας στα θεολογικά, δεν τα κατέχω, επομένως φοβάμαι ότι θα πω κάτι το οποίο θα είναι θεολογικώς λανθασμένο -λέμε τώρα.
Ως πρακτικός άνθρωπος, άλλωστε, ουδέποτε έκατσα να σπάσω το κεφάλι μου σχετικά με το "τρισυπόστατον της θεότητος" των χριστιανών, οπότε σιγά μην κάτσω να σπάσω το κεφάλι μου σχετικά με το "δισυπόστατον του νεκρού Ηρακλέους".
Μέχρι να βρω κάποιον τρόπο που να εξηγεί ικανοποιητικά το δισυπόστατον του νεκρού Ηρακλέους, λοιπόν, αρκούμαι σε μια πρακτική λύση: τη λύση του ψαλιδιού. Αφαιρώ δυο-τρεις στίχους και ξεμπερδεύω -όπως, άλλωστε, έκαναν και οι πρόγονοί μου όταν έφταναν μπροστά σε αυτούς τους συγκεκριμένους στίχους, που τους θεωρούσαν ξένους προς το υπόλοιπο σώμα της Οδύσσειας και τους απέλειφαν με τον εξής τρόπο:
Κι είδα το δυνατό Ηρακλή.
Όλ' οι νεκροί τριγύρω του χουγιάζανε σαν όρνια,
που τρομασμένα φεύγανε· κι αυτός σα νύχτα μαύρη
με το δοξάρι του γυμνό, στην κόρδα τη σαγίτα,
αγριοκοιτούσε κι έτοιμος φαινότανε να ρίξη.
Λουρί χρυσό και τρομερό γύρω στα στήθια του είχε,
κι απάνω του έργα θάματα φαντάζαν δουλεμένα,
αρκούδες, αγριογούρουνα, φλογόματα λιοντάρια,
πολέμοι, μάχες, φονικά, και χαλασμός ανθρώπων.
Όποιος εκείνο το λουρί μαστόρεψε, ας μη θέλη
λουρί άλλο με την τέχνη του παρόμοιο να δουλέψη.
Βλέπεις να καταστρέφεται το ποιητικό μεγαλείο επειδή αφαίρεσα 2-3 στίχους?
Μάλλον όχι, έτσι δεν είναι?
Ε, αν κάποτε οι Έλληνες πολυθεϊστές διοργανώσουν καμιά οικουμενική σύνοδο, ενδεχομένως θα με πουν αιρετικό, θα μου κολλήσουν τη ρετσινιά του Μονοφυσιτισμού του Ηρακλέους, θα με κατηγορήσουν ως μονοφυσίτη και θα με κυνηγάνε με φυσοκάλαμα. Αλλά πιστεύω πως είναι καλοί και ανεκτικοί άνθρωποι, οπότε μάλλον θα αργήσει πολύ η καταδίκη μου, επομένως μέχρι τότε μπορώ να συνεχίζω να θεωρώ τον εαυτό μου ως έναν απλό αλλά πρακτικό άνθρωπο.
Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του. Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται. Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες. Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει. Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.
Ακούω καθημερινά αναλύσεις και γνώμες που προσπαθούν να εξηγήσουν αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Μιλάνε για φόβο, για τρομοκρατία, για ψήφο εξαθλίωσης, για αδιαφορία..Λυπάμαι που θα διαλύσω τις αυταπάτες αλλά τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Η τρομοκρατία αν και υπαρκτή δεν ήταν αυτή που καθόρισε το αποτέλεσμα των εκλογών. Ούτε η ανέχεια. Εκείνοι που ταυτίστηκαν με το φασιστικό μίσος της ΧΑ επέλεξαν συνειδητά να στείλουν στην βουλή δολοφόνους και τραμπούκους. Όλοι αυτοί, και οι 425.000 χωρίς καμία εξαίρεση, είναι συνένοχοι στα εγκλήματα που διαπράττει η ΧΑ στους δρόμους και τα χέρια τους είναι βουτηγμένα στο ίδιο αίμα. Εκείνα τα σχεδόν δύο εκατομμύρια που έδωσαν την ψήφο τους στο αδελφό κόμμα της ΧΑ, τη ΝΔ, ήξεραν επίσης πολύ καλά τι ψήφιζαν και τι σημαίνει μια κυβέρνηση Σαμαρά. Το ίδιο και εκείνοι που επέλεξαν να νομιμοποιήσουν τα σκάνδαλα και τις μίζες ψηφίζοντας το ΠΑΣΟΚ. Δικαιολογίες δεν χωράνε. Ο μύθος του αθώου ψηφοφόρου που φοβήθηκε για το μέλλον των παιδιών του, αποτελεί ακόμα μια φτηνή δικαιολογία εκείνων που ψήφισαν αλλά θέλουν να αποποιηθούν τις ευθύνες των επιλογών τους. Το αποτέλεσμα καθορίστηκε από μια γερασμένη πλειοψηφία που έχει μάθει να θεωρεί την διαπλοκή δεδομένη και εχθρεύεται κάθε αλλαγή. Ένα κομμάτι της συντηρητικής ηλικιωμένης επαρχίας που απόκτησε τα κεκτημένα της μέσα από τις μίζες των επιδοτήσεων και που είναι αποφασισμένη να τα διατηρήσει πάση θυσία. Σε μια χώρα γεροντόφιλη και γερασμένη. Δεν είναι οι αστοί και οι νοικοκυραίοι, οι εργαζόμενοι και αυτοί που πληρώνουν φόρους, όπως ευθαρσώς υποστήριξε πρόσφατα μεγαλοδημοσιογράφος της Καθημερινής, που έφεραν τον Αντώνη Σαμαρά στην εξουσία. Είναι οι ηλικιωμένοι και οι συντηρητικοί μικροαστοί, εκείνοι που φοβήθηκαν, όχι πως δεν θα έχουν να φάνε, αλλά πως θα χάσουν τα προνόμια που τους έχουν απομείνει, ακόμα και αν αυτό είναι σε βάρος των υπολοίπων. Διότι απλά δεν τους νοιάζει. Διότι ο Έλληνας, όντας α-πολιτικος και απαίδευτος δεν κατάφερε ποτέ να σκεφτεί έξω από τα μικρά του συμφέροντα.
Είναι μεγάλο ζήτημα, καλέ μου αναγνώστη, η μελέτη του γιατί και του πως, η εμβάθυνση στο γιατί και στο πως. "Ας καταριώνται όσοι θέλουν, με δάκρυα στα μάτια, το διστακτικό βάδισμα της Ιστορίας: δυο βήματα μπρος, ένα βήμα πίσω. Tα δάκρυα δεν χρησιμεύουν σε τίποτα. Σύμφωνα με τη ρήση του Σπινόζα: πρέπει να καταλαβαίνουμε και όχι να γελάμε ή να κλαίμε. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε!" που έλεγε κι ο Τρότσκι τα παλιά τα χρόνια.
Λίγο καιρό μετά, βέβαια, ο Τρότσκι δολοφονήθηκε από κάποιον που δεν κατάλαβε τίποτα...
Κι ήρθε η Αθηνά σιμά του,
μοιάζοντας νέο πιστικό που πρόβατα φυλάγει,
περίσσια τρυφερόκορμο, και σα βασιλοπαίδι.
Είχε διπλή στον ώμο της καλόφτιαση φλοκάτα,
στα ωραία πόδια σάνταλα, στα χέρια της κοντάρι,
Άμα την είδε χάρηκε και ζύγωσε ο Δυσσέας,
και φώναξέ την, κι είπε της με λόγια φτερωμένα·
«Φίλε, που πρώτος έλαχες σ' αυτή τη χώρα ομπρός μου,
γειά σου, και μη μου φέρνεσαι κακόγνωμα· μόν' σώσε
κι ετούτα εδώ κι εμένανε· τι σα θεό μου εσένα
κοιτώντας και δοξάζοντας στα γόνατά σου πέφτω.
Και τούτο τώρα ξήγα μου με αλήθεια, να το ξέρω·
Ποιά γή 'ναι αυτή, και ποιός λαός; τι ανθρώποι εδώ γεννιούνται;
νά 'ναι νησάκι ξάστερο κι αυτό, για μήπως άκρη
της καρπερής είναι στεριάς προς το γιαλό απλωμένη ; »
Τότε γυρνά και του μιλά η θεά η γαλανομάτα·
«Για κούφιος είσαι, ώ ξένε μου, για από μακριά μας ήρθες,
και με ρωτάς γι' αυτή τη γης. Δεν είναι δα και τόσο
στον κόσμο αγνώριστη· πολλοί την ξέρουν κι όσοι ζούνε
προς του ήλιου την ανατολή, κι όσοι στα μέρη ζούνε
που πέφτουν καταπίσωθε προς τ' αχνερά σκοτάδια.
Δεν είναι γης για αλόγατα, παρά γεμάτη πέτρα·
μα πάλε μήτε γης φτωχή, κι απλόχωρη ας μην είναι.
Στάρι περίσσιο και κρασί καλό μας δίνει ο τόπος,
τι πάντα πέφτει εδώ βροχή και μας δροσαίνουν πάχνες·
γίδια και βόδια βρίσκουνε καλή βοσκή εδώ πέρα,
μα και τα δέντρα με νερά ποτίζουνται περίσσια.
Κι έτσι το Θιάκι ακούστηκε κι ως την Τρωάδα ακόμα,
που λένε απ' την Αχαϊκή τη γης μακριά πως είναι.»
Αυτά είπε, κι αναγάλλιασε ο μέγας ο Οδυσσέας,
βλέποντας πως ο τόπος του ήταν η γης εκείνη,
απ' όσα του φανέρωσε του Δία η θυγατέρα.
Και φώναξε την κι είπε της με λόγια φτερωμένα,
αλήθεια όμως δεν έλεγε, παρά το λόγο γύρνα,
πάντα μεγάλες πονηριές στο νου του μελετώντας·
«Και στην απλόχωρη άκουγα την Κρήτη για το Θιάκι,
πέρ' απ' τα πέλαγα· κι εγώ τώρα έρχουμαι απατός μου,
μ' αυτούς εδώ τους θησαυρούς· στα τέκνα μου άλλα τόσα
αφήκα, σάνε σκότωσα το γιό του Ιδομενέα,
το γοργοπόδη Ορσίλοχο, και ξέφυγα αποκείθε.
Κάθε άντρα σιταρόθρεφτο στο τρέξιμο νικούσε
στην Κρήτη αυτός· μα θέλησε τα τρωαδίτικα όλα
να μου κρατήση λάφυρα, που εγώ 'παθα για δαύτα,
και σε πολέμους αντρικούς και στ' άγρια τα πελάγη,
τι του γονιού του ακόλουθος δεν έστεργα να γίνω
στην Τροία, παρά μαχόμουν μ' άλλους δικούς μου πρώτος.
Σιμά στο δρόμο τού 'στησα με φίλο μου καρτέρι,
κι απ' τα χωράφια ερχάμενο τον πήρα με κοντάρι.
Ήτανε νύχτα σκοτερή στα ουράνια, και κανένας
δεν ένιωσε, μόνε κρυφά του πήρα την ψυχή του.
Και σαν τόνε θανάτωσα με σουβλερό κοντάρι,
πήγα σε πλοίο σε Φοίνικες αρχόντους να προσπέσω,
και δώρα ακριβοπόθητα τους έδινα ζητώντας
μαζί τους να με πάρουνε στην Πύλο να μ' αφήσουν,
ή στην ιερή την Ήλιδα που Επειώτες την ορίζουν.
Όμως του ανέμου η δύναμη τους έσπρωχνε αποκείθε
χωρίς να εν· δε ζήταγαν αυτοί να με γελάσουν.
Και τότες παραδέρνοντας φτάσαμ' εδώ τη νύχτα,
και στο λιμένα μπήκαμε βαρύ κουπί τραβώντας.
Δε συλλογιόμασταν φαΐ, κι ας είχαμέ του ανάγκη·
μόνε απ' το πλοίο βγήκαμε κι αυτού πλαγιάσαμε όλοι.
Στ' αποσταμένο μου κορμί γλυκός κατέβηκε ύπνος,
κι εκείνοι τότες έβγαλαν τα πράματα απ' το πλοίο,
κι απάνω εδώ στην αμμουδιά που κοίτομουν τα θέσαν.
Κατόπι στην ωριόχτιστη κινήσαν Σιδονία,
κι έμεινα εγώ μονάχος μου με την καρδιά θλιμμένη.»
Είπε, και χαμογέλασε η θεά η γαλανομάτα,
κι απλώνοντας το χέρι της τον χάδεψε, και φάνη
σα δέσποινα ώρια και τρανή σ' έργα λαμπρά πιδέξια.
Και φώναξέ τον κι είπε του με λόγια φτερωμένα·
«Μαριόλος και παμπόνηρος θά 'ναι όποιος σε περάση
σε κάθε απάτη, μα και θεός αν τύχη νά 'ναι ακόμα.
Σκληρέ και μυριοσόφιστε κι αχόρταγε στους δόλους,
ως και στη γης σου σα βρεθής δεν το αστοχάς το ψέμα,
μήτε τα λόγια τα πλαστά, που αρχήθες τ' αγαπούσες.
Μα τώρα αυτά ας τ' αφήσουμε· σοφοί είμαστε κι οι δυό μας,
πρώτος κι εσύ μες στους θνητούς στη γνώση και στα λόγια,
και πάλε εγώ μες στους θεούς για νου και για ξυπνάδα
είμ' ακουσμένη. Του Διός την κόρη την Παλλάδα,
την Αθηνά δε γνώρισες εσύ, που μερανύχτα
σου παραστέκω, σ' όλα σου τα πάθια φύλακάς σου,
και που έκαμα τους Φαίακες να σ' αγαπήσουν όλοι.
Και τώρα ακόμα βγήκα εδώ, για να συλλογιστούμε
πως να σου κρύψω τα καλά που οι Φαίακες σου δώκαν
καθώς ο νους μου τα όρισε, μαζί σου να τα φέρης.
Μα να σου πω, και τι δεινά στο σπιτικό σου η μοίρα
σου φύλαξε· κι εσύ καρδιά να κάμης ν' απομένης,
και σε κανένα μην ξηγάς ούτ' άντρα ούτε γυναίκα,
πως απ' τα ξένα γύρισες, παρά όσα κι αν παθαίνης
από κακόβουλους θνητούς, αμίλητα να τά 'χης.»
Τότε ο Δυσσέας ο τρίξυπνος γυρίζει και της κρένει·
«Δύσκολα ο άνθρωπος, θεά, σε νιώθει ά σ' αγναντέψη,
όσο κι αν ξέρη· γιατί εσύ λογής μοιασίδια παίρνεις.
Τούτο γνωρίζω εγώ καλά, πως πρώτα μου ήσουν φίλη,
όσον καιρό μαχόμασταν οι Αχαιοί στην Τροία.
Μα αφότου εμείς κουρσέψαμε τη χώρα του Πριάμου,
και στα καράβια μπήκαμε, κι ο θεός μας σκόρπισε όλους,
δε σ' είδα μήτε σ' ένιωσα, διογέννητη, από τότες,
μες στο καράβι μου να ρθης και να με διαφεντέψης.
Παρά πλανιόμουν άπαυα με την καρδιά καμένη,
ωσότου από τα βάσανα οι θεοί με λευτερώσαν,
κι εσύ πια με τα λόγια σου στην πλούσια γη τώ Φαιάκων
με γκάρδιωνες, και μ' έφερνες ατή σου μες στη χώρα.
Μα στου γονιού σου τ' όνομα παρακαλώ σε τώρα,
τι δεν πιστεύω νά 'φτασα στο ξάστερο μου Θιάκι,
μόνε πλανιέμαι σ' άλλη γης, κι αυτά θαρρώ που μού 'πες,
με πονηριά μου τά 'πλασες, το νου μου να γελάσης·
λέγε μου, αλήθεια, βρίσκουμαι στην ποθητή πατρίδα ; »
Κι η γαλανόματη Αθηνά του απολογήθη τότες·
«Με τέτοιες πάντα συλλογές το νου σου βασανίζεις·
γι' αυτό κι εγώ στα πάθια σου μονάχο δε σ' αφήνω,
πού 'σαι δα τόσο γνωστικός, καλός κι ανοιχτομάτης.
..."
Πρόσεξε τώρα, αναγνωσταρά μου:
Το συγκεκριμένο απόσπασμα, είναι ένα τυπικότατο απόσπασμα του έπους της Οδύσσειας. Ολόκληρη η Οδύσσεια διαπνέεται από τη συγκεκριμένη λογική.
Ποιά λογική δηλαδή?
Την εξής:
Ο Όμηρος ήδη από τον πρώτο στίχο της οδύσσειας "άνδρα μοι έννεπε Μούσα πολύτροπον", ισχυρίζεται πως όσα εξιστορεί του τα έχει εμπνεύσει η Μούσα. Επομένως πρόκειται για θεϊκά λόγια, για έγκυρη και θεϊκή εξιστόρηση των πραγμάτων.
Έλα όμως, αναγνωσταρά μου, που η Οδύσσεια είναι γεμάτη ανιστόρητες τερατολογίες, με ανθρώπους που τρώνε ένα μαγικό φίλτρο και μεταμορφώνονται σε γουρούνια, με ανέμους που ο Αίολος τους χώνει όλους μέσα σ' ένα ασκί, με μονόφθαλμους Κύκλωπες... και γενικά με τέτοιου είδους περιγραφές, που ναι μεν έχουν υψηλή ποιητική αξία, όμως θα ήταν ιερόσυλο ο θεοσεβής Όμηρος να τις φορτώσει στη Μούσα.... θα ήταν σαν να έβαζε τη Μούσα να ψεύδεται ασύστολα.
Βρίσκει λοιπόν ο Όμηρος ένα υψηλότατο ποιητικό τέχνασμα, ώστε και τις ποιητικές τερατολογίες να χώσει μέσα στο έπος, αλλά και η Μούσα να μην βρεθεί ψευδόμενη.
Ποιό είναι το ποιητικό τέχνασμα?
Το εξής:
Ο Όμηρος φορτώνει ένα χαρακτηριστικό στον Οδυσσέα: Το ψεύδος.
Απολύτως κυριολεκτικά, ο Οδυσσέας πουλάει ένα -διαφορετικό κάθε φορά- παραμύθι σε κάθε έναν (γνωστό ή άγνωστο) που συναντά. Μόλις κάποιος ρωτήσει τον Οδυσσέα "φίλε ποιός είσαι κι από που έρχεσαι?" ο Οδυσσέας αρχίζει να πουλάει φούμαρα. Ο Όμηρος περιγράφει έναν Οδυσσέα στα όρια αυτού που θα ονομάζαμε "παθολογικός ψεύτης".
Και είναι ακριβώς αυτός ο παθολογικός ψεύτης που αφηγείται τις ιστορίες με τους μονόφθαλμους Κύκλωπες, με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, με το μαγικό ραβδάκι της Κίρκης που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε γουρούνια κλπ κλπ τερατολογήματα. Όλα αυτά ο ψεύτης Οδυσσέας τα αφηγείται και όχι η Μούσα -διότι οι θεοί δεν ψεύδονται παρά μόνο προς αυτούς που θέλουν να καταστρέψουν και ο θεοσεβής ποιητής θα ήταν αδιανόητο να βγάλει τη Μούσα ψευδόμενη: θα ήταν σαν να ισχυριζόταν ο Όμηρος πως η Μούσα θέλει να μας καταστρέψει.
Πρόσεξε όμως αναγνωσταρά μου:
Ναι μεν οι θεοί δεν ψεύδονται (παρά μόνο προς αυτούς που θέλουν να καταστρέψουν), όμως ο Όμηρος (και κατ' επέκτασιν η Μούσα) μας πληροφορεί πως οι θεοί είναι ανεκτικοί προς τους ανθρώπους, ακόμα κι όταν οι άνθρωποι ψεύδονται.
Και μάλιστα, όχι όποιοι κι όποιοι θεοί, αλλά η ίδια η θεά της φρόνησης και της σοφίας: η Αθηνά.
Σε όλο το έπος, αφ' ενός κυριαρχούν τα απανωτά ψεύδη του Οδυσσέα, αφ' ετέρου όμως -και εξίσου- κυριαρχεί η σκανδαλώδης εύνοια της Αθηνάς προς τον Οδυσσέα.
Με αποκορύφωμα το συγκεκριμένο απόσπασμα, όπου ο Οδυσσέας ψεύδεται ασύστολα, μιλώντας προς στην ίδια την Αθηνά (την οποία δεν έχει αναγνωρίσει).
Και, προς μεγάλη έκπληξη των χριστιανόπληκτων ηθών μας, η Αθηνά όχι μόνο δεν νιώθει προσβεβλημένη από τον ψεύτη συνομιλητή της, αλλά μιλάει γι' αυτόν με καμάρι! "Αγχίνοο" και "εχέφρονα" τον χαρακτηρίζει, δεν τον χαρακτηρίζει μυθομανή ψυχάκια, "άριστο απάντων βουλήι και μύθοισιν" τον χαρακτηρίζει, δεν τον χαρακτηρίζει παθολογικό ψεύτη.
Ίσως η αιτία -αλλά και η εξήγηση- είναι αυτό το γνωστό ρητό "ανάγκα και θεοί πείθονται".
Στα ομηρικά έπη, οι θεοί εμφανίζονται στους ανθρώπους έχοντας πάρει τη μορφή κάποιου ανθρώπου. Στο συγκεκριμένο απόσπασμα, ας πούμε, η Αθηνά εμφανίζεται στον Οδυσσέα έχοντας πάρει τη μορφή ενός νεαρού βοσκού.
Εφόσον λοιπόν οι ίδιοι οι θεοί εξ ανάγκης εμφανίζονται στους ανθρώπους με μια μορφή ξένη προς τη θεϊκή τους ουσία, υποθέτω πως δι' αυτής της ανάγκης οι ίδιοι οι θεοί διδάσκονται και αενάως δέχονται την υπενθύμιση πως η ανάγκη κυβερνάει το σύμπαν, επομένως οφείλουν να είναι συγκαταβατικοί προς έναν άνθρωπο που η ανάγκη τον κάνει να ψεύδεται. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όταν βλέπουν κάποιον να ψεύδεται λόγω ανάγκης με μεγάλη επιτυχία, τον θαυμάζουν κιόλας για την επινοητικότητά του.
Τώρα αν αυτό σημαίνει πως στις μέρες μας οι θεοί θαυμάζουν εκείνα εκεί τα άτομα της συνομοταξίας του Γιωργάκη Παπανδρέου, δεν το ξέρω.
Υποθέτω πως όχι, με δεδομένο πως καμιά ανάγκη δεν τα κάνει να ψεύδονται. Ψεύδονται απλώς από υπέρμετρη φιλοδοξία και από θέληση να υπηρετήσουν τα συμφέροντα κάποιων προϊσταμένων τους -πράγμα που υποθέτω πως οι θεοί το σιχαίνονται.
Για τον Ελικώνα μονοπάτι πήρα κι όταν ο Απόλλωνας θα παίζει λύρα μέσ’ τη νύχτα ευκαιρία θα γυρέψω τα εννιά κορίτσια που φυλάει να του κλέψω.
Θα κλέψω την Καλλιόπη, θα πάρω την Κλειώ χαρτί και καλαμάρι να μάθω να κρατώ. Θα πάρω την Ευτέρπη, να ‘ρθεί κι η Ερατώ το ποίημα της αγάπης να μάθω σα νερό. Να παίζει η κωμωδία κι η Θάλεια θα ‘ρθεί, η Μελπομένη μόνη αν μείνει θα χαθεί.
Κάτω από τον θρόνο το λαμπρό του Δία ζουν εννιά κορίτσια από την Πιερία ο Απόλλωνας για ύπνο σαν πλαγιάσει τα εννιά κορίτσια που φυλάει θα τα χάσει.
Για τον Ελικώνα μονοπάτι πήρα κι όταν ο Απόλλωνας θα παίζει λύρα μέσ’ τη νύχτα ευκαιρία θα γυρέψω τα εννιά κορίτσια που φυλάει να του κλέψω.
Μα και την Τερψιχόρη ν’ αφήσω δεν μπορώ γιατί στα βήματά της θα μάθω το χορό. Πολύμνια την λένε και είναι ευβλαβική, θα ‘ρθεί για να με μάθει ζωή ασκητική. Κοντά μου η Ουρανία στ’ αστέρια θα βρεθεί, θα κλέψω εννιά κορίτσια το χρόνο που θα ‘ρθεί.
Στο προηγούμενο είδαμε πως κατά τις εκλογές της 17 Ιουνίου η αποχή (σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μαϊου) ήταν αυξημένη κατά 260.000 ψηφοφόρους. Διακόσιες εξήντα χιλιάδες άτομα, δηλαδή, προτίμησαν να μην πάνε να ψηφίσουν, παρόλο που γύρω τους οργίαζαν αφενός η προπαγάνδα του καθεστώτος και αφετέρου η θέληση του λαού για τιμωρία των καραγκιόζηδων που μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια.
Τίθεται λοιπόν το πολυδιάστατο ερώτημα:
Τι ήταν αυτοί οι 260.000 συμπολίτες μας?
Ήταν τρελοί ή παληκάρια?
Που ανήκαν? Από που έρχονται? Που πάνε?
Τι είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές?
Μια ενδιαφέρουσα απάντηση στα ανωτέρω ερωτήματα θα δοκιμάσουμε να δώσουμε από αυτό εδώ το ταπεινό μπλογκ, θεωρώντας πιθανότατο να είναι η σωστή απάντηση.
Στις εκλογές της 17 Ιουνίου, ΔΕΝ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ τα εξής κόμματα (που όμως είχαν λάβει μέρος στις εκλογές του Μαίου) :
ΕΕΚ
ΟΚΔΕ
ΟΑΚΚΕ
Αξιοπρέπεια
ΟΧΙ (Παπαθεμελής-Καζάκης)
Κοινωνική Συμφωνία
Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας
Ποιό ήταν το άθροισμα των ψήφων που έλαβαν αυτά τα κόμματα το Μάϊο?
Ας δούμε:
ΕΕΚ-6098
ΟΚΔΕ-1857
ΟΑΚΚΕ-2579
Αξιοπρέπεια-768
ΟΧΙ-58.426
Κοινωνική Συμφωνία-60.597
Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας-38.225
Το άθροισμα αυτών των κομμάτων, δηλαδή, ήταν 168.550 ψήφοι.
Αν σε αυτό το άθροισμα προσθέσουμε τα 80.000 περίπου λιγότερα άκυρα ψηφοδέλτια των εκλογών του Ιουνίου (που μας κάνουν να υποθέσουμε ότι 80.000 φανατικοί οπαδοί του συνειδητού άκυρου απείχαν από τις εκλογές του Ιουνίου -ενώ, προφανώς, στις εκλογές του Μαϊου πήγαν να ψηφίσουν ρίχνοντας στην κάλπη ωραιότατες γραπτές μούτζες και ωραιότατα γραπτά μπινελίκια), τότε φτάνουμε σε ένα άθροισμα περίπου 249.000 ψήφων.
Εάν σε αυτό το άθροισμα συνυπολογίσουμε και τα λευκά ψηφοδέλτια των εκλογών του Ιουνίου -τα οποία ήταν κατά 10.000 λιγότερα σε σχέση με τα λευκά των εκλογών του Μαίου, τότε οδηγούμεθα σε ένα άθροισμα 259.000 - 260.000 ψηφοφόρων, οι οποίοι ενώ έλαβαν κανονικά μέρος στην εκλογική διαδικασία του Μαϊου, επέλεξαν να απόσχουν από τις κάλπες κατά τις εκλογές του Ιουνίου -κι ας καιγόταν γύρω τους το προπαγανδιστικό σύμπαν.
Αβίαστα, λοιπόν, βγαίνει το συμπέρασμα:
Οι 260.000 που απείχαν από τις εκλογές του Ιουνίου ενώ είχαν ψηφίσει κανονικά στις εκλογές του Μαϊου, είτε ανήκουν σε κάποιο από τα ελάσσονα κόμματα που συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία του Μαϊου αλλά όχι και σε αυτήν του Ιουνίου, είτε ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της εκλογικής σφαίρας επιρροής του συνειδητού άκυρου και του λευκού.
Επαγωγικά, λοιπόν, θα τολμούσαμε να ισχυριστούμε πως αυτές οι 260.000 συνανθρώπων μας έχουν επιλέξει συνειδητά να κινούνται είτε στο περιθωριακό είτε στο αντεργκράουντ είτε στο cult κομμάτι της εκλογικής διαδικασίας. Ενίοτε συμμετέχουν, ενίοτε απέχουν, ωστόσο σε σταθερή βάση οι επιλογές τους πόρρω απέχουν από τα προεκλογικά φληναφήματα που ακούγονται προεκλογικώς στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα προπαγάνδας του καθεστώτος. Οι εν λόγω 260.000 συνανθρώπων μας, φαίνεται πως έχουν αποκρυσταλλώσει, τσιμεντώσει, μπετονάρει και παγιώσει μια συγκεκριμένη στάση απέναντι στις εκλογές. Και, επειδή διαχρονικά στις εκλογές ψηφίζουν περίπου έξι έως εξήμισυ εκατομμύρια ψηφοφόρων, αυτές οι 260.000 περιθωριακών και αντεργκράουντ ψηφοφόρων αντιστοιχούν περίπου στο 4-5% του ενεργού εκλογικού σώματος -ως εκ τούτου μπορούν, αν θέλουν, να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Απλώς δεν θέλουν.
Πρόκειται, αναμφίβολα, για ράθυμα οργισμένες νωχελικές εκλογικές ταξιαρχίες ψηφοφόρων, οι οποίοι με αξιοζήλευτα ομόφωνη συμμετοχή αποφάσισαν να απέχουν.
Το αν ετοιμάζουν κάποιο μελλοντικό εκλογικό χουνέρι, δεν το γνωρίζω. Το εύχομαι πάντως.
1) Το ενδιαφέρον είναι ότι η διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαϊου ήταν 130.769 ψήφοι ενώ τώρα η διαφορά των δύο κομμάτων είναι 170.507 ψήφοι. Σαράντα χιλιάδες ψήφοι περισσότερο, δηλαδή.
2) Ωστόσο, η προηγούμενη διαπίστωση γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, αν συνυπολογίσει κάποιος ότι στη χτεσινή ψηφοφορία ψήφισαν 6.216.147 άτομα, ενώ τον Μάϊο είχαν ψηφίσει 6.476.745 άτομα. Δηλαδή, στη χτεσινή ψηφοφορία ψήφισαν 260.598 λιγότεροι ψηφοφόροι. Σου λέει "που να τρέχουμε τώρα... ας βγει όποιος να 'ναι". Με αποτέλεσμα, αυτοί που έκατσαν σπίτι/πήγαν για μπάνιο/πήγαν για καφέ και δεν ψήφισαν χτες, να είναι μιάμιση φορά περισσότεροι από τη διαφορά σε ψήφους των δύο κομμάτων. Αν ψήφιζαν χτες όσοι ψήφισαν το Μάϊο, το αποτέλεσμα ίσως να ήταν αλλιώτικο.
3) Είμαι ο τελευταίος που θα υποστηρίξει πως ο σημερινός κοινοβουλευτισμός (και ο κοινοβουλευτισμός γενικώς) έχει κάποια σημαντική σχέση με την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία. Τα δύο πολιτεύματα είναι η μέρα με τη νύχτα.
Ωστόσο, αναφορικά με τους 260.000 λιγότερους χτεσινούς ψηφοφόρους, νομίζω πως είναι απολύτως αρμόζουσα η φράση από τον Επιτάφιο Λόγο του Περικλέους: «Τον μηδέν τώνδε μετέχοντα, ουκ απράγμονα, αλλά αχρείον νομίζομεν».
4) Υπάρχει μαι ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση στον αριθμό των συνανθρώπων μας που ψήφισαν Άκυρο ή Λευκό. Το Μάϊο τα άκυρα ήταν 116.889, ενώ χτες τα άκυρα ήταν μόλις 36.273. Ογδόντα χιλιάδες λιγότερα άκυρα, δηλαδή. Αυτή η μείωση των άκυρων ψήφων, μόνο με δύο τρόπους μπορεί να εξηγηθεί:
α) Είτε λιγόστεψαν/αρνήθηκαν να συμμετάσχουν οι ψηφοφόροι του συνειδητού άκυρου
β) Είτε στις εκλογές του Μαϊου ήταν 80.000 περισσότεροι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής που άθελά τους (από κεκτημένη ταχύτητα) ακύρωσαν την ψήφο τους βάζοντας αγκυλωτό σταυρό αντί για απλό σταυρό δίπλα στο όνομα του υποψηφίου της αρεσκείας των.
Προσωπικά πάντως πιστεύω ότι οι 80.000 λιγότεροι ψηφοφόροι του άκυρου, αποτελούν το βασικό κορμό των 260.598 ψηφοφόρων που απείχαν χτες.
5) Το θετικό και παρήγορο είναι πως τα λευκά χτες μειώθηκαν σε σχέση με το Μάϊο. Τον Μάϊο υπήρξαν 35.760 λευκά ενώ χτες τα λευκά ήταν μόνο 25.050. Είναι παρήγορο: Δέκα χιλιάδες συνάνθρωποί μας απόχτησαν άποψη -δεν έχει σημασία ποιά άποψη.
Θεωρητικά, η θεωρία του πράγματος λέει πως χρειάστηκε ενάμισης μήνας εντατικής καθεστωτικής τηλεοπτικής προπαγάνδας και τσούπ!, το κλίμα έχει αλλάξει.
Όμως εγώ αυτά δεν τα πολυπιστεύω, επειδή αποτελούν απλώς και μόνο ένα νέο προπαγανδιστικό κόλπο του καθεστώτος. Κι από προπαγανδιστικά κόλπα το καθεστώς... να φάνε κι οι κότες.
Χτες, ας πούμε, έκανε συγκέντρωση ο Σαμαράς στο Σύνταγμα.
Το ποδόσφαιρο δεν είχε ενδιαφέρον, οπότε είπαμε να δούμε καμιά προπαγανδιστική καθεστωτική μαλακία στο δελτίο της Όλγας Τρέμη. Κάποια στιγμή άρχισε να δείχνει πλάνα από τη συγκέντρωση του Σαμαρά στο Σύνταγμα.
Έμοιαζε για μια από τις πιο πετυχημένες συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών, για μια συγκέντρωση που έδειχνε πως η τάση έχει στραφεί υπέρ του Σαμαρά κλπ κλπ.
Πρόσεξε τώρα:
Κάνε κλικ στο παρακάτω βίντεο και πες μου τι βλέπεις, πες μου αν αυτή η νίκη μπορεί να χαθεί.
Περίκαλλε ο Αποστόλης κήρυξε πόλεμο. Μήπως βρήκε το μπέβατρον του Γκιόλβα;
Με το παραπάνω μήνυμα ο συντρόφιμος Κούπης έθεσε το ερώτημα που κι εμένα με ταλανίζει από την Παρασκευή το βράδυ, όταν και -βλέποντας την εκπομπή του Χίου- έκπληκτος είδα το πρόσωπο των ημερών βιντεοσκοπημένα να διαγγέλλει διάγγελμα διαγγελτικόν.
Τι να πω βρε αναγνώστη μου... Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, τι έχουν δει τα μάτια ημών των επιθυμούντων να λέμε που και που καμιά καλημέρα ή καμιά καλησπέρα στους θεούς μας...
Με ελάχιστους επιβάτες, το λεωφορείο κυλούσε στο δρόμο παρά τας Αραφηνίδας Αλάς. Οδηγός και επιβάτες καλαμπούριζαν λέγοντας ο ένας στον άλλο ανεκδοτάκια του στυλ
-Ξέρεις γιατί ο Τσίπρας είναι καλύτερος από τον Ανδρέα Παπανδρέου?
-Γιατί?
-Επειδή δεν έχει παιδί που να ονομάζεται Γιωργάκης.
Και δως του χάχανα ανάμεσα σε φράσεις "να τον προσέξουμε αν κάνει παιδί, να μάθουμε με τι όνομα θα το βαφτίσει..." και τέτοια.
Η αισθητική του όλου πράγματος παρέπεμπε εμφανώς στην αισθητική της Χρυσής Αυγής, ωστόσο ήταν ολοφάνερο πως οι όλοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Το γιατί θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, το ανακεφαλαίωσε με λακωνικότατο τρόπο κάποιος ηλικιωμένος επιβάτης:
"Αν βγει ο Τσίπρας, η Ελλάδα θα έχει 5% πιθανότητες να σωθεί. Με τους άλλους δεν έχει καμια πιθανότητα".
Η δήλωσή του έγινε ομόφωνα αποδεκτή. Είχα αρχίσει να το διασκεδάζω.
Λίγο πριν να κατέβουμε, ο οδηγός ανέλαβε να συμπυκνώσει τα έως εκείνη τη στιγμή λεχθέντα.
"Το ιδεώδες θα ήταν να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή: Ο ένας να τους κρατάει κι ο άλλος να τους βαράει".
Αυτό είναι ουτοπικός σοσιαλισμός, καλέ μου αναγνώστη. Ποιός ΣενΣιμόν και ποιές πίπες...
Αχ, καλέ μου αναγνώστη, μη φοβάσαι. Όποιος αφουγκράζεται το λαό -τον κανονικό λαό- δεν έχει αγωνία για το αποτέλεσμα των εκλογών: Το αποτέλεσμα έχει κριθεί.
Όμως, αν και είμαι βέβαιος πως το αποτέλεσμα των εκλογών έχει κριθεί, διατηρώ μια μικρή επιφύλαξη σχετικά με το αν ο λαός -ο κανονικός λαός- έχει κατανοήσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν, ας πούμε, ο λαός -ο κανονικός λαός- έχει κατανοήσει τι ακριβώς σημαίνει η εξαγγελία πως "θα φορολογήσουμε τον πλούτο".
Διότι ακόμα κι αυτή η αυτονόητη εξαγγελία, σηκώνει παρεξήγηση - Ακούει ο άλλος "θα φορολογήσουμε τον πλούτο" και καταλαβαίνει αυτό:
Όπως και να'χει, αφ' ενός έτσι κι αλλιώς είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος και αφ' ετέρου ουδέποτε με χάλασε το παντοειδές μπάχαλο -ίσα ίσα, θεωρώ πως το μπάχαλο είναι κάτι σαν πατήρ πάντων.
Ειλικρινά, καλέ μου αναγνώστη, πολύ αμφιβάλλω σχετικά με το αν τα Waffen-SS είναι ποδοσφαιρική ομάδα -ή έστω αν είναι ροκ συγκρότημα στους ρυθμούς του οποίου λικνίζεται ο μεσιέ Κασιδιάρης.
Όμως αυτό δεν με ανησυχεί ούτε με προβληματίζει και τόσο.
Αντίθετα, με προβληματίζει μια προφητεία του πατρο-Κοσμά, του Κοσμά του Αιτωλού, δηλαδή. Προφητεία την οποία εντόπισε πρώτος, ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή μελετητές των προφητειών του πατρο-Κοσμά: Ο κ. Κρείτων Κουσουράτος.
Το είπε ο Κοσμάς ο Αιτωλός:
47. «Ο χαλασμός θα γίνει από ένα κασσιδιάρη».
Η προφητεία εις το αλβανικόν χειρόγραφον φέρεται ως εξής: «Ο χαλασμός θαρθεί από τυφλό και κασσιδιάρη».
Κι αν δε με πιστεύεις, αναγνώστη μου, ιδού η παγά.
Ωιμέ, αναγνώστα μου:
Εάν δεις κάποια μέρα σε κάποιο πάνελ να συμμετέχουν ο Κασιδιάρης αφενός και ο Κουρουπλής αφετέρου, τότε θα έχει έρθει το τέλος...
Μέσα στο μπούγιο της νέας προεκλογικής περιόδου, ένα θέμα έχει ξεχαστεί: Αυτό με τις ιερόδουλες που μετέδιδαν το AIDS κλπ κλπ και που οι φωτογραφίες τους είχαν δοθεί στη δημοσιότητα για να ενημερωθούν οι πελάτες κλπ κλπ.
Τώρα αν με ρωτάς για ποιό λόγο ξεχάστηκε, θα σου απαντήσω πως ξεχάστηκε επειδή δεν κατάφερε (το εν λόγω ζήτημα) να προκαλέσει τις κοινωνικές αντιδράσεις που ήλπιζαν οι σχεδιαστές.
Αντίθετα, προκάλεσε αντιδράσεις σαν αυτές της παρακάτω αφισέτας που πέτυχα σήμερα τ' απόγευμα περιδιαβαίνοντας τη Φιλαδέλφεια -και που απ' ό,τι βλέπω μπήκε και στο μπλογκ της Ιθάκης -όπως, βέβαια, ευνοήτως υπάρχει και στον ιστοχώρο της Στρούγκας.
Αν μη τι άλλο είναι παρήγορη η διαπίστωση πως -μερικές φορές, τουλάχιστον- οι σχεδιαστές αναγκάζονται να κάνουν γαργάρα τα σχέδιά τους και ν' αλλάξουν τακτική, κάτω από την πίεση της μαζικής αποδοχής του αυτονόητου και της μαζικής απόρριψης του ζωώδους.
Μάγκα μου, το να θες να μπεις στη Βουλή, μπορεί κάλλιστα να είναι ιδεολογία.
Μάγκα μου, το να μπεις στη Βουλή απαιτεί να 'χεις το σχετικό μεράκι.
Να σε κατατρώει το σχετικό σαράκι.
Να είναι ένας ο νταλγκάς της ζωής σου: Η επιθυμία σου να μπεις στη Βουλή.
Να ξυπνάς και να σκέφτεσαι τον εαυτό σου βουλευτή.
Να κοιμάσαι και να ονειρεύεσαι βουλευτιλίκια.
Έτσι είναι, μάγκα μου: Για να γίνεις βουλευτής, πρέπει πρώτα να ποθείς να γίνεις βουλευτής. Ύστερα τα υπόλοιπα θα γίνουν μόνα τους: "καμια σχισμή δεν διευρύνεται χωρίς τον πόθο" που έλεγε κι ο Εμπειρίκος. Ο πόθος για το βουλευτιλίκι προηγείται, το βουλευτιλίκι έπεται.
Ο δημοσιογράφος Γαβριήλ Αβραμίδης που άλλαζε τα κόμματα σαν τα… πουκάμισα, κατάφερε-εν τέλει-να εκλεγεί βουλευτής στις εκλογές της 6ης Μαΐου με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων στην Α΄ Θεσσαλονίκης.
Προηγουμένως, βέβαια, είχε «περάσει» από οκτώ (!) συνολικά κόμματα τα τελευταία 16 χρόνια, γεγονός που αποκαλύπτει, αν μη τι άλλο, ότι δεν είναι και τόσο σταθερός στην πολιτική του ιδεολογία.
Το 1996 εκλέγεται Β' επιλαχών βουλευτής με το ΔΗΚΚΙ στην Α' Θεσσαλονίκης. Το 1998 μεταπηδά στο ΠΑΣΟΚ και θέτει υποψηφιότητα με τον τότε Νομάρχη Κ. Παπαδόπουλο. Εν συνεχεία, στηρίζει τον τότε υποψήφιο Νομάρχη της ΝΔ Παναγιώτη Ψωμιάδη, με τον οποίο πολιτεύεται η γυναίκα του.
Μετά, «κάνει μία στάση» στο κόμμα του Στέλιου Παπαθεμελή για να συστρατευτεί στην πορεία και με τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ στον τότε Δήμο Πολίχνης Κ. Θεοδωρίδη. Το 2010 επιστρέφει στη Νέα Δημοκρατία και κατεβαίνει ο ίδιος υποψήφιος με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.
Λίγο καιρό αργότερα βρίσκεται στο Άρμα Πολιτών του Γιάννη Δημαρά, από όπου θα φύγει μετά από ένα χρονικό διάστημα και θα βρεθεί να συνομιλεί με τη Δημοκρατική Αριστερά Θεσσαλονίκης. Καθώς δεν επετεύχθη συμφωνία, στις 21 Μαρτίου του 2012 ιδρύει το κόμμα των ανέργων.
Ωστόσο, πιστός στην… ιδεολογία του, φεύγει μετά από λίγους μήνες από το κόμμα που ο ίδιος ίδρυσε, και καταλήγει στους Ανεξάρτητους Έλληνες, με τους οποίους κατάφερε-επιτέλους-να εκλεγεί…!
Όσο οι μέρες περνούν, διαπιστώνω ότι οι φασίστες έχουν πολύ περιορισμένη γκάμα επιχειρημάτων ή "επιχειρημάτων" που συνδέουν ή "συνδέουν" το ναζισμό με την αρχαία Ελλάδα.
Μέσες-άκρες η γκάμα τους περιορίζεται στα εξής:
*Η σβάστικα είναι ιερό αρχαιοελληνικό σύμβολο.
*Ο μαίανδρος είναι ιερό αρχαιοελληνικό σύμβολο.
*Ο ναζιστικός χαιρετισμός είναι ιερός αρχαιοελληνικός χαιρετισμός.
*Ο σουγιάς είναι ιερό αρχαιοελληνικό όπλο.
*Το ξυρισμένο κεφάλι είναι ιερή αρχαιοελληνική κόμμωση.
*Το όνομα Καιάδας ήτο συνηθισμένο ατους αρχαιοελληνικούς ιερατικούς κύκλους.
Ε, τέτοια ένδεια επιχειρημάτων είναι ανεπίτρεπτη, νομίζω. Ένας απόγονος των αρχαίων Ελλήνων οφείλει να είναι περισσότερο εφευρετικός!
Και ναι, καλά μάντεψες αναγνώστη μου: Εγώ είμαι εφευρετικός! Εφευρετικός και γενναιόδωρος!
Ως εκ τούτου, προτείνω στους ναζιστές φίλους μου (ναι, έχω και κάτι τέτοιους στο φέϊσμπουκ), ένα υπέρτατο και ακαταμάχητο επιχείρημα που αποδεικνύει πως η Χρυσή Αυγή αποτελεί αδιάσπαστη συνέχεια του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.
Αποδεικνύω τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα
α) Στον αριθμό ψήφων που πήρε η Χρυσή Αυγή στις εκλογές και
β) Στον χρυσό αριθμό φ, τον αριθμό που μας δίνει τη "χρυσή τομή"!
Αναπτύσσω την άποψή μου:
Η χρυσή τομή ορίζεται ως το πηλίκο των θετικών αριθμών όταν ισχύει που ισούται περίπου με 1,618. Θεωρείται ότι δίνει αρμονικές αναλογίες και για το λόγο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί στην αρχιτεκτονική και τη ζωγραφική, τόσο κατά την αρχαία Ελλάδα όσο και κατά την Αναγέννηση. Την χρυσή τομή εισήγαγε και υπολόγισε ο Πυθαγόρας, (585 - 500 π.Χ.) που γεννήθηκε στη Σάμο, και ίδρυσε σημαντικότατη φιλοσοφική σχολή στον Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδας (Κάτω Ιταλία). Η χρυσή τομή συμβολίζεται με το γράμμα προς τιμήν του Φειδία, του γνωστότερου ίσως γλύπτη της ελληνικής αρχαιότητας, και του σημαντικότερου της κλασικής περιόδου.
Αυτά λέει -μεταξύ άλλων- το σχετικό λήμμα της wikipedia και ως εδώ τα πράγματα είναι απλά και γνωστά και επιστημονικώς τεκμηριωμένα.
Στα πλαίσια της προσπάθειάς μας να δώσουμε αρχαιοελληνικές καταβολές στους συνεχιστές του ναζισμού, ας εξετάσουμε τώρα δύο εφαρμογές της Χρυσής Τομής με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών:
Στα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου τα μυδράλια των κατακτητών εκτέλεσαν 848 κατοίκους, μαζί με άλλους 200 από τα γειτονικά χωριά
Επίσης από το ίδιο σάϊτ μαθαίνουμε πως:
Ως εκ τούτου, προκαλεί μάλλον εντύπωση πως πολλοί κάτοικοι των Καλαβρύτων μάλλον αγνόησαν το ιστορικό αυτό γεγονός, αφού στα τελικά αποτελέσματα και σε σύνολο 9.859 έγκυρων ψηφοδελτίων η Χρυσή Αυγή έλαβε 635 ψήφους, ποσοστό 6,44%.
Μια απλή πρόσθεση θα μας πείσει πως:
848 εκτελεσθέντες από τα Καλάβρυτα + 200 εκτελεσθέντες από τα διπλανά χωριά = 1048.
Εάν τώρα πάρουμε το σύνολο των Ελλήνων που εκτελέστηκαν από τους ναζί και το διαιρέσουμε με τον αριθμό των ψήφων που πήραν στα καλάβρυτα οι σύγχρονοι ναζί, έκπληκτοι θα δούμε πως
1048 : 635 = 1,65
Εκπληκτικά κοντά στον αριθμό φ, δηλαδή!!!
(Η μικρή απόκλιση από τον αριθμό φ, ενδεχομένως να οφείλεται στο γεγονός πως κάποιοι φανατικοί ναζιστές ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, παρασυρμένοι από το φανατισμό τους, αντί να βάλουν σταυρό δίπλα στο όνομα του υποψηφίου της προτιμήσεώς των, έβαλαν αγκυλωτό σταυρό -με αποτέλεσμα η ψήφος τους να θεωρηθεί άκυρη.
Πόσοι ήταν?
Αυτό βρίσκεται εύκολα:
1048 : 1,618 = 647.
Ως εκ τούτου, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε πως εφόσον 647-635=12, αυτό σημαίνει πως -πιθανότατα- 12 τυφλωμένοι από φανατισμό ναζιστές, έκαναν το λάθος και αντί για σταυρό έβαλαν αγκυλωτό σταυρό).
Μετά την μάχη οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Ελβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.
Ενώ σύμφωνα με το προαναφερθέν σάϊτ,
Στο Δίστομο της Βοιωτίας στις 10 Ιουνίου 1944 οι ναζί επιδόθηκαν σε μια ακόμη άγρια σφαγή άοπλων πολιτών.Στις εκλογές της 6ης Μαΐου η Χρυσή Αυγή έλαβε 335 ψήφους, αριθμός που αντιστοιχεί στο 5,96% του συνόλου των ψήφων.
Θα εφαρμόσουμε μια μεθοδολογία ανάλογη αλλά αντίστροφη προς αυτή που εφαρμόσαμε για τα Καλάβρυτα:
Θα διαιρέσουμε τις 335 ψήφους της Χρυσής Αυγής με τον αριθμό των εκτελεσθέντων από τους ναζί. Η διαίρεση είναι η εξής:
335 : 228 = 1,496
Πρόκειται και πάλι για μια εκπληκτική προσέγγιση του χρυσού αριθμού φ.
Η απόκλιση από τον χρυσό αριθμό φ, και πάλι θα πρέπει να εξηγηθεί με τον ίδιο τρόπο που εξηγήθηκε στα Καλάβρυτα: Κάποιοι πορωμένοι ναζιστές, από αφηρημάδα αντί να βάλουν σταυρό στους υποψήφιους βουλευτές, έβαλαν αγκυλωτό σταυρό, με αποτέλεσμα η ψήφος τους να βγει άκυρη.
Πόσοι ήταν αυτοί?
Ας υπολογίσουμε:
228 εκτελεσθέντες από τους ναζί Χ 1,618 = 369.
Παρατηρούμε δηλαδή ότι εφόσον η Χρυσή Αυγή έλαβε μόνο 335 ψήφους στο Δίστομο, τότε:
369 - 335 = 34.
Ως εκ τούτου, μπορούμε να συμπεράνουμε πως ακριβώς 34 ήταν οι ναζιστές που πορωμένοι από το πάθος τους για τον Φύρερ, αντί να βάλουν σταυρό στο ψηφοδέλτιο, έβαλαν αγκυλωτό σταυρό.
Τόσο στα Καλάβρυτα όσο και στο Δίστομο, η απόσταση από τον χρυσό αριθμό φ είναι απειροελάχιστη και συγχωρητέα, εφόσον εντάξει, και οι ναζί έχουν τις αδυναμίες τους και κάποιες στιγμές είναι αφηρημένοι... Ε, δε θα τους σκοτώσουμε κιόλας γι' αυτό το λόγο...
Η ουσία είναι πως αποδείξαμε ότι υπάρχει στενή συσχέτιση ανάμεσα στους ναζιστές αφενός και τον χρυσό αριθμό φ αφετέρου. Επομένως, οι ναζί, ύστερα από την επίπονη μελέτη μου, έχουν έναν παραπάνω λόγο να καυχιούνται για το γεγονός πως αποτελούν φυσιολογική απόφυση-συνέχεια του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού: Είναι απόλυτα συνδεδεμένοι με τον αριθμό φ (ο οποίος, είπαμε, πήρε το όνομά του από τον αρχαίο γλύπτη Φειδία).
Φασίστες και φ είναι απόλυτα συνδεδεμένοι.
Μπορούμε πλέον να είμαστε σίγουροι.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίοι που οι Dead Kennedys, στη γνωστή μπαλάντα που έγραψαν προς τιμήν της συγκεκριμένης σχολής σκέψεως, χρησιμοποίησαν τον φθόγγο "φ" με τον πρέποντα τρόπο!
